Ο υπουργός Υγείας Κ. Στεφανής έκανε χτες έκκληση να μην προσέρχονται τα χρόνια περιστατικά στις εφημερίες του «Ευαγγελισμού», αλλά στα τακτικά ιατρεία. Επικαλέστηκε την κατασκευή των Τμημάτων Επειγόντων Περιστατικών. Ομως αιτία είναι η έλλειψη ΠΦΥ, που πάλι μένει γράμμα κενό

Χτες το μεσημέρι ο υπουργός Υγείας Κ. Στεφανής ανακοίνωσε την κατάθεση στη Βουλή δύο νομοσχεδίων: Για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) και την Εκπαίδευση των Γιατρών. Μέχρι αργά το βράδυ τα νομοσχέδια δεν είχαν κατατεθεί στη Βουλή.

Το σχέδιο νόμου για την ΠΦΥ έχει 17 άρθρα και απλώς μεταβαπτίζει τα πολυιατρεία των ασφαλιστικών οργανισμών -βασικά του ΙΚΑ - σε Κέντρα Υγείας αστικού τύπου. Προβλέπει και τη δημιουργία 16 νέων Κέντρων Υγείας αστικού τύπου. Μεταξύ αυτών είναι η Πολυκλινική στο Ολυμπιακό χωριό, ενώ ανακοινώθηκαν ως κέντρα αστικού τύπου η μονάδα πρόνοιας στο Ελληνικό, τα Κέντρα Υγείας στο Μαρκόπουλο και στην αμερικάνικη βάση, το ήδη υπάρχον Κέντρο Υγείας στην Ελευσίνα, και η υπάρχουσα μονάδα στο Βύρωνα.

Εκείνο που προκύπτει πλέον φανερά είναι ότι μέσα από όλο το νομοθετικό πλέγμα που θα διαμορφωθεί, ολοκληρώνεται η λειτουργία της αγοράς στην ΠΦΥ. Κεντρικό ρόλο σε αυτή τη λειτουργία θα έχει το Περιφερειακό Σύστημα Υγείας - Πρόνοιας και οι διοικητές των ασφαλιστικών ταμείων που στην ουσία θα μοιράζουν το παιγνίδι ανάμεσα στους φορείς παροχής των υπηρεσιών Υγείας, τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα.

Το άρθρο 1 αναφέρεται στην έννοια και το περιεχόμενο της ΠΦΥ, ενώ το άρθρο 2 αναφέρεται στην παροχή υπηρεσιών ΠΦΥ.

Η ΠΦΥ παρέχεται από «τα Κέντρα Υγείας του ΕΣΥ και τα Περιφερειακά τους ιατρεία, τις μονάδες πρωτοβάθμιας φροντίδας των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης (ΟΚΑ), που μετονομάζονται σε Κέντρα Υγείας του οικείου ΟΚΑ, τα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων του ΕΣΥ, καθώς και από άλλους φορείς που συνδέονται οργανωτικά ή λειτουργικά με τις υπηρεσίες του ΕΣΥ».

Οι «άλλοι φορείς» είναι τα ιδιωτικά Κέντρα Υγείας αστικού τύπου που ανακοινώθηκαν στις 22.10.2003 απ' τις ηγεσίες των υπουργείων Υγείας και Εργασίας. Μάλιστα το υπουργείο Υγείας με το νόμο 3209 της 24.12.2003 δίνει τη δυνατότητα (άρθρο 16) σε «κοινωφελή ιδρύματα του ΑΝ 2039/1939 που περιλαμβάνουν στους σκοπούς τους την παροχή ιατρικών υπηρεσιών προς το κοινό να ιδρύουν και λειτουργούν Μονάδες ΠΦΥ». Οι όροι και οι προϋποθέσεις αυτών των Μονάδων καθορίζονται με απόφαση του υπουργού Υγείας - Πρόνοιας.

Χτες όταν ρωτήθηκε ο υπουργός Υγείας αν αυτά τα ιδιωτικά Κέντρα Υγείας θα μπορούν να ιδρύονται «όπου θέλουν», ο Κ. Στεφανής απάντησε ότι δε θα μπορούν αλλά θα λαμβάνεται υπόψη ο υγειονομικός χάρτης αναγκών.

Και η λειτουργία της αγοράς συμπληρώνεται με τη δυνατότητα των ΟΚΑ να «συμβάλλονται μεταξύ τους για την παροχή υπηρεσιών υγείας στους ασφαλισμένους τους». Το περιεχόμενο και οι όροι των συμβάσεων υποβάλλονται προς έγκριση και έλεγχο στο αρμόδιο ΠεΣΥΠ.

