Είναι, πλέον, προφανές ότι, από του χρόνου, με την εφαρμογή της Νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στη βάση των συμφωνιών στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), θα πολλαπλασιαστούν και θα ενταθούν τα προβλήματα των μικρομεσαίων αγροτών της χώρας μας. Και μπορεί να μην έχει ακόμα συνειδητοποιηθεί το μέγεθος της καταστροφής που έρχεται, αλλά όλο και πιο πολλοί αντιλαμβάνονται τι πάει να γίνει και τι τους περιμένει.

Ηδη, στα χωριά επικρατεί μεγάλη ανησυχία και γι' αυτό, άλλωστε, η κυβέρνηση - κι όσοι συμφωνούν με την αντιαγροτική πολιτική που εφαρμόζεται - έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία παραπληροφόρησης και παραπλάνησης του αγροτικού κόσμου, προκειμένου να προλάβει και να ελέγξει τις αντιδράσεις του. Σ' αυτή την εκστρατεία, εκτός των κυβερνητικών και κρατικών παραγόντων, συμμετέχουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, της Νομαρχιακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων και άλλοι «καλοθελητές». «Πλάτη βάζουν» και οι διάφοροι «κοκκινούληδες», που εξακολουθούν να «το παίζουν αγωνιστές», αλλά το μόνο που επιδιώκουν είναι να αποπροσανατολίσουν τους αγρότες από την ουσία των προβλημάτων και να περιορίσουν τις αγωνιστικές αντιδράσεις σε ελεγχόμενα και κατευθυνόμενα πλαίσια, ώστε να μην πληγεί, επί της ουσίας, η αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Ολοι αυτοί στέκονται με σχολαστικότητα στις διαχειριστικές πλευρές της αναθεωρημένης ΚΑΠ, επιδιώκοντας οι αγρότες να μη σκεφτούν γιατί έγινε η αναθεώρηση, ποιους θα ωφελήσει και ποιους θα ζημιώσει, αλλά να την αποδεχτούν και να προσαρμοστούν.

Από την άλλη, στην κατεύθυνση της πραγματικής ενημέρωσης του αγροτικού κόσμου κινείται η Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), που καλεί τους αγρότες να οργανώσουν την πάλη τους για την ανατροπή της πολιτικής του ξεκληρίσματος και την εφαρμογή μιας άλλης, υπέρ των συμφερόντων της μικρομεσαίας αγροτιάς και προς όφελος του λαού και του τόπου.

Τη διέξοδο από την τραγική κατάσταση, στην οποία οδηγούνται οι μικρονοικοκυραίοι της υπαίθρου, προβάλλει το ΚΚΕ, παρουσιάζοντας συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις, που πρέπει να γίνουν σημαία του αγροτικού κινήματος.

Οι πραγματικοί στόχοι της αναθεώρησης της ΚΑΠ είναι:

• Η μείωση στης συνολικής στήριξης της γεωργίας στην ΕΕ για να προσαρμοστεί στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και να εξοικονομηθούν κονδύλια στον κοινοτικό προϋπολογισμό, που θα χρησιμοποιηθούν στην εφαρμογή των νέων κοινοτικών πολιτικών (ΟΝΕ, ΚΕΠΠΑ κ.ά.) και στη λειτουργία κατασταλτικών μηχανισμών (ευρωαστυνομία, ευρωστρατός κ.ά.).
• Η επιτάχυνση του ρυθμού συγκέντρωσης της γης και της αγροτικής παραγωγής σε λίγους μεγαλοαγρότες, για να δημιουργηθούν σύγχρονες ανταγωνιστικές αγροτικές επιχειρήσεις, που θα μπορούν να λειτουργούν στη λεγόμενη παγκοσμιοποιημένη αγορά με λιγότερες επιδοτήσεις.

Το κόψιμο μεγάλου μέρους των επιδοτήσεων στο σύνολο, σχεδόν, των ελληνικών αγροτικών προϊόντων θα μειώσει δραστικά το αγροτικό εισόδημα και θα εντείνει τη διατροφική εξάρτηση της χώρας μας. Ηδη αυτή η πολιτική έχει οδηγήσει στο ξεκλήρισμα 200.000 αγροτικά νοικοκυριά κι άφησε χωρίς δουλιά χιλιάδες εργαζόμενους στον τομέα της αγροτικής οικονομίας. Και η συνέχισή της με τα νέα μέτρα θα ξεκληρίσει ακόμα περισσότερους με πιο γρήγορους ρυθμούς. Βεβαίως, δε θα χαθούν όλοι οι αγρότες στην Ελλάδα κι αυτοί που θα μείνουν - οι μεγαλοαγρότες και οι επιχειρηματίες - θα «ζουν ζωή και κότα»!

