Την ίδια ώρα μάλιστα, που οι φοιτητές αντιδρούν στην επερχόμενη διάλυση της Ανώτατης Εκπαίδευσης (ή σε ό,τι έχει απομείνει απ' αυτήν) και η κυβέρνηση της ΝΔ στήνει εθνικούς διαλόγους - απάτη για να μοιραστεί το επερχόμενο πολιτικό κόστος, βλέπουμε το εξής ιδιόμορφο: Οι φοιτητικές παρατάξεις των ΔΑΠ - ΠΑΣΠ - ΕΑΑΚ, αντί να αποκαλύπτουν τις ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ που εξακολουθεί να γλυκοκοιτάζει τις «δάφνες του Καίσαρα» (όσον αφορά την πρωτοκαθεδρία στην υλοποίηση των αντιλαϊκών κατευθύνσεων της Μπολόνια), στρέφουν τα βέλη τους και ανακαλύπτουν, τάχα, «εχθρούς» στο πρόσωπο του Συντονιστικού.

Το τι έχει ακουστεί για το Συντονιστικό από το στόμα τους το τελευταίο διάστημα, δε λέγεται... «Το Συντονιστικό λέει ψέματα στους φοιτητές για τα νομοσχέδια, αυτά είναι στη φαντασία τους», «αυτά που ζητάνε όχι μόνο δε γίνονται, αλλά είναι και επικίνδυνα, γιατί, αν δεν προσαρμοστούμε, θα μείνουμε έξω από το club της ΕΕ», «το Συντονιστικό είναι σφραγίδα, δεν υπάρχουν αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων(!)», «η τακτική του Συντονιστικού είναι διασπαστική για το φοιτητικό κίνημα», «το Συντονιστικό είναι καπέλο της ΚΝΕ και τραβάει τη γραμμή του Περισσού στο φοιτητικό κίνημα», και άλλα παρόμοια. Κάθε καλοπροαίρετος φοιτητής θα αναρωτηθεί εύλογα, αν όλα αυτά είναι αλήθεια. Αληθεύουν οι κορόνες παροξυσμού των ΔΑΠ - ΠΑΣΠ - ΕΑΑΚ ή πίσω από τις άναρθρες κραυγές αυτών που χρόνια σκάβουν το λάκκο του φοιτητικού κινήματος βρίσκονται άλλου είδους σκοπιμότητες;

Σκόπιμα, όταν ΔΑΠ - ΠΑΣΠ - ΕΑΑΚ μιλούν για «Συντονιστικό φάντασμα», «Συντονιστικό σφραγίδα», αποκρύπτουν ότι στο Συντονιστικό σήμερα μετέχουν δεκάδες φοιτητικοί σύλλογοι (το Γενάρη έφτασαν τους 55) με απόφαση των Γενικών τους Συνελεύσεων. Ταυτόχρονα, αυξάνονται οι Επιτροπές Αγώνα που στήνονται, υιοθετώντας το πλαίσιο πάλης του Συντονιστικού (πάνω από 70 πανελλαδικά). Χιλιάδες φοιτητές έχουν ψηφίσει το πλαίσιό του από την αρχή της χρονιάς, έχουν διαδηλώσει στα πανό του, ενώ ακόμη περισσότεροι έχουν τη διάθεση να μάθουν περί τίνος πρόκειται. Γιατί όσο περισσότερο το Συντονιστικό συναντά την αποδοχή των φοιτητών, τόσο περισσότερο πληθαίνουν οι κατηγορίες ότι πρόκειται για «σφραγίδα»;

Ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο, που η επίθεση στα δικαιώματα των φοιτητών αυξάνεται από πλευράς κυβέρνησης, η ανάγκη της ύπαρξης του Συντονιστικού επιβεβαιώνεται ακριβώς από το γεγονός ότι σ' αυτό συσπειρώνονται όλες εκείνες οι δυνάμεις, που στον ένα ή στον άλλο βαθμό κατανοούν την ανάγκη αντίστασης, κόντρα στην πολιτική της ιδιωτικοποίησης και της υποβάθμισης της Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Αρκεί το γεγονός ότι το Συντονιστικό καλύπτει το κενό αυτό, για να συγκεντρώσει τόση χολή από τους προαναφερόμενους; Οχι βέβαια. Αυτό που πραγματικά τους διαολίζει είναι ότι τα αιτήματα του Συντονιστικού συναντούν αποδοχή, αυξάνουν τον προβληματισμό όσων καλοπροαίρετα τα διαβάσουν. Γι' αυτό και αποφεύγουν να τοποθετηθούν πάνω σε αυτά, αν συμφωνούν ή διαφωνούν. Και όταν τελικά είναι αναγκασμένοι να πάρουν θέση, αποκαλύπτουν το πραγματικό τους πρόσωπο: Κινδυνολογούν ότι η οικονομία δεν αντέχει (μπα, και πού πήγε η διαβόητη ανάπτυξη και η ισχυρή Ελλάδα; Μάλλον τις τσέπες των λίγων αφορούσε!), ότι πρέπει να προσαρμοστούμε στις απαιτήσεις της νέας εποχής της γνώσης (μην ντρέπεστε, καπιταλισμός λέγεται, και από την πολλή προσαρμογή οι τσέπες των οικογενειών μας είναι μονίμως άδειες, ενώ τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών μονίμως αυγαταίνουν), ότι έτσι θα βρίσκουμε πιο εύκολα δουλιά (ενώ τα κόμματά τους είναι αυτά που με την πολιτική τους αυξάνουν την ανεργία χρόνο με το χρόνο).

