Συνεχίζεται για τέταρτη μέρα η κατάληψη του Τμήματος Εκπαίδευσης του Γενικού Προξενείου του Μονάχου από την Ομοσπονδία Γονέων Βαυαρίας, τους Συλλόγους Γονέων Μονάχου και Νταχάου και τις Σχολικές Επιτροπές των ελληνικών σχολείων. Οι γονείς αντιδρούν στον ταξικό σχεδιασμό του ελληνικού υπουργείου Παιδείας, με τον οποίο υψώνονται φραγμοί για τα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών στη Γερμανία, καθώς αποκλείονται από το δικαίωμα πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση και εξωθούνται με το «έτσι θέλω» στην τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση.

Ουσιαστικά πρόκειται για την καθιέρωση, από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, ενός συστήματος αξιολόγησης γερμανικού τύπου που «χτυπάει» πρώτα τα παιδιά των εργατών και θα το εφαρμόσει το ελληνικό υπουργείο στα ελληνικά δημοτικά σχολεία, ξεκινώντας από τις δύο τελευταίες τάξεις του δημοτικού. Οι μικροί μαθητές θα ...«κρίνονται» με τέτοιο τρόπον ώστε οι «καλοί» να πηγαίνουν σ' ένα γερμανικό σχολείο που θα οδηγεί στα αντίστοιχα γερμανικά ΤΕΙ, ενώ οι «κακοί» να οδηγούνται σ' ένα λειψό γυμνάσιο, όπου θα αποκτούν γνώσεις με τις οποίες ούτε στο Λύκειο δε θα μπορούν να ανταποκριθούν και από αυτό το σχολείο δε θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στη συνέχεια στην ανώτατη εκπαίδευση.

«Οι μεταρρυθμίσεις που προωθεί το υπουργείο Παιδείας υποβαθμίζουν στην κατώτερη βαθμίδα του γερμανικού εκπαιδευτικού συστήματος τα ελληνικά γυμνάσια και λύκεια, απ' τα οποία θα παίρνεις απολυτήριο που η αξία του θα είναι ισοδύναμη με εκείνο του δημοτικού σχολείου», δήλωσε στο «Ρ», ο Θανάσης Κρίκης, αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων Βαυαρίας. Και συνέχισε: «Η ελληνική κυβέρνηση εφαρμόζει την πολιτική που επιβάλλει η ΕΕ: Οσοι "τα 'χουν" θα σπουδάσουν τα παιδιά τους και τα παιδιά των μεταναστών, συνολικά η εργατική τάξη των λαών της Ευρώπης θα πρέπει να σκύψει το κεφάλι, να τρώει σφαλιάρες, να μείνει στην αμάθεια, μην έχοντας δικαίωμα στη μόρφωση και την αξιοπρεπή εργασία. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Τέρμα πια στον εμπαιγμό. Ο αγώνας για τα παιδιά μας, θα συνεχιστεί επ' αόριστο. Αν δε μας ακούσουν, κανένα ελληνικό σχολείο δεν πρόκειται να ανοίξει το Σεπτέμβρη».

Στις συνεχιζόμενες αυξήσεις των διδάκτρων στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο αντιδρούν οι φοιτητές του ιδρύματος, αρνούμενοι να καταβάλλουν τα σχεδόν διπλασιασμένα δίδακτρα που τους επιβάλλει η διοίκηση του ΕΑΠ. Από 440 ευρώ που καλούνταν να πληρώσουν οι φοιτητές για μια θεματική ενότητα το 2000, με τη νέα ανατίμηση το ποσό αυτό εκτινάσσεται στα 700 ευρώ! Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Φοιτητών του Προπτυχιακού Προγράμματος «Ευρωπαϊκός Πολιτισμός» του ΕΑΠ, με απόφασή του δηλώνει ότι οι φοιτητές του προγράμματος θα καταβάλλουν μόνο το αρχικό ποσό (440 ευρώ), αντιδρώντας με αυτόν τον τρόπο στις συνεχιζόμενες αυξήσεις.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το κόστος σπουδών δεν περιορίζεται στο ποσό των διδάκτρων, αλλά αυξάνεται ακόμα περισσότερο με τα έξοδα για συγγράμματα, πληροφοριακό υλικό που διανέμει το πανεπιστήμιο και τα έξοδα επικοινωνίας του συμβούλου - καθηγητή προς τον φοιτητή!

Με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης, που επικροτούσε τη νέα αύξηση δηλώνοντας, διά στόματος υπουργού Παιδείας, ότι «οι εργαζόμενοι φοιτητές πρέπει να πληρώνουν για τις σπουδές τους», η διοίκηση δίνει τον καλύτερό της εαυτό για να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Οχι μόνο δεν υπάρχει, επί της ουσίας, δημόσια και δωρεάν Παιδεία, αλλά εντείνονται οι ταξικοί φραγμοί και η εμπορευματοποίηση της Παιδείας.

