Αυτό το στοιχείο, το στοιχείο της κίνησης, της μαζικής δράσης ευρύτερων εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, επιβάλλεται να βρεθεί στο κέντρο της προετοιμασίας αυτού του αγώνα, γιατί αυτό θέτουν επίμονα οι εξελίξεις.

Δεν υπάρχει τμήμα της εργατικής τάξης, τμήμα των λαϊκών στρωμάτων που να μην πλήττεται από την αντιλαϊκή επίθεση. Ολα τα δικαιώματα βρίσκονται υπό κατάργηση.

Συνεπώς, οι εργαζόμενοι είναι απέναντι σε μεγάλες ευθύνες και με τη στάση τους καλούνται να δώσουν απάντηση στο εξής βασικό δίλημμα:

Θα μείνουν απλά δυσαρεστημένοι, που θα βλαστημούν τις προκλήσεις των δυνάμεων του κεφαλαίου και τα αντιλαϊκά μέτρα, μένοντας εγκλωβισμένοι στην αναμονή, στα παραπλανητικά συνθήματα, στις ψεύτικες προσδοκίες της κυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ή στο ρεαλισμό της υποταγής που καλλιεργεί ο ΣΥΝ;

Ή εξοπλισμένοι με την πείρα τους, θα μπουν στη δράση και θα συνταχθούν με το ΠΑΜΕ, με τα αγωνιστικά συνδικάτα, για να διαμορφωθεί ένα μαζικό, μαχητικό κίνημα, που θα προβάλλει αντίσταση στην επίθεση του κεφαλαίου, θα διεκδικεί αποφασιστικά την υπογραφή ουσιαστικών Συλλογικών Συμβάσεων, το δικαίωμα στη δουλιά και τα άλλα εργατικά δικαιώματα, βάζοντας γερές βάσεις για την κλιμάκωση του αγώνα, για αλλαγές στο συσχετισμό δύναμης;

Αυτή η δεύτερη επιλογή αντιστοιχεί στην κοινωνική θέση, στο ρόλο της εργατικής τάξης. Αντιστοιχεί στα συμφέροντα της, στα συμφέροντα του συνόλου των εργαζομένων.

Ο κάθε εργάτης, η κάθε εργάτρια, ο νέος και η νέα εργαζόμενη πρέπει να προβληματιστούν, να σκεφτούν για την κατάσταση που ζουν, για τα προβλήματα που οξύνονται, για τις συνέπειες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που έχει κριτήριο το κέρδος, για τις αναδιαρθρώσεις που υπηρετούν τις ανάγκες του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Από τις αρχές της δεκαετίας του '90, η ΝΔ ακολούθησε μια σκληρή πολιτική λιτότητας, εφάρμοσε τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, χτύπησε τα κοινωνικά - ασφαλιστικά δικαιώματα (αύξηση του ορίου ηλικίας, αύξηση των εργατικών εισφορών, μείωση των συντάξεων κ.ά.), άνοιξε το δρόμο για την απελευθέρωση και την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των μεταφορών, του τραπεζικού συστήματος, για αλλαγές σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών, των εργαζομένων.

Το ΠΑΣΟΚ συνέχισε την ίδια πολιτική, εφάρμοσε νέα αντεργατικά μέτρα. Επέκτεινε τις ελαστικές μορφές απασχόλησης (μερική απασχόληση, ενοικίαση εργαζομένων κ.ά.), χτύπησε το 8ωρο με διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, υπονόμευσε τις Συλλογικές Συμβάσεις. Ανοιξε το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, με τα επαγγελματικά συνταξιοδοτικά ταμεία. Ανοιξε το δρόμο για την κατάργηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων στις τράπεζες, στις πρώην ΔΕΚΟ, με την ενοποίηση των ειδικών Ταμείων στο ΙΚΑ. Ενίσχυσε την πορεία απελευθέρωσης, ιδιωτικοποίησης βασικών τομέων, επιχειρήσεων και κοινωνικών υπηρεσιών. Προχώρησε τα αντιδραστικά μέτρα εμπορευματοποίησης - ιδιωτικοποίησης της Υγείας και της Παιδείας.

Σήμερα, η ΝΔ πατάει πάνω σ' αυτό το έδαφος και κλιμακώνει την επίθεση σε μια ενιαία γραμμή με τους βιομήχανους, τους τραπεζίτες, τους μεγαλεμπόρους, τους εφοπλιστές. Σ' αυτή την ενιαία γραμμή επιβλήθηκε η απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων, ψηφίστηκε ο νόμος για ακόμα πιο ενισχυμένη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, για την κατάργηση του 8ωρου και την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Με τους νόμους που πέρασε στη Βουλή, καταργούνται βασικά εργασιακά - ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στις τράπεζες και στις πρώην ΔΕΚΟ. Επιταχύνονται τα μέτρα για την επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων σε όλους τους τομείς. Μπήκε στην ημερήσια διάταξη η άρση της μονιμότητας των εργαζομένων στο Δημόσιο.

Σ' αυτή την ενιαία γραμμή, προβάλλει η πρόκληση των τραπεζιτών και του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ) για κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, την εφαρμογή των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης - υποαπασχόλησης χωρίς δικαιώματα, την απελευθέρωση των απολύσεων, το πάγωμα των μισθών, με το ψευδέστατο επιχείρημα της μείωσης των ανέργων.

