Το 'χουμε ξανασημειώσει: Η διγλωσσία αποτελεί ένα μόνιμο χαρακτηριστικό της κυβέρνησης Σημίτη. Κι όταν πρόκειται για ζητήματα δευτερεύουσας σημασίας, μικρό το κακό. Οταν, όμως, αφορά ζητήματα ιδιαίτερα σοβαρά, τότε η διγλωσσία παίρνει άλλες διαστάσεις.

Αφορμή, για τα παραπάνω, πήραμε από κάποιες... απίστευτες δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου, προς την τουρκική, αγγλόφωνη εφημερίδα «Turkish Daily News», στη διάρκεια της πρόσφατης επίσημης επίσκεψής του στην Αγκυρα. Σύμφωνα, με το δημοσίευμα της εφημερίδας, της 21ης Γενάρη, ο Γ. Παπανδρέου δήλωσε: «Φυσικά συζητήσαμε το θέμα της Κύπρου. Είναι γνωστές οι θέσεις και των δύο πλευρών στο θέμα αυτό. Εμείς δεν αναγνωρίζουμε το Τουρκικό Κυπριακό Κράτος και η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το Ελληνικό Κυπριακό Κράτος. Ο υπουργός Εξωτερικών Τζεμ κι εγώ συμφωνούμε στο να υποστηρίξουμε τη διαδικασία, που είναι σε εξέλιξη, τις εκ του σύνεγγυς συνομιλίες, που άρχισαν το Νοέμβρη στη Νέα Υόρκη και που σύντομα θα συνεχιστούν στη Γενεύη».

Χρειάζεται, μήπως, να θυμίσουμε στους κυβερνώντες και, ιδιαίτερα στον υπουργό Εξωτερικών, πως δεν υπάρχει π. χ. κανένα Ελληνικό Κυπριακό Κράτος, αλλά το ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέλος του ΟΗΕ; Οχι, βέβαια. Το γνωρίζουν πολύ καλά. Αλλωστε, ποτέ δεν έχουν χρησιμοποιήσει παρόμοια ορολογία, όταν μιλούν στο ελληνικό ή το κυπριακό κοινό. `Η, μήπως, χρειάζεται να σημειώσουμε πόσο αποκαλυπτικά είναι τα όσα δήλωσε ο Γ. Παπανδρέου, για το πού οδηγούν το Κυπριακό;

Ψήφος έτσι

σαν «τυφλή»

είναι άσφαιρη

βολή,

«μπαμ» θα κάνει

στον αέρα

και τα ίδια

από Δευτέρα!

Ψήφος έτσι

«κουτουρού»

πάει άχρηστη

«ντουγρού»

θα τη φάνε

οι «μεγάλοι»

ή «εξάμβλωμα»

θα βγάλει!

Προσοχή, λοιπόν,

λαέ,

«γιοκ» στους «πράσινους»

και «μπλε»

κι όχι ψήφο

όπου κι όπου,

μα στη σύμπτυξη

«μετώπου»!

Μια από τα ίδια είπε πάλι ο υπουργός Ανάπτυξης Ε. Βενιζέλος, μιλώντας πριν δυο - τρεις μέρες στη 2η έκθεση του ΕΟΜΜΕΧ για νέους επιχειρηματίες. Και δώστου πάλι για τους «έξυπνους» επιχειρηματίες, που προσφέρουν «έξυπνα» προϊόντα και υπηρεσίες, γιατί, ζούμε, λέει σε μια εποχή κατά την οποία «σημασία δεν έχει το χρηματικό κεφάλαιο, σημασία δεν έχει ο κεφαλαιουχικός εξοπλισμός, σημασία έχει κυρίως το νοητικό κεφάλαιο». Αλλά και το χρηματοδοτικό πρόβλημα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων θα λύσει η κυβέρνηση, με το «εγγυητικό κεφάλαιο» που σκοπεύει να χρηματοδοτεί «ορισμένες κατηγορίες μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, κατηγορίες που τις επιλέγουμε με βάση τους αναπτυξιακούς μας στόχους έτσι ώστε να εξυπηρετήσουμε πολύ συγκεκριμένες καταστάσεις ανά περιοχή και ανά κλάδο». Εντάξει, σαφέστερα δε γίνεται.