Το άρθρο 3 προβλέπει «Ειδικές Πρόσθετες Υπηρεσίες στα Κέντρα Υγείας», μεταξύ των οποίων είναι η «παροχή υπηρεσιών στο σπίτι, η παροχή υπηρεσιών ημερήσιας νοσηλείας, υπηρεσιών μετανοσοκομειακής φροντίδας και φυσικής αποκατάστασης και αποθεραπείας σε ειδικές κατηγορίες πληθυσμού ή σε ειδικές περιπτώσεις ασθενειών».

Ομως οι «περιπτώσεις και οι προϋποθέσεις παροχής των υπηρεσιών αυτών, καθώς και το είδος των υπηρεσιών, καθορίζονται αναλόγως των τοπικών συνθηκών και των παρεχόμενων οικονομικών δυνατοτήτων με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του οικείου ΠεΣΥΠ».

Το άρθρο 4 αναφέρεται στην «ίδρυση και λειτουργία των Κέντρων Υγείας του ΕΣΥ και των ΟΚΑ» για τα οποία «εκπονείται μελέτη σκοπιμότητας και κόστους, που εγκρίνεται από τον υπουργό Υγείας και Πρόνοιας, έπειτα από γνώμη του Διοικητικού Συμβουλίου του ΠεΣΥΠ»

Το άρθρο 5 αναφέρεται στους Οργανισμούς των Κέντρων Υγείας και το άρθρο 6 στην τομεοποίηση των υπηρεσιών ΠΦΥ «μέσα στα όρια του οικείου ΠεΣΥΠ».

Το άρθρο 7 αναφέρεται στην «εισαγωγή, επιλογή, απασχόληση, ρόλος και υποχρεώσεις του Οικογενειακού και του Προσωπικού Ιατρού».

Μεταξύ των άλλων προβλέπονται:

• Ο θεσμός του οικογενειακού και του προσωπικού ιατρού, για όλους τους πολίτες της χώρας, στη βάση της τομεοποίησης του συστήματος ΠΦΥ.
• Κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να επιλέξει τον οικογενειακό του ιατρό, που είναι διαθέσιμος, από εκείνους που υπηρετούν ή εργάζονται στο Κέντρο Υγείας της περιοχής του τομέα του. Επίσης, δύναται να επιλέξει ιατρό που υπηρετεί ή εργάζεται σε άλλη περιοχή του ίδιου ΠεΣΥΠ μετά από έγκριση του ασφαλιστικού του φορέα. Με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΠεΣΥΠ, καθορίζεται ο ανώτατος αριθμός των δικαιούχων που μπορούν να επιλέξουν τον ίδιο οικογενειακό ή προσωπικό γιατρό.
• Καθήκοντα οικογενειακού γιατρού μπορούν να ασκούν όλοι οι γιατροί με τίτλο ειδικότητας Γενικής Ιατρικής, Παθολογίας και Παιδιατρικής. Ο ασφαλιστικός φορέας του δικαιούχου μετά από εισήγηση του οικογενειακού γιατρού, μπορεί να επιτρέψει την επιλογή και προσωπικού γιατρού, κατόχου τίτλου άλλης ειδικότητας, για την αντιμετώπιση χρόνιων παθήσεων του δικαιούχου.
• Σε περίπτωση που ο Ασφαλιστικός Οργανισμός του δικαιούχου έχει συμβληθεί με ιδιώτες γιατρούς οι οποίοι ασκούν καθήκοντα οικογενειακού ή προσωπικού γιατρού, τότε η επιλογή του ασφαλισμένου γίνεται μεταξύ των γιατρών αυτών που υποδεικνύονται από τον Ασφαλιστικό του Οργανισμό και λειτουργούν στη συγκεκριμένη περιοχή.

Το ενδιαφέρον είναι ότι προωθείται αυτή η γενική ρύθμιση για τον προσωπικό γιατρό όταν εκκρεμεί σχέδιο νόμου του υπουργείου Εργασίας για τη ρύθμιση των θεμάτων των γιατρών του ΙΚΑ που υποτίθεται ότι θα αποτελέσουν τη βάση της ΠΦΥ.

Με το άρθρο 8 προωθείται ένα ακόμα στοιχείο εμπορευματοποίησης που θεσμοθετήθηκε με το νόμο 2304 της 23.12.2003: «Η άσκηση επαγγέλματος του νοσηλευτή».

