Δεκατρείς σταυροί. Καρφωμένοι στο κέντρο μιας στρατοκρατούμενης πόλης όπου μόνο σαν ανέκδοτο ακούγεται η λέξη «δημοκρατία». Δεκατρία ονόματα. Εργατών που πέσανε στην πρώτη γραμμή μιας μάχης μεταξύ αφεντικών για το ποιος θα ξεζουμίσει περισσότερη εργατική δύναμη. Αυτή ήταν η μια πλευρά της εικόνας.

Την ίδια ώρα, στην ίδια πόλη, στο ίδιο σημείο, εκεί στο Σύνταγμα, χιλιάδες εργάτες που αψήφησαν τις φιέστες της Ολυμπιάδας των πολυεθνικών κι ήρθαν να τιμήσουν τους 13 νεκρούς και τους εκατοντάδες σακατεμένους στα Ολυμπιακά έργα. Και να δηλώσουν πως θα συνεχίσουν με νέους πιο δυναμικούς και αποφασιστικούς αγώνες για την υπεράσπιση της ζωής και της αξιοπρέπειας.

Αυτή ήταν η εκδήλωση τιμής που οργάνωσε χτες το ΠΑΜΕ για τις ζωές των εργατών που θυσιάστηκαν στο όνομα του «εθνικού στόχου» των Ολυμπιακών Αγώνων και στο βωμό των κερδών των καπιταλιστών.

Στο προσκλητήριο των νεκρών τα ονόματά τους ακούγονται ένα - ένα σε απόλυτη σιγή. Κλάμα βουβό χωρίς δάκρυ δίνει όρκο ότι δε θα ξεχαστούν. Οτι ο χαμός τους θα είναι ένα ακόμα σημάδι - μνημείο της βαρβαρότητας του καπιταλισμού. Διδαχή για τις νέες γενιές ότι: «Αυτό εκεί μέσα στο τσίγκινο κουτί έχει πει "Πως χρειάζεται ένα άλλο σύστημα παραγωγής" Και πως εσείς, τα εκατομμύρια οι μάζες της δουλιάς "Πρέπει να πάρετε την εξουσία" Μέχρι τότε δε θα καλυτερέψουνε τα πράματα για σας» (απόσπασμα από το ποίημα του Μπ. Μπρεχτ «Ταφή του ταραχοποιού σ' ένα τσίγκινο φέρετρο» που διάβασε από το βήμα της εκδήλωσης η εργαζόμενη Στέβη Ξέρα).

Κάθε φορά που ακούγεται ένα όνομα νεκρού, κοπέλες περνούν ένα στεφάνι ελιάς σε κάθε σταυρό. Σύμβολο νίκης γιατί μόνοι πραγματικοί πρωταγωνιστές, δύναμη δημιουργίας και προόδου, ήταν και θα είναι οι εργάτες. Οποιο χρώμα και αν έχουν, όπου και να γεννήθηκαν. Οπως έγραφε και ένα από τα πανό του ΠΑΜΕ παραφράζοντας το ποίημα «Οι εργάτες» του Κ. Παλαμά: «Εμείς οι εργάτες είμαστε, που με τον ιδρώτα μας (και το αίμα μας), ποτίζαμε τη γη για να γεννά».

Η χτεσινή εκδήλωση των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, του ΠΑΜΕ, ήταν μια ενοχλητική - για τους πολιτικάντηδες και τα αφεντικά - εκδήλωση. Μια κραυγή αγώνα στη μέση της φιέστας. Κόντρα στην απατηλή όψη γιορτής που έχουν δώσει στην πόλη για να κρατήσουν καλά θαμμένο το θανατικό που κρύβουν οι Ολυμπιακοί τους Αγώνες. Μόνο που ο θάνατος δεν κρύβεται. Ούτε η οργή μαζεύεται, όσο κι αν πυκνές παρατάσσονται γύρω από τους εργάτες οι σιδερόφραχτες ορδές των οργάνων της τάξης.

• Το γεγονός ότι η άρχουσα τάξη είχε δώσει εντολή για το θάψιμο της εκδήλωσης, εκφράστηκε και χτες με την προκλητική απουσία των μέσων ενημέρωσης που ελέγχουν κυβέρνηση, εφοπλιστές και κατασκευαστές. Η εικόνα όμως της διαδήλωσης έκανε το γύρο του κόσμου καθώς για τους δικούς τους λόγους την κάλυψαν εκτενώς όλα τα μεγάλα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Απαντώντας σ' όσους έσπευσαν να αξιώσουν να μη γίνει η χτεσινή εκδήλωση, για να μην αμαυρωθεί, δήθεν, η εικόνα της Ελλάδας, ο Γιώργος Μαυρίκος, από την Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, μιλώντας στη συγκέντρωση, σημείωσε:

«Προχωρήσαμε σ' αυτή τη συγκέντρωση, γιατί στον τόπο αυτό γνωριζόμαστε σχεδόν όλοι!

