Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν αναμφισβήτητα ένα μεγάλο διεθνές αθλητικό, κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό γεγονός. Από την αναβίωσή τους, το 1896, αναδείχτηκαν σε ένα διεθνή θεσμό, που, με την ανάπτυξή του, ασκεί επίδραση στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, στις διεθνείς σχέσεις και σ' όλες τις πλευρές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Η επίδραση αυτή γίνεται εντονότερη στις χώρες, όπου κάθε τέσσερα χρόνια τελούνται.

Στην ιστορική περίοδο που διανύουμε, μετά τις ανατροπές και της ανακατατάξεις του τέλους της δεκαετίας του '80, η κυριαρχία των πολυεθνικών και του ιμπεριαλισμού δίνει στους Ολυμπιακούς Αγώνες το στίγμα της εμπορευματοποίησης του αθλητισμού, της πολύμορφης αξιοποίησής τους σε βάρος των κοινωνικών αναγκών και δικαιωμάτων λαών και χωρών.

Το ΚΚΕ, στηριγμένο σε μια ξεκάθαρη και επιστημονική ανάλυση της πραγματικότητας, τοποθετήθηκε εξ αρχής στην υπόθεση των Ολυμπιακών Αγώνων, από την περίοδο της διεκδίκησής τους. Τους αντιμετώπιζε ως ένα πεδίο αναμέτρησης, στο οποίο οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα έπρεπε να δώσουν το δικό τους στίγμα. Στην ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ («Ρ» 2/4/1997), με αφορμή το «φάκελο διεκδίκησης» των Αγώνων, η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ έθετε ορισμένες κρίσιμες προϋποθέσεις, οι οποίες θα έδιναν νόημα στους Αγώνες, θέτοντάς τες, ταυτόχρονα, και ως στόχους πάλης του κινήματος: «Την αναβάθμιση των Αγώνων στην κοιτίδα τους με αντίθεση στην εμπορευματοποίηση. Την εξασφάλιση ότι στην πορεία θα αντιμετωπιστούν χρονίζοντα ζητήματα του αθλητισμού (θεσμικό πλαίσιο, έρευνα - τεκμηρίωση, χρηματοδότηση), ώστε να μπορούν όλοι οι Ελληνες να αθλούνται. Την εξασφάλιση όρων ότι δε θα υπάρξει οικονομική επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων και οι οικονομικές διαδικασίες θα είναι απόλυτα διαφανείς. Το κοινωνικό όφελος από έργα αθλητικής και άλλης υποδομής. Την ουσιαστική αναβάθμιση του περιβάλλοντος».

Με την επισήμανση, στην ίδια ανακοίνωση, ότι «η παρουσίαση του φακέλου διεκδίκησης των Αγώνων, αλλά και οι γενικότερες κυβερνητικές επιλογές δεν κινούνται στους παραπάνω άξονες», τόνιζε: «Η πάλη για την αποκατάσταση των αξιών του Ολυμπιακού κινήματος, του θεσμού των Ολυμπιακών Αγώνων, συνδέεται κατ' εξοχήν με την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων σε κάθε χώρα και διεθνώς σε βάρος της κυριαρχίας των πολυεθνικών».

Σ' όλη τη διάρκεια των επτά χρόνων που μεσολάβησαν από την ανάθεση των Αγώνων έως την πραγματοποίησή τους, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεν έπαψε να αποκαλύπτει τις μεθοδεύσεις και τις στοχεύσεις της άρχουσας τάξης και των πολυεθνικών.

Την άνοιξη του 2000, όταν η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, με αφορμή την καθυστέρηση στην κατασκευή των έργων, απείλησε με αφαίρεση της διοργάνωσης, το ΚΚΕ σημείωνε ότι οι εξελίξεις «ενισχύουν παραπέρα την προσπάθεια ιδεολογικής χειραγώγησης και μαζικού αποπροσανατολισμού του λαού και της νεολαίας, που εδώ και καιρό αναπτύσσεται μεθοδευμένα και πολύμορφα. Προσπάθεια, που σκοπό έχει την εκμετάλλευση του πατριωτικού συναισθήματος του λαού για να τον εμποδίσει να διακρίνει όσους, πίσω από το λεγόμενο όραμα των Ολυμπιακών Αγώνων, λειτουργούν με μοναδικό κριτήριο το κέρδος του απάτριδος κεφαλαίου» (Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, 21/4/2000).

Αποκαλυπτική, όμως, ως προς τις προβλέψεις του Κόμματος γι' αυτά που είδαμε στη διάρκεια των Αγώνων, ήταν η παρέμβαση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, στην προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για το θέμα αυτό στις 2/4/2000. Ας τη δούμε:

