ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Παιχνίδι λεονταρισμών

Στο γνωστό παιχνίδι των λεονταρισμών εκ του ασφαλούς, κατέφυγε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Ε. Μπασιάκος, την πρώτη μέρα συνεδρίασης του Συμβουλίου των Υπουργών Γεωργίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης που γίνεται στις Βρυξέλλες, με κύριο θέμα την πρόταση της Επιτροπής για τη μεταρρύθμιση του τομέα της ζάχαρης. Πρόταση η οποία προδιαγράφει ζοφερό μέλλον τόσο για τους 20.000 τευτλοπαραγωγούς της χώρας όσο και τους εργαζόμενους στα εργοστάσια της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, αφού προβλέπεται το κλείσιμο των περισσότερων ή ακόμη και όλων. Με πολύ στόμφο ο υπουργός αναφέρει ότι «απέρριψε και πάλι με τη σταθερή ελληνική επιχειρηματολογία την πρόταση της Επιτροπής», γνωρίζοντας φυσικά ότι οι ολέθριες προτάσεις της Επιτροπής πηγάζουν από την ενδιάμεση αναθέωρηση της ΚΑΠ αλλά και τις δεσμεύσεις στον ΠΟΕ και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα εφαρμοστούν σε όλες τις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το αμέσως επόμενο διάστημα. Διαλέγει λοιπόν να παίξει το φτηνό παιχνίδι των εντυπώσεων, προσδοκώντας σε τυχόν ψευτοβελτιώσεις της αρχικής πρότασης. Μόνο που έτσι κι αλλιώς το «μη χείρον βέλτιστον» στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει καταδίκη των τευτλοπαραγωγών και των εργατών στη βιομηχανία ζάχαρης στη λαιμητόμο της ΚΑΠ των πολυεθνικών.

Περί προστασίας

Πώς θέλει να προστατεύσει τη δημοκρατία η κυβέρνηση της ΝΔ; Με τα έκτακτα μέτρα ασφάλειας που ίσχυσαν κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004... Οπως είπε χτες ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, αυτά μέτρα, όπως η λειτουργία του ηλεκτρονικού συστήματος παρακολούθησης, θα αποκτήσουν μόνιμο χαρακτήρα. Ακόμα, προανήγγειλε την πλήρη λειτουργία του συγκεκριμένου συστήματος με δυνατότητα παρακολούθησης και προσώπων!

Τελικά, το ερώτημα είναι - εκτός από το ποια ακριβώς δημοκρατία προστατεύεται με αυτά τα μέτρα - ποιος τελικά θα μας προστατεύσει και από τα μέτρα τους και από τη «δημοκρατία τους»...

Σικέ καβγάς

Γρηγοριάδης Κώστας

Μόνο ξεκάρφωτη και αυθόρμητη δεν ήταν η «εριστική» δήλωση που έκανε εξερχόμενος χτες του Μ. Μαξίμου ο Δ. Σιούφας. Ο Δ. Σιούφας χρησιμοποίησε υψηλούς τόνους και οξείς χαρακτηρισμούς για να επιτεθεί στο ΠΑΣΟΚ, πασχίζοντας να δημιουργήσει ψευδείς εντυπώσεις, ότι δηλαδή το ΠΑΣΟΚ είναι αντίθετο με τις αντεργατικές διαρθρωτικές αλλαγές που προωθηθεί η κυβέρνηση, πράγμα που είναι εντελώς αναληθές. «Εκεί που η κυβέρνηση δρα, έχει μια δράση, υψώνουν την αντίδραση. Εκεί που η κυβέρνηση φέρνει την πρόοδο, οι ίδιοι στέκονται στη συντήρηση και εκεί που η κυβέρνηση ανοίγει νέους δρόμους στήνουν οδοφράγματα»(!), δήλωσε χαρακτηριστικά ο Δ. Σιούφας. Φυσικά το ΠΑΣΟΚ δέχτηκε με ικανοποίηση την πρόκληση να απαντά ως αντίπαλος στην κυβέρνηση της ΝΔ... Η εξήγηση για τους λόγους που η κυβέρνηση πυροδοτεί την ένταση στο δικομματικό καβγά είναι απλή. Οσο εντείνεται η επίθεση κατά των συμφερόντων των εργαζομένων και του λαού, τόσο πιο πολύ οξύνεται τεχνητά η δικομματική πόλωση προκειμένου να προκαλέσει σύγχυση και αποπροσανατολισμό στις λαϊκές μάζες. Και βέβαια βολεύει πολύ και τα δύο μεγάλα κόμματα να τραβήξουν τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσά τους, ακριβώς για να κρατούν «καθηλωμένα» μεγάλα τμήματα των εργαζομένων στο δικομματικό θέατρο. Η διέξοδος όμως βρίσκεται στη μαζική εγκατάλειψη των δυο μονομάχων και τη συστράτευση στο μέτωπο της ταξικής συσπείρωσης και αντεπίθεσης.

