Associated Press

Την καταστροφή και τον πόνο αφήνει στο πέρασμά του ο ισραηλινός στρατός

-- Ποια είναι η γνώμη σας για το «σχέδιο απεγκλωβισμού» από τη Λωρίδα της Γάζας που προωθεί ο Αριέλ Σαρόν;

-- Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για έναν ελιγμό καταστροφικό για το μέλλον της παλαιστινιακής υπόθεσης. Φεύγοντας από τη Λωρίδα, ο ισραηλινός στρατός θα καταστρέψει τα πάντα πίσω του. Παράλληλα, θα ελέγχει πάντα τα σύνορα ασφυκτικά και αυτό σημαίνει ότι ο παλαιστινιακός πληθυσμός θα καταδικαστεί στην απόλυτη φτώχεια μέσα σε μια μεγάλη φυλακή.

Εμείς ήμασταν πάντα υπέρ της πλήρους και άνευ όρων αποχώρησης του ισραηλινού στρατού και των εποίκων τόσο από τη Λωρίδα της Γάζας όσο και από τη Δυτική Οχθη. Το συγκεκριμένο σχέδιο, όμως, δεν είναι η αρχή μιας τέτοιας προοπτικής. Σε συνεννόηση με την Αίγυπτο, το Ισραήλ θα πετύχει να κλείσει σε μια μεγάλη φυλακή τον παλαιστινιακό πληθυσμό της Γάζας. Μάλιστα, και οι δύο πλευρές καταδίκασαν από κοινού την παλαιστινιακή τρομοκρατία κλπ., έναν όρο που η ισραηλινή κυβέρνηση έχει καταφέρει να επιβάλει για να χαρακτηρίζει γενικά κάθε πράξη αντίστασης του παλαιστινιακού λαού.

Και όλα αυτά, αυτήν την περίοδο που, επί της ουσίας, αν εξαιρέσει κανείς μικρά περιστατικά σε σχέση με όσα έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, δεν υπάρχει Ιντιφάντα στα παλαιστινιακά εδάφη. Ο ισραηλινός στρατός έχει επανακαταλάβει μεγάλο μέρος τους και πραγματοποιεί αλλεπάλληλες αιματηρές επιχειρήσεις, κυρίως στη Λωρίδα της Γάζας.

Associated Press

Επαναλαμβάνω ότι υποστηρίζουμε κάθε υποχώρηση έστω και από ένα μέτρο κατεχόμενης γης. Αρκεί, όμως, να είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου συνολικής αποχώρησης από τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, χωρίς καμία εξαίρεση. Και αυτό δε συμβαίνει τώρα.

-- Γιατί νομίζετε, λοιπόν, ότι ο Σαρόν επιμένει να αποχωρήσει από τη Γάζα, παρά το γεγονός ότι έχει έρθει σε ρήξη με τους, μέχρι πρότινος, καλούς του συμμάχους στην ακροδεξιά, στους εποίκους κλπ.;

-- Στόχος του είναι να δείξει στη διεθνή κοινή γνώμη ότι κάνει συγκεκριμένα βήματα για τον οδικό χάρτη. Ταυτόχρονα, όμως, η αλήθεια είναι αυτή που ουσιαστικά είπε ο σύμβουλός του Ντοβ Βάισγκλας. Με την εφαρμογή του «σχεδίου απεγκλωβισμού», ο Αριέλ Σαρόν πετυχαίνει να κατοχυρωθεί η παρουσία εποικισμών στη Δυτική Οχθη, ενώ συνεχίζεται και η ανέγερση του τείχους. Αυτό σημαίνει ότι «παγώνει» επ' αόριστον η προοπτική ανακήρυξης ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.

Με τον τρόπο αυτό, ενταφιάζονται για πάντα όλες οι προηγούμενες συμφωνίες μεταξύ Παλαιστινίων - Ισραηλινών. Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτή που είπε ο Βάισγκλας. Γι' αυτό και εμείς είμαστε κατά του σχεδίου «απεγκλωβισμού».

