ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Υπάρχει και η ευθεία

Του Κ. Μητρόπουλου από «ΤΑ ΝΕΑ»

Από τα γεννοφάσκια του το εργατικό κίνημα έθετε τους εργάτες μπροστά σε ένα και μοναδικό δίλημμα: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.

Ετσι, απόλυτα, χωρίς φιοριτούρες περί διαφόρων δρόμων που μπορούν να υπάρχουν για το σοσιαλισμό και που τελικά καταλήγουν πάντα να είναι προτάσεις για έναν καπιταλισμό «με ανθρώπινο πρόσωπο».

Ως προς αυτό το δίλημμα, οι θεωρίες για την «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας», δηλαδή για το πώς το κάθε τμήμα του κεφαλαίου, αυξάνοντας την εκμετάλλευση εργατών, θα αποκτήσει πλεονέκτημα έναντι άλλου τμήματος, είναι θεωρίες που απαντούν μόνο στο σκέλος της βαρβαρότητας. Αποδέχονται την ύπαρξη του καπιταλισμού ως αιώνιο σύστημα και καλούν την εργατική τάξη να πάρει μέρος στη διαμάχη μεταξύ καπιταλιστών, διαλέγοντας ποιο χέρι θα κρατά το βούρδουλα.

Τα συνδικάτα ασφαλώς και δεν είναι πολιτικές οργανώσεις της εργατικής τάξης. Δεν είναι όμως και αταξικά μορφώματα. Ως προς το βασικό δίλημμα είναι υποχρεωμένα να απαντούν «με τους σκοπούς της εργατικής τάξης» ακόμα κι όταν ανάμεσα στα μέλη τους κυκλοφορεί ως κλασικό αποτέλεσμα ψευδούς - ποδηγετημένης συνείδησης η άποψη ότι «έχει και τα καλά του ο καπιταλισμός». Ο εργάτης μπορεί να έχει τέτοιες αυταπάτες. Οχι για πάντα, αλλά μπορεί. Ο συνδικαλιστής δε δικαιούται. Οταν με την πράξη του διακηρύσσει ότι επιλέγει τον καπιταλισμό ως σύστημα, ήδη είναι εχθρός της εργατικής τάξης.

Απ' αυτή τη σκοπιά μόνο ως κατ' όνομα «εκπρόσωποι εργατών» μπορούν να λογίζονται όλοι αυτοί που ενώ παριστάνουν τους «αντιστεκόμενους» την ίδια ώρα κάθονται στο τραπέζι να συζητήσουν με βιομηχάνους και κυβέρνηση το πώς θα επιτευχθεί ο στόχος της «ανταγωνιστικότητας».

Οι εργάτες είτε θα δουλώνουν επιτρέποντας να παραμένουν τα μέσα παραγωγής ιδιοκτησία των καπιταλιστών, με την αυταπάτη ότι θα περισσέψει κι ένα κόκαλο γι' αυτούς, ή θα θέτουν ευθέως θέμα κοινωνικής ιδιοκτησίας, άρα κατά συνέπεια και θέμα διεκδίκησης της πολιτικής εξουσίας, που είναι αναγκαία - αντίστοιχη σε τέτοιες σχέσεις παραγωγής.

Οι εξελίξεις στο μέτωπο του εργάσιμου χρόνου θέτουν ανοιχτά το θέμα: ποιος με ποιον, για ποιες παραγωγικές σχέσεις, άρα και ποιες συμμαχίες για ποια εξουσία. Η απάντηση αφορά όλη τη σφαίρα των εξελίξεων.

Το αίτημα για «7ωρο, 5ήμερο, 1.200 βασικό και καμιά υπερωρία», είναι συνδικαλιστικό με άμεση πολιτική αναφορά. Γι' αυτό και εξαφανίζεται απ' όσους θέλουν να κρατήσουν τον εργάτη υπόδουλο σε μια πορεία διαχείρισης του καλλιεργημένου φόβου του.

Την ώρα που έχει τη δύναμη να γίνει ο ίδιος κάτοχος και εξουσιαστής των μέσων παραγωγής.

ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΣΗ

ΜΑΖΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ: «Η συνεδρίαση της Επιτροπής για το Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων στο πλαίσιο της Στρατηγικής της Λισαβόνας ολοκληρώθηκε χθες το απόγευμα με τη συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων (ΣΕΒ, ΓΣΕΕ, ΟΚΕ κτλ.)» (η είδηση στο «ΒΗΜΑ»).

ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΜΕ ΔΙΑΛΟΓΟ: «Από την αναλυτική και τεκμηριωμένη επιστολή που έστειλε η ΓΣΕΕ στον υπουργό Απασχόλησης, εκθέτοντας τις θέσεις της για το Εργασιακό, προκύπτει ότι μπορούσε να γίνει σοβαρός διάλογος και να συμφωνηθούν ρυθμίσεις και διευθετήσεις αποδεκτές από τους εργαζόμενους (...) φέρει η "επιστολή - κατηγορώ" των κυβερνητικών ρυθμίσεων και την υπογραφή της ΔΑΚΕ. Εκφράζει, δηλαδή, συνολικά το συνδικαλιστικό κίνημα (...) προτείνει η ΓΣΕΕ, η οργάνωση του χρόνου εργασίας να μην αφεθεί αποκλειστικά στους εργοδότες, αλλά να ρυθμίζεται με διαπραγματεύσεις από τους κοινωνικούς εταίρους ώστε στις συλλογικές συμβάσεις να περιλαμβάνονται και "αντισταθμιστικά οφέλη" για τους εργαζόμενους (π.χ. μείωση του συμβατικού ωραρίου)» (από το κύριο άρθρο στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΗΣΤΕΙΑ: «Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους: τα ετήσια έσοδα του κράτους από τον φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων ανέρχονται σε 8,3 δισ. ευρώ. Είναι δηλαδή σχεδόν τα μισά από τα έσοδα από τον ΦΠΑ που φθάνουν τα 15,4 δισ. ευρώ, στα οποία αν προστεθούν οι εισπράξεις από τους φόρους κατανάλωσης που σκοπεύει να αυξήσει η κυβέρνηση υπερβαίνουν τα 20 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι η μείωση του φόρου εισοδήματος είναι δώρον άδωρον για τους μισθωτούς όταν αυτή συνοδεύεται, όπως τώρα, από αυξήσεις στους έμμεσους φόρους» (ο Σ. Πολίτης στα «ΝΕΑ»).

ΑΛΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ: «Με ανανέωση δελεαστικών τουρκικών προτάσεων για προμήθεια ρωσικών πολεμικών ελικοπτέρων και συμμετοχή ρωσικών εταιρειών στην κατασκευή ενεργειακών αγωγών στην Τουρκία αλλά και με τις πιο "φιλοτουρκικές" έως σήμερα δημόσιες τοποθετήσεις του Κρεμλίνου κατά της απομόνωσης της τουρκοκυπριακής κοινότητας στην Κύπρο, τερματίστηκαν οι διήμερες συνομιλίες Πούτιν - Ερντογάν στο ρώσικο θέρετρο του Σότσι, στον Εύξεινο Πόντο» (το ρεπορτάζ στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ κατά του αντεργατικού νομοσχεδίου

Ο ΛΟΓΟΣ: Ο ΚΑΥΣΩΝΑΣ του εργασιακού και του ωραρίου

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΜΕ ΑΝΩΜΑΛΙΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: «ΚΑΤΗΓΟΡΩ» με υπογραφή ΔΑΚΕ

Η ΧΩΡΑ: Δανεικά ένα δισ. τον μήνα

ΑΠΟΦΑΣΗ: 4.085 θέσεις στο Δημόσιο

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Εκρηκτική αύξηση τιμών στα ακίνητα φέρνει ο ΦΠΑ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: 15 ΨΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ για τους μικρομεσαίους

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Μήτση): «ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ» για καριέρα στο Δημόσιο

Η ΝΙΚΗ: Ολο και χειρότερες μέρες

ΤΑ ΝΕΑ: Ψαλίδι 25% και στις συντάξεις

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Ρίζου): Τα δάνεια πνίγουν τους Ελληνες

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ποιοι (δε) θέλουν εκλογές

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Συντριπτικό «όχι» των Ευρωπαίων για την Τουρκία

ΕΘΝΟΣ: ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ Μείωση μέχρι 28% με δύο αλχημείες

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ

Η ΑΥΓΗ: Κυβερνητικό ΠΡΟ-ΠΟ με την οικονομία

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Εκλεισε τρύπα 1,26 δισ. ευρώ

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΞΕΣΠΑΣΕ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ

Μέγα λάθος «Η παγκόσμια κοινωνία της διακινδύνευσης επιχειρεί ν' αντικαταστήσει τις ταξικές διακρίσεις (κατανομή αγαθών) από τις φοβικές διαχωριστικές γραμμές (κατανομή κινδύνων) και την ταξική συνείδηση από τη συνείδηση επικινδυνότητας (...) ο "αταξικός" χαρακτήρας των κινδύνων ή η διακινδύνευση ως life style δεν μπορεί όμως να καλύψει τον κατασταλτικό προσανατολισμό των μηχανισμών διαχείρισης των κινδύνων (...) Μ' επιλεκτικές αχρηστεύσεις των εχθρών του συστήματος, με καταχρηστικές εφαρμογές μιας μεταπειθαρχικής τεχνολογίας της εξουσίας, οι μηχανισμοί πιστεύουν ότι θα πετύχουν την πολιτική ασφάλεια (...) το κοινωνικό κράτος δεν μπορεί να καλύψει τους κινδύνους (άρα τους αναλαμβάνει η ιδιωτική ασφάλιση), το ποινικό σύστημα δεν μπορεί ν' αντιμετωπίσει τα βάρη της κοινωνικής επανένταξης των κρατουμένων (άρα ο σώζων εαυτόν σωθήτω), η επιστήμη δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια την επικινδυνότητα του ατόμου (άρα τους "σαρώνει" αδιάκριτα η μηδενική ανοχή). Μ' αυτές τις αντιλήψεις/ πρακτικές νομίζουν ότι θα κάτσουν ήσυχα ή θα μπουν στη γωνιά της γης οι κολασμένοι. Μέγα λάθος» (ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννης Πανούσης στα «ΝΕΑ»).

Ολες οι κάμερες επί σκοπόν «Σε... φιλική κουβέντα που είχε χτες με δημοσιογράφους ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, πιθανολόγησε πως σύντομα θα ζητηθεί από την Ελλάδα να εναρμονιστεί αναγκαστικά με το μέτρο που προωθεί η βρετανική προεδρία και με το οποίο οι κάμερες ελέγχου κυκλοφορίας των οχημάτων θα χρησιμεύουν και για την παρακολούθηση ατόμων!» (το ρεπορτάζ στα «ΝΕΑ»).