Στο όνομα της αποκέντρωσης της κεντρικής εξουσίας, αρμοδιότητες τομέων που θα έπρεπε να είναι της αποκλειστικής ευθύνης του κράτους δίνονται στην ΤΑ (Υγεία - Παιδεία - Πρόνοια), με σοβαρές συνέπειες στη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, αλλά και στους ίδιους τους εργαζόμενους, σ' αυτούς τους τομείς.

Ολες σχεδόν οι κοινωνικές παροχές υλοποιούνται τα τελευταία χρόνια μέσα από τα όργανα της ΤΑ και είναι υποβαθμισμένες για όσους τις χρειάζονται και ταυτόχρονα εμπορευματοποιημένες.

Η ποιότητα ζωής των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων είναι σχεδόν ανύπαρκτη.

Μέσω της ΤΑ υλοποιούνται διάφορα προγράμματα «κοινωνικής φροντίδας» από δημοτικές ή ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπως δημιουργία βρεφονηπιακών σταθμών, κέντρα φροντίδας ηλικιωμένων, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών ή παιδιών με ειδικές ανάγκες.

Μέσα από τα προγράμματα «βοήθεια στο σπίτι», που απασχολούνται κυρίως γυναίκες ως νοσηλεύτριες και οικογενειακοί βοηθοί, παρέχονται υπηρεσίες σε άτομα ανήμπορα, της τρίτης ηλικίας ή με ειδικές ανάγκες. Ξεκίνησαν το 1996 και είναι αποσπασμένα από τον ενιαίο χαρακτήρα που πρέπει να έχουν οι υπηρεσίες πρόνοιας - υγείας, ως δικαίωμα για όλο το λαό. Είναι υπηρεσίες συνήθως με ελλιπές επιστημονικό προσωπικό και υποβαθμισμένες. Συνεχίζουν να υπάρχουν στη λογική της ανταποδοτικότητας, αφού λήγει η διάρκεια των σχετικών προγραμμάτων και δύσκολα χορηγούνται άλλα κονδύλια.

Αντί, λοιπόν, να υπάρχει ολοκληρωμένη πολιτική στην Κοινωνική Πρόνοια, έχουμε πολιτική προγραμμάτων «κοινωνικής φροντίδας», δηλ. όχι πρόληψη αλλά φροντίδα εκ των υστέρων σε όσους δεν έχουν στον «ήλιο μοίρα», σε όσους είναι κοντά στην εξαθλίωση. Οι υπόλοιποι θα πληρώνουν για να έχουν ανάλογες υπηρεσίες.

Οι παιδικοί σταθμοί (1.400 περίπου υπάγονται στους ΟΤΑ και άλλοι τόσοι είναι ιδιωτικοί) μεταφέρθηκαν στους δήμους από το 2001, χωρίς κρατική χρηματοδότηση, με αποτέλεσμα να μπουν τροφεία, που ξεκινούν από 40 ευρώ και φτάνουν έως και πάνω από 150 ευρώ (ανάλογα με το δήμο και το εισόδημα των γονιών), παρουσιάζουν μεγάλες ελλείψεις προσωπικού και στεγάζονται συχνά σε παλιά, ακατάλληλα κτίρια. Υποβαθμίζεται και διασπάται το ενιαίο της προσχολικής αγωγής, αφού οι παιδικοί σταθμοί στην ΤΑ λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Ετσι η προσχολική αγωγή από δικαίωμα για όλα τα παιδιά, έγινε εμπόρευμα κακής ποιότητας και διπλοπληρωμένο, αφού οι εργαζόμενοι φορολογούνται για να τους παρέχει το κράτος αυτή την κοινωνική υπηρεσία. Η προσχολική αγωγή αποτελεί συστατικό στοιχείο στη διαμόρφωση του ανθρώπου, γι' αυτό και απαιτείται να είναι ενιαία, ως προς το περιεχόμενο και σύμφωνη με τις σύγχρονες ανάγκες. Ο στόχος της ταξικοποίησης του σχολείου ξεκινά από εδώ και προωθείται σταθερά σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Στα πλαίσια της σύμπραξης ιδιωτικού και δημόσιου τομέα προχωρά η διείσδυση σε ζώνες μάθησης στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, διαμορφώνοντας την προοπτική για σχολεία πολλών ταχυτήτων.

