Αλληλεγγύη στον αγωνιζόμενο λαό της Παλαιστίνης και στα παιδιά της που υποφέρουν σημαίνει, αν μη τι άλλο, να μην είσαι μέλος της «αντιτρομοκρατικής συμμαχίας» της «νέας τάξης». Σημαίνει σύγκρουση με τη σημερινή ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, των ωμών επεμβάσεων και των πολέμων. Γι' αυτό ακούγεται τουλάχιστον υποκριτικό να οργανώνεται συναυλία από την «Πειραιώς Πολιτεία» του κ. Γ. Πανταγιά - χτες στον Πειραιά - με την ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης», αφιερωμένη στον μαραθωνοδρόμο της ειρήνης Γρηγόρη Λαμπράκη και με απόδοση των εσόδων στα παιδιά της Παλαιστίνης. Γιατί καμία σχέση δεν μπορεί να έχει η αγωνιστική παράδοση της Αριστεράς, η ζωή και η δράση του ήρωα Λαμπράκη και των συναγωνιστών του με την πολιτική πρακτική του ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική της συμμετοχής και συνενοχής σε εγκλήματα κατά λαών δεν ξεπλένεται με δήθεν εκδηλώσεις τιμής στους αγωνιστές και ήρωες του λαού μας.

Ως μάρτυρας υπεράσπισης του Γ. Σερίφη κατέθεσε χτες στη δίκη ο γνωστός και μη εξαιρετέος Γ. Βότσης, ο οποίος είπε πολλά ενδιαφέροντα. Είπε πως «η "17Ν" είναι προβληματική, άκρως προβληματική, με μέλη μη επαρκώς προβληματισμένα». Είπε ακόμη πως «η πεμπτουσία της αριστερής ιδεολογίας είναι ο ουμανισμός. Δε βουτάω το κουμπούρι και ξαπλώνω οποιονδήποτε κάτω». Είπε επίσης πως ήταν πάντα αντίθετος με αυτή την οργάνωση και πως τους αποκαλούσε δολοφόνους όταν δολοφονούσαν. Και πρόσθεσε: «Το μεγαλύτερό τους έγκλημα είναι η δυσφήμιση και της ένοπλης πάλης και της επαναστατικής προοπτικής, όπως, λόγου χάρη, βγαίνει ο Κάστρο την ώρα που κάνουν την επιδρομή οι Αμερικανοί στο Ιράκ και φρίττει η ανθρωπότητα όλη και βρίσκει κάποιους αντιφρονούντες και τους εκτελεί». Οταν, μάλιστα, ρωτήθηκε από τον εισαγγελέα γιατί έκανε τις εκτελέσεις των αντιφρονούντων ο Κάστρο ο ...μέγας υποστηριχτής της επανάστασης Γ. Βότσης απάντησε με στόμφο: «Και η Αριστερά όταν διαχειρίζεται την εξουσία γίνεται εγκληματική και το έχει αποδείξει η Ιστορία. Δεν το λέω εγώ».

Θα μπορούσαμε να μην κάνουμε κανένα σχολιασμό των προαναφερομένων. Τα λεγόμενα του κυρίου αυτού είναι αρκετά για να τον χαρακτηρίσουν. Αλλά επειδή πρέπει να υπάρχει και η μνήμη, του θυμίζουμε τα εξής: Οταν η «17Ν» είχε σκοτώσει τον αρχιβασανιστή Μάλιο ο Γ. Βότσης την υπερασπιζόταν ως εξής από τις στήλες της «Ελευθεροτυπίας» (Πέμπτη 16/12/1976): «Με πιστόλι δε γίνονται πολιτικές δολοφονίες μέσα στο δρόμο από "επαγγελματίες" γιατί πρέπει να πλησιάσουν πολύ τον στόχο και συνεπώς οι δυνατότητες διαφυγής είναι περιορισμένες. Μπορούν να γίνουν μόνο από τολμηρούς (μέχρις αποκοτιάς) και αποφασισμένους για όλα - και τέτοια δείγματα ανθρώπων μόνο η επαναστατική αριστερά έχει».

Τι είναι άραγε ο κ. Βότσης; Πολιτικά ανισόρροπος ή πολιτικά αγύρτης;

ΥΓ: Σε ό,τι αφορά στην Κούβα και στους όρους διεξαγωγής της σύγχρονης ταξικής πάλης, στους οποίους και η περίπτωση αυτή υπάγεται, θεωρούμε περιττό να σημειώσουμε το παραμικρό. Εχουν ειπωθεί και γραφτεί τόσα πολλά...