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, που εφαρμόζουν με συνέπεια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, εξελίσσεται σε «νεκροθάφτη» της μικρομεσαίας αγροτιάς. Βεβαίως, άλλα έλεγαν στους αγρότες οι προπαγανδιστές της ευρωπαϊκής πορείας. Τους έλεγαν ότι με την ένταξη της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ «θα έτρωγαν με χρυσά κουτάλια». Ιδού, όμως, τι δείχνει η πραγματικότητα: Η Ελλάδα, πριν την ένταξη στην ΕΟΚ και πριν την Ενιαία Εσωτερική Αγορά, ήταν χώρα εξαγωγής αγροτικών προϊόντων, αν και το επίπεδο υλικοτεχνολογικής υποδομής και γνώσεων ήταν χαμηλότερο. Και, μάλιστα, μπορούσε να είναι ακόμα μεγαλύτερος εξαγωγέας, γιατί οι τότε σοσιαλιστικές χώρες ζητούσαν τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα, με πολύ καλούς όρους, αλλά υπήρχαν οι γνωστοί ΕΟΚικοί περιορισμοί. Σήμερα, το έλλειμμα στο αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο καλπάζει και το 2004 έφτασε στα 2,468 δισ. ευρώ.

Φυσικά, ούτε και τώρα παραδέχονται οι «ευρωλάτρες» ότι κορόιδεψαν τον αγροτικό κόσμο. Και συνεχίζουν να τον παραπλανούν, παροτρύνοντας τους παραγωγούς να στραφούν στη βιολογική γεωργία. Ομως, κι αυτό γίνεται για να δικαιολογηθεί η συγκέντρωση της γης, της παραγωγής, της μεταποίησης στα λίγα χέρια, για να δικαιολογηθεί η προγραμματισμένη πίεση για εγκατάλειψη της παραγωγής από τη μικρομεσαία αγροτιά. Δεν πρόκειται με τη βιολογική γεωργία να λυθεί το διατροφικό πρόβλημα της χώρας μας, ούτε και να εξασφαλιστούν φτηνά και υγιεινά προϊόντα. Οσο η παραγωγή, η επεξεργασία και το δίκτυο διανομής βρίσκεται στο μεγάλο κεφάλαιο, είτε είναι ελληνικό, είτε ευρωενωσιακό, θα έχουμε στο πιάτο μας και ακριβό και μη υγιεινό φαγητό.

Αυτό, βεβαίως, δε σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να λύσει το διατροφικό πρόβλημα. Οι Ελληνες αγρότες μπορούν να παράγουν ποιοτικά και φτηνά αγροτικά προϊόντα για τον ελληνικό λαό. Ομως, αυτό μπορεί να το εξασφαλίσει μόνο μία Λαϊκή Εξουσία που θ' αναδεικνύει τον κοινωνικοποιημένο και συνεταιρισμένο τομέα.

Στη στρατηγική της αναθεωρημένης ΚΑΠ, το ΚΚΕ αντιπαραθέτει τη δική του πρόταση διεξόδου, που θα εφαρμοστεί στο πλαίσιο της Λαϊκής Οικονομίας και θα προβλέπει:

• Ανάπτυξη της γεωργίας σύμφωνα με τις δυνατότητες της χώρας και τις σύγχρονες διατροφικές ανάγκες του λαού, με σεβασμό στο περιβάλλον και προστασία της δημόσιας υγείας.
• Ανάδειξη των παραγωγικών συνεταιρισμών σε βασικούς μοχλούς ανάπτυξης της γεωργίας προς όφελος των μικρομεσαίων αγροτών και του λαού.
• Στήριξη του δημόσιου αναπτυξιακού, παραγωγικού αγροτικού τομέα, διαμόρφωση και υλοποίηση κλαδικών και περιφερειακών πολιτικών, ώστε να μειώνεται το κόστος παραγωγής, να προστατεύεται η αγροτική παραγωγή από φυσικούς κινδύνους, ν' αναπτύσσεται και να μπαίνει σε εφαρμογή η έρευνα και η τεχνολογία.
• Αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων των αγροτών και γενικότερα των κατοίκων της υπαίθρου, με αποκλειστικά δημόσια συστήματα υγείας, παιδείας, με ανθρώπινες συντάξεις, με τη δημιουργία πολιτιστικής και αθλητικής υποδομής.

Οι προτάσεις του ΚΚΕ δεν μπορούν να υλοποιηθούν στα πλαίσια της ΚΑΠ και του ΠΟΕ κι απαιτείται η ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής και η ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στη χώρα μας. Χρειάζεται, δηλαδή, μια άλλη, μια Λαϊκή Εξουσία, που θα τις υλοποιήσει. Και οι αγρότες με τον αγώνα τους, την ψήφο τους και με κάθε άλλο τρόπο μπορούν και πρέπει να συμβάλουν προς αυτή την κατεύθυνση.