Με το άρθρο 12 προβλέπεται η «Πιστοποίηση των Κέντρων Υγείας» με βάση τα εξής κριτήρια:

• Την ιατρική και ξενοδοχειακή υποδομή και εξοπλισμό.
• Την υποδομή μηχανογράφησης και τη στελέχωση τόσο όσον αφορά στον αριθμό του προσωπικού όσο και στα απαιτούμενα ειδικότερα προσόντα και την εξειδίκευσή του.
• Την τήρηση των υγειονομικών διατάξεων και των μέτρων προστασίας των εργαζομένων και των ασθενών και τις διαδικασίες πρόσβασης.
• Την ποιότητα έργου και εξυπηρέτηση κοινού και την ποιότητα τήρησης των διαδικασιών.
• Τη διασύνδεση των φορέων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, τόσο μεταξύ τους όσο και με φορείς παροχής νοσοκομειακής περίθαλψης.

Ο φορέας της πιστοποίησης καθορίζεται (άρθρο 13) με απόφαση του υπουργού Υγείας και σε περίπτωση που διαπιστώνει ότι το Κέντρο Υγείας δεν «πληροί τα κριτήρια» έρχονται οι «συνέπειες της πιστοποίησης: Εφόσον το Κέντρο Υγείας δε συμμορφωθεί με τις υποδείξεις, τότε ο «φορέας Διοικητικής Υπαγωγής οφείλει να υποδείξει άλλον τρόπο για την κάλυψη των αναγκών υγείας των κατοίκων της περιοχής, μέχρις ότου το Κέντρο Υγείας εναρμονιστεί με τους όρους της πιστοποίησης».

Με άρθρο 15 ακολουθείται η πεπατημένη της «διαβόητης μεταρρύθμισης του ΕΣΥ»: Οι νέες δομές θα καλυφθούν με μετατάξεις...

Τις εξετάσεις για την απόκτηση της ειδικότητας απ' τους απόφοιτους της Ιατρικής προβλέπει το δεύτερο νομοσχέδιο που προωθεί το υπουργείο Υγείας.

Πρόκειται για μια ρύθμιση που άρχισε να μελετάται απ' το 1997 και απορρίφτηκε απ' τους φοιτητές της Ιατρικής. Προηγήθηκε με ρύθμιση το καλοκαίρι για αναγραφή των αποφοίτων στις λίστες αναμονής αμέσως μετά την αποφοίτησή τους, που δημιούργησε τεράστια συσσώρευση στις λίστες και τεράστια αναμονή. Αυτά, τη στιγμή που δεν ανοίγονται καινούριες θέσεις για ειδικότητα, όπως θα μπορούσε να γίνει ειδικά στα περιφερειακά νοσοκομεία.

Η ιατρική εκπαίδευση δεν μπορεί να ολοκληρωθεί στα 6 χρόνια σπουδών. Η απόκτηση της ουσιαστικής γνώσης και της εμβάθυνσης πρέπει να παρέχεται με την ειδίκευση. Για πρακτικούς λόγους έχει χωριστεί η ειδικότητα από τον υπόλοιπο κορμό των σπουδών, αλλά ο στόχος τους όπως φαίνεται και από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, είναι η ειδίκευση να παρέχεται σε όλο και λιγότερους.

Στο νομοσχέδιο μεταξύ των άλλων προβλέπονται τα εξής:

Οι θέσεις για την ειδικότητα καταλαμβάνονται:

• Με βάση το υφιστάμενο σύστημα πινάκων σειράς προτεραιότητας.
• Από την 1^η Σεπτέμβρη 2007, μετά από πανελλήνιες εξετάσεις σε ποσοστό που κατά τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του συστήματος των εξετάσεων ανέρχεται στο είκοσι τοις εκατό (20%), αυξάνεται κάθε χρόνο κατά ποσοστό δέκα τοις εκατό (10%) με ανώτατο τελικό όριο ποσοστού το πενήντα τοις εκατό (50%) των θέσεων.

Το νομοσχέδιο προσδιορίζει τις ειδικότητες της ιατρικής, αναφέρει τις «εκπαιδευτικές μονάδες για τη λήψη της ειδικότητας», την οργάνωση των πανελλήνιων εξετάσεων, τις πειθαρχικές και ποινικές κυρώσεις. Το βιβλιάριο εκπαίδευσης των ειδικευομένων, την πρακτική άσκηση στα Κέντρα Υγείας και τη διαδικασία απονομής της ειδικότητας της ιατρικής.