-- Η ισραηλινή κυβέρνηση εμφανίζεται εξαιρετικά επιθετική τόσο απέναντι στη Συρία όσο και απέναντι στο Ιράν, τουλάχιστον σε επίπεδο δηλώσεων. Θεωρείτε πιθανό ένα ισραηλινό στρατιωτικό πλήγμα κατά μίας από αυτές τις χώρες;

-- Κατά τη γνώμη μας, η κυβέρνηση Σαρόν είναι η πιο επικίνδυνη από πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής, δημοκρατικής άποψης, από τότε που ιδρύθηκε το Ισραήλ. Πολλές ισραηλινές δυνάμεις πιστεύουν ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση που ρέπει στο φασισμό. Το να γίνει μια επίθεση κατά του Ιράν, το θεωρούμε εξαιρετικά απίθανο. Είναι πιθανότατα ένα ζήτημα που θα αναλάβουν να χειριστούν μόνες τους οι ΗΠΑ και η ισραηλινή ηγεσία απλώς υποστηρίζει με τις συνεχόμενες δηλώσεις της για να διαμορφώσει το κατάλληλο κλίμα.

Εμείς ως ΚΚ Ισραήλ θεωρούμε εξαιρετικά πιθανή την εκδήλωση κάποιου είδους επίθεσης είτε κατά της Συρίας είτε κατά του Λιβάνου. Ουσιαστικά πρόκληση ήταν η δολοφονία από τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες ενός στελέχους της «Χαμάς» στη Δαμασκό, πριν από λίγο καιρό. Αλλωστε, στρατιωτικό πλήγμα κατά της Συρίας έγινε και πέρσι, όταν ισραηλινά αεροσκάφη έπληξαν θέσεις λίγο έξω από τη Δαμασκό.

Η ισραηλινή ηγεσία δεν είναι ότι απλώς συζητά ένα τέτοιο ενδεχόμενο, δυστυχώς. Επιμένει και απεργάζεται σχέδια. Γι' αυτό και πιστεύουμε ότι, πραγματικά, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη.

-- Πώς νομίζετε ότι «εξειδικεύεται» στην περίπτωση του Παλαιστινιακού το λεγόμενο σχέδιο για τη «Μεγάλη Μέση Ανατολή»;

-- Νομίζω ότι όσα συμβαίνουν στην Παλαιστίνη σήμερα εξαιτίας της πολιτικής του Αριέλ Σαρόν και της ισραηλινής κυβέρνησης είναι μέρος του σχεδίου των ΗΠΑ, με στόχο ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Είναι ξεκάθαρο ότι ο Αριέλ Σαρόν αξιοποιεί αυτό το σχέδιο περί δήθεν «εκδημοκρατισμού των ηγεσιών της περιοχής», ως πρόσχημα για να προωθήσει τα δικά του σχέδια για τον παλαιστινιακό λαό.

Είναι η πρώτη φορά που οι Ηνωμένες Πολιτείες, ακόμη και διά μέσου των ΜΜΕ, υποστηρίζουν τόσο ολοκληρωτικά και τόσο άμεσα την επικίνδυνη πολιτική της ισραηλινής κυβέρνησης κατά των Παλαιστινίων.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιθυμούν να επικρατήσει σιωπή στη Μέση Ανατολή για να πετύχουν το στόχο τους. Επιθυμούν ηγεσίες που θα είναι διατεθειμένες να εκτελούν τις εντολές τους και να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Την ίδια στιγμή, η ισραηλινή κυβέρνηση επιμένει στις πιέσεις της για μια «άλλη» παλαιστινιακή ηγεσία, ενώ ακολουθώντας μια συγκεκριμένη τακτική, των πολλών θυμάτων, της κατεδάφισης σπιτιών, των νεκρών, εντείνει αυτό το αίσθημα της απόγνωσης και της απογοήτευσης στους Παλαιστινίους. Μέσα σε όλα αυτά, με λύπη μας βλέπουμε μια ορισμένη μερίδα Παλαιστινίων να θεωρεί, πλέον, μετά από τόσες ταλαιπωρίες, ότι η Ιντιφάντα ήταν λάθος.