Προχωρήσαμε γιατί αυτή είναι η πραγματική Ελλάδα. Με τα προβλήματα για το λαό. Με την ακρίβεια για τους εργαζόμενους, με τις απολύσεις, τις εργασιακές σχέσεις "λάστιχο" και την ανεργία για τους πολλούς. Με τα αμύθητα κέρδη για τους λίγους. Με την αντεργατική πολιτική των κυβερνήσεων, και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Αυτοί είναι που μαυρίζουν τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων. Αυτοί είναι που με τις φιέστες προσπαθούν να κουκουλώσουν τα προβλήματα του ελληνικού λαού. Αυτοί είναι που μαύρισαν τη ζωή στις χαροκαμένες οικογένειες.

Σε δύο μέρες, στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων μερικές εκατοντάδες γιάπηδες, διευθυντές της "Coca-Cola", στελέχη της "Adidas", της "Νike" και άλλων πολυεθνικών, μεγαλοκατασκευαστές και έμποροι, διαπλεκόμενοι πολιτικοί και μιζαδόροι θα φουσκώνουν σαν τα κοκόρια από ψευτο-υπερηφάνεια.

Ξέρετε γιατί θα κοκορεύονται;

Για τα δισεκατομμύρια που ξοδεύτηκαν από την περιουσία του ελληνικού λαού. Για τα δισεκατομμύρια που τσέπωσαν οι ίδιοι από τις μίζες και τα υπερκέρδη. Για τη ληστεία που θα ακολουθήσει επί σειρά ετών μετά την Ολυμπιάδα. Για τις "αρπαχτές" που κάνουν. Για τις πλουσιοπάροχες, τις "χλιδάτες" διακοπές που κάνει ο κοσμοπολίτικος αυτός συρφετός με τον ιδρώτα άλλων. Πρόκειται για κηφήνες. Για παράσιτα που τριγυρνούν ολόχρονα από κράτος σε κράτος, από πόλη σε πόλη και λεηλατούν πλουτοπαραγωγικές πηγές, όνειρα και ελπίδες των φτωχών χωρών.

Την ίδια ώρα, στα σπίτια των 13 νεκρών εργατών θα υπάρχει θλίψη. Στα σπίτια των 240 τραυματισμένων θα ξεχειλίζει η στεναχώρια, η πίκρα και η αγανάκτηση.

Θέλουμε να ξέρουν οι συγγενείς και οι φίλοι των εργατών αυτών ότι θα είμαστε μαζί τους. Θα στηρίξουμε τον αγώνα επιβίωσης που δίνουν. Θα απαιτήσουμε να στηθεί μια μαρμάρινη Στήλη μέσα στο ΟΑΚΑ στη μνήμη των νεκρών, που θα θυμίζει τις εγκληματικές ευθύνες της μεγαλοεργοδοσίας. Θα υπογραμμίζει τις ευθύνες των κυβερνήσεων. Θα αποκαλύπτει την υποκρισία του αστικού κράτους και των λεγόμενων θεσμών του, αφού με τη δική τους κάλυψη "την έβγαλαν καθαρή" οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί αυτών των εγκλημάτων».

Και κατέληξε σημειώνοντας ότι το ΠΑΜΕ θα εντείνει αποφασιστικά τον αγώνα για τις συνθήκες Υγιεινής και Ασφάλειας στους χώρους δουλιάς. Θα συγκρουστεί με τον ΣΕΒ και τις κυβερνήσεις. Θα πολλαπλασιάσει τις προσπάθειές του για να τιμωρηθούν. Θα τονίζει τα πολιτικά στοιχεία αυτής της προσπάθειας. Θα βοηθήσει ώστε όλα τα Συνδικάτα να προτάξουν τις διεκδικήσεις για τη ζωή και την ασφάλεια των εργαζόμενων στους κλάδους τους. Θα αποκαλύπτει τις ευθύνες της κρατικοδίαιτης ΓΣΕΕ, που «κάνει την πάπια» και ρίχνει τις ευθύνες στους εργαζόμενους.

Σημείωσε ότι το ΠΑΜΕ απαιτεί να προστατευτούν και οι αθλητές από το ντοπάρισμα, που τους σπρώχνουν οι πολυεθνικές, χαιρέτισε τις προσπάθειες των Ελλήνων αθλητών και έστειλε τον ταξικό χαιρετισμό της ελληνικής εργατικής τάξης ειδικά στους αθλητές της Κούβας και κάθε χώρας που αντιστέκεται στον ιμπεριαλισμό.

Ξεχωριστή στιγμή της συγκέντρωσης ήταν όταν ανέβηκε στο βήμα να χαιρετίσει εκ μέρους των φίλων και συγγενών των Οικονομικών Μεταναστών, ο νεολαίος εργάτης Ερμάλ Ζίλφο από την Αλβανία.

«Ολα αυτά τα χρόνια, είπε, της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων με ιδιαίτερη ένταση το τελευταίο διάστημα, γίνεται προσπάθεια να μας πείσουν για το "Ολυμπιακό ιδεώδες". Γίνονται πανηγυρισμοί από τους αρμόδιους για την έγκαιρη αποπεράτωση των μεγάλων και επιβλητικών Ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Ομως κρύβουν σκόπιμα και έντεχνα τι συνέβη κατά την κατασκευή τους.

Χιλιάδες εργάτες δουλέψανε σε αυτά. Ενα πολύ μεγάλο ποσοστό ήμασταν οι οικονομικοί μετανάστες. Δουλέψαμε 10ωρα και 12ωρα, πρωί - μεσημέρι - βράδυ, για την έγκαιρη αποπεράτωσή τους. Δουλέψαμε κάτω από δύσκολες συνθήκες που πολλές φορές θύμιζαν μεσαιωνικές καταστάσεις.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, είχαμε πολλά εργατικά ατυχήματα και 13 νεκρούς εργάτες. Πολλά εργατικά ατυχήματα συνέβησαν σε μετανάστες. Εφτά από τους νεκρούς ήταν οικονομικοί μετανάστες. Πολλές φορές πληρώσαμε ακόμα και με τη ζωή μας τα κέρδη των εργοδοτών.

Ολα αυτά δε συνέβησαν τυχαία. Ηταν αποτέλεσμα της υπερεντατικοποίησης της εργασίας. Κύριος υπεύθυνος όλης αυτής της κατάστασης είναι η πολιτική που εφαρμόστηκε όλα αυτά τα χρόνια. Οι ελληνικές κυβερνήσεις υλοποιώντας τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης μας κρατάνε στην παρανομία, εργάτες χωρίς δικαιώματα, με μεροκάματα πείνας, χωρίς ασφάλιση.

Δεν έφτανε για το κεφάλαιο η στυγνή εκμετάλλευση που βιώσαμε σε αυτά τα έργα, ούτε τα ατυχήματα, ούτε οι νεκροί εργάτες, για αυτό μας ετοιμάζουν ακόμα και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι κυβερνήσεις ευθυγραμμίζονται και υλοποιούν αυτές τις πολιτικές σε όλη την Ευρώπη. Δυναμώνουν τους μηχανισμούς καταστολής ενάντιά μας με Ευρωαστυνομία και Ευρωτρομονόμους.

Η λύση είναι μόνο μία. Μαζί Ελληνες και μετανάστες ενάντια σε αυτή την πολιτική της εκμετάλλευσης, ενάντια στον ίδιο αντίπαλο που είναι το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του. Η οργάνωση των μεταναστών στα συνδικάτα και στα σωματεία πρέπει να γίνει υπόθεση όλων μας. Από κοινού πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι μας για το δυνάμωμα της πιο ταξικής φωνής των εργαζομένων, του ΠΑΜΕ».

Οι φιέστες, τα πανηγυράκια, τα βεγγαλικά και τα πολύχρωμα πυροτεχνήματα δεν μπορούν να κρύψουν το τεράστιο κόστος των έργων, που καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι, ακόμη και τα παιδιά μας, μέσα από περικοπές στα κοινωνικά δικαιώματα στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια, στα μεροκάματα, στις συντάξεις.

Δεν μπορούν να κρύψουν τα τεράστια κέρδη της πλουτοκρατίας, μέσα από το βρώμικο αλισβερίσι και εξοντωτικό στρίμωγμα των εργαζομένων, κέρδη και υπερκέρδη που μυρίζουν αίμα εργατών.

Δεν μπορεί να κρύψουν ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το πρόσχημα, η καλή αφορμή για την επιβολή του μοντέλου κοινωνίας που θέλει το πολιτικό τους σύστημα, η μετατροπή των πόλεων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Δεν μπορούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να κρύψουν ότι έχρισαν τους Νατοϊκούς δολοφόνους, προστάτες των Ολυμπιακών Αγώνων, κρύβοντας με τι προτίθενται να ανταποδώσουν τις υπηρεσίες του Νατοϊκού ευεργέτη. Μήπως με αποστολή Ελλήνων στρατιωτών στο Αφγανιστάν και ακολούθως στο Ιράκ;

13 νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες, εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία, αφαίρεση δικαιωμάτων, μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας, 10ωρα, 12ωρα για τη γρήγορη αποπεράτωση των έργων που συνοδευόταν από την καταβολή μπόνους δισεκατομμυρίων στο κεφάλαιο, μπόνους θανάτου για την εργατική τάξη.

Οι οικογένειες των νεκρών μας συναδέλφων αν βλέπουν, αν έχουν κουράγιο να δουν τις φιέστες και τα βεγγαλικά, θα εξοργίζονται, γιατί γνωρίζουν ότι στο βωμό του κέρδους, η ζωή αυτών που παράγουν τον πλούτο, η ζωή του εργάτη δε λογαριάζεται.

Πιότερο θα σκέφτεται έτσι η οικογένεια του μετανάστη που σαν ανταμοιβή μπορεί να βρεθεί μπροστά στην επαναπροώθηση μόλις η σιδερόφραχτη γιορτή των πολυεθνικών τελειώσει.

Ο θάνατος του εργάτη, το σακάτεμά του, η επαγγελματική ασθένεια, είναι άμεσα συσχετισμένα με την αντιλαϊκή πολιτική και τον τρόπο παραγωγής. Κι αυτός ο τρόπος είναι καπιταλιστικός. Ο νεκρός εργάτης δεν κοστίζει, απλώς θα τον αντικαταστήσουν. Η ζωή του εργάτη είναι τζάμπα για τον εργοδότη και για έναν άλλο λόγο. Το χρηματικό κόστος των ατυχημάτων πληρώνεται από τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή από τους εργάτες και μόνο από αυτούς. Γιατί εργοδοτικές και κρατικές εισφορές υπεραξία είναι.

Ο εργάτης δεν είναι νούμερο στη στατιστική όπως τον θέλουν. Είναι αξία αναντικατάστατη. Θα υπερασπίσουμε με κάθε τρόπο και μορφή πάλης τη ζωή μας και τη σωματική μας ακεραιότητα στους χώρους δουλιάς.

Και είναι σίγουρο ότι αν αυτό δεν το είχαμε κάνει με δεκάδες απεργίες και στάσεις εργασίας στα Ολυμπιακά έργα, η αιμορραγία θα ήταν μεγαλύτερη, ο αριθμός των νεκρών μας θα ήταν τριψήφιος.

Από αυτό το βήμα δηλώνουμε ότι έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς με όλους αυτούς που κάθε χαρτονόμισμα από τις πλούσιες καταθέσεις τους έχει πάνω του και από μια σταγόνα αίμα ενός νεκρού εργάτη.

Με όπλο μας την άρνηση και ανυπακοή στα σχέδια ΕΕ, κεφαλαίου και πολιτικών του υπαλλήλων, θα ξετυλίξουμε τη δράση μας για νέα δικαιώματα, για το δικαίωμα στη δουλιά και στην επιβίωση των ανέργων, για το δικαίωμα στη μόρφωση των παιδιών μας. Θα απλώσουμε ασπίδα αλληλεγγύης στους οικονομικούς μετανάστες ενάντια στο καθεστώς απελπισίας και απόγνωσης που στοχεύουν να τους οδηγήσουν μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων.

Γνωρίζουμε ότι οι αντεργατικές πολιτικές δεν ανατρέπονται με μια σπρωξιά, χρειάζεται η ανάπτυξη, το δυνάμωμα των ταξικών αγώνων, η επιβολή αλλαγών στο συσχετισμό δύναμης σε συνδικαλιστικό, κοινωνικό, πολιτικό επίπεδο.

Σ' αυτό το πεδίο επιλέγουμε την τακτική μας χωρίς να αναβάλλουμε στο αύριο αυτό που μπορούμε να κατακτήσουμε σήμερα. Οταν η αδικία γίνεται νόμος, ο ενωμένος ταξικός αγώνας, η αντίσταση, η αναμέτρηση, η σύγκρουση γίνεται καθήκον.

Ετσι, τιμούμε τους δολοφονημένους συναδέλφους.