ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 25 Μάρτη 2005
Σελ. /32
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
«ΞΙΦΙΑΣ» - ΚΑΒΑΛΑ
Απλήρωτοι 18 μήνες

Την επαναλειτουργία της επιχείρησης, τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας καθώς και την καταβολή έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης από το υπουργείο Απασχόλησης, διεκδικούν οι 150 απλήρωτοι εργαζόμενοι της εταιρίας «ΞΙΦΙΑΣ ΑΕ» στην Καβάλα. Απλήρωτοι τους τελευταίους 18 μήνες, πραγματοποιούν επίσχεση εργασίας, διεκδικώντας την καταβολή δεδουλευμένων περίπου 3 εκ. ευρώ και την επικόλληση των ενσήμων που τόσο διάστημα δεν τους αποδίδει η εταιρία.

Παράλληλα, εκκρεμεί η έκδοση απόφασης για την αγωγή που κατέθεσαν 80 απολυμένοι της επιχείρησης, διεκδικώντας αποζημιώσεις.

Η διοίκηση της εταιρίας που εδώ και περίπου δύο χρόνια υπολειτουργεί, επικαλούμενη οικονομικά προβλήματα, έχει ανακοινώσει ότι επίκειται εισροή κεφαλαίων από την είσοδο ξένου επενδυτή στην επιχείρηση. Η διαδικασία αυτή κρατάει μήνες τώρα. Στο μεταξύ ισχυρό παραμένει το ενδεχόμενο υποβολής αιτήματος για υπαγωγή της επιχείρησης σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης.

Η «ΞΙΦΙΑΣ ΑΕ», που ιδρύθηκε το 1959 και εδρεύει στη Νέα Καρβάλη, δραστηριοποιείται στον χώρο της αλιείας, επεξεργασίας, μεταποίησης, συσκευασίας, συντήρησης και εμπορίας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ιχθύων και ιχθυηρών προϊόντων, καθώς επίσης και στην παραγωγή και εμπορία κάθε μορφής αλιπάστων και διατηρημένων προϊόντων.


ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΤΗΣ ΛΙΣΑΒΟΝΑΣ
Απειθαρχία και πάλη για την ανατροπή της

Η θέση των Ευρωπαίων ηγετών στην ανασκόπηση της Στρατηγικής της Λισαβόνας, στις Βρυξέλλες, ήταν η αναμενόμενη: «Ναι σε όλα»! «Ναι» στην αξίωση του ευρωενωσιακού κεφαλαίου να προχωρήσουν με πιο γρήγορους ρυθμούς οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. «Ναι» στη γενίκευση της μερικής απασχόλησης και στη σταδιακή κατάργηση κάθε έννοιας σταθερής και πλήρους εργασίας, με ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. «Ναι» στην αναδιαμόρφωση του θεσμικού πλαισίου που αφορά στις επενδύσεις, για μεγαλύτερα προνόμια και διευκολύνσεις στο μεγάλο κεφάλαιο. «Ναι» στην κατάργηση των «πρόωρων» συντάξεων, στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, στη γενίκευση της ιδιωτικής ασφάλισης. «Ναι» στη διά βίου κατάρτιση των απασχολήσιμων που θα αποτελέσουν την καύσιμη ύλη για τα νέα εργοδοτικά υπερκέρδη.

Η ελληνική κυβέρνηση εκπροσώπησε επάξια το ντόπιο κεφάλαιο, συμβάλλοντας με την ψήφο της τόσο στην επικύρωση της λεγόμενης ανασκόπησης, όσο και στη διαμόρφωση των αντιδραστικών κειμένων που έφτασαν προς έγκριση στο Εαρινό Συμβούλιο, το οποίο ολοκληρώθηκε την Τετάρτη. Κατά τον ίδιο τρόπο που και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε βάλει τη σφραγίδα της στη Στρατηγική της Λισαβόνας το Μάρτη του 2000 και έδωσε μάχη για την προώθησή της την τετραετία 2000-2004, αλλά και πιο πριν. Οι αντιασφαλιστικές απόπειρες και νόμοι Γιαννίτση και Ρέππα, η θεσμοθέτηση της μερικής απασχόλησης στο δημόσιο, η ρύθμιση και η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, το χάρισμα στους εργοδότες του επιδόματος ανεργίας, είναι μερικά μόνο από τα αντεργατικά κατορθώματα της κυβέρνησης των «σοσιαλδημοκρατών» στο δρόμο προς τη Λισαβόνα και μετά από αυτήν.

Η σκυτάλη περνάει τώρα στους «νεοφιλελεύθερους». Φορολογικό, προϋπολογισμός, Αναπτυξιακό, Ασφαλιστικό, είναι από τα πρώτα δείγματα γραφής που έδωσε η κυβέρνηση της ΝΔ και που σχετίζονται άμεσα με τη Στρατηγική της Λισαβόνας και την πρόσφατη ανασκόπησή της. Στην καμπούρα των εργαζομένων η αντεργατική «βίτσα» πονάει το ίδιο, άσχετα αν την κρατάνε οι «πράσινοι» ή οι «γαλάζιοι» υφιστάμενοι του κεφαλαίου...