-- Ας κλείσουμε αυτή τη συζήτηση με τις εσωτερικές εξελίξεις στο Ισραήλ. Πριν από λίγες εβδομάδες έγινε μια μεγάλη γενική απεργία. Είναι γεγονός ότι η εσωτερική οικονομική και κοινωνική κατάσταση γίνεται ολοένα και χειρότερη. Τι ακριβώς συμβαίνει και ποια νομίζετε ότι είναι η κατάσταση του εργατικού κινήματος μέσα στο Ισραήλ;

-- Κατ' αρχάς, για να κατανοήσει κανείς την κάκιστη κατάσταση που επικρατεί, από αυτήν την άποψη στο Ισραήλ, αρκεί, ίσως, να συνειδητοποιήσει ότι το Εργατικό Κόμμα, το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης που είχε και έχει στενούς δεσμούς και με τα συνδικάτα, είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο. Ο άνθρωπος που προσπάθησε να δώσει νέα ώθηση στο Εργατικό Κόμμα, ο Αμρ Μίτζνα, πριν από μερικά χρόνια, δέχτηκε τεράστιες επιθέσεις και πιέσεις και παραιτήθηκε. Ετσι, λοιπόν, στο Ισραήλ δεν υπάρχει ισχυρή αντιπολίτευση.

Η κατάσταση οικονομικά και κοινωνικά είναι εξαιρετικά δύσκολη. Η ανεργία έχει ξεπεράσει το 11%, ποσοστό πολύ υψηλό για το Ισραήλ. Το νομοσχέδιο που έχει εκπονήσει ο υπουργός Οικονομικών Μπέντζαμιν Νετανιάχου καταργεί όλων των ειδών τα επιδόματα, την κοινωνική ασφάλιση, την υγειονομική περίθαλψη, τα πάντα. Μειώνει τα κονδύλια για την εκπαίδευση, την υγεία. Οι περισσότεροι Ισραηλινοί νιώθουν ότι η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί επ' αόριστον, γι' αυτό και η απεργία είχε τόσο μεγάλη συμμετοχή και επιτυχία.

Αυτό, φυσικά, δε σημαίνει ότι οι ηγεσίες των συνδικάτων δεν προσπαθούν να κατευνάσουν τα πνεύματα και να κινηθούν σε συμβιβαστική κατεύθυνση, αφού, παραδείγματος χάριν, ο επικεφαλής της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών, της Χιστραντούτ, έχει ξεκάθαρα δηλώσει ότι επιδιώκει να γίνει υπουργός σε μια κυβέρνηση των Εργατικών. Το πρόβλημα, βέβαια, είναι ότι ο κόσμος πιέζει και νιώθει ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά.

Δυστυχώς, όμως, η οπτική της πλειοψηφίας των Ισραηλινών απέναντι σε αυτά τα ζητήματα είναι καθαρά οικονομική. Οχι πολιτική. Δε συνειδητοποιεί ο περισσότερος κόσμος ότι αυτές οι δύο πλευρές είναι απόλυτα συνδεδεμένες. Συχνά, όταν η κυβέρνηση πιεστεί πολύ και δώσει κάτι παραπάνω στους εργαζόμενους, τότε η κατάσταση ηρεμεί και δεν υπάρχει η συνειδητοποίηση ότι αν δεν υπάρξει αντίθεση στη συνολική πολιτική της κυβέρνησης, το πρόβλημα θα επανέλθει.

Associated Press

Οι δολοφονίες από αστυνομικούς αποκτούν όλο και πιο μαζικό χαρακτήρα

«Ο κόσμος έχει αγριέψει πολύ, ακόμη και γνωστοί μουσουλμάνοι που πάντοτε συμπαρατάσσονταν με την κυβέρνηση. Οδεύουμε σε μια κατάσταση εκτός ελέγχου». Την προειδοποίηση έκανε ο Ταϊλανδός γερουσιαστής Κράισακ Τσουνχάβεν, μέλος ειδικής επιτροπής έρευνας, που επισκέφθηκε το νότο της Ταϊλάνδης μετά τις πρόσφατες ταραχές. Υπήρξαν και πιο υστερικοί τόνοι: «Η 11η Σεπτέμβρη της Ταϊλάνδης μπορεί να πλησιάζει, επιταχυνόμενη από την κυβερνητική πολιτική», έγραψε αυτή τη βδομάδα ο δημοσιογράφος Ντέιβιντ Φούλμπροκ στην εφημερίδα «Asia Times». Περίπου την ίδια εκτίμηση «τεκμηριώνει» ο Μπ. Ράμαν, πρώην στέλεχος της κυβέρνησης της Ινδίας, αναφέροντας σε άρθρο του στην ίδια εφημερίδα ότι οι εξεγερμένοι εντός μουσουλμανικής μειονότητας λαμβάνουν υποστήριξη από οργανώσεις συνδεδεμένες με την «Αλ Κάιντα» σε Μαλαισία, Μπαγκλαντές και Πακιστάν, και καλώντας για τη διαμόρφωση μιας «αναγκαίας αντιτρομοκρατικής στρατηγικής», που «δυστυχώς δεν είναι ορατή».

