Ο πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομάδας Δόξα Αγ. Αννας Μενιδίου, Κάρολος Καρουάνας, μιλάει στο «Ρ» για τη σκληρή πραγματικότητα
Τα προβλήματα που υπάρχουν είναι εξίσου σημαντικά και αρκετά. Οπως για παράδειγμα το οικονομικό. Τη στιγμή που χαρίζονται χρήματα (τα οποία προέρχονται από τον ελληνικό λαό) σε ΠΑΕ για να καλυφθούν κακοδιαχειρίσεις και οικονομικές ατασθαλίες των διοικούντων, για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο οι αρμόδιοι προβλέπουν ψίχουλα σαν επιχορήγηση, που όταν θυμούνται τα δίνουν. Την ίδια ώρα που οι λεγόμενοι «ισχυροί» της Α' Εθνικής κάνουν σχέδια στο όνομα της αναβάθμισης του ποδοσφαίρου (βλ. Σούπερ Λίγκα) με αντικειμενικό σκοπό την καλύτερη διαχείριση της πίτας των κερδών, κάποιοι ρομαντικοί χτυπούν πόρτες φίλων προκειμένου να μη χαθεί το σωματείο που εκπροσωπούν και σταματήσει ο αθλητισμός σε μια ολόκληρη περιοχή.
Την τραγική οικονομική κατάσταση που μαστίζει τα ερασιτεχνικά σωματεία αποκαλύπτει στο «Ρ» ο Κάρολος Καρουάνας, πρόεδρος του ποδοσφαιρικού συλλόγου Δόξα Αγ. Αννας Μενιδίου.
«Η πολιτεία έχει μηδαμινή προσφορά στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Αυτό δεν αποτελεί απλά τροχοπέδη για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό είναι διάλυση καθαρή! Για παράδειγμα δικαιούμαστε 1.500 ευρώ από την πολιτεία μέσω της ΕΠΣΑΝΑ ή της ΕΠΣΑ, τα οποία δίνονται και με ενάμιση χρόνο καθυστέρηση. Αυτό μεταφράζεται ουσιαστικά σε ενάμιση μισθό ενός προπονητή, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι προπονητές τμημάτων υποδομής. Τουλάχιστον εμείς θα πρέπει να θεωρούμαστε και τυχεροί, καθώς έχουμε βρει έναν καλό προπονητή που κάνει χίλιες δουλιές, μέχρι και το συντηρητή γηπέδου. Ενας άλλος τομέας είναι τα έξοδα ιατρικής περίθαλψης των αθλητών. Τα τρία τελευταία χρόνια είχαμε τρεις σοβαρούς τραυματισμούς, που η αποθεραπεία για τον καθένα κόστισε περίπου από 3.000 ευρώ. Ας αναλογιστεί κάποιος τι ιατρική περίθαλψη χρειάζεται και στα τμήματα υποδομής για τα μικρά παιδιά. Και όλα αυτά χωρίς να έχουμε χορηγία από πουθενά. Ο δήμος τα λεφτά που δίνει είναι 1.500 ευρώ και αυτά επιλεκτικά σε ορισμένες ομάδες, τα οποία ακόμα δεν τα έχουμε πάρει ούτε εμείς. Δηλαδή από πολιτεία και δήμο, όταν αποφασίσουν να τα δώσουν, θα πάρουμε περίπου 3.000 ευρώ για να καλύψουμε πάγια έξοδα που φθάνουν τις 30.000 ευρώ! Φανταστείτε ότι δεν έχουμε καταφέρει τα τελευταία χρόνια να δώσουμε "χαρτζιλίκι" σε κάποιο ποδοσφαιριστή που χάνει το μεροκάματό του να έρθει να παίξει ποδόσφαιρο. Σε αυτά προσθέστε και τα έξοδα μετακίνησης των ομάδων για τους αγώνες, αφού χρειαζόμαστε 5 πούλμαν το μήνα, τα οποία κοστίζουν 1.000 ευρώ».
Γνωρίζοντας τα προβλήματα που υπάρχουν στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο από την έλλειψη χώρων, όσον αφορά τη Δόξα Αγ. Αννας (Μενιδίου) τουλάχιστον σε αυτόν τον τομέα βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα, αφού υπάρχει χώρος. Ομως, όπως μας εξηγεί ο Κάρολος Καρουάνας, η γενικότερη έλλειψη χώρων στην περιοχή του Μενιδίου δημιουργεί αρκετά προβλήματα από το συνωστισμό που υπάρχει, όταν αναγκάζονται να τον χρησιμοποιήσουν πολλές ομάδες «άστεγες»...
