Τετάρτη 20 Ιούλη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παιχνίδι λεονταρισμών

Στο γνωστό παιχνίδι των λεονταρισμών εκ του ασφαλούς, κατέφυγε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Ε. Μπασιάκος, την πρώτη μέρα συνεδρίασης του Συμβουλίου των Υπουργών Γεωργίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης που γίνεται στις Βρυξέλλες, με κύριο θέμα την πρόταση της Επιτροπής για τη μεταρρύθμιση του τομέα της ζάχαρης. Πρόταση η οποία προδιαγράφει ζοφερό μέλλον τόσο για τους 20.000 τευτλοπαραγωγούς της χώρας όσο και τους εργαζόμενους στα εργοστάσια της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, αφού προβλέπεται το κλείσιμο των περισσότερων ή ακόμη και όλων. Με πολύ στόμφο ο υπουργός αναφέρει ότι «απέρριψε και πάλι με τη σταθερή ελληνική επιχειρηματολογία την πρόταση της Επιτροπής», γνωρίζοντας φυσικά ότι οι ολέθριες προτάσεις της Επιτροπής πηγάζουν από την ενδιάμεση αναθέωρηση της ΚΑΠ αλλά και τις δεσμεύσεις στον ΠΟΕ και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα εφαρμοστούν σε όλες τις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το αμέσως επόμενο διάστημα. Διαλέγει λοιπόν να παίξει το φτηνό παιχνίδι των εντυπώσεων, προσδοκώντας σε τυχόν ψευτοβελτιώσεις της αρχικής πρότασης. Μόνο που έτσι κι αλλιώς το «μη χείρον βέλτιστον» στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει καταδίκη των τευτλοπαραγωγών και των εργατών στη βιομηχανία ζάχαρης στη λαιμητόμο της ΚΑΠ των πολυεθνικών.

Περί προστασίας

Πώς θέλει να προστατεύσει τη δημοκρατία η κυβέρνηση της ΝΔ; Με τα έκτακτα μέτρα ασφάλειας που ίσχυσαν κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004... Οπως είπε χτες ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, αυτά μέτρα, όπως η λειτουργία του ηλεκτρονικού συστήματος παρακολούθησης, θα αποκτήσουν μόνιμο χαρακτήρα. Ακόμα, προανήγγειλε την πλήρη λειτουργία του συγκεκριμένου συστήματος με δυνατότητα παρακολούθησης και προσώπων!

Τελικά, το ερώτημα είναι - εκτός από το ποια ακριβώς δημοκρατία προστατεύεται με αυτά τα μέτρα - ποιος τελικά θα μας προστατεύσει και από τα μέτρα τους και από τη «δημοκρατία τους»...

«Συναίνεση» σημαίνει υποταγή

«

Αέρα στα πανιά» της έχει η κυβέρνηση στην επίθεση διαρκείας, που επιχειρεί κατά των εργαζομένων. Με την αξιωματική αντιπολίτευση, επί της ουσίας, να συμφωνεί με όλες τις βασικές κυβερνητικές επιλογές και με τον κυβερνητικό, εργοδοτικό συνδικαλισμό να δηλώνει: «Τραβάτε με κι ας κλαίω», δε θα μπορούσε να έχει ευνοϊκότερες συνθήκες για την προώθηση των αντεργατικών μέτρων.

Ομως, για τους εργαζόμενους δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την αντιπαράθεση, τη ρήξη με μια πολιτική που απειλεί να εκμηδενίσει δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών ταξικής πάλης.

Σε αυτή τη σύγκρουση, που είναι καθημερινή (και το αποτέλεσμά της κρίνεται κάθε φορά από το συσχετισμό της δύναμης), δεν υπάρχει θέση για «συναίνεση». Και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι δύο κόσμοι, δηλαδή οι εργάτες και οι κεφαλαιοκράτες, δεν μπορούν να έχουν κανένα «κοινό συμφέρον». Το συμφέρον του ενός αντιστρατεύεται το συμφέρον του άλλου.

