Για να υπάρχει κάποια ανάπτυξη των ενεργειακών καλλιεργειών, οι αγρότες επιβάλλεται να διεκδικήσουν κατώτερες εγγυημένες τιμές και προστασία της εγχώριας παραγωγής από αθρόες εισαγωγές. Ταυτόχρονα, δε θα πρέπει να θεωρούν δεδομένη τη νέα πραγματικότητα που δημιουργεί η νέα ΚΑΠ στην αγροτική οικονομία

Κι αυτό γιατί από τον πρώτο κιόλας χρόνο φαίνονται οι δραματικές συνέπειές της, στην αγροτική οικονομία, στους μικρομεσαίους αγρότες, στους εργαζόμενους, στα εργοστάσια μεταποίησης αγροτικών προϊόντων και στη συνολικότερη οικονομία της υπαίθρου.

Στον πρώτο χρόνο μειώθηκε κατά 70% η καπνοπαραγωγή και κατά 40% η τευτλοκαλλιέργεια με τάση μεγαλύτερης μείωσης τον επόμενο χρόνο, ειδικά για την τευτλοκαλλιέργεια, για την οποία η κυβέρνηση ζητάει από την ΕΕ να μειωθεί η εθνική ποσόστωση ζάχαρης κατά 50% τουλάχιστον με αντίτιμο κάποια αργύρια που θα τα χρησιμοποιήσει σαν στάχτη στα μάτια των τευτλοκαλλιεργητών και των εργαζομένων.

Παρόμοιες μειώσεις αναμένονται και σε άλλες βασικές καλλιέργειες στην πορεία ολοκλήρωσης της νέας ΚΑΠ, με χαρακτηριστικό επίκαιρο παράδειγμα την αμπελοκαλλιέργεια για την οποία η ΕΕ πρότεινε μαζικά ξεριζώματα των αμπελώνων με ιδιαίτερα ελκυστικά κίνητρα που θα αναδείξουν τη χώρα μας, για άλλη μια φορά, πρωταθλήτρια στις εκριζώσεις.

Ομως με τον κουρνιαχτό των «τριάκοντα αργυρίων» η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποπροσανατολίσει μαζικά και για μεγάλο χρονικό διάστημα τους μικρομεσαίους αγρότες. Κι αυτό γιατί το ερώτημα με τι θα καλλιεργήσουν τα χωράφια τους θα γίνεται πιο επιτακτικό και θα διατυπώνεται όλο και από περισσότερους αγρότες που θα διαπιστώνουν τη γενίκευση των αδιεξόδων της νέας ΚΑΠ. Και το κυριότερο, το αδιέξοδο που υπάρχει στο ερώτημα αυτό, για την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση, μπορεί με ορισμένες προϋποθέσεις να πυροδοτήσει απρόβλεπτες αγροτικές και γενικότερα λαϊκές κινητοποιήσεις στην ύπαιθρο.

Αυτές τις εξελίξεις θέλουν να αποτρέψουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, γι' αυτό ανεβάζουν την προπαγάνδα τους για τα ενεργειακά φυτά σαν εναλλακτική λύση στα αδιέξοδα της νέας ΚΑΠ. Σαν απάντηση στο ερώτημα των αγροτών με τι να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους.

Μάλιστα, για να γίνει πιστευτή η προπαγάνδα τους και να μη μοιάζει με παρόμοιες προτάσεις που έκαναν σε προηγούμενες αναθεωρήσεις της ΚΑΠ, όπως αρωματικά φυτά, βατόμουρα, αγροτοτουρισμός κ.ά., και αποδείχτηκαν φούσκες, ισχυρίζονται ότι θεσμοθέτησαν μια σειρά κινήτρων για τα βιοκαύσιμα και τις ενεργειακές καλλιέργειες που τις κάνουν συμφέρουσες για τους μικρομεσαίους αγρότες.

Ομως, το μοναδικό κίνητρο που ψήφισαν για τις ενεργειακές καλλιέργειες, η επιδότηση των 4,5 ευρώ/στρέμμα με ποσόστωση 150.000.000 στρέμματα για όλες τις χώρες της ΕΕ, αποτελεί ιδιαίτερα ασήμαντο ποσό ακόμα και για να θεωρηθεί κίνητρο.