«Είναι εμφανής η έλλειψη χώρων στις περιοχές τις δικές μας και ιδιαίτερα στην περιοχή του Μενιδίου. Υπάρχουν 9-11 ομάδες πέραν του Αχαρναϊκού, που είναι επαγγελματικό σωματείο, και του Αχιλλέα, που ανέβηκε φέτος κατηγορία και είναι ημιεπαγγελματικό. Αυτό σημαίνει πολύς κόσμος στα λίγα γήπεδα που απομένουνε και φυσικά οι χώροι δεν επαρκούν. Ας σημειωθεί παράλληλα πως για οτιδήποτε άλλο άθλημα δεν υπάρχει τίποτε. Ενα κλειστό γυμναστήριο, το περίφημο «Χολίδειο», δεν επαρκεί ούτε για αθλητισμό περιοχής. Εμείς έχουμε επιβαρυνθεί λιγότερο, αλλά ωστόσο παραμένουν τα προβλήματα, αν αναλογιστεί κανείς ότι διαθέτουμε τμήματα υποδομής. Αυτό μεταφράζεται σε 5 ομάδες (1η, νέων, παίδων, παμπαίδων, τζούνιορ) και όπως γίνεται αντιληπτό, όταν έρχονται και άλλα σωματεία για αθλητισμό δημιουργούνται πρακτικά προβλήματα (επιβάρυνση χόρτου, δυσκολία στην ανεύρεση ωρών κλπ)».
ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ: Ο «Ατρόμητος Πειραιά»
Ο επικεφαλής της παράταξης Μπάμπης Ζιώγας, με αφορμή το χτεσινό δημοσίευμα του «Ρ», επισημαίνει την αντίθεση της «Δημοτικής Ενότητας» στην κατεδάφιση του κλειστού γυμναστηρίου και αποκαλύπτει τα συμφέροντα που κρατούν στη μιζέρια το λαϊκό αθλητισμό
Το Μαρούσι, η πόλη που φιλοξενεί το 75% των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, η πόλη που πριν 10-15 χρόνια διέθετε ένα μεγάλο απόθεμα χώρων, μαστίζεται σήμερα από έλλειψη και των πιο στοιχειωδών υποδομών για την εξυπηρέτηση του ερασιτεχνικού αθλητισμού.
Από τη μια μεριά η άγρια εκμετάλλευση των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων από τη διοίκηση του ΟΑΚΑ (έως και 20 ευρώ το «κεφάλι» είναι η μηνιάτικη ταρίφα που έχει βάλει για τις προπονήσεις ερασιτεχνικών σωματείων) και το επικείμενο ξεπούλημά τους στο μεγάλο κεφάλαιο, από την άλλη μεριά η συνεχής εκποίηση της δημοτικής περιουσίας από τη Διοίκηση Τζανίκου στους μεγαλοκατασκευαστές και σε άλλους «επενδυτές» έχουν δημιουργήσει συνθήκες ασφυξίας και αποκλεισμού του ερασιτεχνικού αθλητισμού της πόλης μας.
Τελευταίο θύμα αυτής της πολιτικής κινδυνεύει να γίνει και το κλειστό γυμναστήριο «Σπ. Λούης» στο κέντρο της πόλης, που καλοβλέπει η Δημοτική Αρχή για υπόγειο πάρκινγκ. Σταθερές στο μοντέλο της πόλης-city, που έχει κάνει το Μαρούσι μητροπολιτικό κέντρο υπηρεσιών των πολυεθνικών, κυβέρνηση και Δημοτική Αρχή μεθοδεύουν την κατεδάφιση του κλειστού και τη μετατροπή του σε πόλο προσέλευσης ακόμη περισσότερων ΙΧ.
Το πρόβλημα που προκύπτει από αυτά που αναφέραμε δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Η Δημοτική Ενότητα έχει επανειλημμένα διακηρύξει ότι η υποβάθμιση συνολικότερα των όρων διαβίωσης του μαρουσιώτικου λαού, όπως άλλωστε και όλων των εργαζομένων της χώρας μας δεν είναι συνέπεια μιας τοπικής δημοτικής αντίληψης και πρακτικής, αλλά αποτέλεσμα της συνολικότερης αντιλαϊκής πολιτικής της άρχουσας τάξης, η οποία στο Μαρούσι εκδηλώνεται με τον τρόπο που γνωρίσαμε. Ανάλογης επομένως πρέπει να είναι και η απάντηση των εργαζομένων.