Αυτή η κατάσταση συνυπάρχει με την όξυνση του προβλήματος της ανεργίας, τις χιλιάδες απολύσεις, αλλά και την έξαρση της κρατικής και εργοδοτικής τρομοκρατίας.

Ο άξονας πάνω στον οποίο εκδηλώνεται η αντεργατική επίθεση, ο άξονας πάνω στον οποίο συγκλίνουν οι βιομήχανοι και τα άλλα τμήματα του κεφαλαίου, η Ευρωπαϊκή Ενωση, οι πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που στηρίζουν τον ευρωμονόδρομο, είναι η ανταγωνιστικότητα - η κερδοφορία των επιχειρήσεων, των μονοπωλίων. Κι αυτή η βασική κατεύθυνση θα ενισχύεται το επόμενο διάστημα, με συνέπεια την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, την ισοπέδωση των δικαιωμάτων.

Για όλα αυτά που βιώνουν οι εργάτες και οι εργάτριες, οι νέοι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι μετανάστες, οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες, πρέπει να βγουν συμπεράσματα, που θα δώσουν ώθηση στην προσπάθεια οργάνωσης και κινητοποίησης της εργατικής τάξης κατά του κεφαλαίου, κατά της αντεργατικής πολιτικής και των κομμάτων που την προωθούν. Σε αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, που στηρίζουν τη στρατηγική του κεφαλαίου.

Ο συνολικός χαρακτήρας της επίθεσης καθιστά ακόμα πιο αναγκαία την ένταση των προσπαθειών για το ξεπέρασμα συντεχνιακών αντιλήψεων, την ανάπτυξη της αλληλεγγύης και την ενίσχυση της ταξικής ενότητας, ώστε όλοι οι κλάδοι, όλα τα τμήματα της εργατικής τάξης, Ελληνες και μετανάστες, γυναίκες και άνδρες, νέοι και ηλικιωμένοι να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους απέναντι στον κοινό αντίπαλο. Και η πορεία αυτή να συνδυαστεί με την κοινή δράση της εργατικής τάξης με τα καταπιεζόμενα μικροαστικά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου.

Η τεκμηριωμένη αποκάλυψη των στόχων της πλουτοκρατίας, των αιτιών που γεννούν τη σημερινή κατάσταση, η αποκάλυψη του ταξικού - αντεργατικού χαρακτήρα της κυρίαρχης πολιτικής και των ευθυνών που έχουν οι πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που στηρίζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, σε συνδυασμό με την εκλαΐκευση της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ και του πλαισίου των στόχων πάλης του ΠΑΜΕ, είναι αναγκαίες προϋποθέσεις, για να φωτιστούν οι εξελίξεις, να απεγκλωβιστούν δυνάμεις και να συμμετέχουν στον αγώνα. Αυτό πρέπει να εκφραστεί συγκεκριμένα, με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών, των φίλων του Κόμματος αυτές τις μέρες.

Σ' αυτές τις συνθήκες που οι αντίπαλοι των εργαζομένων επιδιώκουν το ξερίζωμα κάθε δικαιώματος, ακόμα και την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για να εφαρμόσει η εργοδοσία τις πιο βάρβαρες μορφές εκμετάλλευσης, αποκτούν επείγοντα χαρακτήρα μέτρα, που θα βοηθήσουν στο ξεπέρασμα των αδυναμιών.

Ωστε να κινητοποιηθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα όλες οι δυνάμεις, να δυναμώσει η προσφορά και με αιχμή το σωματείο, το συνδυασμό, την παράταξη, τις Επιτροπές Νέων, τις Επιτροπές Γυναικών, τις Επιτροπές Αγώνα του ΠΑΜΕ, να οργανωθεί ένα μεγάλο άνοιγμα, μια μεγάλη συζήτηση με τους εργαζόμενους. Για να φτάσει το μήνυμα του συλλαλητηρίου, το μήνυμα της μαζικής αντίστασης και της διεκδίκησης των δικαιωμάτων στους χώρους δουλιάς και τους κλάδους, να συμμετέχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στην προετοιμασία της κινητοποίησης, να δώσουν το αγωνιστικό τους «παρών».

Ούτε ώρα χαμένη. Αυτό το σύνθημα θα κάνουμε πράξη και δυναμώνοντας την απαιτητικότητα θα μετρήσουμε αποτελέσματα στη βελτίωση της λειτουργίας και της δράσης των συνδικάτων, στην οργάνωση της εργατικής τάξης, στη συσπείρωση νέων δυνάμεων στο ΠΑΜΕ, στο ταρακούνημα συνειδήσεων, στην κινητοποίηση εργαζομένων που διστάζουν, που δεν κατανοούν ακόμα την αξία της συλλογικής - οργανωμένης πάλης, στη διαφοροποίηση δυνάμεων, στην ένταξη νέων δυνάμεων στο ΚΚΕ και στην ΚΝΕ.

Γιατί κάθε αγώνας έχει τη δική του σημασία και συνεισφορά στη γενικότερη προσπάθεια συγκέντρωσης λαϊκών δυνάμεων ενάντια στην πλουτοκρατία, στα κόμματα και τις παρατάξεις που υπηρετούν τα συμφέροντά της, για να διαμορφωθεί μαζικό, ισχυρό κίνημα με ταξικό προσανατολισμό, να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης.