- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Γιατροί
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Ολομέλεια του Συμβουλίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ
ΜΟΣΧΑ (ανταπόκριση Ν. ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ).-
Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Ενωσης Κομμουνιστικών Κομμάτων - ΚΚΣΕ, που συνήλθε στις 29 Γενάρη στην τοποθεσία Γκόρκι Λένινσκιε, αποφάσισε να υποστηρίξει την υποψηφιότητα του προέδρου της ΚΕ του ΚΚΡΟ, Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, για το προεδρικό αξίωμα της Ρωσίας. Η Ολομέλεια εξέτασε το ζήτημα «Για την τρέχουσα κατάσταση και τα καθήκοντα της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ». Κεντρική θέση στην εισήγηση που παρουσίασε ο πρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ, Ολέγκ Σένιν, και στις συζητήσεις κατείχε η ανάλυση των αποτελεσμάτων των εκλογών που διεξήχθησαν πέρσι σε πολλές Δημοκρατίες της πρώην ΕΣΣΔ. Ετσι, τονίστηκε ότι στα κόμματα, που ανήκουν στην ΕΚΚ - ΚΚΣΕ, έμπαιναν τα καθήκοντα: να δημιουργηθούν Κομμουνιστικές Κοινοβουλευτικές Ομάδες στα Κοινοβούλια του Καζαχστάν και της Γεωργίας, να αυξηθεί η εκπροσώπηση των πατριωτικών δυνάμεων στην Κρατική Δούμα της Ρωσίας, μέχρι τη συνταγματική πλειοψηφία, να μην επιτραπεί να ανέβει στην εξουσία στο Τατζικιστάν το τσιράκι του ισλαμικού φονταμενταλισμού, να απομακρυνθεί από την εξουσία ο Λεονίντ Κούτσμα στην Ουκρανία.
Ως θετικά αναφέρθηκαν στην Ολομέλεια τα εξής αποτελέσματα. Στο Καζαχστάν οι κομμουνιστές απόκτησαν κοινοβουλευτικό βήμα, αν και δεν μπορούν να συγκροτήσουν δική τους Κοινοβουλευτική Ομάδα. Ο ηγέτης του ΚΚ Ουκρανίας Πιοτρ Σιμονένκο είχε την υποστήριξη του 38% των πολιτών που συμμετείχαν στις προεδρικές εκλογές. Στο Τατζικιστάν οι κομμουνιστές υποστήριξαν τον εν ενεργεία πρόεδρο, ενίσχυσαν τις θέσεις τους στην κοινωνία και βελτίωσαν τις δυνατότητες της προπαγανδιστικής και οργανωτικής δουλιάς μέσα στις μάζες.
Δυστυχώς, οι εκπρόσωποι των πατριωτικών δυνάμεων της Γεωργίας μ' επικεφαλής το Ενιαίο Κομμουνιστικό Κόμμα Γεωργίας δεν κατόρθωσαν να μπουν στο Κοινοβούλιο. Στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας φάνηκαν καθαρά οι ψεύτικοι σύμμαχοι, οι προβοκάτορες στο κομμουνιστικό κίνημα, που την τελευταία στιγμή πέρασαν με το μέρος του καθεστώτος.
Στο Καζαχστάν οι κυβερνώντες, σύμφωνα με τους ξένους παρατηρητές, περιφρόνησαν παντελώς τη γνώμη του λαού. Στην Ουκρανία υπέρ του Κούτσμα είχαν συγκεντρωθεί όλα τα μέσα (διοικητικά, υλικά - χρηματικά, τεχνολογικά και πληροφοριακά). Επιπλέον υπήρξε και ο απόλυτος έλεγχος των διαδικασιών από μέρους των δυνάμεων ασφαλείας σε όλα τα επίπεδα της εξουσίας, και των ΜΜΕ. «Καθαρές και τίμιες εκλογές δεν υπάρχουν και πουθενά δεν προβλέπονται», αυτό ήταν το συμπέρασμα της Ολομέλειας.
Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στην Ολομέλεια στις εκλογές για την Κρατική Δούμα της Ρωσίας. Επισημάνθηκε ότι ο συνασπισμός του ΚΚΡΟ έλαβε ένα 2% περισσότερες ψήφους απ' ό,τι το 1995, έχει τη μεγαλύτερη ομάδα στη Δούμα, διατήρησε τη θέση του προέδρου της και την καθοδήγηση του 1/3 των επιτροπών της Δούμας. Ωστόσο, ενώ στην προηγούμενη Δούμα το ΚΚΡΟ είχε 157 βουλευτές, στο ομοσπονδιακό ψηφοδέλτιο και στις μονοεδρικές περιφέρειες και μαζί με τους άμεσους συμμάχους του είχαν 206 έδρες, τώρα έχουν περίπου 140 βουλευτές, δηλαδή σχεδόν 20 λιγότερους. Το ΚΚΡΟ δεν μπόρεσε να πετύχει το στόχο των 300+1 ψήφων και τώρα, υπογράμμισε ο Σένιν, «η Κοινοβουλευτική Ομάδα θα χρειαστεί να διεξαγάγει αμυντικές μάχες στο αστικό Κοινοβούλιο». Είναι αλήθεια ότι η εκτίμηση των αποτελεσμάτων των εκλογών από την ηγεσία του ΚΚΡΟ, που παρουσίασε στην Ολομέλεια ο γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΡΟ, Νικολάι Μπιντιουκόφ, είναι πιο αισιόδοξη. Πάντως, και αυτός παραδέχτηκε: «Στη χώρα έγινε στροφή προς τα δεξιά, είναι ολοφάνερη στη Δούμα. Υπέστησαν ήττα τα υπερ-αριστερά κόμματα. Αξιοποιήσαμε το εκλεκτορικό μας σώμα στο ακέραιο».
Σημειώνοντας ότι σχεδόν ο μισός πληθυσμός αρνήθηκε να συμμετάσχει στο ανέντιμο παιχνίδι της άρχουσας τάξης, ο Σένιν υπογράμμισε ότι «στο εξής θα καθορίζουν την πολιτική της χώρας οι προαγοραστές ψήφων και οι οικονομικοί μηχανορράφοι, όλοι εκείνοι που προάγουν στην πολιτική όχι τα συμφέροντα της χώρας, αλλά το προσωπικό τους όφελος».
Μιλώντας για τις επικείμενες προεδρικές εκλογές στη Ρωσία, ο Σένιν είπε ότι θα ήταν λογικό να κηρυχτεί μποϊκοτάρισμα των προεδρικών εκλογών συγχρόνως με την εντατικοποίηση των μαζικών μορφών αγώνα και διαμαρτυρίας κι έτσι να ακολουθηθεί μια πολιτική αποσταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος... Αλλά στην κοινωνία δεν υπάρχουν δυνάμεις, έτοιμες να συμμετάσχουν σε μια τέτοια κινητοποίηση. Και πάλι, όπως και στις προηγούμενες Ολομέλειες, τέθηκε έντονα το ζήτημα της ενοποίησης των Κομμουνιστικών Κομμάτων, διότι «η κομμουνιστική πολυκομματικότητα συμφέρει μόνο το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και στις συνθήκες κρίσης της αστικής δημοκρατίας μπορεί να αποτελέσει παράγοντα αναρρίχησης στην εξουσία καθεστώτος φασιστικής χροιάς». Βάση της οργανωτικής ενοποίησης πρέπει να είναι η κοινή ιδεολογική πλατφόρμα. Στην πρακτική δραστηριότητα των Κομμουνιστικών Κομμάτων δεν επιτρέπεται να περιορίζεται η δουλιά στα εκλεγμένα όργανα των δομών της εξουσίας. «Δουλιά μέσα στο αστικό Κοινοβούλιο, αναμφισβήτητα, Ναι! Η επικέντρωση όλης της καθοδήγησης του κόμματος στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, Οχι και άλλη μια φορά Οχι», υπογραμμίστηκε στην Ολομέλεια. Η κοινοβουλευτική δραστηριότητα πρέπει να υποταχθεί στην εξωκοινοβουλευτική.
Η Ολομέλεια έδωσε επίσης έμφαση στο ζήτημα της «ζωτικής αναγκαιότητας ενίσχυσης της κομματικής πειθαρχίας, πριν απ' όλα ανάμεσα στους καθοδηγητές του κόμματος», καθώς και της ενίσχυσης της Ενωσης Κομμουνιστικών Κομμάτων - ΚΚΣΕ και καθόρισε τις βασικές κατευθύνσεις της δραστηριότητας των κομμουνιστών.
Στον τομέα της ιδεολογίας το ζωτικότερο καθήκον είναι η ανανέωση της μαρξιστικολενινιστικής διδασκαλίας με σκοπό να δοθεί σαφής καθαρή εναλλακτική λύση στην ιδεολογία του αποπροσωποποιημένου, «καθολικού», «πανανθρώπινου» ατομικισμού, του αχαλίνωτου καταναλωτισμού, της κυριαρχίας της ατομικής ιδιοκτησίας και του ανταγωνισμού. Μπήκε το καθήκον της δημιουργίας πλατιάς συμμαχίας των αριστερών δυνάμεων, η οποία θα μπορούσε να κατέβει στις προεδρικές εκλογές στη Ρωσική Ομοσπονδία με συντονισμένες ενέργειες: ακύρωση των ληστρικών ιδιωτικοποιήσεων, μονοπώλιο στο εξωτερικό εμπόριο, γενικός λαϊκός έλεγχος, εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού, πλήρες ξερίζωμα της διαφθοράς, δωρεάν παιδεία και υγεία, εξασφάλιση του κατώτερου ορίου διαβίωσης, σημαντική αύξηση των μισθών και των συντάξεων.
Η Ολομέλεια ψήφισε απόφαση με βάση και τις προτάσεις που έγιναν στη διάρκεια της συζήτησης. Αποφασίστηκε να γίνει Συνέδριο των Λαών της Ρωσίας και της Κεντρικής Ασίας. Οι μετέχοντες στην Ολομέλεια ψήφισαν δήλωση υποστήριξης των πολιτικών κρατουμένων της Λιθουανίας, της Λετονίας και άλλων κρατών. Αποφασίστηκε επίσης να απευθυνθεί εκ μέρους της Ολομέλειας έκκληση προς τους κομμουνιστές στην επικράτεια της πρώην ΕΣΣΔ να υποστηρίξουν την υποψηφιότητα του Γκενάντι Ζιουγκάνοφ στις προεδρικές εκλογές. Κατά αυτής της πρότασης ψήφισαν 6 μετέχοντες στην Ολομέλεια, μεταξύ τους ο ηγέτης των κομμουνιστών της Λετονίας Αλφρέντ Ρούμπιξ και ο πρώτος γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ, Βίκτορ Τιούλκιν.
Associated Press |
Από τις πρόσφατες διαδηλώσεις ενάντια στη συμμετοχή των ακροδεξιών στην κυβέρνηση |
Πόσο υποκριτικές και αναποτελεσματικές είναι απειλούμενες κυρώσεις της ΕΕ, μεταξύ άλλων, γίνεται ολοφάνερο και από το γεγονός ότι αυτοί που έχουν να πουν, και μάλιστα σοβαρό λόγο, είναι οι κυρίαρχοι της οικονομίας.
Και ακριβώς εδώ έχουμε την απόδειξη. Δεν πρόφτασαν οι κύριοι Σρέντερ - ο σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος - και ο ΥΠΕΞ -«πράσινος» - Γιόσκα Φίσερ να δηλώσουν ότι συμφωνούν και υπερψηφίζουν τις κυρώσεις, και ακολούθησε η δήλωση του εκπροσώπου του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Συνδέσμου του «Μεγάλου και Εξωτερικού Εμπορίου», ότι αποκλείεται να επιβάλει κυρώσεις και να εφαρμόσει μποϊκοτάζ κατά της Αυστρίας. Ο εκπρόσωπός του, Φόλκερ Τσιρχ, δήλωσε κατηγορηματικά ότι «δεν υπάρχει κανένας λόγος να διαγράψουμε τόξο γύρω από την Αυστρία». Με άλλα λόγια, να διακόψουν τις οικονομικές και εμπορικές συναλλαγές. Και ας μην ξεχνάμε ότι μεγάλο μέρος του αυστριακού Τύπου και τομείς της αυστριακής οικονομίας είναι στα χέρια αντίστοιχων γερμανικών επιχειρήσεων.
Κοντά σ' αυτά δεν πρέπει καθόλου να εντυπωσιάζουν και να αποκοιμίζουν μερικές επιδεικτικές - για τα μάτια του κόσμου - δηλώσεις και χειρονομίες του νέου καθολικού καγκελάριου, Βόλφγκανγκ Σίσελ, και του Προέδρου της Δημοκρατίας, Τόμας Κλέστιλ, ότι πιστεύουν στις αρχές της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Γιατί είναι γεγονός ότι και τους δύο τους έχει ο Χάιντερ «στο χέρι». Τον καγκελάριο γιατί χάρη στην υποστήριξή του έγινε καγκελάριος - με αντάλλαγμα ένα καθόλου φιλελεύθερο και δημοκρατικό πρόγραμμα διακυβέρνησης, αλλά, αντίθετα, ένα πρόγραμμα υποχωρήσεων στις φασίζουσες ιδέες του Χάιντερ.
Και ο Πρόεδρος Κλέστιλ είναι του χεριού του Χάιντερ, γιατί, όπως γράφει η «Νόιες Ντόιτσλαντ» (5/6 Φλεβάρη), ο Χάιντερ -μετά από συνομιλίες και συμβιβασμούς - έκανε τον εξής ελιγμό: «Πριν τις προεδρικές εκλογές του 1998, ο Χάιντερ απέσυρε την τελευταία στιγμή την πολιτικά θετή κόρη του - Σουζάνα Ρις Πάσερ - από υποψήφια. Ο αρχηγός του FPO (δηλαδή ο Χάιντερ) αποφάσισε στα γρήγορα να συστήσει στους οπαδούς του να ψηφίσουν για Πρόεδρο τον Τόμας Κλέστιλ». Και η «πολιτικά θετή κόρη» του Χάιντερ δεν είναι άλλη από την ορκισθείσα στη θέση του αντικαγκελάριου της νέας κυβέρνησης, κ. Σουζάνα, που της έχει δοθεί η προσωνυμία «βασιλική κόμπρα» και στον Τύπο αναφέρεται ως «πολιτική σκιά» του Χάιντερ.
Τι σημασία μπορεί να έχει η μη προσωπική συμμετοχή του Χάιντερ στη νέα αυστριακή κυβέρνηση, που προσπαθούν να την παρουσιάσουν σαν επιτυχία της δημοκρατίας; Ο Χάιντερ, που εξακολουθεί να παραμένει ο πανίσχυρος πρωθυπουργός της Καρινθίας με υπουργούς και με άλλα υψηλά πόστα οπαδών του σε άλλα αυστριακή κρατίδια, θα είναι μελλοντικά ο άνθρωπος που θα κινεί τα νήματα όχι μόνο των υπουργών του, αλλά - σίγουρα - και άλλων μελών του Υπουργικού Συμβουλίου στη Βιέννη.
Αν πιστέψει κανείς τα λόγια του Αυστριακού ιστορικού και δημοσιολόγου Φραντς Σαντλ (κύριο άρθρο στη «Νόιες Ντόιτσλαντ», 5/6 Φλεβάρη), το κόμμα του Χάιντερ θεωρεί τον νέο καγκελάριο Σίσελ έναν «ζωντανό - νεκρό», που τον ανέσυρε από τον τάφο ο Χάιντερ και θα τον ξαναστείλει εκεί, πάλι ο Χάιντερ. Αυτά τα έχει γράψει, κατά τον Σαντλ, στη βιεννέζικη εφημερίδα «Ντι Πρέσε», ο τωρινός υπουργός Υποδομής (του κόμματος του Χάιντερ), Μίχαελ Σμιτ, πρωθυπουργός του κρατιδίου με πρωτεύουσα το Γκρατς.
Ο ίδιος ιστορικός κρίνει ότι αυτή τη στιγμή «περνάει κρίση η Αυστρία, όπως επίσης και το Λαϊκό Κόμμα (OVP, του Σίσελ), όχι όμως οι "Ελευθερόφρονες" του Χάιντερ, και με τις επιθέσεις που γίνονται (από το εξωτερικό) κατά του FPO, αυτό έχει κατακτήσει στις δημοσκοπήσεις την πρώτη θέση». Ο Χάιντερ, μένοντας έξω από την κυβέρνηση, έχει το πλεονέκτημα τις τυχόν επιτυχίες της να τις εισπράττει σαν επιτυχίες του κόμματός του. Τις αποτυχίες όμως να τις φορτώσει στο κόμμα του νέου καγκελάριου.
