ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.-

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής δεν έχουν ανάγκη να ζητήσουν την άδεια της διεθνούς κοινότητας για να προστατεύσει την ασφάλειά της, υποστήριξε ο Αμερικανός Πρόεδρος, αναφερόμενος στον πόλεμο του Ιράκ και υπεραμυνόμενος της εξωτερικής πολιτικής του, ενώπιον των μελών του Κογκρέσου στο καθιερωμένο διάγγελμά του για την κατάσταση του έθνους, τα ξημερώματα της Τετάρτης.

Μία ομιλία του που κρίθηκε εξ αρχής ως «ιδιαίτερης σημασίας, καθώς το 2004 είναι έτος εκλογών»... μία ομιλία σε σκληρό και αποφασιστικό τόνο, που διέψευσε όσους υποστήριζαν ότι ακριβώς ενόψει εκλογών ο Τζορτζ Ουόκερ Μπους θα χαμηλώσει λίγο τους πολεμικούς τόνους...

«Εάν δεν είχαμε δράσει, τα προγράμματα του δικτάτορα για όπλα μαζικής καταστροφής θα συνεχίζονταν έως σήμερα» τόνισε και, αναφερόμενος σε εκείνους που αξιώνουν μεγαλύτερη συμμετοχή της διεθνούς κοινότητας στο Ιράκ, υποστήριξε ότι η Ουάσιγκτον έχει πολλούς συνεταίρους στον πόλεμο και πως από την αρχή είχε ζητήσει τη διεθνή συνδρομή για τις επιχειρήσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Πρόσθεσε δε ότι παρότι πληρώνουμε «βαρύ τίμημα στο Ιράκ», οι επεμβάσεις ήταν απολύτως δικαιολογημένες και έχουν αποδώσει καρπούς.

Παράλληλα, η εκστρατεία κατά της τρομοκρατίας δεν πρέπει και δεν πρόκειται να σταματήσει, τονίζοντας ότι η πολιτική που έχει ακολουθήσει καθιστά τον πλανήτη ασφαλέστερο και απαντώντας στους επικριτές του ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες οδηγούνται σε θέσεις απομονωτισμού, δήλωσε: «Υπάρχει, ωστόσο, μία μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να ηγείσαι μιας συμμαχίας πολλών εθνών και στο να υποτάσσεσαι στις αντιρρήσεις των ολίγων. Η Αμερική ουδέποτε θα ζητήσει την άδεια από κάποιον για να υπερασπίσει την ασφάλεια του λαού της».

Ουσιαστικά, όμως, ασχολήθηκε με θέματα εσωτερικής πολιτικής ως επί το πλείστον. Ανήγγειλε, λοιπόν, ως κύριο στόχο της οικονομικής πολιτικής την περιστολή του τεράστιου ελλείμματος των Ηνωμένων Πολιτειών μέσα στα επόμενα χρόνια και πρόγραμμα για την παροχή άδειας εργασίας και παραμονής σε εκατομμύρια λαθρομετανάστες. «Στο όνομα της ανάπτυξης της απασχόλησης, η μείωση των φόρων που εσείς αποφασίσατε θα γίνουν μόνιμες» τόνισε στα μέλη του Κογκρέσου ο Τζορτζ Μπους και, παράλληλα, ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα 500 εκατ. δολαρίων για την ανάπτυξη της απασχόλησης, το οποίο ονόμασε «Οι δουλειές του 21ου αιώνα». Το πρόγραμμα προβλέπει κονδύλια για τη σύνδεση μεταξύ λυκείων και επιχειρήσεων, την ενίσχυση της διδασκαλίας των μαθηματικών και την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού.

Σε ένα δεκαπενθήμερο περίπου θα συνέλθει το λεγόμενο ευρωπαϊκό συνέδριο του ΚΟΔΗΣΟ, που δεν είναι τίποτα άλλο από τις προτάσεις της λίστας των υποψήφιων του κόμματος για την Ευρωβουλή, που θα τεθεί υπό την έγκριση των συνέδρων.

Ο πρόεδρος των «δημοκρατικών σοσιαλιστών», Λόταρ Μπίσκι, είχε γνωστοποιήσει πριν μια βδομάδα τα ονόματα που θα προτείνει στο συνέδριο και είχε προσθέσει ότι αυτή η λίστα «δεν είναι τόπος για τη διεξαγωγή αγώνων των πτερύγων».

Αυτό που επιδίωκε να αποφευχθεί, αυτό ακριβώς συμβαίνει. Μόνο μια ματιά στη «Νόιες Ντόιτσλαντ» (20 του Γενάρη) αποδείχνει ότι διαμαρτυρόμενοι επιστολογράφοι όχι μόνο δε συμφωνούν με όλα τα ονόματα και με τη σειρά που τους δόθηκε, αλλά μερικοί κατηγορούν ότι οι προταθέντες ανήκουν σε μια ορισμένη (κεντροδεξιά) πτέρυγα του κόμματος και άλλοι φοβούνται ότι η λίστα δε θα αποτελέσει κέντρο συγκέντρωσης ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων.