«Συναίνεση» σημαίνει υποταγή

Αέρα στα πανιά» της έχει η κυβέρνηση στην επίθεση διαρκείας, που επιχειρεί κατά των εργαζομένων. Με την αξιωματική αντιπολίτευση, επί της ουσίας, να συμφωνεί με όλες τις βασικές κυβερνητικές επιλογές και με τον κυβερνητικό, εργοδοτικό συνδικαλισμό να δηλώνει: «Τραβάτε με κι ας κλαίω», δε θα μπορούσε να έχει ευνοϊκότερες συνθήκες για την προώθηση των αντεργατικών μέτρων.

Ομως, για τους εργαζόμενους δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την αντιπαράθεση, τη ρήξη με μια πολιτική που απειλεί να εκμηδενίσει δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών ταξικής πάλης.

Σε αυτή τη σύγκρουση, που είναι καθημερινή (και το αποτέλεσμά της κρίνεται κάθε φορά από το συσχετισμό της δύναμης), δεν υπάρχει θέση για «συναίνεση». Και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι δύο κόσμοι, δηλαδή οι εργάτες και οι κεφαλαιοκράτες, δεν μπορούν να έχουν κανένα «κοινό συμφέρον». Το συμφέρον του ενός αντιστρατεύεται το συμφέρον του άλλου.

Και όμως, οι αντιπολιτευτικές κορόνες του ΠΑΣΟΚ δεν εστιάζονται στην αντεργατική επίθεση, αλλά στο ότι δεν προωθείται με συναίνεση. Αλλωστε, συμφωνεί με την ουσία των μέτρων, αφού ως κυβέρνηση με τους νόμους Παπαϊωάννου το 1998 και Γιαννίτση το 2000 άνοιξαν το δρόμο της κατάργησης του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, αλλά με συναίνεση. Ο Ν. Κωνσταντόπουλος του ΣΥΝ μιλά για ανατροπή των μέτρων με συναίνεση! Οι προσπάθειες των εργοδοτών, της κυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ και των πλειοψηφιών των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, θεωρούν τους στόχους και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου «εθνικούς στόχους».

Ετσι, την ώρα που είναι σε πλήρη εξέλιξη η πιο σκληρή αντεργατική επίθεση των τελευταίων δεκαετιών, κάθονται στο τραπέζι της «συναίνεσης», για να καταστρώσουν το «Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων στο πλαίσιο της Στρατηγικής της Λισαβόνας». Δηλαδή, με δύο λόγια, για να τοποθετήσουν στην προκρούστεια κλίνη της «ανταγωνιστικότητας» την εργατική τάξη και τα δικαιώματά της. Για να συμφωνήσουν τι θα κόψουν και πόσο θα κόψουν, ώστε να τη φέρουν στα μέτρα που ορίζει το μέγιστο επιχειρηματικό κέρδος.

Για να γίνει, μάλιστα, κατανοητό το περιεχόμενο που θέλει να δώσει η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ ακόμα και σ' αυτήν την 24ωρη απεργία της ερχόμενης Τετάρτης, σημειώνουμε την παρουσία των εκπροσώπων της στην προχτεσινή συζήτηση για το «Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων...». Είναι, σα να λένε στους εργοδότες και την κυβέρνηση: «Κόψτε ό,τι είναι να κόψετε, αλλά κάντε το με ...τρόπο και αφήστε κάτι για να 'χετε να κόβετε και στο μέλλον». Σ' αυτή την κατεύθυνση υποτάσσεται και η άλλη πρότασή τους: Να προχωρήσουν οι διευθετήσεις, αλλά να γίνει αυτό με διάλογο, έτσι που να εξασφαλίζεται η κοινωνική συναίνεση.

