ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 22 Μάρτη 2003
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΚΟΡΥΦΗΣ
Ολοταχώς για την εφαρμογή ακόμη πιο αντεργατικών πολιτικών

Η καθιερωμένη οικογενειακή φωτογραφία

Eurokinissi

Η καθιερωμένη οικογενειακή φωτογραφία
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).--

Η δεύτερη και τελευταία μέρα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου των Βρυξελλών χαρακτηρίστηκε από την αγωνιώδη προσπάθεια των 15 αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να αποφευχθεί οποιαδήποτε αναφορά στον πόλεμο του Ιράκ, να υλοποιηθεί η προχτεσινή ομόφωνη απόφαση ότι «η αποκατάσταση της ενότητας της διεθνούς κοινότητας συνιστά απόλυτη επιταγή», με την απόλυτη σύμπλευση ΕΕ και ΗΠΑ σε όλες τις «περιφερειακές κρίσεις» (Ισραήλ, Σερβία, Κυπριακό, Β. Κορέα), και να στρατιωτικοποιηθεί η ευρωπαϊκή πολιτική οικονομία, αφού οι λεγόμενοι «στόχοι της Λισαβόνας», δηλαδή η «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου και η εκμετάλλευση της «απασχόλησης» κινούνται, πλέον, παράλληλα με τους στόχους του πολέμου.

Απ' αυτή την οπτική η «προσπάθεια» της Ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ, υπό γαλλο-γερμανική καθοδήγηση, να πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη Σύνοδος Κορυφής για την «ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση», πέτυχε και τους δύο στόχους της. Από τη μια δόθηκε η ευκαιρία στην κατακερματισμένη Ευρώπη να παρουσιαστεί «ενωμένη», πίσω από την ομόφωνη απόφαση ότι «με την έναρξη της στρατιωτικής σύγκρουσης ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια νέα κατάσταση», ότι η ΕΕ επιβεβαιώνει τη «θεμελιώδη στρατηγική προτεραιότητα της διατλαντικής σχέσης» με τις ΗΠΑ και «την περαιτέρω ενίσχυση της διεθνούς συμμαχίας κατά της τρομοκρατίας», και ότι η ΕΕ αρκείται στην κερδοσκοπική σκύλευση επί των καταστροφών, που θα αφήνει πίσω της η αμερικανική αυτοκρατορική επέλαση σ' ολόκληρη τον πλανήτη, ως «ανθρωπιστική ανασυγκρότηση». Από την άλλη, η καθιερωμένη, εδώ και τρία χρόνια, ετήσια Σύνοδος Κορυφής, κάθε Μάρτη, για την «ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση» επιβαρύνθηκε, με αφορμή τη συγκυρία, με τη στρατιωτικοποίηση της ευρωπαϊκής οικονομίας και την προσπάθεια πειθάρχησης των εργαζομένων στη φάμπρικα του πολέμου.

Οι ευρωπαϊκές «μεγάλες δυνάμεις» έχουν το δικαίωμα να διαφωνούν για την προώθηση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων τους, αλλά οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι υποχρεούνται σε στράτευση στη «λογική του πολέμου».

Οι «στόχοι της Λισαβόνας»

Υπό τον τίτλο «προσπορισμός πλήρους οφέλους από τη διευρυμένη ΕΕ μέσω της υλοποίησης των στόχων της Λισαβόνας», ολόκληρη η παράγραφος 61 των αποφάσεων των Βρυξελλών έχει ως εξής: «Η διεύρυνση αυξάνει τις δυνατότητες οικονομικής μεγέθυνσης. Ενώ θα αποκομίζουμε τα οφέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης των 25, θα πρέπει να στηριχτούμε στις αξίες που συνιστούν το υπόβαθρο της διαδικασίας της Λισαβόνας: επιχειρηματικότητα, χρηστή και διαφανής δημόσια διαχείριση και ανάπτυξη και οικονομικές πολιτικές προσανατολισμένες στη σταθερότητα (σημ. «τιμών και μισθών»). Δείχνοντας πολιτική βούληση για επίτευξη των στόχων της Λισαβόνας, βελτιώνουμε τις γενικές συνθήκες, ώστε ο ιδιωτικός τομέας να αναπτυχθεί και να ωφεληθεί από τη διευρυμένη ενιαία αγορά, πράγμα που είναι επίσης απαραίτητο, προκειμένου να ενισχύσουμε την εμπιστοσύνη προς τον ιδιωτικό τομέα».