Τρεις δυναμικές καλλιέργειες - το βαμβάκι, ο καπνός και τα ζαχαρότευτλα, με τις οποίες απασχολούνται πάνω από 170.000 αγρότες στη χώρα μας - θ' αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα με την εφαρμογή, από του χρόνου, της αναθεωρημένης Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τα ίδια προβλήματα θ' αντιμετωπίζουν κι άλλα βασικά αγροτικά προϊόντα, όπως τα σιτηρά, το λάδι, τα οπωροκηπευτικά, κ.ά., καθώς ο γενικότερος στόχος των μέτρων που λαμβάνονται στο πλαίσιο της ΚΑΠ και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου είναι η μείωση των επιδοτήσεων στην αγροτική οικονομία, η πλήρης απελευθέρωση της αγοράς και η ένταση του διεθνούς ανταγωνισμού.

Με τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί, κι άλλες που επίκεινται, αναμένονται:

• Περικοπές στα στρέμματα καλλιέργειας
• Ελάττωση της παραγωγής
• Μείωση των τιμών για τον παραγωγό.

Ολα αυτά θα έχουν αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του εισοδήματος των παραγωγών και την αύξηση του ρυθμού ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας αγροτιάς. Ταυτόχρονα, θα επιδεινωθεί το πρόβλημα διατροφικής εξάρτησης της Ελλάδας, με πιο βαριές επιπτώσεις στο λαό, που θα στερείται φτηνών και υγιεινών προϊόντων.

Να δούμε τι έχει αποφασιστεί για καθένα από τα προϊόντα, που προαναφέραμε.

Για το βαμβάκι, οι επιδοτήσεις που θα δίνονται στους παραγωγούς της Ελλάδας από το 2006 μέχρι την επόμενη αναθεώρηση του κανονισμού θα υπολογίζονται με το μέσο όρο της τριετίας 2000-2002 και είναι ίσες με 588 εκατ. ευρώ το χρόνο.

Οι επιδοτήσεις αυτές χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Οι αποσυνδεδεμένες από την παραγωγή, που είναι το 65% και θα ανέρχονται στα 96,6 ευρώ/στρέμμα ή 32.916 δρχ./στρέμμα, και οι συνδεδεμένες με την παραγωγή που είναι το 35% και θα δίνονται σε 3.700.000 στρέμματα, τα οποία χωρίζονται κι αυτά σε δύο κατηγορίες: Για τα 3.000.000 στρέμματα, επιδότηση 59,41 ευρώ/στρέμμα ή 20.243 δρχ./στρέμμα και για τα υπόλοιπα 700.000 στρέμματα 34,285 ευρώ/στρέμμα ή 11.670 δρχ./στρέμμα. Αν καλλιεργηθούν περισσότερα από 3.700.000 στρέμματα, τότε το πρόστιμο συνυπευθυνότητας επιβαρύνει μόνο την επιδότηση των 700.000 στρεμμάτων που αποδεκατίζεται. Για επιδοτήσεις άνω των 5.000 ευρώ, δηλαδή για όσους καλλιεργούν πάνω από 50-60 στρέμματα, θα υπάρχει μείωση της επιδότησης κατά 4% το 2006 και 5% από το 2007.

Συμπερασματικά, με το νέο καθεστώς ο βαμβακοπαραγωγός θα παίρνει συνολική επιδότηση (συνδεδεμένη και αποσυνδεδεμένη) 151,25 ευρώ/στρέμμα ή 51.540 δρχ./στρέμμα, αν καλλιεργούνται μέχρι 3.700.000 στρέμματα, και ό,τι πιάσει από την εμπορική τιμή, της οποίας ο μέσος όρος της τελευταίας οκταετίας ήταν 90 δρχ./κιλό (0,26 ευρώ). Με βάση τα παραπάνω και με μέση απόδοση 310 κιλά/στρέμμα, η τιμή που επιτυγχάνεται με το νέο κανονισμό είναι 256 δρχ./κιλό (0,75 ευρώ). (166 δρχ./κιλό ή 0,48 ευρώ από τις επιδοτήσεις και 90 δρχ./κιλό ή 0,26 ευρώ από την εμπορική τιμή). Δηλαδή, ο παραγωγός θα παίρνει το 2013 την ίδια ονομαστική τιμή που έπαιρνε το 1991!

