Με τις δηλώσεις Χριστόδουλου κατά τη διάρκεια της χειροτονίας του νέου μητροπολίτη Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομου Αβαγιανού, συνεχίστηκε χτες η διαμάχη που έχει ξεσπάσει μεταξύ Εκκλησίας της Ελλάδος και Πατριαρχείου, με αφορμή την εκλογή των νέων μητροπολιτών στις λεγόμενες «νέες χώρες».

Στον λόγο του ο αρχιεπίσκοπος μίλησε για μια μητρόπολη (σ.σ. την Ελευθερουπόλεως) που ανήκει στη χορεία των μητροπόλεων των «νέων χωρών» και «αποτελεί αναπόσπαστο από το 1928 τμήμα της Εκκλησίας της Ελλάδος με συμμετοχή επί ίσοις όροις των ιεραρχών στα διοικητικά όργανα της Εκκλησίας της Ελλάδος» Αναφορικά με τις κατηγορίες ορισμένων αρχιερέων ότι η εκλογή των νέων μητροπολιτών έγινε με πραξικοπηματικό τρόπο, ο αρχιεπίσκοπος είπε ότι η σύγκληση της Ιεραρχίας ήταν νόμιμη.

Στο μεταξύ, στο φόντο της επερχόμενης διευρυμένης Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της ανακοίνωσης της Ιεράς Συνόδου και των συνεχιζόμενων αντιδράσεων των δυσαρεστημένων ιεραρχών προστίθενται και χτεσινές δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και του Ε. Βενιζέλου.

Ο Θ. Ρουσόπουλος απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων επανέλαβε τη σαφή, όπως είπε, θέση της ΝΔ, ότι «η πολιτεία δεν πρέπει να αναμειγνύεται στα εσωτερικά της Εκκλησίας. Ταυτοχρόνως, η πολιτεία οφείλει να σεβαστεί και να τηρεί τους νόμους και αυτό θα πράξει η κυβέρνηση». Ο Γ. Παπανδρέου... «θυμήθηκε» ότι όταν ήταν κυβέρνηση «χειρίστηκαν το θέμα με μεγάλη διακριτικότητα και με μια προσπάθεια να διατηρήσουν αυτό που θέλει ο ελληνικός λαός, την ενότητα της Ορθοδοξίας» και ζήτησε από την κυβέρνηση να...«πάρει πρωτοβουλίες». Από την πλευρά του ο Ε. Βενιζέλος συνέκρινε τις αντιδράσεις της κυβέρνησης στο εκκλησιαστικό με την αντιμετώπιση «των πρόσφατων εξελίξεων στο Κυπριακό».

Μιλώντας στο «Ρ» ο πρόεδρος του Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος, πρωτοπρεσβύτερος Β. Βουιδάσκης, συμφώνησε με την πλήρωση των κενών θέσεων από την Ελλαδική Εκκλησία «δεδομένου - όπως μας είπε - ότι είναι αυτοκέφαλη Εκκλησία μέσα σ' ένα ανεξάρτητο κράτος και βάσει του Συντάγματος, της καθιέρωσης του καταστατικού χάρτη της Εκκλησίας».

Στο «Ρ» μίλησε και ο ομότιμος καθηγητής του Εκκλησιαστικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών Σ. Τρωιάνος. Αναφερόμενος στο εάν μπορεί να υπάρξουν δύο μητροπολίτες σε κάθε μητρόπολη των «νέων χωρών» (σ.σ. σε περίπτωση που εκλεγούν και από το Πατριαρχείο) είπε ότι: «ο ελληνικός νόμος δεν προβλέπει εκλογή μητροπολιτών από τη Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αν εμφανιστεί και δεύτερος μητροπολίτης θα συλληφθεί για αντιποίηση αρχής. Δηλαδή είναι σαν ποινικό αδίκημα, όπως εάν εμφανιστώ εγώ ως νομάρχης»! Επίσης, συμπλήρωσε, «δεν υπάρχει σύγκριση σήμερα, με την αριστίνδην σύνοδο (σ.σ. είχε γίνει επί δικτατορίας). Τότε, είχαν οριστεί ατομικά μητροπολίτες και βγήκε αναγκαστικός νόμος, ο οποίος ανέφερε πως συγκροτείται σύνοδος με αυτούς και αυτούς. Σήμερα, συγκροτείται με τη διαδικασία της ελληνικής νομοθεσίας», κατέληξε.

Ούτε κατά μία σπιθαμή δε φαίνεται να διαφοροποιείται από τη στάση του απέναντι στους προοδευτικούς πολίτες και τους αγωνιστές της χώρας, το στρατοκρατούμενο τουρκικό κράτος. Η δίκη, που ξεκίνησε ενάντια σε 563 στρατιωτικούς και αστυνομικούς που κατηγορούνται για τις δολοφονίες δεκάδων κρατουμένων, κατά την αστυνομική εισβολή σε τουρκικές φυλακές, στις 19 - 22 Δεκέμβρη 2000 (με αποτέλεσμα δεκάδες καμένα πτώματα και πολλαπλάσιους τραυματίες), με στόχο - προφανώς - να πειστεί η ντόπια και διεθνής κοινή γνώμη για το αντίθετο, φαίνεται να εξελίσσεται σε μια αποτυχημένη απόπειρα.

Τα παραπάνω προκύπτουν ως συμπέρασμα από τις συγκλονιστικές μαρτυρίες για τη συνθήκες μέσα στις οποίες διεξήχθη η δίκη, τις οποίες καταθέτει, σε έκθεσή της, η αποστολή αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατουμένους και απεργούς πείνας της γειτονικής χώρας, που βρέθηκε στην Τουρκία από τις 28/3 - 1/4, και παρευρέθηκε στη συγκεκριμένη δίκη (30/3), στο Τσανάκαλε.

«Οι κατηγορούμενοι βασανιστές δεν ήταν στην αίθουσα, ήταν ελεύθεροι. Εξετάστηκε μόνο ένας μάρτυρας κατηγορίας, ο οποίος είναι και κρατούμενος. Στην αίθουσα τον έφεραν ένοπλοι στρατιώτες με αυτόματα όπλα. Μια κάννη σημάδευε μόνιμα τον μάρτυρα, οι άλλες σημάδευαν προς το ακροατήριο», αναφέρεται στην έκθεση. Ασφυκτική ήταν η παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων μέσα και έξω από το δικαστήριο, όπου και πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης από πρώην πολιτικούς κρατούμενους. Ατομα με καμένα πρόσωπα, που είχαν τύχει της ειδικής μεταχείρισης της τουρκικής «δημοκρατίας».

Παρά την πάγια τακτική τρομοκράτησης και εκφοβισμού όσων αντιστέκονται στον κρατικό αυταρχισμό, στα πρόσωπα των αγωνιστών δε διακρινόταν μόνον η θλίψη και ο πόνος. Ξάστερο ήταν και το πείσμα να συνεχιστεί ο αγώνας για αληθινή ελευθερία και δημοκρατία. Οπως υπογραμμίζεται, η παρουσία της αποστολής που διαμήνυσε στους Τούρκους αγωνιστές την αλληλεγγύη του ελληνικού λαού, τόνωσε ιδιαίτερα το ηθικό τους.

Την αποστολή αποτελούσαν οι: Β. Δούρος από το ΣΦΕΑ, Ν. Μαυρομάτης από το ΔΣΑ, Γ. Λαζάλος από το ΔΟΕ, Θ. Πατουλιάς από το ΠΑΜΕ και Κ. Παπαχρήστος από το ΤΕΤ - ΟΤΕ.

Η δίκη αναβλήθηκε για το Μάη.