Από τις 23 έως τις 25 Ιούνη πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα η 74η εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση (Συνέδριο) της Δασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ).

Πρόκειται για ένα συνέδριο των εκπροσώπων των 70 χιλιάδων εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης που πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο ολομέτωπης πολιτικοϊδεολογικής επίθεσης, κυβέρνησης, κεφαλαίου, Ευρωπαϊκής Ενωσης, κομμάτων και άλλων φορέων και παραγόντων του κεφαλαίου ενάντια στους εργαζόμενους και στη δημόσια δωρεάν Παιδεία.

Αυτή, συνεπώς, η επίθεση έθετε αντικειμενικά σ' αυτό το συνέδριο το καθήκον της αντίστοιχης απάντησης και των εκπαιδευτικών, από τη σκοπιά των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων, στα οποία εντάσσεται και ο προλετάριος της διανόησης και διανοούμενος προλετάριος, δάσκαλος. Αυτή η συγκυρία, αλλά και οι αγωνιστικές παραδόσεις των λαϊκών εκπαιδευτικών, έθεταν το καθήκον στο συνέδριο να αναδείξει την ευθύνη του δασκάλου. Ευθύνη ενεργού ένταξης και δράσης στο ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Ευθύνη για τη συμβολή στην αποκάλυψη της βαρβαρότητας του κεφαλαίου, της διαβόητης ανταγωνιστικότητας και της νέας τάξης πραγμάτων. Ευθύνη για τη διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς μέσα στη σχολική τάξη, αλλά και στην κοινωνία με τα ιδανικά της εργατικής τάξης, για την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης, δίνοντας έτσι υπόσταση στις αξίες της συλλογικότητας, της αγωνιστικότητας και της αξιοπρέπειας.

Στα πλαίσια αυτά, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ κινήθηκαν καθ' όλη τη διάρκεια του συνεδρίου, αλλά και με τη διεκδικητική πρότασή τους για συνολική σύγκρουση και ρήξη με το σύνολο της πολιτικής κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ και με τους φορείς τους που προωθούν τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις και τα αντεργατικά αντιεκπαιδευτικά μέτρα προς χάρη της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Προμετωπίδα τους οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, έθεσαν τις σύγχρονες ανάγκες του σχολείου και των εκπαιδευτικών που θα κατακτηθούν μέσα από το ενιαίο ταξικό μέτωπο όλων των εργαζομένων.

Οι συσχετισμοί, όμως, με κυρίαρχες τις παρατάξεις ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ, μαζί και με τα αριστερά άλλοθι και συμπληρώματά τους, ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (ΣΥΝ) ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ (Μ-Λ ΚΚΕ, ΚΚΕ μ-λ, ΝΑΡ, ΑΚΟΑ, Ασυνέχεια κ.τ.λ.), έκαναν και αυτό το συνέδριο της ΔΟΕ δεκανίκι της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής. Ολες αυτές οι δυνάμεις από κοινού, με παραλλαγές βέβαια, συντάχθηκαν με τη γραμμή της ενσωμάτωσης των δασκάλων - νηπιαγωγών στο σύστημα των αντιεκπαιδευτικών και αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων. Από αυτή την άποψη είναι χαρακτηριστικές και αποκαλυπτικές οι προτάσεις που κατέθεσαν στο συνέδριο για το διεκδικητικό πλαίσιο του κλάδου. Κοινό χαρακτηριστικό αυτών των προτάσεων, που σε πρώτη φάση κατέθεσαν χωριστά αυτές οι δυνάμεις, είναι η απόκρυψη των βαθύτερων πολιτικών αιτίων και υπαίτιων των προβλημάτων και η αποενοχοποίηση των φορέων της αντιλαϊκής επίθεσης, η αποενοχοποίηση του κεφαλαίου, της ΕΕ αλλά και των γαλαζοπράσινων κυβερνήσεών της. Σε όποιες από τις προτάσεις αυτές υπήρχε και η ελάχιστη αμυδρή γενικόλογη αναφορά σε πολιτικές ευθύνες, ήταν τέτοια και τόση η γενικολογία που δημιουργούσε πολλαπλές συγχύσεις. Οσον αφορά δε στα αιτήματα αυτών των προτάσεων, αυτά με τον εκλεκτικισμό τους (νέο μισθολόγιο, κλαδική σύμβαση - μισθολόγιο κλπ.) ενσωματώνονται κάλλιστα στην κυβερνητική πολιτική και της δίνουν αβάντα για το πέρασμα νέων αντεργατικών αναδιαρθρώσεων όπως η σύνδεση μισθού αποδοτικότητας διά της αξιολόγησης - χειραγώγησης, μέσα από τους νέους θεσμούς των μισθολογίων και της νέας επιδοματικής πολιτικής.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι οι προτάσεις της ΠΑΣΚ και της ΔΑΚΕ ήταν πανομοιότυπες και μόνο κατά δήλωσή της, η ΔΑΚΕ ζητούσε από την ΠΑΣΚ μια μικρή φραστική διαφοροποίηση, σε σχέση με το χρόνο έναρξης των «αγώνων». Να σημειώσουμε ακόμα ότι η ΠΑΣΚ, όπως δήλωσε ο επικεφαλής της και απερχόμενος πρόεδρος της ΔΟΕ, αν και συμφωνούσε κατά 98% σε όλα με τη ΔΑΚΕ, οι δρόμοι τους χωρίζουν, γιατί τώρα για την ΠΑΣΚ εκείνο που προέχει, είναι ο στείρος αντιπολιτευτισμός στην υπηρεσία της κυβερνοθηρίας του ΠΑΣΟΚ. Ετσι, οι αναζητήσεις της ηγεσίας της ΠΑΣΚ για νέες συμμαχίες, στράφηκαν στο χώρο του «αριστερού» καιροσκοπισμού των «ΠΑΡΕΜΒΑΣΟ -ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ» που πάντα δείχνουν πρόθυμες να συνδράμουν την εκάστοτε πλειοψηφία προς άρσιν του αδιεξόδου της (βλέπε εκλογή προέδρου ΟΛΜΕ, κοινωνικός διάλογος ΔΟΕ κ.τ.λ.).

