ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μείνατε έγκυος; Απολύεστε!

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι εργαζόμενες γυναίκες στη Βρετανία, που αποφασίζουν να κάνουν παιδί, υφίστανται διωγμό από τους εργοδότες τους κατά σύστημα: σύμφωνα με τα στοιχεία επίσημης, κυβερνητικής έρευνας που είδε το φως της δημοσιότητας αυτές τις ημέρες, ο αριθμός των εγκύων που απολύονται ή αναγκάζονται σε παραίτηση ετησίως φτάνει τις περίπου 30.000, δηλαδή το 7% όσων κυοφορούν! Η βρετανική Επιτροπή Ισων Ευκαιριών, για λογαριασμό της οποίας διενήργησε την έρευνα η «IRR Research» από το Μάη ως τον Ιούνη του 2004, αναφέρει επιπλέον ότι το 45% των εργαζομένων γυναικών δήλωσε ότι υπέστη διακρίσεις μετά την ανακοίνωση της εγκυμοσύνης στον εργοδότη. Οι εργοδότες έκοψαν τις αυξήσεις ή δεν πλήρωσαν καν τις εργαζόμενες γυναίκες στη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους. Μάλιστα, 5% των γυναικών που ρωτήθηκαν ανέφεραν ότι πιέστηκαν από τους εργοδότες τους να παραιτηθούν, μόλις ανέφεραν ότι έχουν μείνει έγκυες. Στελέχη της επιτροπής δήλωσαν «σοκ»!

Κι αν οι παράγοντες που, αθροιστικά, συναποτελούν το «αόρατο χέρι της αγοράς» τολμούν να συμπεριφέρονται τόσο απάνθρωπα στην «προηγμένη» και «πολιτισμένη» και «εμφορούμενη από το πνεύμα του νόμου» Βρετανία, μπορεί κανείς να φανταστεί τι ακριβώς γίνεται σε λιγότερο «προηγμένες» κοινωνίες, εκεί που τα πράγματα είναι πολύ πιο ωμά...

Δουλιά μέχρι θανάτου

Συντονισμένη και ολομέτωπη είναι η επίθεση σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης για νέες αντεργατικές αλλαγές στο ασφαλιστικό, μεταξύ των οποίων και η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και των ορίων ηλικίας για τη συνταξιοδότηση. Η προχτεσινή εισήγηση της Κομισιόν απλώς συμπυκνώνει και γενικεύει τη βούληση των κυβερνήσεων της ΕΕ. Για παράδειγμα, στη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, οι οικονομικοί σύμβουλοι της γερμανικής κυβέρνησης και διαμορφωτές οικονομικής πολιτικής, από τη Φραγκφούρτη μέχρι τις Βρυξέλλες, έχουν προτείνει την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 από τα 65 χρόνια. «Δε θα πρέπει να είμαστε συναισθηματικοί στο συγκεκριμένο ζήτημα», δηλώνει χαρακτηριστικά ο Αξελ Βέμπερ, πρόεδρος της γερμανικής κεντρικής τράπεζας (Bundesbank), ενώπιον πολιτικών. «Εάν ο πληθυσμός της χώρας γερνάει, αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να δουλέψουμε περισσότερο», κατέληξε ο κ. Βέμπερ. Δουλιά, λοιπόν, μέχρι θανάτου για τις πολυεθνικές και το τραπεζικό κεφαλαίο...

Οι θέσεις του Κόμματος...

Ενα από τα σοβαρά ζητήματα που θέτει το ΚΚΕ, μπροστά και στο Συνέδριό του είναι η παραπέρα επιστημονική επεξεργασία και η δραστηριοποίηση ενός ευρύτερου επιστημονικού δυναμικού γύρω από το Κόμμα. Είναι φανερό ότι και από τις θέσεις του Κόμματος για το 17ο Συνέδριό του, αλλά και από όλες τις δημόσιες τοποθετήσεις της ΓΓ της ΚΕ, των υπολοίπων στελεχών του Κόμματος, προκύπτει η θέληση του Κόμματος για ανάπτυξη της θεωρητικής αναζήτησης, το συνολικό ανέβασμα της ιδεολογικοπολιτικής στάθμης. Σ' αυτό το πλαίσιο, επανειλημμένα έχει διακηρυχτεί και η αναγκαιότητα, από τη μια να οργανωθεί και να βαθύνει μια συζήτηση για τα κομβικά θεωρητικά ζητήματα, όπως εκείνα του σοσιαλισμού, του ιμπεριαλισμού, της ταξικής διάρθρωσης του ελληνικού καπιταλισμού, της ιστορίας του λαϊκού κινήματος, και από την άλλη να αξιοποιηθούν σε αυτήν την κατεύθυνση, επιστήμονες - διανοούμενοι, φίλοι του Κόμματος που για διάφορους λόγους δεν είναι ενταγμένοι στις γραμμές του. Η επιστημονική συζήτηση και ο διάλογος, μπορεί και πρέπει να διεξάγεται μαχητικά, με ιδεολογικά και πολιτικά επιχειρήματα, χωρίς χαρακτηρισμούς...

