Συγκεκριμένα, οι Επιτροπές Ειρήνης Χαλανδρίου και Αγ. Παρασκευής πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας και πορεία μέχρι το Κέντρο του οποίου επίτιμος πρόεδρος είναι ο πρέσβης των ΗΠΑ, Τ. Μίλερ. «Πίσω απ' το πολιτιστικό πρόγραμμα που ξεκινάει την Παρασκευή 14 Μάη κρύβεται μια καλά μελετημένη προσπάθεια άμβλυνσης της αντιαμερικανικής διάθεσης του λαού μας και εξωραϊσμού της αμερικανικής πολιτικής», τονίζουν σε σχετική ανακοίνωση οι Επιτροπές Ειρήνης.

Στην ουσία δηλαδή, η αμερικανική πρεσβεία επιχειρεί να δείξει «ένα καλό πρόσωπο», δήθεν παραγωγής πολιτιστικού έργου στη χώρα μας, ενώ την ίδια στιγμή βασανίζουν αμάχους στο Ιράκ. Πράγματι, όπως σημείωσε ο Γ. Δούρος από τη Γραμματεία της ΠΕΔΥΕ, «αυτή τη στιγμή επιδίωξη της αμερικάνικης κυβέρνησης είναι μέσω της πρεσβείας της να κάμψει το αντιιμπεριαλιστικό πνεύμα του ελληνικού λαού». Ας μη ξεχνάμε ότι αυτή η ενέργεια έρχεται πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι από τις πρόσφατες αποκαλύψεις του «Ρ» για επέμβαση της αμερικανικής πρεσβείας σε ζητήματα εθνικού συμφέροντος, όπως η διαχείριση των απορριμμάτων, όπου και καλούσε σε... εθνικό διάλογο. «Δε θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί, θα τους χαλάμε τα σχέδια. Κάθε μέρα θα μας βρίσκουν στο δρόμο», τόνισε χαρακτηριστικά ο Γ. Δούρος.

Η πορεία ξεκίνησε από την πλατεία της Αγ. Παρασκευής όπου οι συγκεντρωμένοι με κεντρικό σύνθημα «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι, είστε ανεπιθύμητοι». Μέσω των κεντρικών δρόμων του Χαλανδρίου κατευθύνθηκαν στο Κέντρο Τεχνών. Συνθήματα όπως «Φρίκη, φρίκη στη Βαγδάτη, ο πολιτισμός τους είναι μια απάτη», «Του Μπους, του Μπλερ ο πολιτισμός είναι ο απάνθρωπος ο ιμπεριαλισμός», «Δε σας θέλει ο λαός, πάρτε το Κέντρο σας και μπρος», δόνησαν την περιοχή μεταφέροντας κάλεσμα στο λαό της πόλης στη νέα αυτή πρόκληση.

Τέλος, οι διαδηλωτές έκαναν αλυσίδες μπροστά από την είσοδο του Κέντρου και προσπάθησαν να αποτρέψουν τους προσκεκλημένους του πρέσβη να μπουν σε αυτό. Ο Τ. Μίλερ και οι προσκεκλημένοι του τελικά μπήκαν στο Κέντρο από άλλη πόρτα του κτιρίου. Ολα τα παραπάνω εξελίχθηκαν κάτω απ' το «άγρυπνο» βλέμμα αρκετών ασφαλιτών αλλά και αστυνομικών δυνάμεων. Στην κινητοποίηση συμμετείχε και ο Σήφης Κωτσαντής, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Μετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες η προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πήγε πολύ πίσω. Πλέον, με διάφορα προσχήματα, κυρίως την αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας», λαμβάνονται συνεχώς μέτρα σε βάρος των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών. Ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, μπορούν να ξεσκίζουν το διεθνές δίκαιο, ενώ οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι καταφέρνουν και κινούνται σε καθεστώς ασυλίας για οποιαδήποτε πράξη τους.

