ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πρωθυπουργό: Δεν ήταν ανάγκη να εξαγγείλετε νέα αντιλαϊκά μέτρα! Τα ξέραμε... (εδώ και χρόνια)!...

***

Οι ασθενείς οικονομικά τάξεις!!!!!

***

Πόσες είναι αυτές; Δεν είναι μία; Οχι! Οταν αναφέρονται στη μία τάξη (την εργατική) τη λένε «οι πολίτες»!!!

***

Οταν λένε τάξεις εννοούν τους ταξιτζήδες, τους φουρναραίους, τους καλουπατζήδες, τους τροχονόμους και λοιπά!

***

Κάθε επαγγελματική κατηγορία και μία τάξη!!!

***

Οπως έλεγε κι ο Παντελής Ζερβός, καθ' υπόδειξη του Ντίνου Ηλιόπουλου (στο «Ζητείται ψεύτης»): «Η ηρωική τάξις των εφαπλωματοποιών» (παπλωματάδων)!...

***

Γεωργάκη: Τι θα γίνει με τον Ελληνα πολίτη; Σφαδάζει κάτω από την απογραφή της οικονομίας!!!

***

Οχι κάτω από τις ιδιωτικοποιήσεις, την ανεργία, τα ελαστικά ωράρια, τους μισθούς πείνας, τις ελεεινές συντάξεις! Οχι! Σφαδάζει κάτω από το βάρος της απογραφής!!!

***

Αγρυπνίες! Είπαμε να πάμε αλλά το σκεφτήκαμε καλύτερα...

***

Νυχτιάτικα, στο σκοτάδι, με το φως των κεριών και γύρω - γύρω μαύρο ράσο, πού ξέρεις καμιά φορά, με τόσα που ακούγονται...

***

Δε θέλουμε, ρε, να αγιάσει η ψυχή μας!!! Με το στανιό! Αμάν...

***

Αρχιεπίσκοπο: Εμείς, πάντως, δεν τα ζητάμε όλα τώρα ξαφνικά, αλλά από το 1918...

***

8 του Μάρτη συνέχεια: Για τις γυναίκες υπάρχει και το αντρικό στριπ-τιζ!!! Περισσότερες πληροφορίες θα σας δώσει η κυρία που το πρότεινε, στην εκπομπή της κυρίας Βαγιάνη!

***

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ετσι βλέπετε, αντιλαμβάνεται η κυρία την ισότητα των δυο φύλων! Μπανιστήρι εσείς; Μπανιστήρι κι εμείς...

***

Με αγωνία αναμένουμε τη δίκη του Γιοσάκη, που δε θα γίνει ποτέ, όπως μας εκμυστηρεύτηκε τηλέπαθος βαρέως νοσών από όσα βλέπει και ακούει...

***

«Με έλεγαν μυτόγκα»!!! Εκπομπή της Στεφανίδου πρώτης τάξεως! Και την έκοψε (τη μύτη του, όχι η κυρία την εκπομπή της)!...

***

Ακου αγρυπνίες...

Ο Πεπίτο...

Oταν, νεοσσός ακόμα, μετακόμισε από την Αργεντινή, στις αρχές του '80, του φάνηκε κομματάκι δύσκολο να προσαρμοστεί. Πρώτα γιατί άλλαξε το κλίμα. Το ολόχρονο καλοκαίρι απέκτησε ξαφνικά άλλες τρεις εποχές και οι τροπικές καταιγίδες άλλαξαν με παχύ, άσπρο χιόνι τις κρύες μέρες του xειμώνα. Δεύτερο ήταν η γλώσσα. Εκεί που άρχισε να τρίβεται με τα αργεντίνικα, έπρεπε ξαφνικά να μάθει να ξεχωρίζει τα ελληνικά και να μαζεύει σκόρπιες λέξεις, με άλλους φθόγγους, άλλη προφορά. Τρίτο ήταν το καινούριο του κλουβί, καταμεσής του σαλονιού, που του εξασφάλιζε την εποπτεία της εξώπορτας και, επομένως, να βλέπει πρώτος ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει στο διαμέρισμα.

Ισως τότε να μη φαντάζονταν ότι το σοκ της μετανάστευσης θα ωχριούσε μπροστά στα όσα θα 'βγαιναν μπροστά του 11 σχεδόν χρόνια μετά. Στις αρχές, ήταν ο κόσμος που περνούσε την εξώπορτα. Από τους πολλούς, περιορίστηκε σε πέντε ή έξι γνώριμες φάτσες που πλήθυναν τις επισκέψεις τους και συζητούσαν χαμηλόφωνα, σαν σε συνωμοσία. Υστερα, ήταν οι εφημερίδες στη βάση του κλουβιού του, που κρατούσαν καθαρό το στενάχωρο κονάκι του. Μετά, ένα μικρό αγαλματάκι του Λένιν στη βιβλιοθήκη που αποκαθηλώθηκε σε μια νύχτα, χωρίς να φανεί ξανά ποτέ. Αγνωστοι άρχισαν να μπαινοβγαίνουν, στην αρχή δειλά, μετά πιο θαρρετά, κομψά ντυμένοι, με αέρα ευρωπαϊκό. Μέχρι και οι λέξεις άλλαξαν, νέοι φθόγγοι προστέθηκαν στις κουβέντες και οι παλιοί που ξέφτισαν συνοδεύονταν συνήθως με χάχανα και θυμωμένα φρύδια.

Την τελευταία Κυριακή του Φλεβάρη, το σπίτι ήταν σε αναβρασμό. «Επισκέψεις», σκέφτηκε και καρφώθηκε στο πλαστικό κλαδί του κλουβιού του με το βλέμμα κολλημένο στην πόρτα. Το βραδάκι το κουδούνι χτύπησε και ένας από τους γνώριμους θαμώνες του σπιτιού μπήκε στο σαλόνι. Χαιρετούρες, κάτι κουβέντες για πολιτική και ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, μέχρι να ετοιμαστεί το φαγητό και να κάτσει η ομήγυρη στο τραπέζι. Και ξαφνικά, όλα τα βλέμματα πάνω του. Αμήχανος, άρχισε να τσαλαπατάει νευρικά τα φλούδια των ηλιόσπορων στο πάτωμα του κλουβιού του, καθώς οι δυο τον πλησίαζαν και τον περιεργάζονταν με χαμόγελα.

Γυρνάει το αφεντικό του και προτρέπει τον επισκέπτη: «Ρώτησέ τον τι κόμμα είναι». Φουριόζος ο άλλος ρωτάει: «Πεπίτο, τι κόμμα είσαι;». Κορδώνεται ο παπαγάλος και με όση δύναμη είχε στη φωνή του απαντάει: «ΠΑΣΟΚ!». Σιγή στο σαλόνι. Ενα βλέμμα απορίας του καλεσμένου κατευθείαν στα μάτια του οικοδεσπότη, ζητάει με αγωνία μια λογική εξήγηση για την απάντηση του παπαγάλου. «Κοίτα να δεις», του λέει εκείνος. «Πρώτον, κανείς παπαγάλος δεν μπορεί να απαντήσει: Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας. Δεύτερον και κυριότερο, οι παπαγάλοι βλέπουν κάμποσα χρόνια μπροστά και αυτό που σκέφτονται δεν μπορούν να το κρύψουν, δεν τους πάει η καρδιά να σε κοροϊδέψουν». «Ευτυχώς δεν είμαστε παπαγάλοι», μονολόγησε ο δεύτερος και, γυρνώντας την πλάτη στον Πεπίτο, διέσχισε το σαλόνι και πήρε τη θέση του στο στρωμένο τραπέζι...

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