«...ο πρωταθλητισμός, είπε, σε επίπεδο χώρας ή αθλητών δεν μπορεί να στηρίζεται στους χορηγούς, που βγάζουν χρήματα στις πλάτες των διαγωνιζόμενων αθλητών, ούτε στο ντοπάρισμα... Τα τελευταία χρόνια, αρκετές φορές βγήκαν στο φως της δημοσιότητας περιπτώσεις παγκόσμια γνωστών Ολυμπιονικών, που πεθαίνουν ή αρρωσταίνουν λίγα χρόνια αφού αφήσουν το άθλημα, συνεπεία του ντόπινγκ». Σχετικά με το κόστος, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ είχε τοποθετήσει το πρόβλημα ως εξής: «...υπάρχει σκότος ή και παραπλάνηση ακόμα. Το ζήτημα είναι πρωτίστως πολιτικό, δεν είναι τεχνικό. Ο λαός δικαιούται να γνωρίζει τι θα κοστίσει η Ολυμπιάδα και πώς θα αποπληρωθεί. Ο λαός γνωρίζει ότι τα οφέλη και τα βάρη δε μοιράζονται με τον ίδιο τρόπο. Τα οφέλη τα καρπώνονται οι λίγοι, ενώ τα βάρη τα επωμίζονται οι πολλοί, ο λαός. Τα βάρη των πολλών είναι η άλλη όψη των κερδών των λίγων... Περισσεύουν χρήματα για να γίνει η Ολυμπιάδα, αλλά δεν περισσεύουν χρήματα για ανθρώπινους μισθούς και συντάξεις, για δωρεάν Παιδεία και Υγεία... Ολα δείχνουν ότι το συνολικό κόστος θα ξεπεράσει τα 2 τρισ. δρχ.» (σ.σ. τόσο το είχαν ανεβάσει τότε). Τώρα λέγεται ότι ξεπερνά τα 7,5 δισ. Ευρώ, δηλαδή τα 2,6 τρισ. δρχ.!

Οσο για τις εξαγγελίες περί συμβολής των Αγώνων στην ανάπτυξη και την αντιμετώπιση της ανεργίας, το ΚΚΕ από τότε προειδοποιούσε: «Τάχα ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι εφαλτήριο ανάπτυξης, αλλά και καταπολέμησης της ανεργίας, με το επιχείρημα ότι θα γίνουν έργα και θα αναπτυχθούν υπηρεσίες. Οσο αντιμετώπισε την ανεργία το πρώτο και δεύτερο πακέτο της ΕΕ και οι επενδύσεις που έγιναν, άλλο τόσο θα αντιμετωπίσει το μεγάλο αυτό πρόβλημα η Ολυμπιάδα του 2004. Οι θέσεις εργασίας που δημιουργούνται θα είναι προσωρινές. Θα γίνεται ανακύκλωση των ανέργων και της ανεργίας. Και με αυτόν τον τρόπο θα διευκολυνθεί η γενίκευση της ελαστικής εργασίας, δηλαδή της πιο κακοπληρωμένης και ανασφαλούς εργασίας, που θέλει να επιβάλει κατά κράτος η κυβέρνηση και γενικότερα η πολιτική του ευρωπαϊκού και διεθνούς μονοπωλιακού κεφαλαίου...».

Αναφερόμενη, επίσης, στο θέμα της έντασης της κρατικής βίας και καταστολής, με πρόσχημα την Ολυμπιάδα, η ΓΓ του ΚΚΕ σημείωνε τότε:

«Η Ολυμπιάδα 2004 θα αξιοποιηθεί για να νομιμοποιηθεί η κρατική βία και καταστολή. Ολοι οι αντιδημοκρατικοί νόμοι που είναι στο συρτάρι, ανεξάρτητα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, θα μπουν σε ενέργεια με άλλοθι τις 15 μέρες της τέλεσης. Για την πάταξη της λεγόμενης τρομοκρατίας, δηλαδή της δράσης του λαϊκού κινήματος, ως και την απαγόρευση πολιτικής διαφήμισης στο κέντρο της Αθήνας, πάντα με πρόσχημα την κοσμιότητα του χώρου... ξεκίνησε ο πόλεμος των μυστικών υπηρεσιών και των πιο ανοιχτών διασυνδέσεων με την πολιτική μας ζωή. Πιο ανοιχτά και επίσημα πια, θα βρεθεί η χώρα μας για τέσσερα χρόνια και όχι μόνο, στα χέρια μιας μυστικής υπηρεσίας, της CIA ή και περισσότερων π.χ. και της "Μοσάντ" στο όνομα της τήρησης της τάξης και της ασφάλειας. Οτι οι ελληνικές υπηρεσίες έχουν στενή σχέση με ξένες υπηρεσίες, ότι οι ξένες υπηρεσίες στην Ελλάδα, εν γνώσει της κυβέρνησης, κάνουν ό,τι θέλουν». Ετσι δεν εξελίχτηκαν τα πράγματα με αφορμή τους Αγώνες;

Μετά το φθινόπωρο του 2001, υπό την πίεση των ΗΠΑ, της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και άλλων διεθνών οργανισμών, μπήκε μπροστά μια μηχανή περιστολής δημοκρατικών ελευθεριών και ατομικών δικαιωμάτων, υπό το πρόσχημα της ασφάλειας. Η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα με δηλώσεις της, στις 19 Σεπτέμβρη του 2003, επισήμαινε: «Θεωρούμε ότι σε πολλές περιπτώσεις η ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων από την κυβερνητική κυρίως πλευρά αξιοποιείται με έναν τέτοιο τρόπο, που μας επιτρέπει να λέμε ότι ενδεχομένως μετά τη λήξη τους θα έχουμε φορτωθεί ένα αστυνομικοστρατιωτικό σύστημα παρέμβασης και παρακολούθησης, το οποίο οπωσδήποτε θα είναι σε βάρος των ελευθεριών των ελληνικού λαού». Βεβαίως, στη συνέχεια, είχαμε και την επίσημη πρόσκληση του ΝΑΤΟ, για να 'ναι σίγουροι οι ιθύνοντες ότι θα γίνει ακόμη καλύτερα η δουλιά τους...

Σταθήκαμε σε κάποιες κρίσιμες στιγμές αυτής της επτάχρονης πορείας. Η παράθεση των εκτιμήσεων και των θέσεων του ΚΚΕ σε σημαντικές πτυχές των Αγώνων πιστεύουμε ότι δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να διαπιστώσει την πλήρη επιβεβαίωσή τους.