ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι νουθεσίες του προέδρου της ΓΣΕΕ

Γρηγοριάδης Κώστας

«Αν το πρόβλημα είναι οι μικρές διαδηλώσεις, θα καλέσω όλα τα συνδικάτα να έχουν δημοκρατικό αυτοπεριορισμό... Καλό είναι και σε αυτό εμείς θα συμβάλουμε, να αντιμετωπίζουμε κάποιες περιπτώσεις, που ούτε και εμείς δεν μπορούμε να τις ελέγξουμε. Στις περισσότερες συνδικαλιστικές οργανώσεις θα απευθύνουμε συστάσεις να είναι προσεκτικές». Τάδε εφη πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, για το θέμα των διαδηλώσεων με χτεσινές δηλώσεις του στο ραδιοφωνικό σταθμό «Αλφα».

Κι αφού, ξεκαθάρισε τη θέση του κι έβαλε πλάτη στα αντιδημοκρατικά σχέδια της κυβέρνησης, το «γύρισε» στο... ζόρικο, λέγοντας ότι «αρνούμαι να συζητήσω με τον κ. Πολύδωρα και πολύ περισσότερο με τους πραίτορές του...». Μα δε χρειάζεται η παραμικρή συζήτηση με τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, όταν ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ έχει ήδη προσχωρήσει στην αντιδημοκρατική λογική της κυβέρνησης και συμμετέχει στην προώθηση και εφαρμογή των σχετικών μέτρων.

Ας έχει υπόψη του, όμως, ο Γ. Παναγόπουλος, ότι δίνει μαθήματα «αυτοπεριορισμού» χωρίς να ρωτήσει τον «ξενοδόχο». Γιατί οι εργαζόμενοι, παρά τον ύπουλο ρόλο του και στην περίπτωση των διαδηλώσεων, θα γράψουν στα παλιά τους υποδήματα τις «νουθεσίες του» και θα συνεχίσουν να διαδηλώνουν στους δρόμους.

Πριν και μετά τις εκλογές...

Το πραγματικό της πρόσωπο αρχίζει να αποκαλύπτει η διοίκηση του Δήμου της Αθήνας. Ετσι, αφού προεκλογικά «δεσμεύτηκε» στους απολυμένους της «SOFTEX», που είναι δημότες Αθήνας και κοντά στη σύνταξη, ότι θα τους προσλάβει όλους - σύνολο 18 άνεργοι - τώρα, που οι εκλογές τέλειωσαν, έχει αρχίσει να το... ξανασκέφτεται. Συγκεκριμένα, δηλώνει ότι θα προσλάβει μόνον 10 από αυτούς τους εργαζόμενους, με το αιτιολογικό, σύμφωνα με πληροφορίες, ότι... δεν υπάρχουν χρήματα! Μάλιστα, όταν ο Σπύρος Χαλβατζής, επικεφαλής της «Συμπαράταξης για την Αθήνα», επανέφερε το θέμα στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο, η διοίκηση άφησε ασχολίαστο το θέμα, αρνούμενη στην ουσία να υλοποιήσει την αρχική της δέσμευση. Σίγουρα, μετά και από αυτή την εξέλιξη, οι εργαζόμενοι πρέπει να τουλάχιστον εντείνουν τους αγώνες τους...

Κυνική αδιαφορία

Η πρόθεση της κυβέρνησης να επιβάλει συμμετοχή των ασφαλισμένων στην οικονομική δαπάνη ορισμένων - τουλάχιστον - εξετάσεων προληπτικής ιατρικής και διεξαγωγής εμβολίων κινείται στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής της για πλήρη εμπορευματοποίηση της Υγείας, την οποία πληρώνουν οι ασφαλισμένοι, και μέσω των ασφαλιστικών εισφορών τους στα Ταμεία, και απευθείας από την τσέπη τους. Και, βεβαίως, έρχεται να συμπληρώσει προηγούμενες αποφάσεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που καθόρισαν μεγαλύτερη συμμετοχή των ασφαλισμένων για τα φάρμακα, αλλά και για άλλες ιατρικές και εργαστηριακές εξετάσεις, ενώ επέβαλαν ακόμα και εισιτήριο εισόδου στα νοσοκομεία.

Ταυτόχρονα, αναδεικνύει την πλήρη και κυνική κυβερνητική αδιαφορία για την πρόληψη της υγείας του λαού και, μάλιστα, σε μια χώρα όπου δεν έχει γίνει συνείδηση η ανάγκη της και η χρησιμότητά της. Αν, τελικά, ισχύσει η κυβερνητική απόφαση, είναι σίγουρο ότι ακόμα πιο δύσκολα ο κόσμος θα καταφεύγει στην προληπτική ιατρική, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται περισσότερο η ίαση σοβαρών ασθενειών, που στο πρώτο στάδιό τους είναι αντιμετωπίσιμες. Πώς, π.χ., θα πάνε για προληπτικές εξετάσεις οι κάτοικοι της Θεσσαλίας - ιδιαίτερα οι χαμηλόμισθοι, οι συνταξιούχοι και οι φτωχοί αγρότες - που μαθαίνουν ότι στην περιοχή τους «καλπάζει» ο καρκίνος, όταν θα υποχρεούνται να πληρώσουν κι άλλα από την τσέπη τους;

Συγκρίσεις...

