Αμεσα θα ξεκινήσουν οι εργασίες αποκατάστασης του μικρού αρχαίου θεάτρου στην Αρχαία Επίδαυρο μετά την έγκριση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου σχετικής μελέτης. Η άμεση έναρξη του έργου οφείλεται στη χρηματοδότηση από το Γ' ΚΠΣ, αφού εντάσσεται στο Περιφερειακό Πρόγραμμα Πελοποννήσου.

Οι εργασίες θα πραγματοποιηθούν από την Επιτροπή Συντήρησης Μνημείων Επιδαύρου και περιλαμβάνουν συντήρηση, στερέωση, ανάταξη, αποκατάσταση και αναστήλωση τμημάτων του μνημείου, με στόχο τη διατήρηση και ανάδειξη των αρχιτεκτονικών μορφών και της γεωμετρίας του, καθώς και των οικοδομικών φάσεων «που μαρτυρούν» εύγλωττα την ιστορία και χρήση του θεάτρου ανά τους αιώνες.

Με τη μελέτη προβλέπεται, μεταξύ άλλων, η συνέχιση και ολοκλήρωση της αρχαιολογικής έρευνας στην ορχήστρα, τις κερκίδες Θ και Ι, και στα κτίσματα νοτίως της σκηνής. Θα καθαριστούν οι κλίμακες του κοίλου, θα συντηρηθούν, στερεωθούν και συμπληρωθούν - όπου απαιτείται - ο ύστερος τοίχος του προσκηνίου, ενώ, εργασίες στερέωσης θα γίνουν και στις παρόδους του θεάτρου. Στο κοίλο θα συγκολληθούν τα ρηγματωμένα ή αποκολλημένα ειδώλια και θα τοποθετηθούν στις θέσεις τους τα εδώλια που έχουν μετατοπιστεί. Στην ορχήστρα που πλημμυρίζει από τις βροχές θα δημιουργηθεί περιμετρικά ένα αφανές αποστραγγιστικό κανάλι. Για το Τείχος της αρχαίας πόλης και το ρωμαϊκό λουτρό η μελέτη προβλέπει εργασίες συντήρησης και στερέωσης.

Ο σημερινός αρχαιολογικός χώρος περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του θεάτρου, αλλά τμήμα του βρίσκεται ακόμη κάτω από τον αγροτικό δρόμο. Οι ανασκαφές στο θέατρο ξεκίνησαν το 1972 και συνεχίζονται. Μέχρι στιγμής ολοκληρώθηκε η έρευνα στον υπόλοιπο απαλλοτριωμένο χώρο, με αποτέλεσμα να αποσαφηνιστούν πλήρως οι οικοδομικές φάσεις του μνημείου και να κατανοηθεί η αρχαία χρήση του. Η κατασκευή του ξεκίνησε στα μέσα του 4ου, και κράτησε τουλάχιστον έναν αιώνα. Ακολούθησαν μετασκευές στους πρώτους μ.Χ. αιώνες, οπότε από την ελληνιστική φάση πέρασε στη ρωμαϊκή. Στα τέλη του 4ου αι. μ.Χ. οι κάτοικοι της Επιδαύρου οχύρωσαν με τείχος την κορυφή του λόφου, πάνω από το θέατρο, χρησιμοποιώντας για την κατασκευή του τείχους πολλά εδώλια από το μνημείο. Αργότερα, το θέατρο επισκευάστηκε και συνεχίστηκε η χρήση του.

Τα «μνημεία» αυτά είναι το αντικείμενο μιας μελέτης - στα πλαίσια σχετικού ερευνητικού προγράμματος του υπουργείου Αιγαίου - η οποία διεξήχθη από μια πλειάδα Ελλήνων ερευνητών από πανεπιστήμια και ιδρύματα της χώρας, υπό την εποπτεία των: Ευάγγελου Βενιζέλου (καθηγητής Παλαιοβοτανολογίας - Παλαιοντολογίας, ΑΠΘ), Δημοσθένη Μουντράκη (καθηγητής Τεκτονικής Γεωλογίας, ΑΠΘ), Νικολάου Ζούρου (καθηγητής Φυσικής Γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, διευθυντής Μουσείου Φυσικής Ιστορίας - Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου), Νικολάου Σουλακέλη (καθηγητής Θεματικής Χαρτογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου).

Η μελέτη, υπό τον τίτλο «Ατλαντας των Γεωλογικών Μνημείων του Αιγαίου» (350 σελ.), η οποία εκδόθηκε και παρουσιάστηκε προχθές από τον υπουργό Αιγαίου, Ν. Σηφουνάκη και τους προαναφερόμενους επιστήμονες, είναι η πρώτη στη σχετική βιβλιογραφία, που παρουσιάζει, σχεδόν, όλους τους γεωτόπους της χώρας μας και δίνει μια σφαιρική εικόνα της πανέμορφης, σπάνιας έως και μοναδικής στον πλανήτη μας, γεωλογικής και γεωμορφολογικής κληρονομιάς της. Κληρονομιά, η οποία, δυστυχώς, παραμένοντας ουσιαστικά απροστάτευτη από την πολιτεία και έρμαιο της ιδιωτικής - επιχειρηματικής και τουριστικής - πρωτοβουλίας, καθώς και η ισχύουσα αναχρονιστική νομοθεσία των δεκαετών του '50, '60 και '70 και η «εκσυγχρονιστική» του ΠΑΣΟΚ ουδέν εμπράκτως προσφέρει για την προστασία του φυσικού και γεωλογικού περιβάλλοντος της χώρας.