ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Επέμβαση για το...

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου είναι το «νευρικό σύστημα» του Σουδάν. Και είναι - από αρκετά έως πολύ - ανεπτυγμένο στο κεντρικό και ανατολικό τμήμα της χώρας. Αλλά σχεδόν ανύπαρκτο στο δυτικό τμήμα. Δηλαδή, στην επαρχία Νταρφούρ (με επιφάνεια ίση με εκείνη της Γαλλίας), που πολλοί πιθανολογούν πως πέρα απ' τα βοσκοτόπια και τους υδροφόρους ορίζοντες «κρύβονται» λίμνες μαύρου χρυσού...

Ομως, είναι ήδη γνωστό πως στο διάσημο πλέον Νταρφούρ, κάποιοι ετοιμάζονται να βάλουν χέρι. Με πρώτους τους Αμερικανούς, τους Βρετανούς, τους Γάλλους, τους Ολλανδούς και τους Αυστραλούς, που ήδη έχουν δηλώσει πρόθυμοι για τη συμμετοχή τους στην εξαπόλυση μίας ακόμη επέμβασης. Για ...τους γνωστούς «ανθρωπιστικούς λόγους», όπως, π.χ., στη Σομαλία το '92 ή στο Κοσσυφοπέδιο το '99. Με το γνωστό κόστος σε ζωές άμαχου πληθυσμού, που τότε δε θα πέφτουν νεκροί (όπως τώρα) από τα πυρά των παραστρατιωτικών Τζαντζαγουίντ ή την πείνα... Αλλά απ' τα «αδέσποτα» πυρά των «πολυεθνικών δυνάμεων» επέμβασης, που ήδη ετοιμάζονται...

... ξαναμοίρασμα της τράπουλας!

Τα «παιχνίδια» πετρελαίου στο Σουδάν έχουν αρχίσει προ πολλού. Το 1965, η αμερικανική πετρελαϊκή CHEVRON ξεκίνησε τις έρευνες και γεωτρήσεις στο Νότιο και Ανατολικό Σουδάν. Αλλά για διάφορους λόγους τις εγκατέλειψε. Και μετά ανέλαβαν άλλες εταιρίες (κυρίως από Καναδά, Μαλαισία, Κίνα) που μέσα στην τελευταία 20ετία πραγματοποίησαν τεράστια έργα υποδομής κυρίως όσον αφορά στο δίκτυο πετρελαιαγωγών. Προ τριών ετών, στο παιχνίδι μπήκαν και άλλοι (π.χ. Πακιστάν, Αλγερία, αλλά και αμερικανικές εταιρίες).

Ομως, με δεδομένα τα προβλήματα στη Μέση Ανατολή και στη Σαουδική Αραβία, κάποιοι (πολύ συγκεκριμένα οι ΗΠΑ και η Βρετανία) απαιτούν το ξαναμοίρασμα της τράπουλας. Ειδικά στο Σουδάν, που είναι ένα απ' τα βασικά κομμάτια που τους λείπουν στο πετρελαϊκό, γεωστρατηγικό παζλ της Ανατολικής Αφρικής, την οποία η Ουάσιγκτον θεωρεί πως ελέγχει σε μείζονα βαθμό. Οπως, άλλωστε, θεωρεί πως «σχεδόν ελέγχει» και τις περισσότερες δυτικοαφρικανικές πετρελαιοπαραγωγούς χώρες...

Ετσι, οι ανέστιοι (ως επί το πλείστον) κάτοικοι του Νταρφούρ, που ταλανίζονται τα τελευταία χρόνια από τη λαίλαπα των αραβικών παραστρατιωτικών οργανώσεων και απειλούνται με λιμοκτονία, σύντομα θα έρθουν αντιμέτωποι και με έναν ακόμη εφιάλτη. Εκείνον της στρατιωτικής επέμβασης, για «ανθρωπιστικούς λόγους»! Που σχεδιάζεται να εξαπολυθεί αφού, βεβαίως, βολιδοσκοπήσουν το έδαφος οι λιγότεροι από 500 στρατιώτες-«πειραματόζωα» της Αφρικανικής Ενωσης...

Κακομοίρης

«Ουδόλως μου χάλασε την όρεξη η τούρτα του Σαββόπουλου. Κακομοίρικη ήταν, κακομοίρηδες την έφαγαν. Στα μούτρα τους που λένε. Μεταξύ μας, και λίγα έκανε. Με τον ιλιγγιώδη ρυθμό αυτοκλωνοποίησης θα μπορούσε να είχε διαπράξει τα πάντα. Από μπέιμπι σίτερ των διδύμων του Καραμανλή και υποβολέας του Ανδρέα Μικρούτσικου, μέχρι να κάνει σεγκόντο στην Πάνια. Και τι μ' αυτό; Αλλο πράγμα ο καλλιτέχνης, εντελώς άλλο το έργο του. Αλλωστε οι άνθρωποι φεύγουν, η "συγκέντρωση της ΕΦΕΕ" μένει. Μην κάνετε το λάθος να τα ταυτίζετε. Αλλιώτικα κινδυνεύετε από σχιζοφρένεια. Γιατί πώς θα συμφιλιωθεί μέσα σας ο Σεφέρης της προδοτικής συμφωνίας της Ζυρίχης με τον Σεφέρη της μεγάλης ποίησης; Μωρέ δεν πα' να σουλατσάρει α λα μπρατσέτα με τον Γκλύξμπουργκ. Δικαίωμα και καπέλο του. Τι είμαι εγώ, ο παιδονόμος του; Εδώ κοτζάμ Γκορμπατσόφ κατέληξε πίτσα, ο Σαββόπουλος μας πείραξε; Δεν μπορεί, θα το έχετε ακούσει. Το πνεύμα (του καλλιτέχνη) πρόθυμον, αλλά η σαρξ (του κακομοίρη) αδύναμος!».

Του Δημήτρη Δανίκα, από τη χτεσινή «Στήλη Αλατος», στα «ΝΕΑ».

Συνεντεύξεις...

Σειρά συνεντεύξεων σε ξένες εφημερίδες και πρακτορεία ειδήσεων δίνει τον καιρό αυτό ο Κ. Καραμανλής και, βέβαια, υπόσχεται «ωραίους και ασφαλείς Ολυμπιακούς Αγώνες». Οταν οι τελευταίοι τελειώσουν και με αρχή την καθιερωμένη, ετήσια πρωθυπουργική παρουσία στη Διεθνή Εκθεση της Θεσσαλονίκης, στις αρχές Σεπτέμβρη, θα αρχίσει τις συνεντεύξεις Τύπου στα εγχώρια ΜΜΕ, για να μάθουν και οι ...ιθαγενείς το «λογαριασμό» του ...ωραίου και του ...ασφαλούς!

Οι κολασμένοι έχουν το δίκιο

Προκαλούν οι ξενοδόχοι. Ισχυρίστηκαν χτες ότι η σημερινή απεργία των ξενοδοχοϋπαλλήλων είναι «άνευ αντικειμένου και εκβιαστική»! Μάλιστα, δήλωσαν ότι είναι αυτοί, οι ξενοδόχοι, που έχουν συμβάλει τα μέγιστα για την πραγματοποίηση των Ολυμπιακών Αγώνων και ότι η απεργία αποτελεί παράγοντα δυσφήμισής τους. Τέτοια διαστρέβλωση της πραγματικότητας μέσα σε λίγες λέξεις θα τη ζήλευε ακόμα και ο Γκαίμπελς.

Ο «παράδεισος» που υπόσχονται οι ξενοδόχοι στους πελάτες τους στηρίζεται στο κολαστήριο που ζουν καθημερινά οι εργαζόμενοι στα μαγειρεία, τους διαδρόμους, στην υποδοχή και αλλού. Κολαστήριο που μεταφράζεται σε περίπου 500 ευρώ βασικό μισθό το μήνα. Λιγότερο, δηλαδή, για ορισμένες κατηγορίες, ακόμα και από όσο κοστίζει το δωμάτιο για μια βραδιά. Στο διαρκές αίσθημα αβεβαιότητας που ξεκινά από την πρώτη, ακόμα, ώρα δουλιάς, καθώς οι ελαστικές μορφές εργασίας οργιάζουν στο χώρο. Με την πιο σκληρή από αυτές να είναι οι συμβάσεις μιας μέρας. Προσλαμβάνεσαι το πρωί και απολύεσαι το βράδυ. Είναι ακόμα πρόκληση και με όρους επικαιρότητας. Αυτούς στους οποίους αρνούνται να δώσουν πενιχρές αυξήσεις, αυτούς ακριβώς καλούν να σπεύσουν να αγοράσουν τα πανάκριβα εισιτήρια των Ολυμπιακών Αγώνων. Για να πλουτίσουν και άλλο οι πολυεθνικές.

Η προκλητική στάση των ξενοδόχων έχει πολλές αιτίες. Είχαν μάθει χρόνια τώρα να δρουν ασύδοτα, χωρίς να αντιμετωπίζουν μεγάλες αντιδράσεις. Τώρα που ο εργαζόμενος σήκωσε το κεφάλι του αιφνιδιάστηκαν γιατί «λογάριαζαν χωρίς το ξενοδόχο». Ειδικά, τώρα που περιμένουν να βγάλουν λεφτά με το τσουβάλι. Ενώ η στήριξη που τους παρέχεται όλα αυτά τα χρόνια από τις εκάστοτε κυβερνήσεις του κεφαλαίου, σήμερα θεωρούν ότι δεν είναι αρκετή. Οι αντεργατικοί νόμοι, το κλίμα τρομοκρατίας, το χτύπημα των ΜΑΤ στην προηγούμενη απεργία δεν έχουν καταφέρει να πτοήσουν τους εργαζόμενους.

Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι συνεχίζουν τον αγώνα τους, απαιτώντας κατώτερο βασικό μισθό 1.100 ευρώ. Οχι γιατί λατρεύουν το χρήμα, όπως κάνουν τα αφεντικά. Αλλά γιατί θέλουν, επιτέλους, να ζήσουν με κάποια αξιοπρέπεια, αυτοί και οι οικογένειές τους. Γιατί στο κάτω - κάτω αν δεν υπάρξουν αυτοί τα ξενοδοχεία δε λειτουργούν. Αυτοί, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι, είναι οι μοναδικοί παραγωγοί του πλούτου. Τα χέρια τους και το μυαλό τους είναι η μοναδική κινητήρια δύναμη της ανθρωπότητας. Και αυτήν την καρπώνονται οι ξενοδόχοι και τα κάθε λογής αφεντικά.

Ηδη η μάχη που δίνουν τούτο τον καιρό οι ξενοδοχοϋπάλληλοι έχει σημειώσει μια σημαντική νίκη. Συνειδήσεις εκπαιδευμένες χρόνια από τους εργατοπατέρες στο φόβο και τη μοιρολατρία, αφυπνίστηκαν χάρη στη συνεπή δράση των ταξικών δυνάμεων. Εμαθαν ότι τα αφεντικά τρομάζουν «μη σπάσει η φούσκα από τα γλυκά που ροκανίζουν» μόνο μπροστά στον αταλάντευτο ταξικό αγώνα. Τούτη η πρώτη νίκη δεν πρέπει να μείνει εκεί. Αλλά να γίνει συνολικά κανόνας και τρόπος ζωής των εργαζομένων. Κι από αυτήν την άποψη, η σημερινή απεργία στα ξενοδοχεία απαιτεί τη στήριξη του συνόλου των εργαζομένων.