Ο πρωθυπουργός Θάκσιν Σιναουάτρα (πρώην αστυνομικός, κατόπιν επιχειρηματίας που έκανε περιουσία στις τηλεπικοινωνίες, πολιτικός και εν συνεχεία - χάρη σε μια καμπάνια λάσπης περί διαφθοράς που αποδείχτηκε αναληθής όταν ήταν πια πολύ αργά -, αναδειχθείς στην πρωθυπουργία το 2001) φέρει ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης για την κοχλάζουσα μουσουλμανική μειονοτική οργή: Μετά την τσουβαληδόν μεταφορά των 1.300 διαδηλωτών σε κέντρα κράτησης του στρατού που κόστισε τη ζωή 78 εξ αυτών, από ασφυξία, αφυδάτωση, σπασμένους σβέρκους, εμφράγματα και άλλα, δήλωσε: «Υπήρξαν κάποιοι που πέθαναν διότι νήστευαν για το Ραμαζάνι... Κάποιοι ίσως ήταν μαστουρωμένοι. Κανένας δεν τους έκανε τίποτα. Αν (οι δυνάμεις ασφαλείας) εμφανιστούν επιεικείς, θα νομίσουν ότι παραδινόμαστε. Δε θα το επιτρέψω. Αυτοί (η αστυνομία και ο στρατός) έκαναν σπουδαία δουλιά. Εχουν τους επαίνους μου».

Η προκλητικά σαδιστική δήλωση του Θάκσιν δεν αποτελεί έκπληξη, αν κανείς αναλογιστεί πως ο πρωθυπουργός της χώρας αυτής είναι εκφραστής συμφερόντων που δεν έχουν καμία πρόθεση να «ανεχτούν» πολιτικές ή οικονομικές εξεγέρσεις, ή έστω πιέσεις. Ο άνθρωπος που κλήθηκε να εφαρμόσει ακόμα πιο άγρια νεοφιλελεύθερα μέτρα σχεδιασμένα από το ΔΝΤ μετά την κρίση στην Ασία το 1997-1998, με τη στήριξη των ΜΜΕ και του πολιτικού κατεστημένου, έχει να επιδείξει επαρκέστατα εχέγγυα για το πόσο αδίστακτος είναι: Από τις πρώτες μέρες της εξουσίας του περιέστειλε τις περιορισμένες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που είχαν περάσει μετά την τελευταία χούντα, η οποία έπεσε το 1992, ενώ, πέρσι, στο όνομα της καταπολέμησης της εγκληματικότητας, διέταξε αστυνομία και στρατό να αρχίσουν μια εκστρατεία τρόμου στην Μπανγκόκ η οποία κατέληξε στις εκτελέσεις τουλάχιστον 2.500 ανθρώπων, που όλοι τους μεταθανάτια κατηγορήθηκαν ως «έμποροι ναρκωτικών» - ισχυρισμός αμφίβολης αξιοπιστίας το λιγότερο, αφού οι πραγματικά μεγάλοι έμποροι ναρκωτικών είναι εξαιρετικά καλά συνδεδεμένοι και νομιμοφανείς.

Φέτος, ο Ταϊλανδός πρωθυπουργός ανέλαβε να «επαναφέρει το νόμο και την τάξη» στις πέντε νότιες μουσουλμανικές επαρχίες. Το Γενάρη, εκμεταλλευόμενος μια επίθεση αυτονομιστών σε στρατιωτική βάση, κήρυξε στρατιωτικό νόμο σε τρεις επαρχίες της περιοχής. Οι νεκροί έκτοτε πλησιάζουν τους σχεδόν 500: Από τα πιο πολύνεκρα επεισόδια ήταν αυτό στο τζαμί Κρούε Σάε τον Απρίλη, αλλά δεν ήταν το μόνο. Οι όλο και χειρότερες ακρότητες των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας στην περιοχή, που προσαρτήθηκε στην Ταϊλάνδη το 1902 (προηγουμένως αποτελούσε το μουσουλμανικό κρατίδιο Πατάνι), δεν πρέπει να εκπλήσσουν ιδιαίτερα. Την ιστορία της χώρας έχει σημαδέψει η βάρβαρη αμερικανοκίνητη εκστρατεία καταστολής της «κομμουνιστικής εξέγερσης» από το 1959 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1980, που, κατά εμβριθείς αναλυτές, υπήρξε «εξαιρετικά επιτυχημένη». Οι ΗΠΑ θεωρούσαν την Ταϊλάνδη πεδίο ενός «κρυφού» πολέμου με την Κίνα και το Βιετνάμ, και διέθεσαν κάπου ένα δισ. δολάρια, όπλα, «τεχνική βοήθεια» και «ίσως» ενορχήστρωσαν ένα πραξικόπημα...

Από αυτή την «εμπειρία» αντλούν μάλλον οι Ενοπλες Δυνάμεις, οι οποίες θεωρούν τη μουσουλμανική μειονότητα (2,3 εκατ. από το συνολικό πληθυσμό των 63 εκατ. κατ' εξοχήν βουδιστών κατοίκων της χώρας) «εχθρό», και επιρρίπτουν στις αυτονομιστικές οργανώσεις, ειδικά την Ενωμένη Οργάνωση για την Απελευθέρωση του Πατάνι (PULO), την ευθύνη για τους 200 από τους (επίσημα) 350 νεκρούς της φετινής χρονιάς. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση που έκανε στην «Μπανγκόκ Ποστ» ο στρατηγός Σιριτσάι Τουνγιατσίρι: «...Πρέπει να διεξαχθεί μια εκστρατεία ΨΠ (ψυχολογικού πολέμου) για να επανακερδηθεί η εμπιστοσύνη και η υποστήριξη των τοπικών μουσουλμάνων... Θα συναντηθώ με μουσουλμάνους κοινοτικούς ηγέτες και θα τους επιτρέψω να συμμετάσχουν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων για θέματα που επηρεάζουν τη ζωή τους». Αλλά οι κινήσεις της κυβέρνησης, ανάμεσα στις οποίες ήταν να οπλίσει τους δικαστές (!) της περιοχής, δείχνουν, σύμφωνα με ανταποκριτή του πρακτορείου IPS, ότι η προσπάθειά της να ελέγξει τα πράγματα πάει από το κακό στο χειρότερο.

Ο Κέβιν Χάρισον, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Σίτι του Χονγκ Κονγκ, σχολίασε στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» ότι ο Θάκσιν και οι άνθρωποί του στην αστυνομία και στο στρατό «πιστεύουν πως επιστρέφοντας στις παλιές τακτικές κι επειδή κατάφεραν να μείνουν ατιμώρητοι» για τις σφαγές που έχουν διαπράξει, «θα τη γλιτώσουν και τώρα». Αλλά η ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης διαψεύδει τις προσδοκίες τους. Και αυτή τη φορά, παρότι ο πανούργος πρωθυπουργός φρόντισε να εγκαταλείψει το κινεζικό τρένο και να πηδήξει στο αμερικανικό, στέλνοντας στρατό στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, η Ουάσιγκτον δεν αποκλείεται να τον αφήσει στην τύχη του. Η εφημερίδα «The Nation» έγραψε την Παρασκευή πως «ενόχλησε την κυβέρνηση των ΗΠΑ το γεγονός ότι ο Θάκσιν νόμισε πως αν μιλά κατά της διεθνούς τρομοκρατίας, μπορεί να κάνει ό,τι θέλει». Αλλά, ακόμη κι αν πέσει ο σημερινός ισχυρός άνδρας στην Μπανγκόκ, οι κοινοτικές, κοινωνικές και οικονομικές αντιθέσεις που οδήγησαν στην κρίση δε θα εκλείψουν.