Δολοφονούν επί 32 μέρες ένα λαό. Σκοτώνουν παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένους, ό,τι ...κινείται. Ο ισραηλινός στρατός, χωρίς να φέρει τα «διακριτικά» των «ναζί» αλλά χρησιμοποιώντας εξίσου απάνθρωπες μεθόδους, προχωρά καθημερινά σε αντίποινα σε βάρος αμάχων, βομβαρδίζοντας πόλεις και χωριά, σκορπώντας τον όλεθρο. Με όπλα «ακριβείας» καταστρέφει γέφυρες, εργοστάσια, ολόκληρη την υποδομή του Λιβάνου, αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους χωρίς νερό, ηλεκτρικό και δρόμους διαφυγής. Το Ισραήλ, εξαντλώντας τη βαρβαρότητά του, αποφάσισε να μην επιτρέψει ούτε την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στις πόλεις του Λιβάνου, δηλώνοντας ότι θα χτυπήσει οποιοδήποτε όχημα κινείται προς αυτές, ακόμα και αυτά που μεταφέρουν τρόφιμα και φάρμακα...

Σ' αυτές τις 32 μέρες της ισραηλινής θηριωδίας, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και όλες οι κυβερνήσεις των κρατών που συγκροτούν τη «συμμαχία των προθύμων», ανάμεσά τους και η ελληνική, πρόσφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν απλόχερη στήριξη στο Ισραήλ, εξισώνοντας το θύτη με το θύμα, κάνοντας λόγο ακόμα και για νόμιμη «αυτοάμυνα». Αυτή τους τη στάση ήρθαν να επιβεβαιώσουν και μέσα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Το «αμερικανο-γαλλικό σχέδιο», που επεξεργάζονται εδώ και μια βδομάδα τα μέλη του Συμβουλίου, ζητά τον άμεσο τερματισμό των επιθέσεων της «Χεζμπολάχ» και τον τερματισμό των «επιθετικών ενεργειών» του Ισραήλ, αλλά την ίδια στιγμή αποδέχεται τους ισχυρισμούς του Ισραήλ που υποστηρίζει ότι πραγματοποιεί επιχειρήσεις «αυτοάμυνας».

Η στάση που κρατούν οι ΗΠΑ και η ΕΕ, δικαιώνοντας πλήρως την ισραηλινή επιδρομή, αποδεικνύει περίτρανα ότι η βάρβαρη επίθεση αποτελεί το πρώτο στάδιο της υλοποίησης των σχεδίων για την «Ευρεία Μέση Ανατολή», όπως είχε αποφασιστεί στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη το 2004. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, το σχέδιο επιτρέπει ουσιαστικά στο Ισραήλ να συνεχίσει τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις, ενώ συγχρόνως θέτει τις βάσεις για την ανάπτυξη πολυεθνικής στρατιωτικής δύναμης κατοχής στην περιοχή, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι μοναδικός στόχος των ιμπεριαλιστών δεν είναι η άμεση κατάπαυση του πυρός, αλλά η εξάλειψη της ένοπλης αντίστασης του λιβανικού λαού και κάθε άλλου λαού που θα μπει εμπόδιο στους σχεδιασμούς για τη «Νέα Μέση Ανατολή».

Με αυτά τα σχέδια έχει συνταχθεί από την πρώτη στιγμή και η ελληνική κυβέρνηση. Αρχικά, υιοθετώντας τη φρασεολογία των ιμπεριαλιστών και αποφεύγοντας να καταδικάσει την ισραηλινή επιθετικότητα, στην πορεία του χρόνου είτε διά στόματος πρωθυπουργού είτε υπουργών δηλώνοντας «πρόθυμη» να συμμετάσχει ενεργά στην αποστολή στρατευμάτων στην περιοχή. Στη μόνη δήλωση που έχει κάνει μέχρι σήμερα ο Κ. Καραμανλής έδωσε το στίγμα: «Η Ελλάδα είναι έτοιμη να συμβάλει ενεργά, ουσιαστικά, εποικοδομητικά σε όλες τις επιβεβλημένες ενέργειες της διεθνούς κοινότητας».