Με φορτωμένες τις «μπαταρίες» του σε χολή, χυδαιότητα, ύβρεις, χαρακτηρισμούς και ασφαλίτικες μεθόδους, επανέρχεται ο Ε. Γιαννόπουλος, όλως ...τυχαίως, αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό. Τώρα, όμως, η βρώμικη επίθεσή του δεν εξαντλείται στο «Ριζοσπάστη», στο ΚΚΕ και τα «όργανά του, Κατριβάνο και Κεδίκογλου»(!), όπως γράφει ο ίδιος. Τώρα επιχειρεί να σπιλώσει, να συκοφαντήσει και να τρομοκρατήσει όλους όσοι συμπαραστέκονται στο «Ριζοσπάστη» και καταδικάζουν τη συμπεριφορά του! Και το κάνει αυτό, με τρόπο, που μόνο όσοι γνωρίζουν από ασφαλίτικους μηχανισμούς ξέρουν να το κάνουν!

Δε θα είχε μέτρο σύγκρισης, σε χυδαιότητα, η 25σέλιδη (!) επιστολή που έστειλε σε μαζικούς φορείς, πολιτικούς, καλλιτέχνες, προσωπικότητες της δημόσιας ζωής, αν δεν υπήρχαν τα δικά του προηγούμενα και εξίσου κατάπτυστα λιβελογραφήματα.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την επιστολή του, όλοι οι πιο πάνω φορείς και προσωπικότητες, χαρακτηρίζονται, κατά περίπτωση: «Καταγέλαστοι κομματικοί παράγοντες του ΚΚΕ». «Ανενημέρωτοι, εντελώς απληροφόρητοι, άλλοι ενεργούντες για ευτελείς λόγους αντιπολίτευσης, χωρίς οι ίδιοι να γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται και άλλοι, που μπορεί να γνωρίζουν, αλλά προσποιούνται τον ανήξερο». «Καλλιτέχνες συμπαθώς ιστάμενοι προς το ΚΚΕ και μερικοί καλλιτέχνες προσκυνημένοι στη χούντα». «Συμπαθείς παρατρεχάμενοι για φιγούρα» και «άλλες ασήμαντες προσωπικότητες»...

Κύριε Σημίτη, «εύγε»! Μετά τη συνάντησή σας με τον Γιαννόπουλο και τον τρόπο, που ο ίδιος επιβεβαιώνει την πλήρη στήριξη που του παρείχατε, μπορείτε να υπερηφανεύεσθε ευθέως για τα κατορθώματα του εκλεκτού σας υπουργού της Δικαιοσύνης!

Την αθλιότητα που διέπραξε στο δικαστήριο με τον Θ. Κατριβάνο, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, επαναλαμβάνει και στην 25σέλιδη (!) επιστολή του ο Ε. Γιαννόπουλος. Να επικαλείται, δηλαδή, το συλλυπητήριο τηλεγράφημα, που αυτός έστειλε στον Χ. Φλωράκη για το θάνατο της γυναίκας του, σαν αποδεικτικό στοιχείο για την ...αντιστασιακή του δράση!

Ελεος πια!!!

Οχι πλέον «εθνική σύνταξη», αλλά «εθνικός μισθός»! Τον υποσχέθηκε ο υπουργός Εργασίας σε όλους τους αναξιοπαθούντες Ελληνες σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» και πολλούς ψύλλους έβαλε στ' αυτιά μας. Διότι, ως γνωστόν, η ιδέα της εθνικής... σύνταξης - δηλαδή ενός προνοιακού επιδόματος - είχε συνδυαστεί με την κατάργηση του θεσμού της κατώτερης βασικής σύνταξης του ΙΚΑ! Να υποθέσουμε ότι ο εθνικός... μισθός είναι κάτι που συνδέεται ευθέως όχι μόνο με την κατάργηση της κατώτερης σύνταξης, αλλά και με την κατάργηση του κατώτατου βασικού ημερομισθίου, και με την κατάργηση των επιδομάτων ανεργίας, και με την κατάργηση των διάφορων βοηθημάτων που δίνονται σε κατηγορίες ατόμων με ειδικές ανάγκες κλπ.; Σίγουρα δεν πέφτουμε έξω, αφού - έτσι κι αλλιώς - όλα αυτά έχουν μπει στην κλίνη του Προκρούστη και αφού κάπως έτσι δίνονται - σε όσους και για όσο δίνονται - τα επιδόματα πρόνοιας και σε άλλες... αναπτυγμένες χώρες.

Το προκλητικό, ωστόσο, και το αστείο, συνάμα, είναι ότι σερβίρονται σαν προεκλογικά πιάτα στο τραπέζι των φτωχών, εικόνες από ένα εφιαλτικό αύριο, που ετοιμάζουν για μεγάλα τμήματα του λαού!

Ακουσον, άκουσον! Η εργοδοτική ένωση της Γαλλίας (η Medef) αποφάσισε - διαβάζουμε - έως το τέλος του χρόνου να σταματήσει να καταβάλλει τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων, επειδή θεωρεί ότι η ασφάλιση πρέπει να στηρίζεται στη γενική φορολογία και όχι στις εργοδοτικές εισφορές!!!

Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο, ότι τυχόν υλοποίηση μιας τέτοιας απειλής θα τίναζε στον αέρα τα ασφαλιστικά ταμεία και γενικότερα το ασφαλιστικό σύστημα της Γαλλίας, όπως και κάθε χώρας. Οι συνέπειες, σε μια τέτοια περίπτωση, είναι αναμφίβολα απρόβλεπτες, όπως και οι εκρήξεις που αναπόφευκτα θα προκληθούν. Ιδιαίτερα σε μια χώρα με πλούσια και μακρά παράδοση και στις κοινωνικές εκρήξεις και στις κοινωνικές κατακτήσεις. Επομένως, μπορεί να συμπεράνει κανείς, ότι οι Γάλλοι εργοδότες εκείνο που επιχειρούν είναι ένας ωμός εκβιασμός, ώστε να αποσπάσουν όσο το δυνατόν περισσότερες και μεγαλύτερες απαλλαγές από τα βάρη της κοινωνικής ασφάλισης, αλλά και να προωθήσουν τις θέσεις τους σε μια σειρά ακόμα μέτωπα.

Οπως και να το κάνουμε, όμως, η βαρβαρότητα της συγκεκριμένης είδησης ξαφνιάζει. Πολύ περισσότερο, που εδώ και αρκετά χρόνια οι εργοδοτικές οργανώσεις έχουν καταφέρει να προωθήσουν θεαματικά τις θέσεις τους με τις μεθόδους του «κοινωνικού εταιρισμού» και της τριμερούς συνεργασίας, ελέω συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών και υποτακτικών κυβερνήσεων.

ΕΝΑΣ στους πέντε Ελληνες είναι χρεωμένος σε «ευαγές ίδρυμα» σήμερα στην Ελλάδα και, φυσικά, αναφερόμαστε στις τράπεζες και φορτωμένος, παράλληλα, με τα περίφημα πανωτόκια τους, που, βέβαια, συμβάλλουν στην τεράστια κερδοφορία τους.

Εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι Ελληνες, που βρίσκονται με το «μαχαίρι στο λαιμό» και τρέχουν και δε φτάνουν για να ξεπληρώσουν ένα δάνειο, που πήραν γιατί είχαν κάποια ανάγκη και, βέβαια, το έχουν χιλιομετανιώσει.

Επαγγελματικοί κλάδοι ολόκληροι, όπως, για παράδειγμα, οι μικρομεσαίοι καταστηματάρχες ή, πολύ περισσότερο, οι αγρότες, εξαναγκάστηκαν να καταφύγουν στην τραπεζική τοκογλυφία, αφού, ως γνωστόν, οι τιμές στα προϊόντα είναι στα χάλια τους και η αγορά ακόμα χειρότερα.

Αυτή είναι εν ολίγοις η κατάσταση και ...λίγα λέμε. Και μέσα στον όλο χαμό λοιπόν, ήρθε ο Παπαντωνίου και μας παρουσίασε μια τροπολογία για τα πανωτόκια, που ήταν τόσο ...φιλολαϊκή που αγανάκτησε μέχρι και ο Μητσοτάκης, αν θυμάστε! Είχε πει για τροπολογία που συνέταξαν οι τραπεζίτες.

Οχι μόνο αυτό, αλλά την πήρε πίσω, υποτίθεται, για να την κάνει καλύτερη και μας την ξανάφερε προχτές ...ίδια! Οχι πως περιμέναμε να χαλάσει χατίρι στους πιστούς του συνεργάτες ο Γιάννος, αλλά, τέλος πάντων, και το δούλεμα κανείς δεν το σηκώνει. Αφού δε θέλουν να το λύσουν το θέμα, γιατί μας κοροϊδεύουν;

ΠΟΛΛΕΣ συναντήσεις κάνει ο Σημίτης. Δε βρίσκετε; Με τον Στεφανόπουλο, με τον Χριστόδουλο, με τον Κώστα Σκανδαλίδη κλπ. Κι επειδή τίποτε στην πολιτική δεν είναι τυχαίο, είναι φανερό ότι, λόγω και του προεκλογικά φορτισμένου κλίματος της περιόδου, κάτι ψάχνει...

Για παράδειγμα, γιατί πήρε και τον Λαλιώτη στο γεύμα με τον Χριστόδουλο που έγινε χθες; Μήπως κάτι θα ήθελε από το κράτος η ελληνική εκκλησία, που αφορά και την αρμοδιότητα του ΥΠΕΧΩΔΕ; Και αν το δώσει ο πρωθυπουργός αυτό το «κάτι», τι θα ζητήσει σε αντάλλαγμα;