Από το τεύχος Γενάρη της «Φλυαρίας», τοπικής μηνιαίας έκδοσης Χαλανδρίου, και τη στήλη «Αναστροφές», αναδημοσιεύουμε το παρακάτω σχόλιο του Νότη Μαυρουδή, που τιτλοφορείται «Υπουργός τιμωρός».

«Δε γνωρίζω κατά πόσο ενδιαφέρει μια τοπική εφημερίδα η δημόσια συμπεριφορά ενός υπουργού Δικαιοσύνης προς τους θεσμούς της ελευθερίας του Τύπου. Πάντως, θεωρώ πως οι προς πάσα κατεύθυνση μηνύσεις του εν ενεργεία υπουργού Ευάγγελου Γιαννόπυολου, σε όποιο μέσον και όποιο πολίτη θίξει την υπόληψή του, είναι ενέργειες που εκθέτουν τόσο τον ίδιο, τόσο το θεσμό που εκπροσωπεί, όσο και την ίδια τη δημοκρατική αντίληψη που υπάρχει στην κυβέρνηση και στο κόμμα που είναι στρατευμένος.

Είναι πολύ εύκολο να είσαι άτρωτος όταν είσαι υπουργός Δικαιοσύνης και βρίσκεσαι με αυτήν την ιδιότητα μπροστά σε ένα δικαστικό σώμα. Ο υπουργός έχει γίνει πλέον ο φόβος και ο τρόμος σε όσους αποτολμούν, έστω, να προβούν σε κριτική ή σε και σε θετικές επιθέσεις. Ο υπουργός δεν έχει αντιληφθεί ακόμη (και ούτε πρόκειται να αντιληφθεί) πως ένα δημόσιο πρόσωπο είναι εκ των πραγμάτων επίκεντρο προσοχής και σημείο εστίασης παραπόνων ή και οργής, έστω και αδικαιολόγητης...

Τώρα με τη μήνυση στην εφημερίδα "Ριζοσπάστης" ο υπουργός ζητάει αποζημίωση 1.500.000.000 δραχμές επειδή η αντιπολιτευόμενη εφημερίδα αναδημοσίευσε δηλώσεις του υπερνομάρχη Θ. Κατριβάνου με τον οποίον, ως γνωστόν, ο υπουργός είχε δικαστική διαμάχη περί της συμμετοχής του στην Εθνική Αντίσταση...

Αστεία πράγματα δηλαδή. Το κύρος του υπουργού δεν προστατεύεται με τις μηνύσεις και με τις δημόσιες εμφανίσεις του σε τραπέζια, σε "παράθυρα" και σε άλλα τηλεοπτικά εφευρήματα, με γλέντια σε νυχτερινά σκυλομάγαζα, με χορούς συλλόγων, με ομιλίες και με τα γαρίφαλα που τον ραίνουν ακατάπαυστα αφού είναι τοις πάσι γνωστός για την αθυροστομία του και τη λαοπρόβλητη άνευ όρων επιθετικότητά του προς πάντες διαφωνούντες...

Παρακολουθώ κι εγώ ως πολίτης τον επίμονο υπουργό, που είναι (εδώ και καιρό) το αγαπητό "παιδί" των ΜΜΕ. Ο ίδιος καθώς και η πολιτική ηγεσία του δεν αντιλαμβάνονται πως όλα αυτά είναι έωλα και υψώνουν μια χάρτινη τίγρη μπροστά στους πολίτες. Ο υπουργός χρησιμοποιεί την αναλγησία της εξουσίας και δεν παραδειγματίζεται από τη συμπεριφορά του Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Κωνσταντίνου Στεφανόπουλου, που ούτε καν μήνυσε εκείνον τον άθλιο πολίτη που του πέταξε αυγό!!!

Ακριβώς αυτό καλείται να πράξει η εξουσία. Να στέκεται πάνω από την όποια κριτική, έστω και κακεντρεχή... Να σταθεί στους θεσμούς της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Να επιδιώκει συνεχώς επικοινωνιακούς δεσμούς με τον πολίτη και να εκλαμβάνει τη δυσφορία του ή και την αποστροφή του ως σημείο προσοχής και διορθωτικής σκέψης. Ομως όχι! Ο τιμωρός υπουργός εμμένει στις μηνύσεις και στο υβρεολόγιο μέσω κάμερας. Η κυβέρνηση κάνει πως σφυρίζει αμέριμνη, θαρρείς και αυτός ο υπουργός ανήκει σε άλλη κυβέρνηση, πως είναι... ξένο σώμα.

Γνωρίζω πως τίποτε δε θα αλλάξει σ' αυτή τη συμπεριφορά εξουσιαστικής δεοντολογίας του υπουργού. Ο νέος αιώνας θα κυλήσει όπως ο προηγούμενος, καθότι το ήθος διακινείται ανάλογα με την προσωπική κουλτούρα...».