Ο Δυτικογερμανός φιλόσοφος και οικονομολόγος Ρόμπερτ Κουρτς είναι ένας γνωστός αριστεροφιλελεύθερος θεωρητικός, που παρουσιάζει τις απόψεις του κάθε δεκαπενθήμερο στην εφημερίδα «Νόιες Ντόιτσλαντ». Αυτή τη φορά βρήκε αφορμή από τις εξελίξεις στην Αυστρία και εκθέτει τις αντιλήψεις του (4 Φλεβάρη), εντοπίζοντας τις κρίσεις του, όχι μόνο σ' αυτή τη χώρα, αλλά γενικότερα στις χώρες της «οικονομίας της ελεύθερης αγοράς». Αρχίζει, λοιπόν, το άρθρο του με τα εξής λόγια:
«Πάλι υποκρίνονται οι δημοκράτες. Η ακατάσχετη άνοδος του Γιεργκ Χάιντερ και του δεξιολαϊκίστικου κόμματός του φορτώνεται στην καταδιωκόμενη δημοκρατική αγνότητα, κατά κάποιο τρόπο, σαν εξωγήινος κίνδυνος - σαν να μην ήταν η ίδια η δημοκρατία της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς που από τον κόρφο της βγήκε αυτό το τέρας. Δεν πρόκειται βέβαια για μια απλή επανάληψη των δαιμόνων του παρελθόντος (σ.σ. των χιτλερικών)... αλλά για ένα ειδικό φαινόμενο της κρίσης του καπιταλισμού στον 21ο αιώνα που άρχισε».
Στη συνέχεια, υποστηρίζει πως «είναι ολοφάνερο ότι οι οικονομίες της αγοράς, σε παγκόσμια κλίμακα, διασπώνται όλο και περισσότερο σε μία μειοψηφία αυτών που κερδίζουν και σε μία πλειοψηφία αυτών που χάνουν... Το κεφάλαιο δεν ενδιαφέρεται πια για εθνικές αυτοκρατορίες ή για ζώνες επιρροής, αλλά για ένα διεθνή ιμπεριαλισμό ασφαλείας, που να εγγυάται την ανεμπόδιστη ροή του κεφαλαίου. Η διάσπαση της κοινωνίας σε κερδισμένους και χαμένους συμπίπτει συνεπώς με τη διάσπαση σε παγκοσμιότητα και εθνικότητα. Από τη μια αναπτύσσεται μια διεθνιστική κουλτούρα μιας μειοψηφίας, που είναι κοινωνικά ανίδεοι και κερδίζουν αδρά, και από την άλλη ανθεί μέσα στους χαμένους, που κάθονται πάνω στα ερείπια της εθνικής οικονομίας, ένας υπόκωφος ρατσισμός και εθνικισμός...».
Για την Αυστρία ειδικά ο Κουρτς γράφει: «Ο επί πολλά χρόνια συνασπισμός Σοσιαλδημοκρατών και Χριστιανοδημοκρατών δεν έφερε μόνο έναν ανυπόφορο σωρό προβλημάτων αλλά και απομόνωσε τον αυστριακό καπιταλισμό από τη διεθνοποίηση: Μεγάλες τράπεζες, η βιομηχανία χάλυβα και πετρελαίου βρίσκονται πλειοψηφικά στην ιδιοκτησία του κράτους και επιδοτούνται. Γενικά ο κρατικός τομέας είναι ποσοστιαία ο μεγαλύτερος από όλες τις χώρες της ΕΕ... Ετσι, όλοι γνωρίζουν ή προαισθάνονται ότι επέρχεται, και στην Αυστρία, η "στροφή" και τα θύματα των ιδιωτικοποιήσεων και των συγχωνεύσεων θα περάσουν από την κόψη του μαχαιριού... Ετσι, το σύνδρομο Χάιντερ μπόρεσε, μπροστά σ' αυτό το στάδιο, πριν την κρίση, να αναπτυχθεί σημαντικά. Μεμονωμένα στοιχεία του προγράμματος Χάιντερ συναντώνται και στον Μπλερ, στον Σρέντερ, στον Φίσερ, στον Σίλι και άλλους, ενώ άλλα έχουν παρθεί από το οπλοστάσιο των νεοναζί... Η κάπου αλλού έμμεση σύμπραξη μεταξύ διεθνοποίησης και εθνικισμού, μεταξύ δημοκρατών και ρατσιστών, έφτασε στον Χάιντερ στην άμεση συγχώνευση».