Και όμως, οι αντιπολιτευτικές κορόνες του ΠΑΣΟΚ δεν εστιάζονται στην αντεργατική επίθεση, αλλά στο ότι δεν προωθείται με συναίνεση. Αλλωστε, συμφωνεί με την ουσία των μέτρων, αφού ως κυβέρνηση με τους νόμους Παπαϊωάννου το 1998 και Γιαννίτση το 2000 άνοιξαν το δρόμο της κατάργησης του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, αλλά με συναίνεση. Ο Ν. Κωνσταντόπουλος του ΣΥΝ μιλά για ανατροπή των μέτρων με συναίνεση! Οι προσπάθειες των εργοδοτών, της κυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ και των πλειοψηφιών των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, θεωρούν τους στόχους και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου «εθνικούς στόχους».

Ετσι, την ώρα που είναι σε πλήρη εξέλιξη η πιο σκληρή αντεργατική επίθεση των τελευταίων δεκαετιών, κάθονται στο τραπέζι της «συναίνεσης», για να καταστρώσουν το «Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων στο πλαίσιο της Στρατηγικής της Λισαβόνας». Δηλαδή, με δύο λόγια, για να τοποθετήσουν στην προκρούστεια κλίνη της «ανταγωνιστικότητας» την εργατική τάξη και τα δικαιώματά της. Για να συμφωνήσουν τι θα κόψουν και πόσο θα κόψουν, ώστε να τη φέρουν στα μέτρα που ορίζει το μέγιστο επιχειρηματικό κέρδος.

Για να γίνει, μάλιστα, κατανοητό το περιεχόμενο που θέλει να δώσει η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ ακόμα και σ' αυτήν την 24ωρη απεργία της ερχόμενης Τετάρτης, σημειώνουμε την παρουσία των εκπροσώπων της στην προχτεσινή συζήτηση για το «Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων...». Είναι, σα να λένε στους εργοδότες και την κυβέρνηση: «Κόψτε ό,τι είναι να κόψετε, αλλά κάντε το με ...τρόπο και αφήστε κάτι για να 'χετε να κόβετε και στο μέλλον». Σ' αυτή την κατεύθυνση υποτάσσεται και η άλλη πρότασή τους: Να προχωρήσουν οι διευθετήσεις, αλλά να γίνει αυτό με διάλογο, έτσι που να εξασφαλίζεται η κοινωνική συναίνεση.

Για τους εργαζόμενους δε θα πρέπει να υπάρχει καμιά αυταπάτη. Η συμμετοχή στην απεργία της Τετάρτης μπορεί να γίνει αφετηρία για μια ελπιδοφόρα πορεία σύγκρουσης, με την προϋπόθεση ότι θα εγκαταλείψουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και θα οργανώνουν το δικό τους κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης, ενισχύοντας το ΚΚΕ. Θα στρέψουν τα νώτα στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό και κάτω από τις σημαίες του ΠΑΜΕ θα παλεύουν να ανατρέψουν τα αντεργατικά σχέδια.


Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Σικέ καβγάς

Γρηγοριάδης Κώστας

Μόνο ξεκάρφωτη και αυθόρμητη δεν ήταν η «εριστική» δήλωση που έκανε εξερχόμενος χτες του Μ. Μαξίμου ο Δ. Σιούφας. Ο Δ. Σιούφας χρησιμοποίησε υψηλούς τόνους και οξείς χαρακτηρισμούς για να επιτεθεί στο ΠΑΣΟΚ, πασχίζοντας να δημιουργήσει ψευδείς εντυπώσεις, ότι δηλαδή το ΠΑΣΟΚ είναι αντίθετο με τις αντεργατικές διαρθρωτικές αλλαγές που προωθηθεί η κυβέρνηση, πράγμα που είναι εντελώς αναληθές. «Εκεί που η κυβέρνηση δρα, έχει μια δράση, υψώνουν την αντίδραση. Εκεί που η κυβέρνηση φέρνει την πρόοδο, οι ίδιοι στέκονται στη συντήρηση και εκεί που η κυβέρνηση ανοίγει νέους δρόμους στήνουν οδοφράγματα»(!), δήλωσε χαρακτηριστικά ο Δ. Σιούφας. Φυσικά το ΠΑΣΟΚ δέχτηκε με ικανοποίηση την πρόκληση να απαντά ως αντίπαλος στην κυβέρνηση της ΝΔ... Η εξήγηση για τους λόγους που η κυβέρνηση πυροδοτεί την ένταση στο δικομματικό καβγά είναι απλή. Οσο εντείνεται η επίθεση κατά των συμφερόντων των εργαζομένων και του λαού, τόσο πιο πολύ οξύνεται τεχνητά η δικομματική πόλωση προκειμένου να προκαλέσει σύγχυση και αποπροσανατολισμό στις λαϊκές μάζες. Και βέβαια βολεύει πολύ και τα δύο μεγάλα κόμματα να τραβήξουν τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσά τους, ακριβώς για να κρατούν «καθηλωμένα» μεγάλα τμήματα των εργαζομένων στο δικομματικό θέατρο. Η διέξοδος όμως βρίσκεται στη μαζική εγκατάλειψη των δυο μονομάχων και τη συστράτευση στο μέτωπο της ταξικής συσπείρωσης και αντεπίθεσης.

Δεν του τα 'πανε καλά...

Για εθνική συμφιλίωση, πρόοδο, ευημερία και ανάπτυξη της περιφέρειας έκανε λόγο ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, Γ. Παπανικολάου, στο χτεσινό πρωτοσέλιδο του «Αδέσμευτου Τύπου» του Μήτση, μιλώντας για το φεστιβάλ της Οργάνωσής του που έγινε στη Λήμνο.

«Είμαστε στο κέντρο», ήταν λέει το σύνθημα του φεστιβάλ τους και ο Γ. Παπανικολάου είπε ότι «κέντρο» είναι όπου χτυπάει η καρδιά της νεολαίας...

Μα καλά, εκεί στο ακριτικό νησί που πήγε, δε ρώτησε να μάθει για τη ζωή των νέων; Δεν άκουσε ότι έχει ερημώσει το νησί από νεολαία, γιατί δεν υπάρχουν δουλιές, γιατί ψαράδες, αγρότες και επαγγελματοβιοτέχνες βάλλονται από την πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, γιατί αν θέλουν τα παιδιά να μορφωθούν στοιχειωδώς αναγκάζονται να φύγουν από τον τόπο τους, αφού αν μείνουν εκεί και δεν μπορούν να μορφωθούν και τρέμουν μην αρρωστήσουν κτλ.

Οσο για την «εθνική συμφιλίωση», δεν μπορεί να γίνει με φιέστες για τις κάμερες σε τόπους εξορίας, δεν μπορεί να γίνει με τσαλάκωμα της ιστορικής μνήμης, δεν μπορεί να γίνει όσο θα... βασιλεύει στο «έθνος» ο καπιταλιστής που ρουφά το αίμα του εργάτη.

Για «Number One» το «Βούλωσα»!

Γρηγοριάδης Κώστας

Σε ένθετο της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» δημοσιεύτηκε από το ελληνικό παράρτημα της Διεθνούς Ενωσης Δισκογραφικών Εταιριών ο κατάλογος με τα 20 πιο δημοφιλή cd-singles. Στο νούμερο 5 «δεσπόζει» το άσμα «Βούλωσα». Ενα σύνολο άναρθρων κραυγών τού - προκαλούντος τη λύπηση, έως και την οργή για την εκμετάλλευση που υφίσταται - Νίκου Κατέλη. Ενας φουκαράς, ο οποίος έπεσε στα «νύχια» ορισμένων τηλεοπτικών εκπομπών κι από τότε άγεται και φέρεται, τάχα ότι του δίνεται μια «ευκαιρία» στη ζωή, ώστε εξευτελιζόμενος να βοηθά στην εξασφάλιση θεαματικοτήτων, παίρνοντας κι αυτός ένα χαρτζιλικάκι.

