Αλλωστε ο ίδιος ο τίτλος της συνεδρίασης της Επιτροπής Απασχόλησης «2005 η προώθηση της Απασχόλησης και η ενίσχυση της Ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής Οικονομίας», δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για το πού το πάει η κυβέρνηση. Ταυτόχρονα ο ΣΕΒ έχει κάνει καθαρό ότι το κεντρικό ζήτημα που τον απασχολεί είναι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας μέσω της μείωσης του εργατικού κόστους. Από κοντά και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ η οποία με την υπογραφή της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης έχει συνομολογήσει ήδη την εξέταση της μείωσης του κόστους των υπερωριών.
Το πλαίσιο λοιπόν έχει τεθεί. Είναι καθαροί και οι στόχοι των «κοινωνικών εταίρων». Η λεγόμενη Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης είναι μια συμπαιγνία σε βάρος των εργαζομένων και θα γίνει το όχημα εφαρμογής προειλημμένων αντεργατικών αποφάσεων. Κανένας δε δικαιούται να ισχυριστεί μετά, ότι δε γνώριζε... Και οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ αναλαμβάνουν ακέραια την ευθύνη.
Η ένταξη των ειδικών ταμείων στο ΙΚΑ από το 2008, με βάση τον αντιασφαλιστικό νόμο Ρέππα, θα επιφέρει παραπέρα χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, που καλύπτονται από τα ταμεία αυτά, μέσω της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και τη μείωση των παροχών και των συντάξεων. Κι ενώ το γνωρίζουν αυτό οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες στις Ομοσπονδίες Εργαζομένων ΟΤΕ, ΕΛΤΑ και ΟΣΕ, με χτεσινή τους ανακοίνωση πιέζουν ώστε αυτό να συμβεί άμεσα, απαιτώντας την ένταξη του ΤΑΠ - ΟΤΕ στο ΙΚΑ. Και όλα αυτά, τη στιγμή, που η κυβέρνηση της ΝΔ, παίρνοντας τη σκυτάλη της αντεργατικής πολιτικής από το ΠΑΣΟΚ, βάζει μπροστά νέα σχέδια και κλιμακώνει την επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση. Τελικά, αυτές οι πλειοψηφίες ποιανού συμφέροντα εξυπηρετούν; Πάντως, όχι των εργαζομένων...
Ποιος είπε ότι η ΕΕ δε δίνει χρήματα για την έρευνα; Δίνει και μάλιστα άφθονα, όταν πρόκειται για την τελειοποίηση των μεθόδων παρακολούθησης των διαδηλώσεων και των δημόσιων χώρων, κυρίως μέσω δορυφόρων! Δεν πρόκειται για υπερβολή. Προχτές η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε με κάθε επισημότητα ότι θα χρηματοδοτήσει 7 προτάσεις εταιριών και ερευνητικών κέντρων, οι οποίες στοχεύουν στην ανάπτυξη και τελειοποίηση της τεχνολογίας, εννοείται στο όνομα της «αντιμετώπισης της τρομοκρατικής απειλής».
Μεταξύ των προτάσεων που εξασφάλισαν χρηματοδότηση είναι αυτή που αποσκοπεί στην καλύτερη «επιτήρηση μεγάλων συγκεντρώσεων πολιτών ή και σημείων, στα οποία παρατηρείται, γενικά, συνωστισμός ανθρώπων, όπως είναι οι σταθμοί, καθώς και η προστασία σημαντικών υποδομών σε όλους τους τομείς»(!). Μάλιστα για το σκοπό αυτό θα αξιοποιηθούν και οι δορυφόροι, οι οποίοι θα παρέχουν επιπλέον και υποστήριξη στις «επιχειρήσεις ασφαλείας»(!).
Αν αυτές οι παραπάνω τεχνολογικά εξελιγμένες μέθοδοι ενταχθούν στα τρομοκρατικά προγράμματα που υλοποιεί η ΕΕ, όπως το «πρόγραμμα της Χάγης», είναι εύκολο να φανταστεί κάποιος ποιους εφιαλτικούς μηχανισμούς παρακολούθησης και ευρωχαφιεδισμού ετοιμάζουν για να κρατάνε δεμένους χειροπόδαρα τους λαούς... Ομως τα σιδηρόφρακτα συστήματά τους δε θα τους ωφελήσουν σε τίποτα έτσι και αποφασίσουν οι λαοί να δείξουν το ανάστημά τους.