Την ίδια μέρα δημοσιεύτηκαν και οι γνώμες δύο γνωστών μαρξιστών πολιτικών, που δε συμφωνούν: Της Σάρα Βάγκενκνεχτ, εκπροσώπου της Κομμουνιστικής Πλατφόρμας στο ΚΟΔΗΣΟ, και του πανεπιστημιακού καθηγητή και βουλευτή του ίδιου κόμματος (1990-1998) και εκπροσώπου του Μαρξιστικού Φόρουμ στο ΚΟΔΗΣΟ, Ούβε - Γενς Χόιερ.

Στη δήλωσή της, που περιληπτικά δημοσιεύει η «Νόιες Ντόιτσλαντ», η Βάγκενκνεχτ (7η υποψήφια στη λίστα) αναφέρει ότι στο συνέδριο θα αγωνιστεί για την 3η θέση, στην οποία έχει προταθεί η πρώην πρόεδρος Γκάμπι Τσίμερ. Γι' αυτήν η Βάγκενκνεχτ υπογραμμίζει ότι «συνέβαλε όχι ανυπολόγιστα, ώστε το ΚΟΔΗΣΟ να χάσει αξιοπιστία και προφίλ σαν αριστερή σοσιαλιστική δύναμη». Στις εθνικές εκλογές, γράφει η κομμουνίστρια πολιτικός, το ΚΟΔΗΣΟ έχασε πολλούς εκλογείς και ουσιαστικός λόγος γι' αυτό υπήρξε η πολιτική της τοπικής κυβέρνησης του Βερολίνου, όπου το ΚΟΔΗΣΟ συγκυβερνά. Υπολογίζεται ότι και με πάνω από 5% των ψήφων, το ΚΟΔΗΣΟ θα εκλέξει έξι ευρωβουλευτές, οπότε η 7η θέση της Βάγκενκνεχτ θέλει να δώσει την εντύπωση της πολυφωνίας στο ΚΟΔΗΣΟ, χωρίς όμως να δίνει και τη δυνατότητα της εκλογής της. Η ίδια εφημερίδα γνωστοποιεί ότι «μια σειρά εξόχων προσωπικοτήτων» έχουν απευθύνει ανοιχτή επιστολή στην εθνική διεύθυνση του ΚΟΔΗΣΟ και προτείνουν η Βάγκενκνεχτ να προωθηθεί σε πρώτες θέσεις της λίστας.

Ο εκπρόσωπος του Μαρξιστικού Φόρουμ παραχώρησε συνέντευξη στη «Γιούγκε Βελτ» (20 του Γενάρη), όπου ανάμεσα σε άλλα αναφέρει ότι «η λίστα των υποψηφίων δεν αφήνει να προαισθανθεί κανείς κάτι καλό».

Ο μαρξιστής καθηγητής αναφέρεται γενικότερα στην κατάσταση στο ΚΟΔΗΣΟ και στη συγκεκριμένη ερώτηση αν σκέφθηκαν να εγκαταλείψουν το ΚΟΔΗΣΟ, όπου απάντησε:

«Υπήρξε μια ολόκληρη σειρά από συντρόφους... που σκέφθηκαν ένα τέτοιο βήμα και μερικοί το έκαναν ήδη. Εχω τη γνώμη ότι το πρόγραμμα αναμφίβολα δεν είναι καλό. Τώρα όμως είναι καλύτερο από τα σχέδια (προγράμματος). Ορισμένες αντιλήψεις, που αντιμετώπισαν σημαντική αντίσταση των μελών, δε συμπεριλήφθηκαν (στο πρόγραμμα...). Η εκτίμηση του σημερινού κόσμου (στο πρόγραμμα) είναι ρεαλιστικότερη. Το πρόγραμμα τώρα είναι έτσι, ώστε να μην αρέσει στους αρχικούς πατέρες του, τους αδελφούς Μπρι και τον Ντίτερ Κλάιν. Πάντως, δεν αρέσει και στους μαρξιστές. Δεν είναι καλό πρόγραμμα, αλλά δεν είναι και τόσο τρομερό, για να είναι αφορμή αποχώρησης από το κόμμα. Και το σημαντικότερο για μένα είναι: Πιστεύω ότι πολλά μέλη μια τέτοια έξοδο δε θα την καταλάβαιναν. Αν θέλουμε να επιδράσουμε στο ΚΟΔΗΣΟ και στην κοινωνία, δεν επιτρέπεται να κάνουμε τώρα ένα τέτοιο βήμα. Γι' αυτό στις 12 του Γενάρη συνεννοηθήκαμε να συνεχίσουμε να μείνουμε ως Μαρξιστικό Φόρουμ στο ΚΟΔΗΣΟ».