Αυτή η κατάντια επιβραβεύεται ακόμα μια φορά, λαμβάνοντας υψηλή θέση στις πωλήσεις μουσικών κομματιών. Βλέπετε, το ισχύον σύστημα κάνει τη δουλιά του καλά: Κρατά τα πλατιά στρώματα κατά βάση αμόρφωτα κι απολίτιστα, κατόπιν εισάγει το χαβαλέ με κάθε του μορφή, ως την κουλτούρα του σύγχρονου ανθρώπου, και τον αφήνει αδαή, αδιάφορο και αποχαυνωμένο, να πνίγεται στη χαζοχαρούμενη αυτή σούπα.

Ως πότε όμως; Καιρός δεν είναι, όσοι άνθρωποι του πολιτισμού - λίγοι, λιγότεροι, ελάχιστοι, δεν έχει σημασία - έχουν μείνει όρθιοι, να παλέψουν ανοιχτά ενάντια στο βρωμερό αυτό ρεύμα;

Υποσημείωση: Τέσσερις θέσεις κάτω από το «Βούλωσα», στη θέση 9 βρίσκεται το «My mumber one» της Παπαρίζου, το οποίο μας «δόξασε» στας Ευρώπας. Δεδομένης της ποιότητας και τούτου του άσματος, δώστε όποια εξήγηση θέλετε για την υπερπήδησή του από τον Κατέλη.


Γρηγοριάδης Κώστας

Δεν τρώμε κουτόχορτο

«Δε θα είναι λόγος για απόλυση...» ισχυρίζεται ο υπουργός Απασχόλησης Π. Παναγιωτόπουλος σε δελτία ειδήσεων, τις τελευταίες μέρες. Ο λόγος, για τις εργαζόμενες γυναίκες που θα αρνούνται την εφαρμογή της «διευθέτησης», σύμφωνα με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Κι εμείς αναρωτιόμαστε:

Ο κ. υπουργός ζει στον Αρη ή μήπως νομίζει πως οι εργαζόμενοι δε ζουν στη Γη; Γιατί, αν δε συμβαίνει κάτι απ' τα παραπάνω, θα έπρεπε να ξέρει, όταν μάλιστα καυχιέται πως είναι «της πιάτσας» και κολλά ένσημα εδώ και δεκάδες χρόνια, ότι υπάρχουν εργαζόμενες που απολύονται μόνο και μόνο επειδή τολμούν να μοιράσουν στη δουλιά τους προσκλητήριο γάμου. ΄Η επειδή μαθεύτηκε ότι έμειναν έγκυες. Κι αν εσείς προσποιείστε κ. υπουργέ πως τίποτα δε γνωρίζετε για τα κάτεργα στα οποία, και με ευθύνη του δικού σας κόμματος, πάνε και δουλεύουν οι εργάτες κι οι εργάτριες, τίποτα δε γνωρίζετε για την εργοδοτική ασυδοσία και αυθαιρεσία που δεν υπολογίζει ούτε καν την ανθρώπινη ζωή, η εργατιά δεν τρώει κουτόχορτο.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Νέοι επιθετικοί εξοπλισμοί

Με το «καλημέρα», χτες, το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Αμυνας, κατέθεσε στο βωμό του ΝΑΤΟ και των νεοταξικών αναπροσαρμογών των Ενόπλων Δυνάμεων, ακόμα 1.370 εκατομμύρια ευρώ. Είναι το ποσόν που θα διατεθεί για την αγορά ακόμα 30 αμερικανικών μαχητικών αεροσκαφών τύπου F-16 και 333 μεταχειρισμένων γερμανικών αρμάτων μάχης τύπου «Λέοπαρντ». Πρόκειται για ένα χρέος που προστίθεται στα πάνω από 10 τρισ. δραχμές (30 δισ. ευρώ) που είναι το αρχικό κόστος των δύο πενταετών εξοπλιστικών προγραμμάτων (1996 -2005) χωρίς να υπολογίζονται οι τόκοι.