Για τους εργαζόμενους δε θα πρέπει να υπάρχει καμιά αυταπάτη. Η συμμετοχή στην απεργία της Τετάρτης μπορεί να γίνει αφετηρία για μια ελπιδοφόρα πορεία σύγκρουσης, με την προϋπόθεση ότι θα εγκαταλείψουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και θα οργανώνουν το δικό τους κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης, ενισχύοντας το ΚΚΕ. Θα στρέψουν τα νώτα στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό και κάτω από τις σημαίες του ΠΑΜΕ θα παλεύουν να ανατρέψουν τα αντεργατικά σχέδια.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Για «Number One» το «Βούλωσα»!

Γρηγοριάδης Κώστας

Σε ένθετο της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» δημοσιεύτηκε από το ελληνικό παράρτημα της Διεθνούς Ενωσης Δισκογραφικών Εταιριών ο κατάλογος με τα 20 πιο δημοφιλή cd-singles. Στο νούμερο 5 «δεσπόζει» το άσμα «Βούλωσα». Ενα σύνολο άναρθρων κραυγών τού - προκαλούντος τη λύπηση, έως και την οργή για την εκμετάλλευση που υφίσταται - Νίκου Κατέλη. Ενας φουκαράς, ο οποίος έπεσε στα «νύχια» ορισμένων τηλεοπτικών εκπομπών κι από τότε άγεται και φέρεται, τάχα ότι του δίνεται μια «ευκαιρία» στη ζωή, ώστε εξευτελιζόμενος να βοηθά στην εξασφάλιση θεαματικοτήτων, παίρνοντας κι αυτός ένα χαρτζιλικάκι.

Αυτή η κατάντια επιβραβεύεται ακόμα μια φορά, λαμβάνοντας υψηλή θέση στις πωλήσεις μουσικών κομματιών. Βλέπετε, το ισχύον σύστημα κάνει τη δουλιά του καλά: Κρατά τα πλατιά στρώματα κατά βάση αμόρφωτα κι απολίτιστα, κατόπιν εισάγει το χαβαλέ με κάθε του μορφή, ως την κουλτούρα του σύγχρονου ανθρώπου, και τον αφήνει αδαή, αδιάφορο και αποχαυνωμένο, να πνίγεται στη χαζοχαρούμενη αυτή σούπα.

Ως πότε όμως; Καιρός δεν είναι, όσοι άνθρωποι του πολιτισμού - λίγοι, λιγότεροι, ελάχιστοι, δεν έχει σημασία - έχουν μείνει όρθιοι, να παλέψουν ανοιχτά ενάντια στο βρωμερό αυτό ρεύμα;

Υποσημείωση: Τέσσερις θέσεις κάτω από το «Βούλωσα», στη θέση 9 βρίσκεται το «My mumber one» της Παπαρίζου, το οποίο μας «δόξασε» στας Ευρώπας. Δεδομένης της ποιότητας και τούτου του άσματος, δώστε όποια εξήγηση θέλετε για την υπερπήδησή του από τον Κατέλη.

Γρηγοριάδης Κώστας

Δεν του τα 'πανε καλά...

Για εθνική συμφιλίωση, πρόοδο, ευημερία και ανάπτυξη της περιφέρειας έκανε λόγο ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, Γ. Παπανικολάου, στο χτεσινό πρωτοσέλιδο του «Αδέσμευτου Τύπου» του Μήτση, μιλώντας για το φεστιβάλ της Οργάνωσής του που έγινε στη Λήμνο.

«Είμαστε στο κέντρο», ήταν λέει το σύνθημα του φεστιβάλ τους και ο Γ. Παπανικολάου είπε ότι «κέντρο» είναι όπου χτυπάει η καρδιά της νεολαίας...

Μα καλά, εκεί στο ακριτικό νησί που πήγε, δε ρώτησε να μάθει για τη ζωή των νέων; Δεν άκουσε ότι έχει ερημώσει το νησί από νεολαία, γιατί δεν υπάρχουν δουλιές, γιατί ψαράδες, αγρότες και επαγγελματοβιοτέχνες βάλλονται από την πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, γιατί αν θέλουν τα παιδιά να μορφωθούν στοιχειωδώς αναγκάζονται να φύγουν από τον τόπο τους, αφού αν μείνουν εκεί και δεν μπορούν να μορφωθούν και τρέμουν μην αρρωστήσουν κτλ.

Οσο για την «εθνική συμφιλίωση», δεν μπορεί να γίνει με φιέστες για τις κάμερες σε τόπους εξορίας, δεν μπορεί να γίνει με τσαλάκωμα της ιστορικής μνήμης, δεν μπορεί να γίνει όσο θα... βασιλεύει στο «έθνος» ο καπιταλιστής που ρουφά το αίμα του εργάτη.