Τη στιγμή που γραφόταν αυτή η ανταπόκριση, σε εκατομμύρια Γερμανών τηλεθεατών παρουσιαζόταν, στο Βερολίνο, από τις κάμερες μεγάλου ιδιωτικού καναλιού ο Χάιντερ, που έκανε μαθήματα περί ελευθερίας και δημοκρατίας και δημαγωγούσε εκτοξεύοντας άσφαιρα πυρά κατά του εκμεταλλευτικού καπιταλισμού!
Παρά τις έντονες διαμαρτυρίες για το «εμπόριο πορνείας», που διεξάγει ένα αμερικανικό ταξιδιωτικό γραφείο, στέλνοντας άνδρες - «πελάτες» στις Φιλιππίνες και στην Ταϊλάνδη για τη συνάντηση γυναικών και νεαρών κοριτσιών γι' αυτό το σκοπό, οι ομοσπονδιακές και τοπικές αρχές των ΗΠΑ αρνούνται να προχωρήσουν στην απαγόρευση της αισχρής αυτής ενασχόλησης.
Το γραφείο αυτό, που ονομάζεται «Μεγάλο Μήλο Ανατολικών Περιοδειών» και εδρεύει στην περιοχή Κούινς της Νέας Υόρκης, παίρνει από κάθε τέτοιον «πελάτη» 2.200 δολάρια για τις «υπηρεσίες» του. Στις δύο παραπάνω χώρες, το γραφείο αυτό συνεργάζεται με ντόπιους προαγωγούς πορνείας. Και να πώς λειτουργεί: Αυτοπροβάλλεται ελεύθερα με γραπτές διαφημίσεις και διαμέσου βίντεο. Σε μία τέτοια μπροσούρα του, ανέφερε ξεκάθαρα ότι το χρήμα προσφέρεται σαν αντάλλαγμα για τη συντροφιά γυναικών. Η συνάντηση γίνεται κατά κανόνα σε ένα μπαρ. Στο ίδιο κείμενό του, υποσχόταν ότι υπάρχουν εκατοντάδες ωραίες γυναίκες, που ποτέ δε λένε «όχι». Και πρόσθετε: «Από τη στιγμή που την παίρνεις από το μπαρ, είναι δική σου για όσο διάστημα συμφωνείτε αμοιβαία. Αν θα ήθελες να κάνεις μίαν αλλαγή, τότε ξαναστείλτη στο μπαρ».
Ωστόσο, όταν έγιναν γνωστά όλα αυτά τα αισχρά, ο εισαγγελέας της περιοχής Κούινς, Ρίτσαρντ Μπράουν, έσπευσε να δηλώσει ανενδοίαστα ότι δεν μπορεί να εναγάγει τους υπεύθυνους του «ταξιδιωτικού» αυτού γραφείου, παρά το ότι, τόσο η ομοσπονδιακή βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος, Κάρολιν Μαλόνι, που εκλέγεται στην περιοχή Κούινς, όσο και η διακεκριμένη φεμινίστρια Γκλόρια Στάινεμ, κατάγγειλαν πως αυτή η εταιρία ενθάρρυνε την παιδική πορνεία. Σαν αιτιολογικό για την άρνησή του αυτή, ο Μπράουν πρόβαλε το ότι όσα αποκαλύφθηκαν, έγιναν έξω από την περιοχή Κούινς και, συνεπώς, βρίσκονται εκτός της δικής του δικαιοδοσίας. Και προς καθησυχασμό, συμπλήρωσε ότι, όσον αφορά τις δραστηριότητες στη Νέα Υόρκη της ίδια αυτής εταιρίας, παρακολουθούνται προσεκτικά προς αποφυγήν παρόμοιων ενεργειών.
Ταυτόχρονα, οι πρόεδροι της Εθνικής Οργάνωσης Γυναικών και της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Προγραμματισμένης Μητρότητας, με επιστολή τους στο υπουργείο Εξωτερικών, κατηγόρησαν την κυβέρνηση Κλίντον ότι παίρνει θέση «εξαιρετικά επιβλαβή για τις γυναίκες» στις διαπραγματεύσεις πάνω σε μία νέα συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών, σχετική με τη διακίνηση των σεξουαλικών σχέσεων.