Αρχικά, βέβαια, αυτές οι δυνάμεις από κοινού με την παράταξη του ΣΥΝ, κατέθεσαν κοινή πρόταση με μια λίστα ελιτίστικων (κλαδική σύμβαση -μισθολόγιο) και άλλων αποσπασματικών αιτημάτων. Κύριο χαρακτηριστικό της πρότασης αυτής ήταν η γραμμή που πρότειναν για αγώνες «εντός των τειχών» και ξέχωρα από το εργατικό κίνημα. Κοντά σ' αυτούς υπήρξε και μια και τυπικά αποστειρωμένη από πολιτικές διαστάσεις, πρόταση σκέτης αιτηματολογίας, κάποιου αντιπροσώπου, προερχόμενου από τις ΣΥΝασπισμένες «ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ». Στην ψηφοφορία, όμως, καμιά πρόταση δε συγκέντρωσε την απαιτούμενη πλειοψηφία και τότε ενεργοποιήθηκε ως κοινή πρόταση, η πρόταση του μεμονωμένου «ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΑ». Οι επικεφαλής και της ΠΑΣΚ και των «ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ» και της «ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ», δήλωσαν από μικροφώνου ότι συμφωνούν απόλυτα μ' αυτήν την πρόταση και ζήτησαν να τεθεί σε ψηφοφορία ως κοινή πρότασή τους. Αμέσως όμως μετά, στο εσωτερικό αυτών των δυνάμεων άρχισαν αντιπαραθέσεις και αντιδικίες που αφετηρία τους είχαν το κόστος αυτής της επιλογής τους. Ετσι, όλοι αυτοί οι συμφωνούντες, όταν η κοινή πρότασή τους τέθηκε ξανά σε ψηφοφορία, τότε την καταψήφισαν!!! Αμέσως μετά, εκτυλίχτηκαν σκηνές απείρου κάλλους με εκτοξευόμενες αποκαλυπτικές ύβρεις, ένθεν και ένθεν εντός των «αριστερών» «ΠΑΡΕΜΒΑΣΟ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ».

Ολα τα παραπάνω είναι αποκαλυπτικά του κυβερνητικού συνδικαλισμού της ΔΑΚΕ, του «αντιπολιτευτισμού» της ΠΑΣΚ στην υπηρεσία του ΠΑΣΟΚ, και του καιροσκοπισμού του συμπράττοντος αριστεροδεξιού οπορτουνισμού των «ΠΑΡΕΜΒΑΣΟ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ». Ολοι αυτοί βέβαια με τη συγκεκριμένη πολιτική και τακτική τους, όπως φάνηκε και παραπάνω, βλάπτουν σοβαρά το συνδικαλιστικό κίνημα και τις λαϊκές διεκδικήσεις και γι' αυτό οι εκπαιδευτικοί και όλοι οι εργαζόμενοι έχουν χρέος να τους παραμερίσουν. Και σ' αυτήν την κατεύθυνση ο έμπρακτος παραμερισμός τους, είναι η συμπόρευση των εκπαιδευτικών με το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, σε ενιαίο μέτωπο με όλους τους εργαζόμενους και σε σύγκρουση και ρήξη με τις πολιτικές και τους φορείς του κεφαλαίου που δημιουργούν, οξύνουν και διαιωνίζουν τα προβλήματα στην εκπαίδευση και στους εκπαιδευτικούς. Μόνον έτσι θα ανοίξουν οι προοπτικές και για την Παιδεία και τα δικαιώματα των σύγχρονων αναγκών του σχολείου και του εκπαιδευτικού.