Πρόκειται για ξεκάθαρη περιγραφή της περιβόητης «Ατζέντας της Λισαβόνας» που εδώ και τρία χρόνια προωθεί, αυτό που στις αποφάσεις των Βρυξελλών αυτοχαρακτηρίζεται «δέσμευση για ένα φιλόδοξο και σφαιρικό δεκαετές πρόγραμμα αμοιβαία ενισχυόμενων μεταρρυθμίσεων στις αγορές εργασίας, κεφαλαίων και προϊόντων». Στην πραγματικότητα αφορά σ' ένα πράγματι «φιλόδοξο» σχέδιο υλοποίησης των αντεργατικών μακροπρόθεσμων επιταγών της ΟΝΕ του Μάαστριχτ, στα πλαίσια της πολυετούς «αναδιάρθρωσης» του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Η ΟΝΕ του Μάαστριχτ επέβαλε σταδιακά την περίοδο 1992-1999 την πανευρωπαϊκή «θεσμοποίηση» σε επίπεδο κεφαλαίου («εθνικό» και υπερ-«εθνικό»), και από το 2000, με την «πολιτική της Λισαβόνας», προωθεί την «προσαρμογή» των εργαζομένων στις «ευέλικτες» νέες σχέσεις κεφαλαίου / μισθωτής εργασίας. Στο διάστημα αυτό η αποτυχία της «νέας οικονομίας», η κατάρρευση των χρηματιστηρίων και ο μιλιταρισμός της «παγκοσμιοποίησης», άλλαξαν σημαντικά τον παγκόσμιο ταξικό ανταγωνισμό, με ανάδειξη νέων εκτατικών και εντατικών μορφών πάλης των εργαζομένων και πυροδότηση γενικευμένης λαϊκής αντίδρασης. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Βρυξελλών, η τρίτη από τις ετήσιες Συνόδους Κορυφής της ΕΕ, που συνέρχεται με θέμα την «ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση» έκανε μια αποτίμηση της κατάστασης και προδιέγραψε «κατευθύνσεις».

Σύμφωνα με τους 15 αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων «η ΕΕ αντιμετωπίζει σήμερα, όπως και άλλα μέρη του κόσμου, επιβράδυνση οικονομικής μεγέθυνσης και δημιουργίας θέσεων εργασίας. Οι οικονομικές αβεβαιότητες και οι παγκόσμιοι πολιτικοί κίνδυνοι βαρύνουν εξαιρετικά τις βραχυπρόθεσμες προοπτικές και έχουν καθυστερήσει την ανάκαμψη (...) Η επιβράδυνση της οικονομίας έχει διαρκέσει περισσότερο από το αναμενόμενο, οι δε προοπτικές σκιάζονται από οικονομικές αβεβαιότητες και παγκόσμιους πολιτικούς κινδύνους». Οι αποφάσεις των Βρυξελλών «επισημαίνουν τις προτεραιότητες» εντός των δύο ταξικών πλαισίων, αφενός των «οικονομικών μεταρρυθμίσεων για την ενίσχυση των δυνατοτήτων οικονομικής μεγέθυνσης της Ευρώπης», δηλαδή την εκτατική και εντατική «μεγέθυνση» του κεφαλαίου και, αφετέρου, του «εκσυγχρονισμού του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου», δηλαδή της στρατηγικής ριζικής ανατροπής των ευρωπαϊκών «εθνικών» συνταξιοδοτικών και ασφαλιστικών συστημάτων.

