Του Τάσου Αναστασίου από τα ΝΕΑ

Ομως, ο επίσης αρμόδιος υφυπουργός Εξωτερικών της ίδιας χώρας έχει ήδη εκτιμήσει ότι Βλάχοι, Σλαβομακεδόνες και Τούρκοι, Ελληνες στην υπηκοότητα, καταπιέζονται στην Ελλάδα. Από ποιους με ποιους ζητά να συμφωνήσουν η αμερικανική εξωτερική πολιτική; Από την κυβέρνηση της Ελλάδας και της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Σε τι ζητά να συμφωνήσουν; Στα σχέδιά τους για την περιοχή, μπερδεύοντας και τη διαβόητη ονοματολογία. Και έχοντας ως «γραμμή» τη «βελούδινη αλλαγή των συνόρων». «Γραμμή» που οι κυβερνήσεις της Ελλάδας αποδέχονται ως ρεαλισμό της εποχής.

Μπερδεύει πολύ το πράγμα, ε; Καθόλου δεν μπερδεύει. Η επικράτηση της αντεπανάστασης δεν ήρθε μόνη της, δε σηματοδότησε μόνο ανατροπή οικονομικο - κοινωνικο - πολιτικού συστήματος, έφερε σε ακόμα πιο άγρια θέση τον ίδιο τον ιμπεριαλισμό. Και να που έννοιες όπως πατριωτισμός και διεθνισμός, για τους λαούς βεβαίως, καλούνται να βαπτιστούν και πάλι, έτσι που να μπορούν να αποκτήσουν νόημα, τέτοιο που να ανταποκρίνεται στη «σύγχρονη» πραγματικότητα, την ίδια τόσο παλιά. Αυτή που τόσο πυκνά και απόλυτα περιγράφει το σύνθημα: «Οι ιμπεριαλιστές τη γη ξαναμοιράζουν, με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν»!

Μικρός, πολύ μικρός είναι ο χρόνος. Για να ξεχάσουμε όλους αυτούς που πανηγύριζαν γιατί, έλεγαν, τώρα πια θα ανθίσει η δημοκρατία, θα ενωθεί η Ευρώπη, θα συνεργαστούν οι λαοί. Οι ίδιοι αλιτήριοι, καθώς με χοντρά πηδηματάκια προετοιμάζουν το έδαφος για την εδραίωση της μοιρασιάς, επιμένουν να δείχνουν τον ένα από τους δύο χασάπηδες ως σωτήρα. Κι όμως, δεν έχουν διαφυγή. Είναι μικρός ο τόπος για να μη γνωρίζεις ότι αυτοί που έσκιζαν στο παρελθόν ζαρτιέρες στο άκουσμα της λέξης «Σλαβομακεδόνες» είναι ακριβώς οι ίδιοι που αγοράζουν οικόπεδα στη ...Μακεδονία. Οχι τη «βόρεια επαρχία της Ελλάδας», που λέει ο Νίμιτς. Την άλλη, την ακατονόμαστη. Κι ανακαλύπτουν ότι εκτός από την αμερικάνικη υπάρχει και η ευρωπαϊκή διάσταση του προβλήματος. Μόνο που και η ΕΕ, Μακεδονία νέτα σκέτα την αναφέρει τη γείτονα χώρα. Και οι δυο μαζί, ΗΠΑ και ΕΕ δεν εννοούν γεωγραφικούς προσδιορισμούς. Μα εργαλείο της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε».

Ασχετο: Στην πλάτη ανέργων και εργαζομένων έχουν κάνει περιουσίες όχι μόνο τα αφεντικά, αλλά και ένα μεγάλο μέρος του συρφετού που με τον τίτλο του δημοσιογράφου πλασάρει αυτήν ή την άλλη εκδοχή της κυβερνητικής πολιτικής, της ενιαίας πολιτικής, που, ανεξάρτητα από το κόμμα που κυβερνά, υπηρετεί το κεφάλαιο. Οτι σήμερα αλληλοκαρφώνονται είναι αδιάφορο. Απλά καταγράφεται ως αστείο η καταγγελία αυτού που μοιράζει «νον πέιπερ», για αυτούς που τα χρησιμοποιούν.