Είναι όμως υποχρέωση του κράτους να έχει σύγχρονους κρατικούς δωρεάν παιδικούς σταθμούς, για τα παιδιά της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Είναι υποχρέωση του κράτους η εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και του ενιαίου βασικού 12χρονου υποχρεωτικού σχολείου.

Σήμερα υπάρχει πιο οξυμένο το πρόβλημα των κοινωνικών αναγκών, π.χ. υπάρχουν πολύ περισσότερες μονογονεϊκές οικογένειες σε σχέση με παλιότερα, οι ηλικιωμένοι άνθρωποι δε ζουν με τα παιδιά τους, συνεπώς χρειάζονται βοήθεια. Παλιά οι οικογένειες ήταν πολυμελείς και την περιποίηση των γονιών τη μοιράζονταν τα παιδιά, σήμερα οι περισσότερες οικογένειες έχουν ένα παιδί, το πολύ δύο. Μ' αυτές τις αλλαγές δεν αντιστοιχεί η ανάπτυξη του τομέα προστασίας των ηλικιωμένων. Το αντίθετο γίνεται, δηλ. συρρικνώνονται οι κοινωνικές παροχές για την τρίτη ηλικία, εμπορευματοποιείται ο τομέας της πρόνοιας και της υγείας και τα κενά πρέπει να καλυφθούν από δουλιές, που θα απασχολείται κύρια η γυναίκα για να «μοιράζεται» και η ανεργία. Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.

Υπάρχουν βεβαίως και δημοτικά ιατρεία σε πολλούς δήμους. Ομως αυτά λειτουργούν σε εθελοντική βάση και παρέχουν χαμηλής ποιότητας υπηρεσίες υγείας. Φυσικά όλα πληρώνονται από τους δημότες μέσω της δημοτικής φορολογίας. Για εργαστηριακές εξετάσεις και άλλες υγειονομικές υπηρεσίες οι δήμοι συνάπτουν συμβάσεις με ιδιωτικούς γιατρούς ή ιατρικά κέντρα, που πληρώνονται από τους δημότες με κάποια έκπτωση.

Είναι όμως υπηρεσίες αποσπασματικές, περιορισμένες και υποβαθμισμένες. Και όχι μόνον αυτό. Αλλά συμβάλλουν να αμβλύνονται οι απαιτήσεις των δημοτών για ενιαίο, αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, χρηματοδοτούμενο πλήρως από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Εμείς υποστηρίζουμε ότι όλος ο πληθυσμός πρέπει να έχει δωρεάν, αποκλειστικά δημόσιες υπηρεσίες υγείας, εξειδικευμένες στις γυναίκες, στους νέους, στους ηλικιωμένους. Καμιά εισφορά από τους εργαζόμενους γι' αυτές τις υπηρεσίες.

Θέλουμε ακόμη να σημειώσουμε ότι οι γυναίκες και λόγω των αρνητικών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις και στους άλλους τομείς έχουν ελάχιστο ελεύθερο χρόνο και θα μειώνεται ακόμη περισσότερο, όσο εφαρμόζεται η ίδια πολιτική. Το πρόβλημα λοιπόν των αναγκών για πολιτισμό, αθλητισμό, της έλλειψης των δημόσιων και δωρεάν χώρων πολιτιστικής αναψυχής για τη γυναίκα και τη λαϊκή οικογένεια, θα διατηρείται και θα οξύνεται.

Σήμερα στα πλαίσια της ΤΑ δημιουργούνται χώροι πολιτισμού και αθλητισμού, που λειτουργούν στη λογική της ανταποδοτικότητας. Αλλωστε για να παρέχει τέτοιου είδους υπηρεσίες, ο δήμος πρέπει να έχει πόρους. Εχει ήδη καταργηθεί η ευθύνη της κεντρικής εξουσίας να παρέχει τους αναγκαίους πόρους στην ΤΑ. Στο μεγαλύτερό τους μέρος, λοιπόν, οι πόροι εξασφαλίζονται με ανταποδοτικά τέλη και την τοπική φορολογία. Και η τάση είναι συνεχώς να αυξάνονται τα δημοτικά τέλη.

Συνεπώς η εργατική οικογένεια επιβαρύνεται πολύ από την αυξανόμενη τοπική φορολογία, που μαζί με την ακρίβεια μειώνουν σημαντικά την εισοδηματική της ικανότητα.

