ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ.--

Η συνάντηση του Μαχμούντ Αμπάς με τον Αριέλ Σαρόν πραγματοποιήθηκε την Κυριακή σε «έντονη» ατμόσφαιρα, και διήρκεσε πάνω από τρεις ώρες, με τους δύο πρωθυπουργούς να «ουρλιάζουν ο ένας στον άλλον», όπως είπε παριστάμενος σε αυτήν, μιλώντας στο βρετανικό BBC. Γενική αίσθηση είναι πως σε αδρές γραμμές επιβεβαιώθηκε «το αδιέξοδο». Αιτία, η αδιαλλαξία που επέδειξε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Σαρόν όσον αφορά το αίτημα του Παλαιστινίου ομολόγου του Αμπάς, περί αποφυλάκισης του συνόλου των πλέον των 8.000 Παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμένων, αντιπροτείνοντας την απελευθέρωση... 350, και θέτοντας ως όρο «τη διάλυση των ενόπλων οργανώσεων».

Οι δύο πλευρές, όπως αναμενόταν, έδειξαν «περιορισμένη ελαστικότητα», σύμφωνα με ρεπορτάζ των «Νιου Γιορκ Τάιμς», που επισημαίνει ότι «το διπλωματικό επίκεντρο μετατοπίζεται στην Ουάσιγκτον και τις συναντήσεις που θα έχουν με τον Πρόεδρο Μπους». Οι Σαρόν και Αμπάς έχουν υιοθετήσει την τακτική να «προβαίνουν σε παραχωρήσεις μόνον με την παρουσία Αμερικανών», σχολίασαν οι «Τάιμς».

Αν και την 6η Ιούλη η ισραηλινή κυβέρνηση ενέκρινε -με οριακή πλειοψηφία- την απελευθέρωση μερικών εκατοντάδων Παλαιστινίων κρατουμένων, ο Σαρόν δεν έχει εγκρίνει την αποφυλάκισή τους. Το πιο πιθανό, κατά παρατηρητές, είναι ότι δε θα το πράξει τουλάχιστον πριν συναντηθεί με τον Μπους. Ο Αμπάς, σε συνέντευξή του το Σάββατο, είχε πει ότι δεν περιμένει «απελευθέρωση όλων των κρατουμένων μονομιάς», αλλά «κατά ομάδες». Πρότεινε την απελευθέρωση σε πρώτη φάση όλων των φυλακισμένων κάτω των 18 ετών, των γυναικών και των ηλικιωμένων.

Η κυβέρνηση του Ισραήλ επιμένει πως «δε θα απελευθερώσει όσους έχουν ματωμένα χέρια», ωστόσο αφήνει να εννοηθεί ότι θα βγάλει από τις φυλακές κάποια μέλη της «Χαμάς» και του «Ισλαμικού Τζιχάντ». Ο Αμπάς διαφωνεί με τη διάκριση: «βρισκόμασταν σε πόλεμο», λέει.

Συμφωνήθηκε να συναντηθούν προσεχώς οι Χισάμ Αμπντούλ Ραζέκ, Παλαιστίνιος υπουργός για θέματα κρατουμένων (και πρώην κρατούμενος ο ίδιος), με τον Αβι Ντίχτερ, επικεφαλής της Σιν Μπετ, για να συζητηθούν τα «κριτήρια» απελευθέρωσης.

Κατά τα λοιπά: ο Σαούλ Μοφάζ, συμφωνήθηκε, θα «εξετάσει» το θέμα της άρσης κάποιων από τους περιορισμούς κίνησης των πολιτών στη Δυτική Οχθη και -ίσως- διατάξει απόσυρση ορισμένων μπλόκων. Πάντως, ο Σαρόν συνέδεσε την άρση του σιδηρόφρακτου κλοιού στα Κατεχόμενα με την «άμεση και αποφασιστική καταστροφή των τρομοκρατικών οργανώσεων».

Ο Αμπάς ζήτησε, ακόμη, ελευθερία κίνησης για τον Γιάσερ Αραφάτ. Ο Σαρόν επέμεινε στην πάγια -ιταμή για τον Παλαιστίνιο ηγέτη- θέση ότι «ο Αραφάτ είναι ελεύθερος να φύγει, αλλά δε θα του επιτραπεί να επιστρέψει» στα παλαιστινιακά εδάφη.

Το μέλλον του λεγόμενου «οδικού χάρτη» δε θα εξαρτηθεί μόνο από την πορεία των συνομιλιών που θα έχουν οι Αμπάς και Σαρόν (με αυτήν τη χρονολογική σειρά) στην Ουάσιγκτον, αλλά και από το αν θα «κρατήσει» η εκεχειρία. Οι ενδείξεις είναι αντιφατικές. Την Κυριακή, υπήρξε ανταλλαγή πυρών στον εβραϊκό εποικισμό Καντίμ στην περιοχή της Τζενίν, κι ένας Παλαιστίνιος βρήκε το θάνατο από σφαίρες του ισραηλινού στρατού. (Ο απολογισμός του Γαλλικού Πρακτορείου για τα θύματα από την έναρξη της νέας «Ιντιφάντα» -το Σεπτέμβρη του 2000- κάνει λόγο για 3.382 νεκρούς, εκ των οποίων 2.549 είναι Παλαιστίνιοι και 772 Ισραηλινοί).

Από την άλλη πλευρά, ο Γιάσερ Αραφάτ, ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, υπέγραψε την ίδια μέρα διάταγμα που απαγορεύει την «προτροπή στη βία» και την «προτροπή στην παραβίαση των συμφωνιών που έχουν συναφθεί από την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης» (ΟΑΠ). Το διάταγμα προβλέπει ότι «όποιος πολίτης διαπράξει τέτοιες ενέργειες θα διωχτεί σύμφωνα με το νόμο».