Ας σημειωθεί ότι στην προτεινόμενη λίστα δε συμπεριλαμβάνεται και ο επίτιμος πρόεδρος του ΚΟΔΗΣΟ, ο ευρωβουλευτής Χανς Μόντρο. Στην αρχή διαμαρτυρήθηκε γι' αυτό και ήθελε να θέσει στο συνέδριο υποψηφιότητα ευρωβουλευτή, τελικά όμως δήλωσε ότι δε θα το πράξει.

Αίσθηση έχουν δημιουργήσει στη Ρωσία τα νέα κρούσματα κακομεταχείρισης στρατιωτών, που έρχονται στο φως της δημοσιότητας. Οπως αποκαλύφθηκε, περισσότεροι από 200 νεοσύλλεκτοι νοσηλεύονται στην περιοχή των Ουραλίων με τη διάγνωση «πνευμονία». Οπως κατάγγειλαν οι ίδιοι στα ρωσικά ΜΜΕ, αρρώστησαν εξαιτίας της λειψής ή και παντελούς έλλειψης θέρμανσης που είχαν οι θάλαμοί τους. Αν και κοιμούνταν ντυμένοι, δεν μπόρεσαν να μην αρρωστήσουν στις συνθήκες του ρωσικού χειμώνα, όταν το βράδυ η θερμοκρασία έπεφτε πολύ χαμηλά κάτω από το μηδέν..

Να σημειώσουμε ότι πρόσφατα 92 νεοσύλλεκτοι αρρώστησαν (οι 40 με πνευμονία) επειδή για μια νύχτα έμειναν χωρίς κανέναν μέσο προστασίας στην πίστα του στρατιωτικού αεροδρομίου του Μαγκαντάν, ενώ ένας εξ αυτών, ο Β. Μπεριόζιν, εξέπνευσε από πνευμονία.

Τα παραπάνω γεγονότα δεν μπορεί να μη φέρουν στην επιφάνεια τις άσχημες συνθήκες, στις οποίες καλούνται να υπηρετήσουν την πατρίδα τους εκατοντάδες χιλιάδες νέοι της Ρωσίας, όπως και άλλα τραγικά φαινόμενα εγκατάλειψης που έχουν παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια, μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση, στο ρωσικό στρατό. Ισως το πιο κραυγαλέο από αυτά να ήταν ο θάνατος από ασιτία (!) μιας ομάδας στρατιωτών, που είχαν αφεθεί στην τύχη τους, ξεχασμένοι από τους ανωτέρους τους σε φυλάκιο στο νησί «Ρούσκι» στη ρωσική Απω Ανατολή, την περίοδο που Πρόεδρος στη Ρωσία ήταν ο Γιέλτσιν.

Οπως γράφει η εφημερίδα «Σοβιέτσκαγια Ρωσία», με βάση τα στοιχεία της κοινωνικής οργάνωσης «Δικαίωμα της μητέρας», στο ρωσικό στρατό αυξάνει το ποσοστό των στρατιωτών που πεθαίνουν από διάφορες ασθένειες κατά τη διάρκεια της θητείας τους. Αν πριν 5 χρόνια αυτό το ποσοστό ήταν στο 8% από όλους τους θανάτους που σημειώνονταν στο ρωσικό στράτευμα, το 2003 έφτασε το 22%.

ΜΟΥΜΠΑΪ.--

Με χωριστές πορείες που συνέκλιναν, αλλά δεν ενώθηκαν τελικά, στο κέντρο του Μουμπάι, ολοκληρώθηκε χτες το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, το πρώτο που έγινε εκτός Λατινικής Αμερικής. Κάτι που έκανε αρκετή αίσθηση ήταν η εμφανής απουσία των μη-κυβερνητικών οργανώσεων από τη χτεσινή διαδήλωση, αν και εντός Φόρουμ, αυτές επιχείρησαν -χωρίς να το πετυχαίνουν πάντοτε- να δίνουν τον τόνο.

Στους δρόμους του Μουμπάι υπήρχε μια πανσπερμία οργανώσεων, που πήραν μέρος στις εκδηλώσεις και τα σεμινάρια των έξι ημερών της διοργάνωσης, με αναρίθμητα ζητήματα -- που αφορούν την Ινδία, την Ασία, κι ολόκληρο τον κόσμο. Από τους ανέγγιχτους --τη χαμηλότερη κάστα στην ινδική θρησκευτική/ ταξική διαστρωμάτωση-- ως τους διεκδικούντες δικαιώματα εκπροσώπους φυλών, από τους συνδικαλιστές ως τους φοιτητές, από τις γυναίκες ως τους πολέμιους του θρησκευτικού φανατισμού, ως μέλη της κομμουνιστικής αριστεράς. Οπως ήταν αναμενόμενο, δεν υπήρξε κάποιο «κοινό» τελικό ανακοινωθέν, όπως άλλωστε δεν είχε προκύψει τέτοιο και από τα προηγούμενα, στο Πόρτο Αλέγκρε. Είναι, επίσης, αναμενόμενο ότι θα υπάρξουν προσεχώς αρκετές συζητήσεις για το μέλλον του κινήματος και την αναζήτηση της ταυτότητάς του...