Αξιωματούχοι του υπουργείου αυτού επιμένουν ότι οι Αμερικανοί διαπραγματευτές στη Βιέννη, όπου συντάσσεται η συνθήκη του ΟΗΕ, επιδιώκουν ένα όσο το δυνατόν αυστηρό ντοκουμέντο για την τιμωρία των εγκληματιών, που διακινούν γυναίκες ή παιδιά ανάμεσα σε εθνικά όρια για πορνεία. Ισχυρίστηκαν, όμως, ότι οι ΗΠΑ διακινδυνεύουν να απομονωθούν από άλλες κυβερνήσεις και να υπονομεύσουν τη διεθνή υποστήριξη γι' αυτήν τη συνθήκη, αν πιέσουν περισσότερο για έναν ορισμό της σεξουαλικής εκμετάλλευσης, που να περιλαμβάνει όλες τις μορφές της πορνείας. Είπαν, ακόμα, ότι ορισμένες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που έχουν νομιμοποιήσει την πορνεία, ενδέχεται να αρνηθούν να υπογράψουν τη συνθήκη, αν δεν κάνει διάκριση ανάμεσα στην αναγκαστική πορνεία και στις καταστάσεις, όπου οι γυναίκες επιλέγουν να γίνουν πόρνες.
Με την ευκαιρία αυτή, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπολογίζουν ότι κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες, και ίσως εκατομμύρια, γυναικών και κοριτσιών εξαναγκάζονται σε μία ζωή σεξουαλικής εκμετάλλευσης.
Επειτα από όλα αυτά, πολύ δικαιολογημένα, η Κεν Φράνζμπλαου, διευθύντρια της οργάνωσης «Ισότητα Τώρα», που αγωνίζεται για τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα της γυναίκας, σε άρθρο της (26/1) στην εφημερίδα «Ντέιλι Νιους» της Νέας Υόρκης, καλούσε τον εισαγγελέα Ρίτσαρντ Μπράουν, να ασκήσει άμεσα δίωξη κατά της «ταξιδιωτικής» εταιρίας, που αναφέραμε αρχικά. Τόνιζε ιδιαίτερα: «Είναι φανερό από τις ανοιχτές δραστηριότητές του στην Κομητεία Κούινς, ότι το Μεγάλο Μήλο Ανατολικών Περιοδειών προωθεί και κερδίζει από την πορνεία. Ο Μπράουν παραδέχεται, ότι το Μεγάλο Μήλο κερδίζει από αυτές τις δραστηριότητες. Και υπάρχει επαρκής νομική βάση ν' αρχίσει μία δίωξη. Είναι καιρός για τον περιφερειακό εισαγγελέα να αναγνωρίσει το φανερό και να πράξει το χρέος του».
Και πάλι, όμως, δεν έγινε τίποτα. Απαντώντας εκ μέρους του Μπράουν, η εκπρόσωπός του Μάιρι ντε Μπουρμπόν, αρκέστηκε να πει ότι ο εισαγγελέας ερευνά από το 1997 το Μεγάλο Μήλο, βοηθούμενος και από το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ. Ομως, πρόσθεσε, το γραφείο του Μπράουν δεν μπόρεσε να εξακριβώσει «κατά πόσον ένα έγκλημα διαπράχθηκε στη Νέα Υόρκη».
Αλλά το κακό δε σταμάτησε μόνο εδώ. Ενας από τους δύο ιδιοκτήτες του «ταξιδιωτικού» αυτού γραφείου, ο Ντουγκ Αλεν, εξαπόλυσε θρασύτατη επίθεση εναντίον όσων ζητούν παρέμβαση των αρχών, αποκαλώντας τους «φεμινο-ναζιστική ομάδα μίσους». Και με το ίδιο θράσος ισχυρίστηκε ότι το Μεγάλο Μήλο προσφέρει εντελώς νόμιμα «περιοδείες νυκτερινής ζωής». «Ισως υπάρχουν πόρνες», είπε ο κ.Αλεν. «Αλλά είναι παράνομο τώρα να συστήνεις έναν άνθρωπο σε άλλον άνθρωπο;».
Οπως γράφτηκε, το γραφείο αυτό δρα από το 1994 από το σπίτι του άλλου συνιδιοκτήτη του Νόρμαν Μπάραμπας, διαμέσου τηλεφώνου, ταχυδρομείου και του ΙΝΤΕΡΝΕΤ.
Χρ. Νικολόπουλου