Σύμφωνα με τις αποφάσεις των Βρυξελλών, «χρειάζονται» προσπάθειες για τη βελτίωση του γενικού επιχειρηματικού κλίματος (...) Προέχει επίσης να προωθηθεί η επιχειρηματική νοοτροπία παρέχοντας κίνητρα στα μεμονωμένα άτομα και προτρέποντας το κοινωνικό σύνολο να εκτιμά την επιχειρηματική επιτυχία» (!!!) Προτείνεται «θεσμοθέτηση βραβείων επιχειρηματικότητας σε επίπεδο Ενωσης, σε συνεργασία με οργανώσεις των εργοδοτών». Ζητείται «μεγαλύτερη μείωση των κρατικών ενισχύσεων» και «καλούνται τα κράτη - μέλη να καθορίσουν τις προσήκουσες γενικές προϋποθέσεις για να παρακινηθούν οι ιδιωτικές επενδύσεις σε ενεργειακές υποδομές».

Η Σύνοδος Κορυφής δίνει εντολή στο Συμβούλιο και την Κομισιόν «να επιδιώξουν τον περιορισμό των εμποδίων στις επενδύσεις θεσμικών επενδυτών (συνταξιοδοτικά Ταμεία) στις αγορές επιχειρηματικών κεφαλαίων». Προτείνεται να δημιουργηθούν «ευρωπαϊκές τεχνολογικές πλατφόρμες για προηγμένες τεχνολογίες, σε τομείς όπως η γονιδιωματική των φυτών ή η μετάβαση στο υδρογόνο ως καύσιμου», δηλαδή για τη διατροφή με μεταλλαγμένα και σταδιακή αντικατάσταση των ενεργειακών πηγών.

Οσον αφορά στον «εκσυγχρονισμό του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου απαιτείται «οι αγορές εργασίας της ΕΕ να ανοίξουν περισσότερο, και να είναι συνάμα πιο ευπροσάρμοστες στις οικονομικές συνθήκες», ώστε με «νέα τριετή προοπτική» να καταστεί «συμφέρουσα η εργασία». Απαιτείται «βελτίωση των συστημάτων διαμόρφωσης μισθών και ημερομισθίων, ούτως ώστε να λαμβάνουν υπόψη τη σχέση μεταξύ μισθών, σταθερότητας τιμών, παραγωγικότητας, επιπέδων κατάρτισης και συνθηκών της αγοράς εργασίας και εκσυγχρονισμό της εργατικής νομοθεσίας, λαμβανομένης υπόψη της ανάγκης για ευελιξία αλλά και ασφάλεια». Διατάσσεται «βελτίωση της κινητικότητας του εργατικού δυναμικού». Και επιβάλλεται εργασία διά βίου χωρίς σύνταξη, αφού «παρακινούνται τα κράτη - μέλη να διατηρήσουν το ρυθμό πορείας της μεταρρύθμισης των εθνικών αγορών εργασίας με εστίαση στην «αύξηση της προσφοράς εργατικού δυναμικού, ιδίως μεταξύ ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας, γυναικών, μεταναστών και νέων. Ενθάρρυνση της παραμονής στον ενεργό πληθυσμό, με αποτρεπτικά μέτρα κατά της παροχής κινήτρων πρόωρης αποχώρησης». Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλεί την Κομισιόν να συγκροτήσει μια «Ευρωπαϊκή Ειδική Ομάδα για την Απασχόληση» που θα «συντονίζει» τα «κράτη - μέλη να υλοποιήσουν την αναθεωρημένη Ευρωπαϊκή Στρατηγική για την Απασχόληση», αφού η ταξική πολιτική εκμετάλλευσης των εργαζομένων είναι «αρμοδιότητα» των «εθνικών» κρατών. Προς το σκοπό αυτό καλείται το Συμβούλιο και η Κομισιόν «να διατηρήσουν το ρυθμό της συνεργασίας με την κατάρτιση ειδικών μελετών που θα επικεντρώνονται στις κοινές προκλήσεις των συνταξιοδοτικών συστημάτων».

Κ. Σημίτης: Πρώτα η Ελλάδα...

