ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 25 Μάη 2003
Σελ. /24
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΛΑΜΙΑΣ
Προσφορά παιδαγωγική και καλλιτεχνική

Συμφωνική Ορχήστρα Δημοτικού Ωδείου Λαμίας
Συμφωνική Ορχήστρα Δημοτικού Ωδείου Λαμίας
Εξήντα πέντε χρόνια προσφοράς και δημιουργικού έργου κλείνει φέτος το Δημοτικό Ωδείο Λαμίας, ένα από τα σημαντικότερα περιφερειακά μουσικά ιδρύματα της χώρας μας. Σε μια περίοδο που η μουσική εκπαίδευση στη χώρα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με πληθώρα προβλημάτων και το μεγαλύτερο κομμάτι της γίνεται αντικείμενο κερδοσκοπίας από ιδιώτες, το Δημοτικό Ωδείο Λαμίας έχει να επιδείξει μια πλούσια καλλιτεχνική και παιδαγωγική προσφορά, όχι μόνο προς τους εκατοντάδες μαθητές του, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ενωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών, αναγνωρίζοντας το έργο του Ωδείου σε πανελλήνιο επίπεδο, του απένειμε πριν δυόμισι χρόνια (20/11/2000) παμψηφεί την «Τιμητική Διάκριση 2000».

Το Δημοτικό Ωδείο Λαμίας ιδρύθηκε το 1938 ως παράρτημα του Εθνικού Ωδείου Αθηνών, με πρώτο διευθυντή τον μεγάλο μουσουργό Μανώλη Καλομοίρη και είναι το πέμπτο κατά σειρά ίδρυσης στον ελλαδικό χώρο. Τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του οι σχολές ήταν λίγες και η προσέλευση των μαθητών μικρή, όμως από το 1959 όταν ανέλαβε τη διεύθυνσή του ο Αλέξανδρος Αινιάν το Ωδείο αναβαθμίστηκε σημαντικά, ενώ η Δημοτική Χορωδία Λαμίας εκείνα τα χρόνια έφτασε σε αξιοζήλευτο επίπεδο και απέσπασε βραβεία και διακρίσεις στον ευρωπαϊκό χώρο. Μετά από μια περίοδο ύφεσης, την τελευταία δεκαετία το Δημοτικό Ωδείο Λαμίας ενισχύθηκε ηθικά και οικονομικά, με αποτέλεσμα τη διεύρυνση και την ποιοτική του ανάπτυξη. Η ανοδική του πορεία διαφαίνεται σήμερα από το υψηλό επίπεδο σπουδών που προσφέρουν οι σαράντα πέντε (45) καταξιωμένοι μουσικοπαιδαγωγοί στους 700 μαθητές τους.

Οπως σημειώνει η διευθύντρια του ΔΩΛ, Αθηνά Στεφοπούλου «η λέξη που θα εξηγούσε την ανοδική και δυναμική εκπαιδευτική εξέλιξη του Ωδείου μας είναι η λέξη "ενθουσιασμός". Καθηγητές, σπουδαστές και διοικητικό προσωπικό δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό προκειμένου το ΔΩΛ να επιτύχει τους στόχους του, που είναι η άρτια μουσική εκπαίδευση και η ουσιαστική πολιτιστική παρέμβαση στην πόλη».

Αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι ο πολιτισμός και η μουσική παιδεία μπορούν ν' ανθίσουν και να δώσουν καρπούς, όταν πραγματικά υπάρχει διάθεση, υπευθυνότητα, αλλά και στήριξη, το Δημοτικό Ωδείο Λαμίας παρέχει σήμερα ένα ευρύ φάσμα μουσικών σπουδών, καλύπτοντας τη διδασκαλία όλων των οργάνων (κλασικών και παραδοσιακών), ανώτερων Θεωρητικών, Μονωδίας και Μουσικής Προπαιδείας. Παράλληλα, διοργανώνονται σεμινάρια στα οποία διδάσκουν διακεκριμένοι Ελληνες και ξένοι καλλιτέχνες. Καθοριστικό ρόλο στην επιτυχημένη πορεία του ΔΩΛ παίζουν βεβαίως η υπευθυνότητα, η ικανότητα και η εξειδίκευση των καθηγητών του Ωδείου, οι οποίοι μεταδίδουν στους μαθητές τους γνώση και αγάπη για τη μουσική. Αποτέλεσμα των προσπαθειών αυτών είναι η απονομή διπλωμάτων από επιτροπές αποτελούμενες από υψηλού κύρους καλλιτεχνικές προσωπικότητες, η συμμετοχή μαθητών - αποφοίτων σε πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς με μεγάλη επιτυχία (βραβεία - τιμητικές διακρίσεις), η ίδρυση 80μελούς Παιδικής Χορωδίας, η σύσταση μουσικών συνόλων και η ίδρυση Μαθητικής Συμφωνητικής Ορχήστρας.