Στις 15, 16 και 17 Ιουλίου θα διενεργηθούν οι εξετάσεις του ΔΟΑΤΑΠ (πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ) για τους αποφοίτους Ιατρικής, από πανεπιστήμια του εξωτερικού εκτός των χωρών της ΕΕ. Οι εξετάσεις θα διενεργηθούν με το σύστημα των ερωτήσεων πολλαπλής επιλογής και θα είναι οι πρώτες μετά την αντικατάσταση του ΔΙΚΑΤΣΑ από το νέο Οργανισμό.

Οπως είναι γνωστό, μετά από κάθε εξεταστική περίοδο ...περισσεύουν οι καταγγελίες των εξεταζόμενων για παρατυπίες στη διαδικασία των εξετάσεων. Παράλληλα, παρά την υποτιθέμενη κατάργηση του ΔΙΚΑΤΣΑ και τη δημιουργία του ΔΟΑΤΑΠ, καταγγελίες αιτούντων προς τον Οργανισμό δείχνουν ότι συνεχίζεται η ταλαιπωρία, η απαράδεκτη καθυστέρηση των οργάνων στο να απαντήσουν σε αιτήσεις για αναγνώριση πτυχίων και η αδυναμία του Οργανισμού να ανταποκριθεί σε βασικές του υποχρεώσεις. Για όλους αυτούς τους λόγους, οι βουλευτές του ΚΚΕ Γ. Χουρμουζιάδης και Ν. Γκατζής ζητούν από την υπουργό Παιδείας (με τη διαδικασία της αίτησης κατάθεσης εγγράφων στη Βουλή) τις καταστάσεις όλων των αιτούντων προς το ΔΙΚΑΤΣΑ και τον ΔΟΑΤΑΠ για αναγνώριση πτυχίων και μεταπτυχιακών τίτλων, στους οποίους ο Οργανισμός δεν έχει απαντήσεις ούτε θετικά ούτε αρνητικά, προκειμένου να ελεγχθεί η έκταση του προβλήματος.

Την ανάγκη ριζικής αλλαγής του σκοπού και του χαρακτήρα του σχολείου, επισημαίνει η ΚΝΕ, με ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Κεντρικού Συμβουλίου της Οργάνωσης, με αφορμή την ανακοίνωση των βαθμολογιών των πανελλαδικών εξετάσεων.

«Μεγάλη κουβέντα γίνεται για το πώς θα διαμορφωθούν οι βάσεις, για την πτώση ή την άνοδο σε σχολές», σχολιάζει στην ανακοίνωσή της η ΚΝΕ και υπογραμμίζει: «Οσο, όμως, το σχολείο θα λειτουργεί σα μηχανισμός κοινωνικής επιλογής, όσο το εκπαιδευτικό σύστημα εξυπηρετεί τις ανάγκες του κεφαλαίου, τόσο σε αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα δε θα έχουν όλοι θέση. Αλλοι θα απομακρύνονται βίαια και πρόωρα και άλλοι μέσα από τις εξετάσεις επιλογής. Η λύση στο πρόβλημα δεν είναι, λοιπόν, η αλλαγή του εξεταστικού. Μόνο όταν το εκπαιδευτικό σύστημα αλλάξει ριζικά στόχο και σκοπό, θα μπορούμε να μιλάμε για σχολείο, που δε θα επιλέγει κοινωνικά και ταξικά τα παιδιά, δε θα οδηγεί στη μορφωτική υποβάθμιση, αλλά θα διαμορφώνει αρμονικά ολοκληρωμένες προσωπικότητες, θα μορφώνει ολόπλευρα. Θα φτιάχνει ανθρώπους, που θα έχουν συνείδηση του ρόλου τους στην κοινωνία.

Η ΚΝΕ καλεί όλους τους μαθητές, τις οικογένειές τους, αλλά και όλους τους εργαζόμενους στον αγώνα για τη διεκδίκηση του ενιαίου 12χρονου σχολείου. Γιατί το σχολείο που δικαιούμαστε δε θα μας το χαρίσουν. Με τους αγώνες μας πρέπει να το κατακτήσουμε».