Ξεκίνησε, χτες στη Ρώμη, η διαδικασία συγκρότησης του Ευρωπαϊκού Αριστερού Κόμματος, (ΕΑΚ), που κυοφορείται εδώ και πολύ καιρό. Σε άρθρο για τα ευρωπαϊκά κόμματα, («Ρ» 25/4/2004), αναφερθήκαμε αναλυτικά και τεκμηριωμένα, με βάση τον κανονισμό της ΕΕ για τη συγκρότηση και τη λειτουργία τους, αποδεικνύοντας ότι πρόκειται για κόμματα ολοκληρωτικά δεσμευμένα από τις Συνθήκες και τα όργανα της ΕΕ. Ο κανονισμός αναφέρει πως το ευρωπαϊκό πολιτικό κόμμα πρέπει «να διασφαλίζει ότι το καταστατικό και οι δραστηριότητές του σέβονται τους βασικούς στόχους της Ενωσης... σύμφωνα με τη Συνθήκη Ιδρυσης της ΕΕ, και ιδίως το άρθρο 191 (σ.σ. Συνθήκη Μάαστριχτ)». Απ' αυτές τις δεσμεύσεις και ρόλους δεν μπορεί να ξεφύγει ούτε το ΕΑΚ. Αλλωστε, οι δυνάμεις που πάνε να το συγκροτήσουν, όπως ο ΣΥΝ, είναι δυνάμεις, αν και όχι απόλυτα ομοιογενείς, του ευρωμονόδρομου. Πρόκειται, επομένως, για κόμματα της ΕΕ και όχι των λαών.

Το ΚΚΕ έχει εκφράσει αντίθεση στην υποχρεωτική δημιουργία ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων. Η δημιουργία πολιτικών κομμάτων είναι ζήτημα εθελοντικής ένωσης ομοϊδεατών. Δεν αναγνωρίζει την αρμοδιότητα της ΕΕ να επιβάλει τη δημιουργία κομμάτων με κανονισμούς και δεσμευτικές, υποχρεωτικές αποφάσεις, που θα την αναγνωρίζουν ως μονόδρομο και θα υπηρετούν τους στρατηγικούς σκοπούς της και την πολιτική της. Το ευρωπαϊκό κόμμα ενισχύει την ΕΕ ως ιμπεριαλιστικό κέντρο, ενισχύει, παρεμβαίνοντας, το αστικό πολιτικό σύστημα σε κάθε κράτος - μέλος, ενισχύει την πάλη του κεφαλαίου ενάντια στους λαούς και επιδιώκει να συντρίψει τον αντιιμπεριαλιστικό αντικαπιταλιστικό αγώνα σε κάθε χώρα - μέλος και στην ΕΕ. Είναι κόμμα που ποδηγετεί τους λαούς, προκειμένου να περάσει διά πυρός και σιδήρου η πολιτική του κεφαλαίου, που η αντιπολίτευσή του θα είναι ανώδυνη, αφού δεν αρνείται την καπιταλιστική ενοποίηση, ενώ υπηρετούν τον κάλπικο δημοκρατικό πλουραλισμό στην ΕΕ.

Ενας ιδιαίτερος, στρατηγικής σημασίας στόχος που υπηρετούν είναι να χτυπηθεί στις λαϊκές συνειδήσεις η θέση ότι πρωταρχικό πεδίο ταξικής πάλης είναι στο εθνικό επίπεδο. Ενα ισχυρό σε εθνικό επίπεδο κόμμα της εργατικής τάξης, άρα και ισχυρό λαϊκό κίνημα, έχει κύρος σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Ετσι εξυπηρετείται και αναπτύσσεται καλύτερα η σχέση εθνικού/ διεθνικού και η διεθνής και ευρωπαϊκή συντονισμένη πάλη.

Σχετικά με το ΕΑΚ, το ΚΚΕ, όταν κλήθηκε στη συνάντηση της Μαδρίτης για το ήδη έτοιμο «Μανιφέστο» του - ως τότε δεν το καλούσαν -απάντησε με επιστολή της ΚΕ προς την «Ενωμένη Αριστερά της Ισπανίας», (βλέπε «Ρ» 21/9/2003), ως εξής:

«Το Κόμμα μας, από τη φύση και το χαρακτήρα του, ήταν και είναι πάντα ανοιχτό σε πρωτοβουλίες που προωθούν τον πανευρωπαϊκό συντονισμό και την κοινή δράση μεταξύ των κομμουνιστικών, αλλά και άλλων ριζοσπαστικών κομμάτων, πάντα με σεβασμό της αυτοτελούς ευθύνης του καθένα για τη χώρα του...