Τα παραπάνω είναι μερικά από τα συμπεράσματα όπου κατέληγε κανείς παρακολουθώντας το συνέδριο του «Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα». Κατά βάση οι ομιλητές δεν έπιαναν την ουσία του ζητήματος, τη βάση κάθε καταπίεσης, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χώρας από άλλη ισχυρότερη χώρα, τον ιμπεριαλισμό. Γενικά εξέφρασαν την πίστη τους ότι με περισσότερους και καλύτερους θεσμούς, με δραστηριοποίηση περισσότερων από τις διαβόητες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, μπορούμε να επιτύχουμε μια καλύτερη διαχείριση και να εξανθρωπίσουμε το σύστημα. Πάντως, ακόμα κι έτσι η πραγματικότητα δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη κι ασχολίαστη.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Γ. Σταυρόπουλος τόνισε πως τα θεσμοποιημένα ατομικά δικαιώματα αποτελούν το μεγαλύτερο περιορισμό απέναντι στην κρατική βία. Πως παρότι η κατάσταση γύρω από την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έδειχνε θετική στη μεγαλύτερη διαδρομή του 20ού αιώνα, τα τελευταία χρόνια συγκεντρώθηκαν μαύρα σύννεφα στον ορίζοντα. Κι αυτό λόγω πολιτικών εξελίξεων, όπως η «κατάρρευση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου», η συγκέντρωση πρωτοφανούς εξουσίας - πολιτικής και οικονομικής - σε λίγα χέρια και η «παγκοσμιοποίηση». Εξέφρασε την άποψη ότι το διεθνές δίκαιο μπορεί να αποτελέσει εργαλείο στην προάσπιση των δικαιωμάτων μας. Ωστόσο, κι ο ίδιος αναγνώρισε ότι πολλές φορές λαμβάνονται αποφάσεις, οι οποίες όμως δεν υλοποιούνται. Επ' αυτού ανέφερε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τις ΗΠΑ, οι οποίες κατά γενική πλέον ομολογία ερμηνεύουν το διεθνές δίκαιο κατά το δοκούν.

Ενδιαφέρον παρουσίασε και η τοποθέτηση του Γ. Παπαδημητρίου, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Θύμισε ότι η Ευρωπαϊκή Κοινότητα στην ίδρυσή της αγνόησε την υποχρέωση προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οτι αργότερα συντάχθηκαν κείμενα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής έννομης τάξης, τα οποία όμως δεν είχαν δεσμευτικό χαρακτήρα. Παρέπεμψε ως λύση στη συμπερίληψη σχετικών διατάξεων στο υπό διαμόρφωση Ευρωσύνταγμα, παραβλέποντας βέβαια ότι το όλο αυτό κείμενο χαρακτηρίζεται από αντιδραστικότητα και οπισθοδρόμηση, με διατάξεις που, π.χ., αναγνωρίζουν και προστατεύουν τα δικαιώματα του επιχειρηματία, αλλά αγνοούν παντελώς τα δικαιώματα του εργαζομένου. Π.χ., το δικαίωμά του στη διαμαρτυρία, στην απεργία, απέναντι στον εργοδότη.

Από την πλευρά της η διευθύντρια του γραφείου του Υπατου Αρμοστή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Βελιγράδι, Λ. Γουάισμπεργκ, υπογράμμισε ότι η προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μόνο ικανοποιητική δεν είναι. Υπογράμμισε ότι με πρόσχημα την «ασφάλεια» σήμερα επιτυγχάνονται ισχυρά πλήγματα στα δικαιώματά μας. Ανέφερε ως σχετικό παράδειγμα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που έστησαν οι ΗΠΑ στο Γκουαντανάμο της Κούβας και τις τεχνικές ανάκρισης που εφαρμόζουν οι φύλακες. Κρατούνται εκεί άνθρωποι εδώ και δυο χρόνια, χωρίς να τους έχει απαγγελθεί ακόμα κάποια κατηγορία, χωρίς να έχουν καμία πρόσβαση σε δικηγόρο, είπε, και συμπλήρωσε χαρακτηριστικά: «Οι κίνδυνοι από την τρομοκρατία έχουν επεκταθεί σε μεγάλο βαθμό, αλλά το ίδιο και οι κίνδυνοι από τα αντιτρομοκρατικά μέτρα». Τέλος, ανέφερε ότι ενώ πολλοί ιδιώτες βρίσκονται μπλεγμένοι στα γρανάζια του νόμου για διάφορους λόγους, υπάρχουν επιχειρήσεις, παντοδύναμες πολυεθνικές, με δυνατότητα να ξεφεύγουν από το νόμο στις χώρες όπου δραστηριοποιούνται. Ισότητα;