... και η προοδευτική διανόηση

Ειδικότερα, σχετικά με το ρόλο των επιστημόνων και της διανόησης τονίζουν οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ: «Ειδικό ζήτημα αποτελεί η ανάπτυξη δεσμών συνεργασίας του Κόμματος με επιστήμονες που έχουν διάθεση να προσφέρουν στους λαϊκούς αγώνες, στην υπόθεση της οικοδόμησης του Μετώπου και συμφωνούν σε ορισμένα ζητήματα που θίγει και παλεύει το Κόμμα. Με διανοούμενους και καλλιτέχνες που αντιστέκονται και έχουν διάθεση να στηρίξουν τη λαϊκή πάλη, να συμβάλουν σε μια γενικότερη αγωνιστική ανάταση». Και παρακάτω επισημαίνουν οι Θέσεις: «Να εκπονηθεί με ευθύνη της νέας ΚΕ, ένα συλλογικά επεξεργασμένο πλαίσιο ερευνητικής εργασίας με συνεργαζόμενους επιστήμονες, που θα συμβάλλει στο διάλογο και τον αντίλογο, να εναρμονίζεται στις γενικότερες ανάγκες του Κόμματος και του κινήματος... Μέσω αυτής της δραστηριότητας, το Κόμμα θα αξιοποιεί, όπως οφείλει, ό,τι προοδευτικό παράγεται, θα δυναμώσει το ρόλο του στο χώρο της προοδευτικής διανόησης»...

Ανεκδιήγητοι...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΕΡΗΦΑΝΕΥΟΝΤΑΙ και θριαμβολογούν οι εφοπλιστές για τα τεράστια κέρδη που αποκόμισαν το 2004, άσχετο αν μας τα παρουσιάζουν ως συμβολή του κλάδου τους στην ελληνική οικονομία.

Μόνο που δεν μπήκαν στον κόπο να διευκρινίσουν ποιον από τους δυο ευχαριστούν περισσότερο: Το ΠΑΣΟΚ που ξεκίνησε την περίφημη απελευθέρωση της ναυτιλίας και της ακτοπλοΐας ή τη Νέα Δημοκρατία που τη συνεχίζει. Ετσι για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.

Το πιθανότερο είναι βέβαια ότι δε νιώθουν την ανάγκη να ευχαριστήσουν κανέναν. Αμφότεροι ...τη δουλιά τους έκαναν.

ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ των περιπτώσεων το ...έχει παρακάνει ο ανεκδιήγητος υφυπουργός Εργασίας Γεράσιμος Γιακουμάτος! Δε φτάνει που οι επιχειρηματίες με την πλήρη ανοχή του υπουργείου κάνουν ό,τι θέλουν, ζητάει και τα «ρέστα» από όσους μιλούν γι' αυτά τα προβλήματα και κυρίως από το ΚΚΕ.

Σίγουρα δεν μπορεί να προφασιστεί ότι δεν ξέρει για τις επιχειρήσεις που πληρώνουν «οπότε και αν ευαρεστούνται», ούτε για τις επιδοτούμενες μονάδες που μετεγκαθίστανται σε όλη τη Βαλκανική, ούτε για την τρομοκρατία στους χώρους δουλιάς και για τους απατεώνες, οι οποίοι δηλώνουν «επιχειρηματίες».

Τι κάνει όμως; Οποτεδήποτε είτε στη Βουλή, είτε στο υπουργείο του ζητήσει κανείς ευθύνες «περνά στην αντεπίθεση» βρίζοντας, διότι όπως λέει η κυβέρνηση παρέχει κοινωνική προστασία! Οταν δε, πρόκειται για το ΚΚΕ, βγάζει ...το άχτι του.

Καλά θα κάνουν να τον «μαζέψουν» όποιοι τέλος πάντων κάνουν «κουμάντο» σε αυτήν την κυβέρνηση, γιατί σίγουρα τέτοιες συμπεριφορές δεν μπορούν πλέον να καλύπτονται από την όποια γραφικότητά του.