Ο κλοιός γύρω από τα εναπομείναντα δικαιώματα των εργαζομένων σφίγγει επικίνδυνα. Ο «εκμοντερνισμός» των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας που αποφάσισαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες προμηνύει άμεσα ένα νέο γύρο αντιασφαλιστικών νόμων στα χνάρια του ΠΑΣΟΚ, με στόχο τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, την καθήλωση των κρατικών κονδυλίων, την ακόμα ταχύτερη μετακύληση του κόστους στις πλάτες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Η ανάγκη «διεύρυνσης της απασχόλησης με την παροχή κινήτρων για την παράταση του χρόνου παραμονής στην εργασία», που επιβεβαίωσε το Εαρινό Συμβούλιο, δίνει το σύνθημα για το χτύπημα των συντάξεων σε βαθμό τέτοιο ώστε το μεροκάματο στα γεράματα να είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα στο εισόδημα, μέχρι και τη θεσμική κατοχύρωση της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.

Γυναίκες και νεολαία παραμένουν στο επίκεντρο και της νέας επίθεσης. Η δεξαμενή των απασχολήσιμων έχει ανάγκη ενίσχυσης και οι δυο πληθυσμιακές κατηγορίες - μαζί και οι απόμαχοι της δουλιάς - αποτελούν τον κύριο τροφοδότη. Για τις γυναίκες, η ανασκόπηση της Λισαβόνας επιφυλάσσει μια σειρά από «πρόνοιες», προκειμένου να εξαλειφθούν τα προσκόμματα που τις κρατούν εκτός παραγωγής. Ετσι, η υποκριτική μέριμνα για τη βελτίωση του δικτύου βρεφονηπιακών σταθμών, η γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, η παροχή κινήτρων για την επιχειρηματικότητα αποσκοπούν στην ένταξη των γυναικών στο εργατικό δυναμικό με όρους σύγχρονης δουλείας.

Αντίστοιχα και για τους νέους, που πρέπει να τους γίνει πλέον συνείδηση ότι η «διά βίου εργασία» με δικαιώματα αντικαθίσταται πλήρως από τη «διά βίου κατάρτιση και εργασιακή περιπλάνηση». Για την πλειοψηφία της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης είναι αμφίβολο αν θα καταφέρει ποτέ να συμπληρώσει τα ένσημα της σύνταξης. Στην κλίνη του Προκρούστη μπαίνουν και τα δικαιώματα των ανέργων, ιδιαίτερα των νέων μέχρι 25 ετών, οι οποίοι καλούνται να υποκύψουν στις δουλεμπορικές διαθέσεις των «ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση», να παραδώσουν το επίδομα της ανεργίας στους εργοδότες και να δουλέψουν ακόμα και ανασφάλιστοι, για το καλό της «οικονομικής μεγέθυνσης» και την αύξηση της απασχόλησης.

Το όραμα του ευρωενωσιακού κεφαλαίου για μια πλήρως απελευθερωμένη εσωτερική αγορά και μια ασύδοτη, ευέλικτη και προσαρμοσμένη στις ανάγκες της κερδοφορίας του αγορά εργασίας έρχεται από πολύ μακριά. Αποτελεί το θεμέλιο λίθο της ΕΕ, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992, περνάει μέσα από τη Συνθήκη του Αμστερνταμ και της Λισαβόνας και τώρα από την αναθεωρημένη εκδοχή της, όπως προέκυψε στις Βρυξέλλες.

Η στάση των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα απέναντι στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα είναι ευθεία συνάρτηση της στάσης που κράτησαν και κρατούν σε όλη την περίοδο κατά την οποία το νερό άρχισε και συνεχίζει να τρέχει στο αντεργατικό αυλάκι. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η μήτρα της Λισαβόνας, ψηφίστηκε στη Βουλή από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΣΥΝ. Οι όποιες φωνές έσπευσαν να επικρίνουν τον πρόεδρο της Κομισιόν, Χ. Μπαρόζο, για «ακρο-νεοφιλελεύθερες» επιλογές στη διαμόρφωση της πρότασης για την ανασκόπηση, μόνο οργή μπορούν να προκαλούν στους εργαζόμενους, αφού είναι οι ίδιοι που επί των κυβερνήσεών τους πέρασαν ορισμένα από τα πιο σκληρά μέτρα ενάντια στα δικαιώματα της εργατικής τάξης.

Με αφορμή και τις αποφάσεις του Εαρινού Συμβουλίου, οι εργαζόμενοι καλούνται να βγάλουν συμπεράσματα. Να κατανοήσουν ότι οι αντεργατικές αποφάσεις της ΕΕ εκπορεύονται από το χαρακτήρα της ως καπιταλιστικής ένωσης, ταγμένης να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Να εντάξουν την απειθαρχία και τον αγώνα τους, ενάντια σε ό,τι επιτάσσει η ΕΕ, στο συντονισμένο ταξικό αγώνα τους ενάντια στην ίδια την ΕΕ και στην εξουσία των κεφαλαιοκρατών. Διέξοδος για την εργατική τάξη και τους λαούς υπάρχει: Είναι η δική τους εξουσία, που θα σχεδιάσει την οικονομία των πραγματικών και σύγχρονων αναγκών τους, θα επιβάλει το νόμο εκείνων που παράγουν τον πλούτο κόντρα σ' εκείνους που σήμερα τον καρπώνονται.


Εκλογοαπολογιστική συνέλευση

Την Κυριακή, 27 Μάρτη, στις 10 το πρωί, πραγματοποιείται η εκλογοαπολογιστική συνέλευση του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, στα γραφεία του (Αγ. Φιλοθέης 5β - πλ. Μητροπόλεως). Τα θέματα που θα συζητηθούν στη συνέλευση είναι ο απολογισμός δράσης του Διοικητικού Συμβουλίου, ο οικονομικός απολογισμός και προϋπολογισμός, η εκλογή Εφορευτικής Επιτροπής, η αντιπροσώπευση από δευτεροβάθμιο όργανο.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