Οταν την περασμένη δεκαετία τέθηκε σε εφαρμογή η NAFTA (Βορειοαμερικανική Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου) μεταξύ ΗΠΑ, Καναδά και Μεξικού, η προπαγάνδα της «νέας τάξης» μιλούσε για οικονομική ανάπτυξη, νέες θέσεις εργασίας, αμοιβαίο όφελος και «καλύτερες μέρες» για τις ασθενέστερες χώρες και τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα.

*

Τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης για τους φτωχούς της περιοχής ήταν καταστροφικά. Με την εφαρμογή της NAFTA (την επέκταση της οποίας επιδιώκει σε παναμερικανικό επίπεδο ο Μπους κατά τη Σύνοδο που διεξάγεται στην Αργεντινή) στις ΗΠΑ χάθηκαν πάνω από 800.000 θέσεις εργασίας, λόγω της μεταστέγασης αμερικανικών επιχειρήσεων στο «φτηνότερου εργατικού κόστους» Μεξικό. Πόσο, όμως, βοηθήθηκε το Μεξικό; Ιδού: Στο όνομα της προσέλκυσης επενδύσεων, το μεξικανικό νόμισμα υποτιμήθηκε, οι Μεξικάνοι που διαβιούν σε συνθήκες φτώχειας αυξήθηκαν κατά 10 εκατομμύρια (!), πάνω από 30.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις έκλεισαν. Οσο για τον Καναδά βρέθηκε αντιμέτωπος με αγωγές εναντίον του από εταιρίες που εφάρμοσαν την παράγραφο της συμφωνίας η οποία παραχωρεί στις επιχειρήσεις το δικαίωμα να διεκδικούν αποζημιώσεις όταν μια κυβέρνηση εφαρμόζει νόμους που περιορίζουν τα κέρδη τους!

*

Η αμερικανική ήπειρος δεν είναι μακριά. Πολύ περισσότερο που η πολιτική της «καλής» μας ΕΕ για την ευρωπαϊκή ήπειρο είναι ακριβώς αυτή που ακολουθούν οι ΗΠΑ πέραν του Ατλαντικού.

Αυτοί δεν είναι που ως κυβέρνηση αντί για την πάταξη του φαινομένου του πληθωρισμού των κερδών των μονοπωλίων (κατά την έκφραση του ιδρυτή τους) το έριχναν στην ίδρυση του «Παρατηρητηρίου Τιμών» (λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι οι εργαζόμενοι θέλουν κιάλια για να δουν τις τιμές εκεί που τις έφτασαν)... Αυτοί δεν είναι που, όπως και η ΝΔ, «πουλούσαν» σαν αντίδοτο για την ασυδοσία και τη συνακόλουθη κερδοσκοπία τις φανφάρες περί «ανταγωνισμού» και «ελεύθερης αγοράς»;

*

Αλλά είτε με Κουλούρη, είτε με Διαμαντοπούλου, το ΠΑΣΟΚ παραμένει συνεπές και σταθερό στις αξίες του. Μια από αυτές είναι η «φτήνια».

Η φράση ξανακούστηκε: «Το μαχαίρι θα μπει βαθιά στο κόκαλο» (!), είπε ο υπουργός Δικαιοσύνης για τις εξελίξεις με το «παραδικαστικό κύκλωμα».

Δεδομένης της εμπειρίας που ως λαός και ως άνθρωποι έχουμε αποκτήσει όταν ακούμε τους κυβερνώντες να ομιλούν για «μαχαίρια» και «κόκαλα» («Σαμίνα», σεισμός, «Δύστος» κλπ) η στήλη ένα έχει να αναφωνήσει: «Οχ»...

*

(ΥΓ: Γιατί τόση προσπάθεια να επιβληθεί η φράση «παραδικαστικό κύκλωμα»; Προς τι το «παρά»; Κανονικοί δικαστές και κανονικοί μεγαλοδικηγόροι δεν είναι αυτοί που φέρονται να εμπλέκονται στην υπόθεση και που μέχρι τώρα δίκαζαν και δικηγορούσαν κανονικότατα, βγαλμένοι μέσα από τα σπλάχνα της υπάρχουσας Δικαιοσύνης, που είναι βγαλμένη μέσα από τα σπλάχνα του υπάρχοντος κοινωνικοπολιτικού συστήματος; Ας προσέχουν, λοιπόν, οι «φύλακες των θεσμών» τη σημειολογία που προκύπτει. Οχι τίποτα άλλο, αλλά μπορεί να υπάρξουν τίποτα κακοήθεις που θα αρχίσουν να υποστηρίζουν ότι η «κάθαρση» που προωθείται είναι τόσο βαθιά και ουσιαστική όσο το λεκτικό «λίφτινγκ» που τη συνοδεύει)...

Χτες ήταν η σειρά του Αχιλλέα Καραμανλή να υποβάλει την παραίτησή του. Κι όπως πάει το πράγμα, κάθε μέρα να αποχωρεί κι από ένας της Ρηγίλλης, η κατάσταση της ΝΔ αρχίζει να θυμίζει το ανέκδοτο με τον ατυχή λεπρό:

Ο εν λόγω είναι κρατούμενος στη φυλακή, την πρώτη μέρα του πέφτει το δάκτυλο, «τσουπ» το μαζεύει και το πετάει έξω από το παράθυρο. Ο συγκρατούμενος γυρνά, τον κοιτά, αμίλητος. Την επόμενη μέρα του πέφτει το άλλο δάκτυλο, «τσουπ» σκύβει, το μαζεύει και το πετάει έξω από το παράθυρο. Ο συγκρατούμενος αμίλητος. Την τρίτη μέρα του πέφτει κι άλλο δάκτυλο, «τσουπ» σκύβει, το μαζεύει και το πετάει έξω από το παράθυρο. Αμίλητος ο συγκρατούμενος. Την τέταρτη μέρα του πέφτει πια όλο το χέρι, σκύβει, το μαζεύει, το πετάει έξω από το παράθυρο, οπότε ο μέχρι τότε αμίλητος συγκρατούμενος γυρνάει και του λέει: Μεγάλε, όπως βλέπω έχεις αρχίσει να την «κάνεις» λίγο - λίγο...