Η Συμφωνική Ορχήστρα του Δημοτικού Ωδείου Λαμίας ιδρύθηκε το Νοέμβρη του 1994 και έδωσε την πρώτη της συναυλία το Μάη του 1995. Υπήρξε αποτέλεσμα ενός συστηματικού σχεδιασμού του Ωδείου, που στόχευε αφ' ενός στην προσέλευση έμπειρων μουσικών δασκάλων και αφ' ετέρου στην επέκταση της διδασκαλίας όλων των μουσικών οργάνων στο Δημοτικό Ωδείο Λαμίας. Ο πρώτος πυρήνας της ορχήστρας σχηματίστηκε από μαθητές των σχολών που λειτουργούσαν στο Ωδείο και από μαθητές των νεοσύστατων σχολών βιολοντσέλου, χάλκινων πνευστών, ενώ το ρεπερτόριό της ήταν μεταγραφές για τις δυνατότητές της, καθώς και πρωτότυπες συνθέσεις - ασκήσεις των σπουδαστών των Ανώτερων Θεωρητικών Μαθημάτων με τη βοήθεια των καθηγητών τους. Η επιτυχία του εγχειρήματος οδήγησε στη διεύρυνση της ορχήστρας με τη συμμετοχή των διδασκόντων, που ανέλαβαν επικεφαλής κάθε ομάδας οργάνων. Με τη νέα σύνθεση η ορχήστρα εμπλούτισε το ρεπερτόριό της, με αποτέλεσμα οι συναυλίες της, στη Λαμία και σε άλλες πόλεις, να αποσπούν τιμητικά σχόλια.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι στο πλαίσιο της παρέμβασης που ασκείται από το δήμο, λειτουργεί στο Ωδείο τμήμα μουσικής Προπαιδείας για παιδιά με ειδικές ανάγκες - πειραματικό πρόγραμμα στην ωδειακή εκπαίδευση από το 1994, για πρώτη φορά στην Ελλάδα - στο οποίο συμμετέχουν 40 μαθητές των δυο ειδικών σχολείων της πόλης. Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνει το Ωδείο στο παιδαγωγικό τμήμα του, το οποίο υποστηρίζει το προσωπικό με σεμινάρια γύρω από τα σύγχρονα ρεύματα της παιδαγωγικής και βοηθά στη βελτίωση της επικοινωνίας μεταξύ δασκάλων, μαθητών, γονέων.

Εξάλλου, σε μια προσπάθεια μεγαλύτερης πολιτιστικής προσφοράς το Ωδείο παρουσιάζει κάθε χρόνο πλούσιο πρόγραμμα καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, με αποκορύφωμα το θεσμό «Ανοιξη Μουσικής στην πόλη». Μέσα από αυτό το θεσμό, όπως σημειώνει η Αθ. Στεφοπούλου, το Ωδείο πέτυχε «να σηματοδοτήσει μια νέα πολιτιστική πραγματικότητα στα τοπικά δρώμενα». Πρόκειται για «ένα πρόγραμμα εκδηλώσεων, που έκτισε μια γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ Μουσικής Τέχνης και κοινού, αλλά και που σφυρηλάτησε την πεποίθηση στους νέους καλλιτέχνες ότι σε τοπικό επίπεδο έχει πλέον καλλιεργηθεί το γόνιμο έδαφος για δημιουργία και έκφραση».


Ρ. ΣΟΥΛΗ


Η τηλεόραση ως στρέβλωση του καθημερινού (1)