Τα άλλα δύο κίνητρα, όπως η κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης σε ορισμένες ποσότητες βιοκαυσίμων και η επιδότηση δημιουργίας εργοστασίων βιοκαυσίμων από τον πρόσφατο αναπτυξιακό νόμο ή το αντίστοιχο κοινοτικό πρόγραμμα δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα συμβάλουν στην ανάπτυξη των ενεργειακών καλλιεργειών στη χώρα μας. Και αυτό γιατί η πρώτη ύλη για τη λειτουργία αυτών των εργοστασίων που θα γίνουν, όταν γίνουν, μπορεί να είναι και εισαγόμενη από τρίτες ή κοινοτικές χώρες αν το κόστος της είναι μικρότερο από την εγχώρια και απ' ό,τι φαίνεται μέχρι τώρα είναι. Τη σοβαρή αυτή πιθανότητα υιοθετεί και ο κ. Σαλαγκούδης, πρώην υφυπουργός της ΝΔ, ο οποίος σε συνέντευξή του στο περιοδικό της ΠΑΣΕΓΕΣ το Δεκέμβρη του 2005, ισχυρίζεται ότι «η αγορά είναι εκείνη που θα δείξει, αν συμφέρει τον αγρότη να καλλιεργήσει, θα καλλιεργήσει και θα έχουμε ενεργειακά φυτά της πατρίδας μας. Εάν δεν τον συμφέρει δε θα έχουμε ενεργειακά φυτά από την πατρίδα μας. Είναι απλά τα πράγματα».

Την πιθανότητα των εισαγωγών ενισχύει και το νέο κίνητρο που θεσμοθετείται αυτήν την περίοδο στην ΕΕ για τις ενεργειακές καλλιέργειες, σύμφωνα με το οποίο θα μπορούν να καλλιεργούνται με ενεργειακά φυτά οι εκτάσεις που προέκυψαν από το πρόγραμμα παύσης καλλιεργειών, παίρνοντας τις προβλεπόμενες επιδοτήσεις. Κι αυτό γιατί, το μέτρο αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί στη χώρα μας, επειδή δεν έχει τέτοιες εκτάσεις, με αποτέλεσμα να επιδοτούνται οι ενεργειακές καλλιέργειες των βόρειων χωρών, που επιπλέον έχουν και συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τη χώρα μας.

Ουσιαστικό και καθοριστικό κίνητρο για την ανάπτυξη των ενεργειακών καλλιεργειών στη χώρα μας, θα αποτελούσε ο καθορισμός ικανοποιητικής ελάχιστης εγγυημένης τιμής στα προϊόντα τους, τις οποίες οι ελληνικές κυβερνήσεις και η ΕΕ τις αποφεύγουν, όπως ο διάβολος το λιβάνι, επειδή διασφαλίζουν ένα ελάχιστο εισόδημα στον αγρότη και περιορίζουν την ασυδοσία των εμποροβιομηχάνων.

Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να αναπτυχθεί η τευτλοκαλλιέργεια και για την παραγωγή βιοκαυσίμων στη χώρα μας, αν η κυβέρνηση με την ΕΕ καθόριζαν μια ελάχιστη εγγυημένη τιμή στα τεύτλα σαφώς μεγαλύτερη από την τιμή των 43,63 ευρώ/τόνο, που ήταν η ελάχιστη εγγυημένη τιμή για τα ζαχαρότευτλα το 2005 πριν την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ.

Αντί γι' αυτό, η κυβέρνηση και η ΕΕ άφησαν την τιμή των τεύτλων για παραγωγή βιοκαυσίμων να διαμορφώνεται από την προσφορά και τη ζήτηση και στην προσφορά θα συμπεριλαμβάνονται και οι εισαγωγές. Ταυτόχρονα, μείωσαν σταδιακά σε τέσσερα χρόνια την ελάχιστη εγγυημένη τιμή των τεύτλων για την παραγωγή ζάχαρης από 43,63 ευρώ/τόνο σε 26,29 ευρώ/τόνο. Μείωση που έμμεσα καθορίζει και τις τιμές των τεύτλων για την παραγωγή βιοκαυσίμων που είναι απαγορευτικές για την ανάπτυξη της τευτλοκαλλιέργειας για παραγωγή βιοκαυσίμων.