Ακόμη, σε αρκετούς δήμους λειτουργούν κέντρα περίθαλψης κακοποιημένων γυναικών, σε συνεργασία με Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ). Χωρίς να περιθάλπουν ουσιαστικά το θύμα, χωρίς να αποτρέπουν το πρόβλημα, χωρίς να χτυπούν την αιτία, ροκανίζουν κονδύλια... Εμείς λέμε να υπάρχουν κρατικά συμβουλευτικά κέντρα υποστήριξης κακοποιημένων γυναικών, στελεχωμένα με ειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό και πρώτα απ' όλα να υπάρχει η προϋπόθεση για το δικαίωμα στη δουλιά, με δικαιώματα και κοινωνική στήριξη της ίδιας της γυναίκας και των παιδιών της. Η ΤΑ μπορεί να έχει την ευθύνη και τον έλεγχο αυτών των κέντρων.

Βάζουμε λοιπόν τον προβληματισμό στον κόσμο: Τι λαϊκά τοπικά όργανα έχει ανάγκη η εργατική οικογένεια σήμερα;

Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη. Φιλολαϊκές νησίδες μέσα στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξουν. Η περιφερειακή αποκέντρωση είναι αποκέντρωση της αντιλαϊκής πολιτικής. Αν δεν αλλάξει η ίδια η εξουσία, δεν μπορεί ν' αλλάξει και ο χαρακτήρας της σημερινής αστικής ΤΑ. Η λαϊκή εξουσία θα αναδείξει πραγματικά λαϊκά τοπικά δικά της όργανα. Αν δεν αλλάξει η εξουσία δεν πρόκειται ο στόχος της ισοτιμίας των δύο φύλων να γίνει πραγματικότητα. Οσες όμως περισσότερες κατακτήσεις κερδίζουν οι εργαζόμενοι, γυναίκες και άντρες, από καλύτερες θέσεις θα συνειδητοποιούν την αναγκαιότητα και επικαιρότητα της εργατικής - λαϊκής εξουσίας. Με καλύτερες προϋποθέσεις θα υλοποιείται ο στόχος της ισοτιμίας των δύο φύλων. Οσο το λαϊκό κίνημα ισχυροποιείται και οι αγώνες συντονίζονται με ξεκάθαρο πολιτικό προσανατολισμό, το όφελος θα είναι πολύπλευρο και ορατό, ακόμη και μέσα στο εκμεταλλευτικό σημερινό κοινωνικό πλαίσιο.

Οι γυναίκες των λαϊκών εργατικών οικογενειών δεν έχουν συνεπώς πολλές επιλογές. 'Η θα συνεχίζουν να συμβιβάζονται με τις δυσκολίες, να μένουν αδιάφορες στην αρπαγή κατακτήσεών τους και καθημερινά να εξαθλιώνονται ή αγωνιστικά να διεκδικούν όσα δικαιούνται.

Να κάνουν ένα αποφασιστικό μεγάλο βήμα με τη δραστηριοποίησή τους και με την ψήφο τους στις εκλογές του Οκτώβρη.

Να ψηφίσουν με βάση τα προβλήματά τους, καταψηφίζοντας όλους όσοι συνέβαλαν να χειροτερέψει η ζωή τους.

Να δυναμώσουν το λαϊκό κίνημα και το πιο σταθερό παράγοντά του, το ΚΚΕ.

Να αλλάξουν το συσχετισμό δύναμης αποδυναμώνοντας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, χωρίς να εγκλωβιστούν στις αυταπάτες που σπέρνει ο ΣΥΝ. Ετσι ο στόχος της πραγματικής ευημερίας του λαού μέσα από το μέτωπο πάλης για τη λαϊκή εξουσία θα έρχεται όλο και πιο κοντά. Και οι τοπικές εκλογές είναι βήμα που θα συμβάλλει σ' αυτή την προοπτική, αν μειωθεί δραστικά η δύναμη των κομμάτων της πλουτοκρατίας.

Οι εκλεγμένοι με τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΚΚΕ και οι σύμμαχοί του ΔΗΚΚΙ, Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών και Κομμουνιστική Ανανέωση θα αντισταθούν στις αντιλαϊκές πολιτικές, καλώντας το λαό να στηρίξει αγώνες τους οποίους θα στηρίζουν και οι ίδιοι. Οσες και όσοι περισσότεροι εκλεγούν από αυτά τα ψηφοδέλτια, τόσοι λιγότεροι εκφραστές των συμφερόντων των μεγαλοεπιχειρηματιών θα υπάρχουν. Τόσα περισσότερα τοπικά αξιώματα θα τεθούν στην υπηρεσία των αγώνων του λαού.