ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τα... περίεργα της ΔΕΗ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μήπως προσέξατε τα οικονομικά στοιχεία 9μήνου του 2006, που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα η διοίκηση της ΔΕΗ; Αν όχι, σας πληροφορούμε ότι - σε σύγκριση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα - τα συνολικά έσοδα αυξήθηκαν πάνω από 10%, τα έσοδα από πωλήσεις ηλεκτρικής ενέργειας επίσης αυξήθηκαν κατά 10,4%, αλλά τα καθαρά και τα λειτουργικά κέρδη της επιχείρησης μειώθηκαν κατά 53,4% και 44,1% αντίστοιχα. Ναι, έτσι ακριβώς και, σίγουρα, αναρωτιέστε, πώς συμβαίνει αυτό. Η απάντηση, πάντως, δε βρίσκεται στις υψηλές τιμές του πετρελαίου ή τα χαμηλά τιμολόγια της ΔΕΗ, όπως έσπευσαν να διαδώσουν οι αρμόδιοι και τα απανταχού «παπαγαλάκια» τους. Οποιος ψάξει τα επίσημα στοιχεία θα ανακαλύψει, ότι το κονδύλι της ΔΕΗ, για την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας που παράγουν ιδιώτες, αυξήθηκε κατά 116,4%, φτάνοντας τα 365,9 εκατ. ευρώ από 169,1 πέρσι. Πάρτε υπόψη σας, επίσης, ότι μεσολάβησε και η απόφαση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, με την οποία αυξήθηκε η Οριακή Τιμή, με την οποία αγοράζει η ΔΕΗ την ιδιωτική παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, στο πλαίσιο των υποχρεώσεών της από την πολιτική «απελευθέρωσης» της ενέργειας.

Με άλλα λόγια, η ΔΕΗ αγοράζει από τους ιδιώτες ρεύμα σε υψηλές τιμές, εξασφαλίζοντας τα επιχειρηματικά τους κέρδη και, ταυτόχρονα, καλλιεργείται το έδαφος, για νέες, τσουχτερές ανατιμήσεις στα τιμολόγια. Γιατί - μη ξεχνιόμαστε... - ο στόχος του ξεπουλήματος της ΔΕΗ παραμένει και τα υψηλά κέρδη αποτελούν το υπ' αριθμόν ένα κίνητρο.

Βουλιάζουν το ΙΚΑ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τεράστια αύξηση σημειώνουν τα χρέη προς το ΙΚΑ. Από τα 2,2 δισ. ευρώ, που έφταναν πριν δύο μόλις χρόνια (2004), τώρα ξεπερνούν το δυσθεώρατο ποσό των 3,5 δισ. ευρώ. Την ίδια στιγμή, η εισφοροδιαφυγή φτάνει τα 1,8 εκατ. ευρώ ετησίως, καθώς το 66% των επιχειρήσεων (δύο στις τρεις) χρωστά εισφορές στο Ιδρυμα και ένας στους έξι εργαζόμενους παραμένει ανασφάλιστος. Αυτά κατήγγειλαν τις προάλλες οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στο ΙΚΑ, υπογραμμίζοντας, ταυτόχρονα, ότι η λειτουργία του Ιδρύματος έχει φτάσει σε οριακό σημείο, καθώς υπάρχουν 3.500 κενές οργανικές θέσεις και τα τρία μεγάλα υποκαταστήματα της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και του Πειραιά λειτουργούν με 30% και 33% έλλειψη προσωπικού, ενώ αυξάνεται συνεχώς ο ρυθμός συνταξιοδότησης των υπαρχόντων υπαλλήλων. Και δεν είναι, ούτε η πρώτη ούτε η δεύτερη φορά που καταγγέλλονται όλ' αυτά απ' τους εργαζόμενους του ΙΚΑ, αλλά οι αρμόδιοι του Ιδρύματος και οι κυβερνώντες δεν παίρνουν το παραμικρό μέτρο αντιμετώπισης των προβλημάτων, κάνοντας πως δεν ακούν. 'Η, για να είμαστε πιο σωστοί, πήραν ένα μέτρο. Στο νομοσχέδιο του «μίνι Ασφαλιστικού», που συζητείται τις μέρες αυτές στη Βουλή, υπάρχει μια σκανδαλώδης πρόβλεψη για τη ρύθμιση των χρεών των επιχειρήσεων στο ΙΚΑ...

Επιτροπές κι επιτροπάτα...

Σε «Εθνικό Συμβούλιο Κοινωνικής Προστασίας» μετατρέπει η κυβέρνηση τη μέχρι τώρα «Επιτροπή για την κοινωνική προστασία», ενώ παράλληλα η χώρα μας θα συμμετέχει και αυτή στο «Ευρωπαϊκό Ετος 2007 Ισότητας Ευκαιριών για όλους».

Επιτροπές και επιτροπάτα, αυτή είναι ουσιαστικά η συνταγή της ΝΔ, όπως και της προηγούμενης κυβέρνησης, στα μεγάλα προβλήματα της φτώχειας, της ανεργίας, των πενιχρών μισθών και συντάξεων, της σκληρής εκμετάλλευσης και των ιδιωτικοποιήσεων της Υγείας και της Πρόνοιας. Οση όμως συμπόνια και αν δείξουν οι κυβερνώντες, όση «προστασία» και αν πουλήσουν, η κατάσταση για μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες θα συνεχίσει να χειροτερεύει, γιατί αυτές ακριβώς είναι οι συνέπειες των μεταρρυθμίσεών τους, στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση, στην πρόνοια, στην Υγεία.

Οι συνέπειες...