Θα μπορούσε, επίσης, να αναπτυχθεί η καλλιέργεια Δημητριακών (σιτηρά, καλαμπόκι) στη χώρα μας για παραγωγή βιοκαυσίμων, αν η τιμή παρέμβασης ήταν τουλάχιστον 150 ευρώ/τόνο, όμως τέτοια τιμή δεν καθορίστηκε. Η τιμή παρέμβασης που καθορίστηκε με τη νέα ΚΑΠ για τα δημητριακά από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι μόνο 100 ευρώ/τόνο, που και αν ακόμα ισχύσει και στα δημητριακά για την παραγωγή βιοκαυσίμων δεν πρόκειται να συμβάλει στην ανάπτυξή τους, επειδή είναι εξευτελιστική.

Από τα παραπάνω παραδείγματα γίνεται φανερό πως, αν δεν υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις, βασικότερη από τις οποίες είναι η καθιέρωση ικανοποιητικών ελάχιστων εγγυημένων τιμών, οι παροτρύνσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για στροφή στις ενεργειακές καλλιέργειες αποτελούν οδηγίες ...προς ναυτιλλομένους, που στόχο έχουν να μεταφέρουν τις ευθύνες τους για την υπερψήφιση της νέας ΚΑΠ στους ίδιους τους αγρότες.

Για να υπάρχει κάποια ανάπτυξη των ενεργειακών καλλιεργειών, οι αγρότες μέσα από τις αγροτικές οργανώσεις και την ΠΑΣΥ επιβάλλεται να διεκδικήσουν ικανοποιητικές κατώτερες εγγυημένες τιμές και προστασία της εγχώριας παραγωγής από αθρόες εισαγωγές. Ταυτόχρονα, δε θα πρέπει να θεωρούν δεδομένη τη νέα πραγματικότητα που δημιουργεί η νέα ΚΑΠ στην αγροτική οικονομία. Κι αυτό γιατί αποδείχνεται στην πράξη ότι δεν έχει καμία σχέση η κατάργηση της καπνοκαλλιέργειας με την αντικαπνιστική πολιτική που επικαλέστηκε η ΕΕ και αποδέχτηκαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα από εξαγωγική χώρα σε καπνό να γίνουμε εισαγωγική και να καταδικαστούν σε οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό άγονες και ορεινές κυρίως περιοχές που καλλιεργούσαν καπνό. Δεν έχει καμία λογική η χώρα μας που πριν λίγες δεκαετίες κατάκτησε την αυτάρκεια σε ζάχαρη, σήμερα με πολιτικά και όχι παραγωγικά κριτήρια να περιορίζει την αυτάρκεια στο 50% και να κλείνει σε πρώτη φάση δύο από τα πέντε εργοστάσια με οδυνηρές συνέπειες στους μικρομεσαίους αγρότες, στην απασχόληση, στην οικονομία της υπαίθρου και στη διατροφική εξάρτηση του λαού μας.

Το επιχείρημα ότι οι ενεργειακές καλλιέργειες θα περιορίσουν την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας, σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να γίνει δίλημμα για τους μικρομεσαίους αγρότες για να αποδεχτούν μεγαλύτερη διατροφική εξάρτηση. Κι αυτό γιατί η χώρα μας έχει τις παραγωγικές δυνατότητες να μειώσει ταυτόχρονα τη διατροφική και ενεργειακή εξάρτηση. Εχει σοβαρές ποσότητες υποπροϊόντων, όπως βαμβακέλαιο, από τα οποία μπορεί να παράγει βιοκαύσιμα αλλά και άλλες πρώτες ύλες και καλλιέργειες που μπορούν να αναπτυχθούν χωρίς να αυξήσουν τη διατροφική εξάρτηση.

Ομως, αυτές οι δυνατότητες δεν μπορούν να αξιοποιηθούν στα πλαίσια της ΚΑΠ, του ΠΟΕ και των αντιαγροτικών πολιτικών των ελληνικών κυβερνήσεων.