Ομολογώ πως θα ήθελα να αποφύγω τη διατύπωση μιας εκτίμησης που θα αφορά στην ποιότητα του τηλεοπτικού θεάματος. Ετσι θα αποφύγω να προσθέσω κι εγώ την προσωπική μου σχετικά άποψη, που δε βλέπω το λόγο να είναι αυτή πιο σωστή από τις άλλες. Αν θέλουμε να έχουμε μια αντικειμενική άποψη κι αυτό δεν ισχύει μόνο για την τηλεόραση, αλλά για κάθε αντικειμενικό φαινόμενο είτε αυτό αναπτύσσεται στο χώρο της κοινωνίας, είτε του πολιτισμού, της οικονομίας, της πολιτικής, πρέπει να απομακρύνουμε όλες τις απόψεις που έχουν διατυπωθεί γι' αυτό και να επιχειρήσουμε μια δική μας προσέγγιση. Κι αυτή η «απομάκρυνση» δεν είναι αυθαίρετη διαδικασία. Χαρακτηρίζεται με τον όρο «αποδόμηση» και έχει προταθεί με διαφορετικούς τρόπους την κάθε φορά από μεγάλους θεωρητικούς της κοινωνιολογίας (Marx, Heideger, Gadammer, Derida). Ετσι θα επιχειρήσουμε, μετά την «αποδόμηση» μια δική μας προσέγγιση που θα θεμελιώνεται σε μια συγκεκριμένη θεωρητική αφετηρία. Γιατί οι συζητήσεις, που αναπτύσσονται και αφορούν στην τηλεόραση είναι χωρίς συγκεκριμένη θεωρητική βάση ανάλυσης ερμηνείας. Οι πιο πολλές από αυτές θεμελιώνονται σε προσωπικές εκτιμήσεις και διατυπώνονται «ex oficio» (καλλιτέχνες, αθλητές, γιατροί, δημοσιογράφοι, αστυνομικοί, πολιτικοί). Αποτέλεσμα: η τηλεόραση δεν προβάλλεται ως κοινωνικό φαινόμενο, αλλά ως πεδίο προβολής της προσωπικής μας ιστορίας.

Εγώ προτείνω πρώτ' απ' όλα να ορίσουμε την TV ως αντικειμενικό φαινόμενο και τότε θα καταλάβουμε ότι ο ορισμός αυτός πρέπει να προκύπτει από τον τρόπο προσέγγισής του φαινομένου. Και δε θα ήταν αυθαίρετο, αν έλεγα πως μια τέτοια διαδικασία μάς οδηγεί κατευθείαν στη διατύπωση μιας εκτίμησης.

Η τηλεόραση είναι ένα τεχνολογικό προϊόν (τεχνολογική προσέγγιση). Μέσα στις δυνατότητες της λειτουργίας του εμπεριέχεται μια χαρακτηριστική και επώδυνη συνάμα αντίφαση. Μπορεί και διεισδύει στον προσωπικό ανθρώπινο χώρο ενώ την ίδια στιγμή το Πρόσωπο έχει τη δυνατότητα να εμποδίσει τη Διείσδυση. Να αλλάξει κανάλι ή να κλείσει το μηχάνημα. Η συνύπαρξη αυτών των δυνατοτήτων συνιστά την πρώτη δοκιμασία στην περιοχή του τηλεοπτικού φαινομένου: τη δοκιμασία της ελευθερίας. Γιατί κανένας μας ασφαλώς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι είναι στο χέρι μας να ακυρώσουμε τη λειτουργία της Τηλεόρασης. Αυτή η άποψη δεν είναι πολιτική, δε θεμελιώνει, δηλαδή, πρόταση αντίστασης. Αποτελεί όμως τη μοναδική δυνατότητα ακύρωσης της TV ως τεχνολογικού προϊόντος, γιατί αφαιρεί από τα χέρια της πολιτικής, του κεφαλαίου, της ιδεολογίας, του απολίτικου αθλητικού αποπροσανατολισμού το εργαλείο παρέμβασης στον προσωπικό ή στον κοινωνικό χώρο. Και μένα προσωπικά μου θυμίζει την πρόταση του Μαρξ όπου λέει τα ακόλουθα: «Αρα το ερώτημα τίθεται τώρα με τον ακόλουθο τρόπο: Τι άλλο από το εγώ είναι το πνεύμα. Ενώ η πρωταρχική ερώτηση ήτανε: με τη δημιουργία του εκ του μηδενός (του πνεύματος δηλαδή) τι άλλο είναι εκτός από τον εαυτό του». Αρα θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε την πρόταση του Μαρξ ως μια ολόκληρη θεωρία, με βάση την οποία, σε τελευταία ανάλυση, το υλικό μας εγώ, οι φυσικές μας δυνατότητες, με άλλα λόγια, είναι δυνατό να δράσουν στο όνομα της πνευματικής μας απόφασης είτε είναι αυτή πολιτική είτε ιδεολογική, είτε απλά κοινωνιολογική. Κατά την άποψή μου, επομένως και εκεί θέλω να καταλήξω, είναι λάθος, όταν στις συζητήσεις που κάνουμε για την TV δε λαμβάνουμε υπόψη μας την τεχνολογική της υπόσταση και τις κοινωνικές δυνατότητες που εμπεριέχει αυτή. Δε λαμβάνουμε, με άλλα λόγια, τον τρόπο που η τηλεόραση λειτουργεί, κατακτά τον προσωπικό ή τον κοινωνικό χώρο αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο της προσωπική μας αντίστασης.

(συνεχίζεται)


Του Γ. Χ. ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