Με μια δήλωση υποκρισίας ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, χτες βράδυ, αμέσως μετά την προσγείωσή του στην Ελλάδα, αφού ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνησή του είναι κατά του πολέμου, επιχείρησε να δικαιολογήσει την ελληνική εμπολοκή σε αυτόν, προτάσσοντας το ανιστόρητο και ανήθικο σλόγκαν «πρώτα η Ελλάδα». Να υπενθυμίσουμε ότι το σύνθημα αυτό αποτέλεσε το κεντρικό προεκλογικό σλόγκαν του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1999, όταν και πάλι τότε η κυβέρνηση Σημίτη επιχείρησε να δικαιολογήσει την ελληνική εμπλοκή στο αμερικανοΝΑΤΟικό έγκλημα κατά του γιουγκοσλαβικού λαού, στο όνομα της υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων.

Για τα Βαλκάνια, την Παλαιστίνη και τη ΛΔ Κορέας

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο «καταδίκασε εντονότατα τη δολοφονία του πρωθυπουργού της Σερβίας Ζ. Τζίντζιτς», εξέφρασε «ικανοποίηση» για το διορισμό νέων κυβερνήσεων στη Σερβία και στο Μαυροβούνιο και προτρέπει το νέο πρωθυπουργό «να συνεχίσει δραστήρια» τις πολιτικές του Τζίντζιτς, οι οποίες, σύμφωνα με τις αποφάσεις των Βρυξελλών, είναι οι εξής: 1) «Ο αδιάκοπος αγώνας κατά της οργανωμένης εγκληματικότητας και της διαφθοράς», δηλαδή κατά της «απροσάρμοστης» Σερβίας, η οποία ποινικοποιείται συλλήβδην. 2) «Ο γενικός εκδημοκρατισμός των κρατικών δομών», δηλαδή το γενικό ξεχαρβάλωμα του σερβικού κράτους και η «εκσυγχρονιστική» προσαρμογή του, από τη διοίκηση μέχρι το στρατό, με «περαιτέρω προσέγγιση των ευρωπαϊκών δομών». 3) «Η πλήρης συνεργασία με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία», το οποίο δικάζει Βαλκάνιους, αλλά απαγορεύεται να θίξει Αγγλους ή Αμερικανούς που βομβαρδίζουν άμαχο πληθυσμό στα Βαλκάνια, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ κ.α. Σύμφωνα με τις αποφάσεις των Βρυξελλών, «το μέλλον των Δυτικών Βαλκανίων βρίσκεται εντός της ΕΕ» και πρέπει να εξευρεθούν «τρόποι και μέσα για να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο η πολιτική της Ενωσης στη συγκεκριμένη περιοχή».

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κάνει ειδική αναφορά στη Μ. Ανατολή αφού «η ιρακινή κρίση καθιστά ακόμη επιτακτικότερη τη συζήτηση και διευθέτηση των άλλων προβλημάτων της περιοχής», δηλαδή τη γενικότερη βίαιη αλλαγή συνόρων και καθεστώτων της περιοχής. Η ΕΕ «επικροτεί τη δήλωση του Προέδρου Μπους της 14ης Μαρτίου με την οποία εξαγγέλλει την πρόθεσή του να προωθήσει τον οδικό χάρτη» για την «επίτευξη οριστικής και συνολικής διευθέτησης» του Παλαιστινιακού.

Η ΕΕ «επαινεί και υποστηρίζει» την «προώθηση εκτεταμένων πολιτικών μεταρρυθμίσεων στους κόλπους της Παλαιστινιακής Αρχής», εκτιμά ότι ο διορισμός του πρωθυπουργού Μαχμούντ Αμπάς «θα δώσει σοβαρή ώθηση στην ειρηνευτική διαδικασία» και εκδηλώνει «ικανοποίηση» προς τον Αραφάτ που υπέγραψε τη σχετική νομοθετική πράξη. Δεν υπάρχει καμία αναφορά στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, αλλά μόνο μια έκκληση «να τερματιστεί η ανθρωπιστική τραγωδία». Οι βόμβες του Μπους και του Σαρόν ματώνουν τη Μ. Ανατολή, και η ΕΕ εκδηλώνει από τους πύργους των Βρυξελλών τα «ανθρωπιστικά» της «ιδεώδη».