Αληθεύει ότι η διοίκηση της ΠΑΣΕΓΕΣ έκλεισε συμφωνία για να πουλήσει στον αμερικανικό στρατό κατοχής στο Ιράκ 5.000 τόνους ελληνικού ελαιολάδου; Ρωτάμε, επειδή τις τελευταίες μέρες υπάρχει έντονη φημολογία στην πιάτσα του λαδιού ότι οι «μεγάλοι» της ΠΑΣΕΓΕΣ άνοιξαν «αμερικανοδουλιές» και ζήτησαν τη συνδρομή της «Ελαιουργικής» και κάποιων Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών, βασικά αυτών της Κρήτης. Φαίνεται πως εκεί στα ψηλά πατώματα της ΠΑΣΕΓΕΣ, το δόγμα είναι ότι οι μπίζνες δε σηκώνουν ούτε ντροπές, ούτε ευαισθησίες. Οι επόμενοι νεκροί του Ιράκ μάλλον θα πρέπει να νιώθουν πιο ανακουφισμένοι, αφού θα τους έχουν «φάει» Αμερικανοί «Ράμπο», που έχουν λιγδώσει προηγουμένως το αντεράκι τους με ελληνικό λαδάκι... που τους πούλησε η διοίκηση της κορυφαίας συνεταιριστικής οργάνωσης της Ελλάδας! Εκτός των άλλων, τίθεται κι ένας επιπλέον προβληματισμός, για την έκταση και το βάθος των διασυνδέσεων που υπάρχουν μεταξύ Αμερικανών και ΠΑΣΕΓΕΣ, για να επιτευχθεί - όπως λέγεται - μια τέτοια συμφωνία...
Αν έχετε απορία πώς θα πραγματοποιηθεί αυτό, σας βεβαιώνουμε ότι είναι απλό. Δε θα μεταφέρει τα βάρη στους πολίτες, απλούστατα θα τα αφήσει εκεί που βρίσκονται, δηλαδή ...πάλι στους πολίτες.
Κι όταν ο πρωθυπουργός κάνει τέτοιες δηλώσεις και τις συνοδεύει με ανάγκες «διαρθρωτικών αλλαγών» και «δημοσιονομικά βάρη» καταλαβαίνουμε πού το πάει. Βλέπετε, τόσα χρόνια επί Σημίτη, τα ...μάθαμε πολύ καλά αυτά τα επιχειρήματα και δε δικαιολογούμαστε να κάνουμε λάθος.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι πως δεν ήταν και απαραίτητη η δήλωση του αναπληρωτή κυβερνητικού εκπροσώπου, Ε. Αντώναρου (περί του ότι δεν τίθεται θέμα διαχωρισμού κράτους και Εκκλησίας), για να καταλάβουμε ότι τα περίφημα «σκάνδαλα» είναι μια περαστική φούσκα.
Κι όταν η κυβέρνηση, η οποία υποτίθεται ότι έχει την πολιτική ευθύνη και παίρνει πολιτικές αποφάσεις, αρκείται (όχι μόνο για το εκκλησιαστικό αλλά γενικότερα) σε ευχές περί «αυτοκάθαρσης», είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτε αξιόλογο από την ιεραρχία.
Τελικά και σε αυτή την περίπτωση, μάλλον, πρέπει πρώτα να περιμένουμε να πέσει ο κουρνιαχτός, οι «αποκαλύψεις» και οι φωνές, για να αντιληφθούμε τι έγινε και γιατί. Κάποιοι, πάντως, θα βρεθούν σε καλύτερη θέση από πριν.
ΚΑΤΙ ΟΡΟΥΣ που βρίσκουν, όμως, αυτοί οι διεθνείς οργανισμοί. Παράδειγμα, το «Παρατηρητήριο Επιχειρηματικότητας», το οποίο διαπιστώνει ότι στην Ελλάδα το 30% της επιχειρηματικής δραστηριότητας οφείλεται σε «επιχειρηματικότητα ανάγκης»!Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Οτι ένας απολυμένος από ένα εργοστάσιο ή ένας μακροχρόνια άνεργος γίνεται «πλασιέ» ή ανοίγει ένα ψιλικατζίδικο για να μπορέσει να επιβιώσει. Τους εργαζόμενους αυτούς οι διεθνείς οργανισμοί τούς προσμετράνε στους επιχειρηματίες. Ετσι, για να ...δουλευόμαστε.
Με δύο λόγια, αναδύεται μια εικόνα ενός αδυσώπητου πολέμου, μιας σύγκρουσης με σκοτεινές προεκτάσεις και αφανείς διασυνδέσεις και με επίκεντρο στους θεσμούς του αστικού κράτους.
Οπως, επίσης, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι ο ορυμαγδός των αποκαλύψεων τείνει να εξαφανίσει κάθε άλλο πρόβλημα από το «οπτικό πεδίο» των εργαζομένων. Μια τέτοια εξέλιξη θα βόλευε πολύ αυτούς που βλέπουν ότι μπορούν να χρησιμοποιούν αυτήν την «επικοινωνιακή καταιγίδα», για να προωθήσουν σειρά αντιλαϊκών επιλογών και πολιτικών.