Ολοένα και μεγαλύτερα ποσά από τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο συνεχίζει να αποσπά και φέτος το μεγάλο κεφάλαιο και οι ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι. Την εξέλιξη αυτή έρχεται να επιβεβαιώσει και ο ισολογισμός 9μηνου Γενάρη - Σεπτέμβρη 2006 της «Μάρφιν», σύμφωνα με τον οποίο τα καθαρά κέρδη τους διογκώθηκαν στα 83,2 εκατ. ευρώ και ήταν υπερδιπλάσια - ποσοστό αύξησης 250%! - σε σύγκριση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα. Στον αντίποδα αυτής της πραγματικότητας βρίσκονται τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Η εντεινόμενη φοροαφαίμαξη και η ακρίβεια έχει ήδη προ πολλού εξανεμίσει τις ψευτοαυξήσεις που δόθηκαν στους μισθούς, στα μεροκάματα και τις συντάξεις. Πλάτες σε αυτή την πολιτική έβαλαν και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ που συμφώνησαν με την εργοδοσία στις «αυξήσεις» παρωδία: Στο 9μηνο Γενάρη - Σεπτέμβρη του 2006 η ...«αναπροσαρμογή» στους μισθούς και στα μεροκάματα ήταν 77 λεπτά τη μέρα.

Τα ... ρυθμιζόμενα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΠΟΡΙΑΣ ΑΞΙΟΝ είναι, γιατί κοπιάζει αυτή η κυβέρνηση να καταθέτει νομοσχέδια «ρύθμισης» των χρεών των μεγαλοοφειλετών του ΙΚΑ, όπως αυτό που συζητείται στη Βουλή αυτές τις μέρες. Ας το άφηνε το θέμα ...στον ΣΕΒ.

Ούτως ή άλλως, στο τέλος, τα ασφαλιστικά ταμεία εισπράττουν αυτό που οι επιχειρηματίες ευαρεστούνται να δώσουν. Και τα κριτήρια είναι μάλλον το ...προφίλ τους ως «καλών» επιχειρηματιών.

Γιατί η φράση «έλεγχος του ΙΚΑ» στις μεγάλες Ανώνυμες Εταιρείες, ακούγεται μάλλον σαν ανέκδοτο...

ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ να ανησυχεί ο υπουργός Επικρατείας Θοδωρής Ρουσόπουλος, αφού έτσι όπως πάει ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ Νίκος Κωνσταντόπουλος θα του ...«φάει τη δουλιά».

Εχει «βγει στη γύρα», βλέπετε, και ζητά νομοθετικό πλαίσιο για τη λειτουργία των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, ενώ αντιθέτως ο υπουργός όλο και καθυστερεί την ανάλογη πρωτοβουλία που έχει εξαγγείλει.

Ισως αυτοί οι δύο πρέπει, τελικά, να συνεργαστούν. Σε τελική ανάλυση, όποιες επιμέρους προτάσεις κι αν έχουν, τη νομιμοποίηση της υπάρχουσας κατάστασης κάθε άλλο παρά την αμφισβητούν. Κι όταν λέμε υπάρχουσα κατάσταση, εννοούμε αυτήν ακριβώς, που όλοι ζούμε καθημερινά: Το αγαθό της ενημέρωσης είναι στα χέρια επιχειρηματιών.

ΑΣ ΣΥΓΚΡΑΤΗΘΕΙ λιγουλάκι ο υφυπουργός Αθλητισμού, που πάλι χτες «ξεσπάθωσε» εναντίον της ΦΙΦΑ, λέγοντας ότι «δεν μπορεί να υπαγορεύει νομοθετικές συμπεριφορές» κι αναρωτώμενος «γιατί πρέπει να αλλάξουν οι νόμοι μιας δημοκρατικής χώρας», επειδή το θέλει η ΦΙΦΑ.

Θα μπορούσαμε να υποδεχτούμε θετικά, βλέπετε, τέτοιου είδους δηλώσεις, αν συνοδεύονταν από ανάλογες πρακτικές. Επειδή, όμως, θυμόμαστε το τελευταίο νομοσχέδιο του υφυπουργείου Αθλητισμού, που ενέδωσε στις απαιτήσεις της ΦΙΦΑ, θα συνιστούσαμε ...λιγότερα λόγια.