Ακόμη και οι υπερεπαναστάτες των ΕΑΑΚ απεφάνθησαν πως τα αιτήματα του Συντονιστικού είναι μαξιμαλιστικά και πρέπει να βρούμε πιο ...light (ναι, είναι μαξιμαλιστικά, δημόσια δωρεάν Παιδεία κτλ.). Βέβαια, οι ίδιοι έχουν αναλάβει και το δύσκολο ρόλο, εκ των έσω, να διαλύσουν οποιαδήποτε προσπάθεια συμπόρευσης με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, οδηγώντας και με τις πρωτοβουλίες τους το φοιτητικό κίνημα στην απομόνωση.

Γι' αυτό ακριβώς τους ενοχλεί το Συντονιστικό. Γιατί τα αιτήματά του υπερασπίζονται τις σύγχρονες ανάγκες των φοιτητών, έρχονται σε ρήξη με την πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν γην και ύδωρ στο μεγάλο κεφάλαιο. Τους ενοχλεί το γεγονός ότι οι φοιτητές αποκτούν πείρα και, άρα, αργά αλλά σταθερά, μπορούν να μετριούνται βήματα στην αναζωογόνηση και τον προσανατολισμό του φοιτητικού κινήματος, στην αλλαγή συσχετισμών, στο να μετράνε πολιτικό κόστος τα κόμματα που υλοποιούν αυτήν την πολιτική.

Γι' αυτό και είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν εργολαβικά τη συκοφάντηση του Συντονιστικού στα μάτια των φοιτητών. Γιατί θέλουν τους φοιτητές συμβιβασμένους, με το κεφάλι σκυμμένο, να μην παλεύουν για τα δικαιώματά τους.

Γιατί όχι μόνο καλύπτουν τους ενόχους, αλλά στην πράξη, μέσα και από τα αιτήματά τους - φανερά ή κρυφά - προωθούν, υποστηρίζουν τις κατευθύνσεις της Μπολόνια.

Στις 13 Απρίλη ψηφίζουμε Πανσπουδαστική ΚΣ.

Ο αγώνας των φοιτητών μπορεί να έχει αποτέλεσμα, αρκεί να πληρεί συγκεκριμένες προϋποθέσεις:

• Να συγκρούεται μέσα από τα αιτήματά του, με την πολιτική κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΕΕ, να μετρούν πολιτικό κόστος αυτοί και οι παρατάξεις τους στα πανεπιστήμια, να τους γυρίσουν την πλάτη ιδιαίτερα οι φοιτητές που προέρχονται από λαϊκές οικογένειες.
• Να πηγαίνει χέρι - χέρι με τους φυσικούς του συμμάχους, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, με τις δυνάμεις του. Μέσα από αυτήν τη συμπόρευση, να προστίθεται ένα ακόμη λιθαράκι στη διαμόρφωση όρων για γενικότερες ρήξεις σε πολιτικό επίπεδο.
• Να διευρύνονται οι ριζοσπαστικές δυνάμεις, που παλεύουν για τα δικαιώματά τους στη μόρφωση, στη δουλιά, στη ζωή, να ενισχύεται η Πανσπουδαστική, αρχής γενομένης από τις επερχόμενες φοιτητικές εκλογές.

Οι δυνάμεις της Πανσπουδαστικής και της ΚΝΕ θα μπουν μπροστά το επόμενο διάστημα, για την πλατιά ενημέρωση των φοιτητών, για τον προσανατολισμό και τη μαζικοποίηση των αγωνιστικών διεργασιών.

Στις 13 Απρίλη μπορούμε να μετρήσουμε βήμα στην αλλαγή των αρνητικών συσχετισμών, στην αναζωογόνηση του φοιτητικού κινήματος.

Στις 13 Απρίλη ενισχύουμε την Πανσπουδαστική, στέλνουμε μήνυμα αντίστασης, αξιοπρέπειας, παλεύουμε, ώστε οι ανάγκες μας για πτυχία με αξία - δουλιά με δικαιώματα να βγουν στο προσκήνιο!