Και δεν είναι τυχαίο, βέβαια, ότι το μεγαλύτερο κίνδυνο φτώχειας αντιμετωπίζουν εκείνες οι κοινωνικές ομάδες που δέχονται περισσότερο έντονα τα πυρά της αντιλαϊκής πολιτικής. Ετσι σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνουν οι ίδιες οι επίσημες υπηρεσίες, η μεγάλη πλειοψηφία (68%) όσων βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας δεν εργάζονται. Μεταξύ άλλων το 31,2% των ανέργων και το 25,7% των συνταξιούχων. Υψηλό επίσης κίνδυνο φτώχειας παρουσιάζουν τα μοναχικά νοικοκυριά ηλικιωμένων (37%), τα μονογονεϊκά νοικοκυριά με αρχηγό γυναίκα (35,1%) και οι πολύτεκνες οικογένειες (30,5%). Εκτός των άλλων, δηλαδή, πολλά παιδιά σημαίνει φτώχεια, προς δόξαν όλων αυτών που καμώνονται ότι ανησυχούν για την υπογεννητικότητα...

Το γεγονός μάλιστα ότι όλη αυτή η φιλολογία τους για την κοινωνική προστασία δε θα 'χει κανένα αποτέλεσμα και στο μέλλον, προεξοφλείται από τη δέσμευσή τους, ότι τα οποία μέτρα πρόκειται να πάρουν, πρέπει να εντάσσονται στη λογική της Στρατηγικής της Λισαβόνας, δηλαδή στη στρατηγική που αναιρεί τα θεμελιώδη δικαιώματα όλων των εργαζομένων και προπαντός των πιο «αδύνατων».

Στο απόσπασμα η μονιμότητα

Σήμερα συζητείται στη Βουλή η αναθεώρηση του άρθρου 103 του Συντάγματος, με στόχο την οριστική και πλήρη κατάργηση της μονιμότητας των εργαζομένων στο Δημόσιο. Το ίδιο άρθρο τροποποιήθηκε και στην προηγούμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, το 2001, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Τότε, με τις ψήφους ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ, προστέθηκε διάταξη που απαγορεύει τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων ορισμένου χρόνου και έργου στο Δημόσιο. Εδωσαν, έτσι, το απαραίτητο νομικό οπλοστάσιο στις κυβερνήσεις του δικομματισμού να τους εκμεταλλεύονται κατά κόρον, για χρόνια ολόκληρα, χωρίς ποτέ να τους μονιμοποιούν. Να τους χρησιμοποιούν αντί των μονίμων, καθώς αποτελούν περισσότερο ευάλωτο και φθηνό εργατικό δυναμικό, διασπώντας τους εργαζόμενους και πιέζοντας προς τα κάτω συνολικά τα δικαιώματα των δημόσιων υπαλλήλων.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, αξιοποιώντας τη σημαντική αυτή αντεργατική κληρονομιά, επιχειρεί να καταργήσει οριστικά τη μονιμότητα. Προτείνει νέα προσθήκη στο 103 άρθρο, που να επιτρέπει «μέσω ΑΣΕΠ την κάλυψη οργανικών θέσεων του Δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα από υπαλλήλους με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου», οι οποίοι θα μπορούν να εξελίσσονται όπως και οι μόνιμοι. Η πρόταση αυτή επιτρέπει στην εκάστοτε κυβέρνηση να αντικαθιστά σταδιακά τους μόνιμους από τους συμβασιούχους αορίστου χρόνου, γεγονός που ουσιαστικά καταργεί τη μονιμότητα, δηλαδή τη μόνιμη και σταθερή δουλιά στο δημόσιο τομέα, πολύ δε περισσότερο που πάνω από το κεφάλι των οποίων θα κρέμεται πάντα η «δαμόκλειος σπάθη» της απόλυσης. Και αυτή η εξέλιξη οδηγεί στην ομηρία των εργαζομένων, διευκολύνει τη χειραγώγηση και υποταγή τους, την εφαρμογή των αντεργατικών σχεδιασμών, την επέκταση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων στο Δημόσιο, αλλά και τη γιγάντωση του πελατειακού συστήματος.

Η εξέλιξη αυτή δεν πατά, βέβαια, μόνο στην προηγούμενη αναθεώρηση. Είναι απόρροια των γενικότερων αντεργατικών, σε όφελος του κεφαλαίου, κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο πλαίσιο των οποίων το ΠΑΣΟΚ εφάρμοσε τις αντίστοιχες πολιτικές. Στο ίδιο πλαίσιο τώρα, η κυβέρνηση της ΝΔ πάει να εφαρμόσει νέα αντιδραστική μεταρρύθμιση. Την ίδια στιγμή, διευκολύνεται από τη στάση και τακτική που ακολουθούν σήμερα το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, που συγκαλύπτουν ότι το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλιά για όλους με πλήρη δικαιώματα είναι κατ' εξοχήν πολιτικό ζήτημα. Είναι, ακόμα, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ, που υπερασπίζονται το σημερινό περιεχόμενο του άρθρου 103, δηλαδή και τη διάταξη που απαγορεύει τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων ορισμένου χρόνου ή έργου.

Οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να δουν έξω από το λαβύρινθο του αποπροσανατολισμού, που επιχειρούν να τους εγκλωβίσουν τα κόμματα του κεφαλαίου. Σήμερα κιόλας, στην τετράωρη στάση εργασίας στο Δημόσιο, μέσα από το μπλοκ του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, να στείλουν μήνυμα αγωνιστικής καταδίκης των αντεργατικών σχεδιασμών. Να εγκαταλείψουν μαζικά τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Μαζί με τις ταξικές δυνάμεις, να διεκδικήσουν το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλιά για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.