Ολα αυτά, την ώρα που το λαϊκό εισόδημα δέχεται μια γενικευμένη επίθεση καταλήστευσής του υπέρ της μεγιστοποίησης των κερδών της πλουτοκρατίας. Την ώρα που ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα ισοπεδώνονται στο βωμό της «ανταγωνιστικότητας» των μονοπωλίων. Την ώρα που μισθοί και συντάξεις μετατρέπονται σε βοηθήματα «φιλανθρωπικού» χαρακτήρα. Την ώρα που οι όποιες κοινωνικές παροχές από το κράτος γίνονται «άστοργη μητριά» για τον νέο που σπουδάζει, τον ασθενή που ζητά ιατρική περίθαλψη, για κάθε πολίτη που έχει την ανάγκη υποστήριξης και αλληλεγγύης. Θ' αρκούσε ένα τμήμα των δαπανών αυτών για τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων, ενώ το σύνολο των εξοπλιστικών δαπανών της τελευταίας δεκαετίας θα μπορούσε να επιφέρει συνολική λύση, εάν βέβαια εφαρμοζόταν μια άλλη πολιτική υπέρ του λαού.

Μάλιστα, η κατάσταση γίνεται εξοργιστική εάν σκεφτεί κανείς ότι οι δαπάνες αυτές αφορούν πρώτα και κύρια την εξυπηρέτηση των ΝΑΤΟικών αναγκών, όπως αυτές έχουν καθοριστεί από το νέο επιθετικό δόγμα του ΝΑΤΟ, που υιοθετήθηκε πλήρως, ουσιαστικά αντιγράφηκε, από το νέο ελληνικό αμυντικό δόγμα. Δηλαδή, τους επιθετικούς πολέμους και τις επεμβάσεις ακόμη και στο εσωτερικό των κρατών - μελών του. Είναι οι αναθεωρήσεις του αμυντικού δόγματος που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και η τελευταία κυβέρνηση της ΝΔ κάνει το επόμενο βήμα - με αναπροσαρμογές τεχνικού χαρακτήρα - για την παραπέρα εδραίωσή του, ακολουθώντας κατά βήμα τις ΝΑΤΟικές κατευθύνσεις με την καθοδήγηση των Αμερικανών.

Στα πλαίσια αυτού του δόγματος, έβαλαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, έννοιες όπως «εθνική άμυνα», «προστασία των συνόρων» και «αποτρεπτικός ρόλος των Ενόπλων Δυνάμεων», αντικαθιστώντας τες από τα αμερικανοΝΑΤΟικής - νεοταξικής έμπνευσης δόγματα περί «σύγχρονων απειλών», «διεθνούς ασφάλειας», «διεθνούς σταθερότητας», «ασύμμετρων απειλών» και «αντιτρομοκρατικού πολέμου». Εξάλλου, λένε τα πράγματα με τ' όνομά τους. Οταν, προ μηνών, ανακοινώθηκε το νέο αμυντικό δόγμα, γινόταν ξεκάθαρα λόγος για ανάγκη «επιτυχούς αντιμετώπισης των κάθε είδους απειλών» και κάλυψη των «διεθνών υποχρεώσεων της Ελλάδας», σε ένα «νέο περιβάλλον ασφάλειας», που είναι «σημαντικά διαφοροποιημένο ως προς την προέλευση, την ποιότητα και το είδος των απειλών».

Η νέα αγορά υπέρ των ΝΑΤΟικών εξοπλισμών, ξεχειλίζει το ποτήρι. Δεν υπάρχουν περιθώρια αναμονής, δε χωράνε άλλες αυταπάτες. Η μόνη διέξοδος είναι η αντιιμπεριαλιστική συσπείρωση και δράση. Η εγκατάλειψη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που όχι μόνο συμφωνούν με τα ΝΑΤΟικά δόγματα, αλλά συμμετέχουν ενεργά στη νεοταξίτικη δράση. Και η ενίσχυση της πολιτικής του ΚΚΕ, της προοπτικής της μεγάλης κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας για τη λαϊκή εξουσία.