Μέσα στη βδομάδα αρμόδιοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι έγιναν πιο συγκεκριμένοι. Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Β. Μεϊμαράκης, με συνέντευξή του στο ραδιόφωνο του «ΑΝΤ1» την περασμένη Τετάρτη ήταν αποκαλυπτικός: Η Ελλάδα, δήλωσε, «οφείλει να συμμετέχει στις ειρηνευτικές δυνάμεις», διότι «αυτό τη βοηθά να αναβαθμίζει και το ρόλο της»!«Κάθε χώρα που θέλει να αναπτύξει δυναμική στην εξωτερική της πολιτική, οφείλει να συμμετέχει στις ειρηνευτικές δυνάμεις». Ο υπουργός ομολόγησε ότι η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο έχει προαποφασίσει την αποστολή «ειρηνευτικής» κατοχικής δύναμης στο Λίβανο, αλλά θεωρεί ότι με τη συμμετοχή της στις εκστρατευτικές ιμπεριαλιστικές αποστολές ...αναβαθμίζεται και ο διεθνής της ρόλος. Είναι φανερό ότι αυτό που πρωτίστως ενδιαφέρει την κυβέρνηση δεν είναι μια δίκαιη ειρήνη, αλλά η αναβάθμιση του ρόλου της με τη συμμετοχή σε στρατό κατοχής που θα επιβάλει την ιμπεριαλιστική ειρήνη.

Δυο μέρες νωρίτερα η υπουργός Εξωτερικών, Ντ. Μπακογιάννη, λίγο πριν αναχωρήσει για τη Ν. Υόρκη, όπου θα εκπροσωπούσε την Ελλάδα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, αφού η χώρα μας αυτό το διάστημα είναι μέλος του, στο οποίο θα γινόταν συζήτηση για το «αμερικανο-γαλλικό σχέδιο για το Λίβανο» και ενώ γνώριζε το περιεχόμενό του απέφυγε επιμελώς να το καταδικάσει, όπως και για πολλοστή φορά δεν τόλμησε ούτε να κατονομάσει τον επιτιθέμενο. Αντίθετα, μάλιστα, έσπευσε να αναγάγει το συγκεκριμένο «σχέδιο» στην κίνηση που θα λύσει την «αδικαιολόγητη σιωπή» της διεθνούς κοινότητας. Παραφράζοντας δε τη γνωστή φράση της Κ. Ράις, που ζήτησε «διαρκή εκεχειρία», αλλά υπονοώντας ουσιαστικά τον ίδιο στόχο, μίλησε για την ανάγκη «της εμπέδωσης μιας βιώσιμης ειρήνης, όχι μόνο στο Λίβανο, αλλά και στη Μέση Ανατολή».

Από την πλευρά του το ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας την τακτική του να μην καταγγέλλει ξεκάθαρα το Ισραήλ, απέφυγε να πάρει ξεκάθαρη θέση απέναντι στο «αμερικανο-γαλλικό σχέδιο ψηφίσματος». Ο Γ. Παπανδρέου από τη Φινλανδία, όπου βρέθηκε την προηγούμενη Δευτέρα, επιχείρησε την προκλητική στήριξη που προσφέρουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ στην ισραηλινή επιθετικότητα να τη μεταφράσει σε ...«αδυναμία» της «διεθνούς κοινότητας μέχρι σήμερα να πάρει μέτρα ώστε να υπάρξει άμεση εκεχειρία».