Αλλωστε, γενικώς αυτή η κυβέρνηση μας έχει συνηθίσει σε μπόλικες υποσχέσεις και στη συνέχεια σε ευτελιστικές αναδιπλώσεις, όταν ήρθε σε «συνεννόηση» με υπερεθνικούς οργανισμούς που πρεσβεύουν κατά βάση επιχειρηματικά συμφέροντα. Θυμάστε, μήπως, την ιστορία του «βασικού μετόχου»;

Δυο πολιτικές για την Παιδεία

Στο προσκήνιο βρίσκονται τα ζητήματα της Παιδείας με την κυβέρνηση να προσπαθεί εναγωνίως να πείσει για την αναγκαιότητα εφαρμογής νέων μέτρων σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης. Πιεσμένη από το χρονικό όριο που έχει τεθεί από τις μεγάλες επιχειρήσεις μέχρι το 2010 να έχουν πραγματοποιηθεί οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις προκειμένου η Παιδεία να συμβάλει στην ακόμα μεγαλύτερη αύξηση των κερδών τους, η κυβέρνηση έχει αναλάβει το έργο να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις που οδηγούν την Παιδεία σε πλήρη εμπορευματοποίηση-ιδιωτικοποίηση, με περιεχόμενο και προσανατολισμό ακόμα πιο στενά δεμένο με τα συμφέροντα των επιχειρηματιών.

Η προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για την Παιδεία την περασμένη Παρασκευή ήταν αποκαλυπτική για το περιεχόμενο των αλλαγών που προωθούνται και τους υποστηρικτές τους. Αναδείχτηκε για μια ακόμα φορά ξεκάθαρα πως η Παιδεία έχει ταξικό περιεχόμενο και πάνω σ' αυτό αναπτύσσεται η αντιπαράθεση δύο εντελώς αντίθετων πολιτικών που έχουν να κάνουν με την εξυπηρέτηση αντίθετων συμφερόντων. Από τη μια αυτών του μεγάλου κεφαλαίου, από την άλλη αυτών του λαού. Και για μεν το κεφάλαιο η εκπαίδευση πρέπει να είναι απόλυτα προσαρμοσμένη στην απαίτηση για φτηνούς και υπάκουους εργαζόμενους, γιατί έτσι μόνο θα αυξάνει τα κέρδη του, για δε το λαό να δίνει στα παιδιά του ολόπλευρη μόρφωση με βάση τις έως τώρα κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας χωρίς κανένα οικονομικό ή άλλο εμπόδιο, χωρίς δηλαδή κανένα ταξικό φραγμό. Γιατί θέλει την Παιδεία ως μέσο για να καλυτερεύσει ο άνθρωπος τη ζωή του, να συμβάλει στην πρόοδο της κοινωνίας.

Γνωρίζοντας ότι η Παιδεία αποτελεί, εξαιτίας της πολιτικής των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ένα από τα κύρια προβλήματα της λαϊκής οικογένειας, αφού το κόστος της ολοένα αυξάνεται, επομένως στερεί από τα παιδιά της τη δυνατότητα να μορφωθούν, ενώ και το περιεχόμενό της συνεχώς υποβαθμίζεται, οι προπαγανδιστές των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων εμφανίζουν ως αναβάθμιση το ότι οι γνώσεις υποκαθίστανται από δεξιότητες. Οτι όλο το φάσμα της εκπαίδευσης έχει περικυκλωθεί ασφυκτικά από την επιχειρηματική δραστηριότητα που θέλει την Παιδεία να λειτουργεί με τους κανόνες της και για τα συμφέροντά της. Να πείσουν πως είναι επιβεβλημένο μέσα από την εκπαίδευση να γίνεται ένα ξεκαθάρισμα και η μεγάλη μάζα των παιδιών της εργατικής τάξης να οδηγούνται στην κατάρτιση, που έχει πλέον φανεί ξεκάθαρα ότι σημαίνει είσοδο στην παραγωγή με χειρότερους όρους. Να εξασφαλίσουν τη συναίνεση της κοινωνίας σε ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί σαν επιχείρηση, άμεσα ελεγχόμενο από τις επιχειρήσεις, υποβαθμισμένο σε περιεχόμενο και χωρίς εξασφάλιση εργασίας μετά το πτυχίο.

Οι κινητοποιήσεις στην Παιδεία όλο το προηγούμενο διάστημα ανέδειξαν τα μεγάλα πραγματικά προβλήματα της Παιδείας, το υποβαθμισμένο περιεχόμενο, τα βιβλία με αντιεπιστημονικό και ιδεολογικό υπέρ της επιχειρηματικότητας και της αγοράς περιεχόμενο, την υποχρηματοδότηση από το κράτος, τις τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές και εκπαιδευτικούς, την ιδιωτικοποίηση, κλπ. Και θύμισαν πως τίποτα δε χαρίστηκε στα λαϊκά στρώματα, που έχουν μια μακρά ιστορία αγώνων για την εξασφάλιση του δικαιώματος στην πραγματική μόρφωση για όλους. Ενός δικαιώματος που έχει ήδη προ πολλού τεθεί ανοιχτά σε αμφισβήτηση. Θα το αφήσουμε έρμαιο στις αντιδραστικές αλλαγές; Οι αγώνες για Παιδεία στην υπηρεσία του λαού είναι μπροστά.