Ο ένας και οι πολλοί Καντχέμ

Γρηγοριάδης Κώστας

Ενας επτάχρονος Ιρακινός αναρρώνει από μια σοβαρή εγχείριση καρδιάς στο στρατιωτικό νοσοκομείο του Τέξας. Ο μικρός Καντχέμ, λόγω της πάθησής του, δε θα επιβίωνε μετά την εφηβεία. Επισκέφτηκε για νοσηλεία το νοσοκομείο της αμερικανικής αεροπορικής βάσης Ταλίλ, στη Νασιρίγια. Εκεί, προκάλεσε τη συγκίνηση των ανδρών της 36ης Μεραρχίας Πεζικού και της Ομάδας Κρούσης της 56ης Ταξιαρχίας, οι οποίοι κινητοποιήθηκαν και συγκέντρωσαν τα χρήματα που χρειάζονταν για την πολυπόθητη επέμβαση στις ΗΠΑ.

Η συγκινητική αυτή ιστορία έκανε το γύρο του κόσμου, μέσα από τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Και δεν αμφισβητεί κανείς την εγκυρότητά της ή τις πιθανές καλές προθέσεις των ανδρών των δύο αμερικανικών σωμάτων. Είναι, όμως, αναπόφευκτοι και οι συνειρμοί.

Ο μικρός Καντχέμ είναι ένας. Εκατοντάδες παιδιά καθημερινά στο Ιράκ στερούνται το γέλιο και την ανεμελιά της ηλικίας τους, είτε κυριολεκτικά επειδή σκοτώνονται ή τραυματίζονται, είτε επειδή πεινούν, υποφέρουν από μολυσμένο νερό, από έλλειψη φαρμάκων, από ορφάνια, από φτώχεια... Από όλα αυτά, δηλαδή, που ο πόλεμος και η κατοχή προκάλεσε στο λαό και στη χώρα τους. Αντί παιχνιδιών, βλέπουν κομματιασμένα κορμιά, ακούν πολυβόλα και βόμβες και μυρίζουν αίμα. Πολλά από αυτά δεν μπορούν πια ούτε να κλάψουν.

Αυτή είναι η πραγματική εικόνα της κατοχής και όχι αυτή της ιστορίας του μικρού Καντχέμ. Είναι άλλος ένας τρόπος διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, κάλυψης του εφιάλτη, νάρκωσης της συνείδησης. Η πραγματικότητα, όμως, είναι όλοι οι υπόλοιποι μικροί Καντχέμ που, αργά ή γρήγορα, θα σηκώσουν και αυτοί ένα όπλο ενάντια στον κατακτητή που διέλυσε τη ζωή τους.... αν δεν το έχουν, ήδη, κάνει.

Θητεία προδιαγραφών νέας τάξης

Η ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, με αφορμή τα νέα σενάρια που αφορούν τη στρατιωτική θητεία και την καθιέρωση 6μηνης υποχρεωτικής στράτευσης για όλους, αμέσως μετά το σχολείο, θέλει να εξασφαλίσει «μ' ένα σμπάρο δύο τρυγόνια». Δηλαδή, και την αποδοχή από τους νέους της υποχρεωτικής στράτευσής τους στα 18, χωρίς αναβολές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς, μέσα από τις στρατιωτικές δομές που όλο και περισσότερο ενσωματώνονται στα νεοταξικά πρότυπα, αλλά και την αποδοχή της γενίκευσης της επάνδρωσης των Ενόπλων Δυνάμεων με μισθοφόρους. Ωστόσο, φαντάζει με απάτη, το επιχείρημα που επικαλούνται, αναφορικά με τη μείωση, λόγω δημογραφικού, του αριθμού των προς στράτευση νέων, προκειμένου να δικαιολογήσουν την πρόσληψη δεκάδων χιλιάδων Επαγγελματιών Οπλιτών. Η ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι αποτελεί κατεύθυνση του ΝΑΤΟ για ολιγάριθμους στρατούς που θα είναι ευέλικτοι και ταχυκίνητοι και θα στελεχώνονται αποκλειστικά από μισθοφόρους, ώστε να μπορούν να φέρνουν σε πέρας αποστολές επιβολής, ανά τον κόσμο, της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Αυτός ο στρατός, αυτή η θητεία καμία σχέση δεν έχει με το πατριωτικό καθήκον του κάθε νέου για προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, αξίες που ο νεοταξικός οδοστρωτήρας συνθλίβει και εξοστρακίζει.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