Εχουμε, όμως, τη γνώμη ότι η συζήτηση που έχει ανοίξει για τη δημιουργία Ευρωπαϊκού Αριστερού Κόμματος δε βοηθά σε αυτή την κατεύθυνση.

Θεωρούμε ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο παραγνωρίζει τις βαθιές ιδεολογικές, πολιτικές διαφορετικές - ακόμα και αντιτιθέμενες - απόψεις μεταξύ των κομμάτων: Ως προς κρίσιμα ζητήματα, για την καπιταλιστική ενοποίηση και την Ευρωπαϊκή Ενωση, το ρόλο της σημερινής καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ενωσης στις παγκόσμιες εξελίξεις, τα προγράμματα, το είδος της κοινωνίας για την οποία παλεύουμε, την ανατροπή του καπιταλισμού και την πορεία για τη σοσιαλιστική αλλαγή, το ρόλο των πολιτικών κομμάτων και των αντιιμπεριαλιστικών λαϊκών κινημάτων, τη στάση απέναντι στα μονοπώλια και τις πολυεθνικές, την πολιτική συμμαχιών, τη στάση απέναντι στη σοσιαλδημοκρατία...

Η παραγνώριση αυτής της πραγματικότητας στις προσπάθειες συγκρότησης ενός ενιαίου κόμματος θα καλλιεργήσει ψευδείς προσδοκίες στους εργαζόμενους, θα διαταράξει τις συνθήκες ισοτιμίας και αυτοτέλειας που πρέπει να χαρακτηρίζουν τις σχέσεις μεταξύ των κομμάτων, και θα αποβεί τελικά σε βάρος όλων των κομμάτων και των δεσμεύσεών τους απέναντι στα μέλη τους και τους λαούς τους».

Το Κόμμα μας προβάλλει την αναγκαιότητα για συντονισμό δράσης των κομμουνιστικών, ριζοσπαστικών, αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων, τη συγκρότηση ενός πανευρωπαϊκού μετώπου ενάντια στην ΕΕ. Ενα τέτοιο μέτωπο μπορεί να αναπτυχθεί σε όλη την Ευρώπη και σ' αυτό μπορούν και πρέπει να συμμετάσχουν κόμματα και δυνάμεις που έχουν ξεκάθαρες θέσεις για το σοσιαλισμό, αλλά και δυνάμεις που έχουν αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση στην πάλη τους. Αυτή η συμμαχία, πρέπει να συγκρουστεί με την πολιτική της ΕΕ σε όλα τα επίπεδα, στην οικονομία, στο συμβιβασμένο συναινετικό εργοδοτικό συνδικαλισμό, στην πολιτική άμυνας, στον αυταρχισμό και την κρατική καταστολή ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Πρέπει να ανοίξει το δρόμο στους λαούς για προοπτική εκτός της ΕΕ, για την Ευρώπη του σοσιαλισμού, τη μόνη προοπτική που μπορεί να δώσει λύση στα σοβαρά προβλήματα των εργαζομένων. Οσο αδυνατίζει η ΕΕ με την εναντίωση και έξοδο απ' αυτήν κάθε χώρας, τόσο θα ανοίγουν οι δυνατότητες για συνεργασία μεταξύ των χωρών σε αμοιβαία βάση. Θα δημιουργείται ο άλλος πόλος συνεργασίας των λαών. Αυτό το κίνημα για να μπορεί να αναπτύξει δράση σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα πρέπει να είναι ισχυρό στο κάθε εθνικό κράτος. Αν δεν υπάρχει αυτό δεν μπορεί να στηριχτεί η διεθνής πάλη. Η διεθνοποίηση δε σημαίνει εθνική ισοπέδωση, αλλά αλληλοδιαπλοκή και διαλεκτική σχέση της δράσης σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο... Είμαστε διεθνιστές, αλλά αναγνωρίζουμε το δικαίωμα κάθε λαού να αποφασίζει για το μέλλον του.