Η ουσία, βέβαια, για να μη χανόμαστε, είναι ότι πάντα - χωρίς καμιά απολύτως εξαίρεση - αυτό που μετράει στη λήψη της οποιασδήποτε απόφασης, από την ΕΕ και τα όργανά της, είναι το συμφέρον του μεγάλου κεφαλαίου και μόνον αυτό. Ετσι, για παράδειγμα, ενώ ουδείς διανοήθηκε να πάρει οποιοδήποτε μέτρο ουσιαστικού ελέγχου των εισαγωγών, εδώ και μια εικοσαετία, που η ελληνική κλωστοϋφαντουργία πάει από το κακό στο χειρότερο και ήδη τα ελληνικά εμπορεύματα του κλάδου σπανίζουν στην αγορά, τώρα που θίγονται τα συμφέροντα κάποιων δυτικοευρωπαϊκών μονοπωλίων ξέθαψαν το θέμα των κινεζικών προϊόντων. Κι ας αποτελούν, λόγω φτηνής τιμής, διέξοδο για χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά...

Ξαναχτύπησε ο λεγόμενος διεθνής οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης, η διαβόητη εταιρία «Fitch». Αυτή τη φορά, η παρέμβαση της «Fitch» γίνεται με στόχο να βάλει πλάτες στην επιχειρούμενη κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Ο διευθυντής της εν λόγω εταιρίας, η οποία να σημειωθεί λυμαίνεται και θησαυρίζει από το δημόσιο χρέος της χώρας, αξίωσε τη λήψη σκληρότερων μέτρων και πιο αποφασιστικά βήματα από την κυβέρνηση στην κατεύθυνση των επιδιώξεων της πλουτοκρατίας. Με απύθμενο θράσος και χωρίς να μπει καν στον ελάχιστο κόπο της απόδειξης του βάσιμου των ισχυρισμών του, επιχείρησε να κινδυνολογήσει, λέγοντας πως η μη εφαρμογή των αντιλαϊκών συνταγών θα οδηγήσει σε αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης, επιμήκυνση του χρόνου εργασίας και άλλα αντίστοιχα. Πρόσθεσε μάλιστα - χωρίς να αναφέρει την προέλευση των «πληροφοριών» του - ότι η πρόωρη συνταξιοδότηση στην Ελλάδα είναι «πολύ εύκολη υπόθεση».

Για την ιστορία να σημειώσουμε πως οι μεγαλορεντιέρηδες της «Fitch» εκδίδουν κατά καιρούς διάφορες... περισπούδαστες αναλύσεις, είτε για το δημόσιο χρέος είτε για άλλα μεγέθη της οικονομίας, δίνοντας έτσι τον «τόνο» στα χρηματιστήρια και τις χρηματογορές, απ' όπου καταφέρνουν και απομυζούν αμύθητα ποσά.

Ορατή και «διά γυμνού οφθαλμού» είναι, πλέον, η πολιτική δυσαρέσκεια, που «εισπράττει» η κυβέρνηση από τον αγροτικό κόσμο. Οι μικρονοικοκυραίοι της υπαίθρου εμφανίζονται απογοητευμένοι και αγανακτισμένοι από την κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία, ακολουθώντας και κλιμακώνοντας παραπέρα τον «ντορό» των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, παίρνει συνεχώς σκληρά μέτρα σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών, μειώνοντας κι άλλο το εισόδημά τους κι εντείνοντας το ρυθμό ξεκληρίσματός τους.

Ομως, αυτή η δυσαρέσκεια μπορεί να προβληματίζει τους κυβερνώντες, αλλά δε φτάνει για να τους ανησυχήσει ιδιαίτερα και να τους φοβίσει, καθώς βλέπουν ότι δεν οδηγεί σε ουσιαστική πολιτική αντίδραση, αλλά παραμένει μια απλή διαμαρτυρία. Κι ας μην ξεχνάμε ότι το ΠΑΣΟΚ «καιροφυλακτεί», για να εκμεταλλευτεί την όποια κυβερνητική φθορά και υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να ξαναστραφούν οι αγρότες προς τον έτερο πόλο του δικομματισμού, πέφτοντας, για μια ακόμα φορά, «από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη».

Για να ανησυχήσει και να φοβηθεί, λοιπόν, η κυβέρνηση και για να μην ελπίζει το ΠΑΣΟΚ σε γρήγορη επιστροφή, χρειάζεται οι μικρομεσαίοι αγρότες να μετατρέψουν τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτησή τους σε επίγνωση κι απόφαση. Πρέπει να καταλάβουν ότι η «πηγή» των δεινών τους βρίσκεται στην αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) και των εκάστοτε εγχώριων κυβερνήσεων του «ευρωμονόδρομου». Πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως όσο κυβερνάει ο δικομματισμός δεν πρόκειται να δουν καλύτερες μέρες. Και πρέπει να πάρουν την απόφαση να συγκρούονται, καθημερινά, μ' αυτήν την πολιτική και τους εκάστοτε κυβερνητικούς εκπροσώπους της.

Αλλά, για να γίνει αυτό, απαιτείται πολλή και επίμονη δουλιά, για την ισχυροποίηση του συνεπούς, αγωνιστικού αγροτικού κινήματος, ώστε να είναι σε θέση να «ταρακουνήσει» τη δικομματική εξουσία και να συμβάλει στην αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, προς όφελος του ΚΚΕ, που αγωνίζεται για τη Λαϊκή Εξουσία, η οποία θα εφαρμόσει μιαν άλλη πολιτική υπέρ των συμφερόντων της μικρομεσαίας αγροτιάς.