Οσο για την «κοινωνική προστασία» του υπουργείου του, αυτά να τα εξηγήσει στους χιλιάδες ανέργους, που ολοένα σωρεύονται και να τους πει τις απόψεις της κυβέρνησής του για την «εύρυθμη λειτουργία της αγοράς». Μέχρι τότε ας μην περηφανεύεται και τόσο για τις «τριμερείς συναντήσεις» του, όπου κατά κανόνα οι εργοδότες βγαίνουν χαμογελαστοί.

Γρηγοριάδης Κώστας

Η φτωχή αγροτιά μπορεί να σωθεί

Ο κύκλος των πανελλαδικών αγροτικών κινητοποιήσεων, που οργάνωσε η Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση, έκλεισε κι αμέσως ανοίγει ένας νέος, καθώς τα προβλήματα της μικρομεσαίας αγροτιάς παραμένουν κι ο αγώνας συνεχίζεται. Αυτές οι κινητοποιήσεις ανέδειξαν το συνολικό αγροτικό πρόβλημα της χώρας. Ενα πρόβλημα εκρηκτικό, που απειλεί με «αφανισμό» εκατοντάδες χιλιάδες μικρονοικοκυραίους της υπαίθρου. Δεν είναι υπερβολή. Την τελευταία 20ετία κοντά στα 200.000 αγροτικά νοικοκυριά ξεκληρίστηκαν και το «κακό» συνεχίζεται. Οι ξεκληρισμένοι εγκαταλείπουν τα χωριά και είτε στριμώχνονται στις λίστες ανέργων των πόλεων ή παίρνουν των ομματιών τους για την ξενιτιά.

Η κινητοποίηση της ΠΑΣΥ έπεισε κι άλλους πολλούς - αγρότες, αλλά κι από εκείνους που δεν έχουν «ιδίαν πείραν» - ότι η αιτία των προβλημάτων του αγροτικού κόσμου είναι η Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ, που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Μια πολιτική που, σαν δρεπάνι, «θερίζει» μικρομεσαίους αγρότες, αρπάζοντας τη γη τους κι αφαιρώντας τους το δικαίωμα να ζουν αξιοπρεπώς στον τόπο τους. Μια πολιτική που προωθεί, με γρήγορους ρυθμούς, την πλήρη καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής οικονομίας, συγκεντρώνοντάς τη σε μεγαλοαγρότες κι επιχειρηματίες, δημιουργώντας νέου τύπου «τσιφλικάδες».

Ανέδειξε, όμως, αυτή η κινητοποίηση και τη λύση του αγροτικού προβλήματος της χώρας, που βρίσκεται στον αντίποδα της καπιταλιστικοποίησης και στοχεύει στη σωτηρία όσο το δυνατόν περισσότερων μικρονοικοκυραίων της υπαίθρου. Κι αυτή η λύση μπορεί να 'ρθει με την εφαρμογή μιας άλλης αγροτικής πολιτικής, που θα 'ναι ασύμβατη κι ασυμβίβαστη με τη νομιμότητα που επιβάλλουν η ΚΑΠ και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ). Μια πολιτική που θα στηρίζει τους φτωχούς του χωριού και θα δίνει, μέσω του παραγωγικού συνεταιρισμού, τη δυνατότητα στον συνεταιρισμένο μικροκληρούχο να έχει σταθερό και καλό εισόδημα, παράγοντας ποιοτικά και υγιεινά προϊόντα, φτηνά για τον εργαζόμενο λαό.

Είναι, ταυτόχρονα, αναγκαίο να συνειδητοποιήσουν οι φτωχοί αγρότες ότι οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν και δε θέλουν να εφαρμόσουν φιλοαγροτική πολιτική, γιατί είναι ταγμένες να υπηρετούν τα συμφέροντα εκείνων που στέκονται εχθρικά απέναντί τους. Επομένως, χρειάζεται να συνεχιστούν και να ενταθούν οι ενωτικοί αγώνες της μικρομεσαίας αγροτιάς - σε συμπαράταξη με την εργατιά και τα άλλα λαϊκά στρώματα του χωριού και της πόλης - με στόχο την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και με προοπτική την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών δύναμης, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις εφαρμογής της φιλοαγροτικής πολιτικής.

Η φιλοαγροτική πολιτική θα εντάσσεται, βεβαίως, σε μια γενικότερη πολιτική κατεύθυνση και θα λειτουργεί στο πλαίσιο μιας Λαϊκής Οικονομίας κι αυτό είναι υπόθεση μιας Λαϊκής Εξουσίας. Αυτά προτείνει και γι' αυτά παλεύει το ΚΚΕ. Συνεπώς, η ενίσχυση και ισχυροποίηση του Κόμματος της εργατικής τάξης είναι προς όφελος και των μικρομεσαίων αγροτών. Κι αυτό ας το θυμούνται και την ώρα της κάλπης οι αγρότες...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