Στον καπνό, από την καλλιέργεια του 2006, οι όποιες επιδοτήσεις θα βγαίνουν με βάση το μέσο όρο της τριετίας 2000-2002 κι έτσι θα πάει το πράγμα μέχρι και την καλλιέργεια του 2009. Οι νέες επιδοτήσεις θα υπολογιστούν με βάση τα επιδοτούμενα κιλά που θα ορίζει η ΕΕ και θα μετατραπούν σε επιδότηση ανά εκτάριο, δηλαδή, στην πράξη, ανά στρέμμα. Γι' αυτή την περίοδο, τα κράτη-μέλη θα μπορούν να ανεβάζουν τη συνδεδεμένη ενίσχυση μέχρι και 60% του νέου πριμ στις ποικιλίες και στις περιοχές που επιθυμούν. Από την άλλη, η αποσυνδεδεμένη ενίσχυση θα είναι από 40% και πάνω επί του νέου πριμ.

Για να δίνεται το νέο συνδεδεμένο πριμ θα πρέπει να υπογράφονται πάλι συμβόλαια με τους καπνεμπόρους - μεταποιητές και να τηρούνται οι ποιοτικοί όροι που έχει θέσει προ ετών η ΕΕ. Επίσης, θα υπάρχουν κι ακόμα μεγαλύτερες κρατήσεις της επιδότησης υπέρ του λεγόμενου Ταμείου Καπνού, που θα είναι 4% το 2006 και 5% το 2007. Επιπλέον, από το 2006 ισχύει η λεγόμενη διαφοροποίηση, δηλαδή μια μείωση της επιδότησης 4% για ποσό άνω των 5.000 ευρώ (π.χ. για πάνω από 1.800 κιλά Βιρτζίνια και 1.300 κιλά Μπασμά) κι από το 2007 5%.

Από την καλλιέργεια του 2010 και μετά, η ενίσχυση θα κοπεί στο μισό σε όλους τους καπνοπαραγωγούς και το υπόλοιπο 50% θα πάει στο Β΄ Πυλώνα, για τη λεγόμενη ανάπτυξη της υπαίθρου. Οπως όλα δείχνουν, μετά το 2009 δε θα υπάρχει καπνοκαλλιέργεια στη χώρα μας και οι καπνοπαραγωγοί θα παίρνουν ονομαστικές επιδοτήσεις ίσες με το 50% περίπου αυτών που έπαιρναν στην τριετία 2000-2002 και πολύ μικρότερες πραγματικές επιδοτήσεις, επειδή θα αποδεκατίζονται από τον πληθωρισμό και από την υπέρβαση του ορίου των 5.000 ευρώ/αγροτική εκμετάλλευση. Δηλαδή, το 2013 οι καπνοπαραγωγοί θα παίρνουν γύρω στο 25% των πραγματικών επιδοτήσεων του μέσου όρου της τριετίας 2000-2002!

Σύμφωνα με τις προτάσεις της Κομισιόν, που ανακοινώθηκαν στις 18 και 19 του Ιούλη 2005 στις Βρυξέλλες κι αναμένεται να επικυρωθούν στο προσεχές διάστημα, για τη ζάχαρη και τα ζαχαρότευτλα προβλέπεται:

• Πρώτον, στη ζάχαρη μείωση 39% της θεσμικής τιμής μέσα σε δύο χρόνια, αρχής γενομένης από την περίοδο 2006-2007. Δηλαδή, η τιμή από 632 ευρώ ανά τόνο θα μειωθεί στα 385,5 ευρώ ανά τόνο
• Δεύτερον, στα ζαχαρότευτλα μείωση 42,6%. Δηλαδή, η τιμή μειώνεται από 43,6 ευρώ ανά τόνο στα 25,05 ευρώ ανά τόνο
• Τρίτον, κατάργηση της δημόσιας παρέμβασης, η οποία θα αντικατασταθεί από το ιδιωτικό καθεστώς αποθεματοποίησης και καταβολή μιας ψευτοεισοδηματικής ενίσχυσης που θα καλύπτει μόλις το 60% των απωλειών που θα έχουν οι παραγωγοί. Για το κλείσιμο των εργοστασίων οι τευτλοπαραγωγοί θα μπορούν να λάβουν μια συμπληρωματική ενίσχυση για ένα έτος, ενώ ακόμα θα επιδοτείται με κάτι ψιλά η καλλιέργεια τεύτλων που δεν πηγαίνουν για ζάχαρη.

Ολα αυτά θα έχουν αποτέλεσμα τη συρρίκνωση των τευτλοπαραγωγών στη χώρα μας και, ταυτόχρονα, την απώλεια της δουλιάς για εκατοντάδες εργαζόμενους στα πέντε εργοστάσια της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ). Σε πρώτο στάδιο υπολογίζεται ότι από 900 θα μείνουν 700 εργαζόμενοι και, ήδη, η ΕΒΖ βάζει μπροστά πρόγραμμα «εθελούσιων εξόδων» κι έχουν γίνει μέχρι τώρα 62 αιτήσεις, ενώ κανείς δεν εγγυάται ότι δε θα κλείσουν και κάποια από τα εργοστάσια.