Απέφυγε βέβαια να καταδικάσει το κείμενο και φυσικά δεν τόλμησε ούτε φραστικά να διαφοροποιηθεί από το πλαίσιο του σχεδίου που προτείνει την αποστολή «ειρηνευτικής δύναμης» στην περιοχή. Πώς θα μπορούσε άλλωστε όταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, δεμένες στο άρμα του ιμπεριαλισμού, παρείχαν πλήρη υποστήριξη στις αμερικανοΝΑΤΟικές δυνάμεις εισβολής στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας και στους πολέμους κατά του Αφγανιστάν και του Ιράκ.

Στο ΣΥΝ όταν δεν ...κλαίνε για τη χαμένη ευκαιρία της ΕΕ να επιβάλει την «ειρήνη» και δεν επιχειρούν με κάθε τρόπο και μέσο να εξωραΐσουν την ιμπεριαλιστική «ευρωενωσιακή» φύση, δίνουν τη συγκατάθεσή τους για την αποστολή ελληνικής «ειρηνευτικής» δύναμης στο Λίβανο.

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Αλαβάνος, με δηλώσεις του μετά τη συνάντησή του με τον πρεσβευτή του Ιράν, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με ενδεχόμενη συμμετοχή της χώρας μας σε στρατιωτική αποστολή στο Λίβανο ενώ αρχικά δήλωσε ότι «ειρηνευτική δύναμη και πολύ περισσότερο συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτή δεν έχει νόημα», άμεσα έσπευσε να προσθέσει ότι αυτό μπορεί να γίνει «κάτω από μια σειρά αυστηρές προϋποθέσεις»...

Συγχρόνως ο ΣΥΝ, επιχειρώντας να αποπροσανατολίσει τα λαϊκά στρώματα, υποστηρίζει ότι «αυτή τη στιγμή μόνο μια ισχυρή, ενωμένη Ευρώπη, ανεξάρτητη από τις ΗΠΑ θα μπορούσε να βάλει φρένο στον Μπους». Αυτό δήλωσε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλης, κλείνοντας εσκεμμένα τα μάτια μπροστά στο ρόλο της ΕΕ, παραπλανώντας τον ελληνικό λαό και ενώ υπάρχει ήδη διαμορφωμένο το «σχέδιο» που επεξεργάστηκαν οι ΗΠΑ με τη Γαλλία, το οποίο φανερώνει τη στρατηγική ταύτιση των ιμπεριαλιστών στον κατακερματισμό της περιοχής και μετά το τέλος του πολέμου στο μοίρασμα της λείας.

Αυτή είναι η στάση των εκπροσώπων του δικομματισμού και των «συνοδοιπόρων» τους. Αυτή τη στάση κατήγγειλε από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ. Με ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου του Κόμματος την περασμένη Πέμπτη τονίζει: «Την ώρα που το Ισραήλ, με την προκλητική στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ, κλιμακώνει τις πολεμικές επιχειρήσεις κατά του λαού του Λιβάνου, είναι απαράδεκτη η στάση της κυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ:

• Να μην παίρνουν καθαρή θέση καταδίκης του Ισραήλ
• Αντί να απορρίπτουν κατηγορηματικά την οποιαδήποτε συμμετοχή της χώρας μας στην εξελισσόμενη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα κατά των λαών της Μέσης Ανατολής, αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμα και συμμετοχής της σε στρατιωτική δύναμη πολέμου και κατοχής».

Ο ελληνικός λαός οφείλει να βγάλει πολιτικά συμπεράσματα και να καταδικάσει τους ντόπιους εκφραστές των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Οφείλει όμως συγχρόνως να δυναμώσει την αγωνιστική του αλληλεγγύη στην ηρωική αντίσταση των λαών του Λιβάνου και της Παλαιστίνης. Με μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις δίπλα στις συνεπείς αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις να διεκδικήσει και να απαιτήσει να σταματήσει αμέσως, χωρίς όρους, η ισραηλινή θηριωδία και το Ισραήλ να αποχωρήσει άμεσα και οριστικά από όλα τα εδάφη που κατέχει.