Η αναφορά στο Ισραήλ είναι χαρακτηριστική: «Η ΕΕ απευθύνει και πάλι έκκληση προς το Ισραήλ να αναστρέψει την εποικιστική του πολιτική, η οποία συνιστά εμπόδιο για την ειρήνη»!!! Αντίθετα, η αναφορά στη ΛΔ Κορέας βρωμάει πόλεμο: «Το Συμβούλιο κάλεσε τη Β. Κορέα να απόσχει από οποιαδήποτε ενέργεια θα μπορούσε να επιδεινώσει περισσότερο την κατάσταση. Επιβεβαίωσε ότι η μη συμμόρφωση της Β. Κορέας με τις διεθνείς της υποχρεώσεις στον τομέα των πυρηνικών όπλων προκαλεί σοβαρή ανησυχία σε ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα και είναι επιζήμια για τα συμφέροντά της».

Στην επόμενη αμερικανική αυτοκρατορική εκστρατεία θα δοθεί εκ νέου στην ΕΕ η δυνατότητα να εκφράσει τα αισθήματα «ανθρωπιστικής» σκύλευσης επί των συντριμμιών του «κακού» Μπους. Προσφέροντας «διευκολύνσεις» στην αμερικανική φάμπρικα του πολέμου.

Κ. ΑΛΥΣΣΑΝΔΡΑΚΗΣ
Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ μονιμοποιεί τη διχοτόμηση

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Κ. Αλυσσανδράκης, στη διάρκεια της συνεδρίασης της αντιπροσωπείας του Ευρωκοινοβουλίου στη μεικτή κοινοβουλευτική επιτροπή ΕΕ - Κύπρου, έκανε την εξής τοποθέτηση:

«Τώρα που η διαδικασία της ένταξης φτάνει προς το τέλος της είναι μια καλή ευκαιρία για απολογισμό. Το πραγματικό πρόβλημα της Κύπρου δεν ήταν η ένταξη στην ΕΕ αλλά η τουρκική κατοχή, αποτέλεσμα της εισβολής του 1974. Ενώ ολοκληρώνεται η διαδικασία της ένταξης δεν έχει γίνει ούτε ένα βήμα στη λύση αυτού του προβλήματος. Αντίθετα, η Κύπρος μπαίνει διχοτομημένη στην ΕΕ και η ΕΕ το ανέχεται. Ανέχεται δηλαδή μια, υποψήφια χώρα για ένταξη στην ΕΕ (Τουρκία) να έχει υπό την κατοχή της ένα σημαντικό μέρος του εδάφους μιας χώρας - μέλους (Κύπρος). Οποιο πρωτόκολλο κι αν υπογραφεί για εφαρμογή του "κεκτημένου" θα είναι ένα τεχνοκρατικό κείμενο που απλά θα διαπιστώνει την παραπάνω πραγματικότητα.

Τα πράγματα δε θα ήταν καλύτερα εάν είχε επιτευχθεί λύση στη βάση του σχεδίου Ανάν. Το σχέδιο αυτό, αναγνωρίζεται απ' όλους ότι απέχει πολύ από τις προηγούμενες αποφάσεις του ΟΗΕ προτείνοντας μια ιδιότυπη χαλαρή Συνομοσπονδία αντί για δικοινοτική, διζωνική Ομοσπονδία. Εμπεριέχει ουσιαστικά και μόνιμα εμπόδια στην ελεύθερη διακίνηση και την επιστροφή των προσφύγων και σχεδόν κανείς δεν το θεωρεί βιώσιμη λύση. Επιπλέον, με εκβιαστικό τρόπο ζητήθηκε η υιοθέτησή του. Από την όλη διαδικασία κέρδισε το κατοχικό καθεστώς του Ντενκτάς εξαναγκάζοντας σε υποχώρηση την ελληνοκυπριακή πλευρά στο θέμα του χαρακτήρα του κράτους και στο θέμα της επιστροφής των προσφύγων, χωρίς το ίδιο να παραχωρήσει το παραμικρό.

Δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι με αυτή την κατάσταση που διαμορφώνεται. Αιτία είναι η εμπλοκή της Κύπρου στην ενταξιακή διαδικασία, όπως είχε προβλέψει το Κόμμα μας εδώ και καιρό».

Υβρις στους λαούς της Ευρώπης η δήλωση των «15»

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ

Σε ανακοίνωσή του για την Εαρινή Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Υβριν προς τους λαούς της Ευρώπης, που διαδηλώνουν στους δρόμους και στις πλατείες την αντίθεσή τους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αποτελεί η δήλωση των "15" της ΕΕ. Δε βρήκαν ούτε μία λέξη να πουν για το βρώμικο αυτό πόλεμο! Και τι να έλεγαν αυτοί που συμμετέχουν ενεργά ή γίνονται συνένοχοι, δίνοντας διευκολύνσεις από ξηρά, θάλασσα και αέρα!.

Η ανησυχία των "15' επικεντρώθηκε με κυνισμό στο πώς, μετά τη σφαγή ενός λαού και την καταστροφή μιας χώρας, θα πάρουν μέρος στην "ανοικοδόμηση"! Πώς και ποιο μερίδιο θα έχουν στη μοιρασιά της βουτηγμένης στο αίμα λείας, των νέων κερδών, σε ένα Ιράκ, που θα είναι υπό στρατιωτική κατοχή. Ταυτόχρονα οι "15" καθόρισαν τα επόμενα βήματα στη λεηλασία των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Διαπίστωσαν πρόοδο στη στρατηγική της Λισαβόνας που είναι ζωτικής σημασίας για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, εκτιμώντας ότι πολλά πρέπει να γίνουν ακόμη: Να βελτιωθεί η παραγωγικότητα με τη μείωση των μισθών, να αυξηθεί το όριο συνταξιοδότησης στα 70, να καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις, να γενικευτεί η μερική και προσωρινή απασχόληση, να χτυπηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της Κοινωνικής Ασφάλισης και να μετατραπούν η Υγεία και η Πρόνοια σε εμπορεύματα.

Ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, και η κυβέρνηση μπορούν να είναι ικανοποιημένοι και να αναμένουν νέα συγχαρητήρια των αρχιτρομοκρατών των ΗΠΑ και των άλλων ηγετικών εκπροσώπων του κεφαλαίου.

Οι λαοί όλης της Γης και ο ελληνικός λαός στέλνουν το δικό τους μήνυμα. Συνειδητοποιείται περισσότερο ότι το μέλλον της Ευρώπης βρίσκεται στην πάλη κατά της τάξης των ιμπεριαλιστών, Ευρωπαίων και Αμερικανών. Ο αγώνας για τα λαϊκά δικαιώματα είναι αναπόσπαστος με τον αγώνα κατά του πολέμου».

ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
Τώρα φταίει η... Ελληνική Προεδρία!

Στην Ελληνική Προεδρία επέρριψε την ευθύνη της αποτυχίας της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ ο πρόεδρος του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος, ο οποίος, αφού εκτίμησε ότι το κοινό ανακοινωθέν συνιστά ηθική ήττα, ανοιχτή παραδοχή πολιτικής αποτυχίας και απουσία ευθύνης, συμπλήρωσε: «Η ελληνική προεδρία της ΕΕ, με τη λογική της δήθεν ουδετερότητας, οδήγησε την ΕΕ σε ρόλο παθητικού θεατή της παράνομης εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ, νομιμοποίησε το δόγμα Μπους για μονομερή πολεμική επιδρομή κατά βούληση».

«Δυσαρέσκεια» για τις εξελίξεις στο Κυπριακό

Οσον αφορά το Κυπριακό, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο «εκφράζει τη δυσαρέσκειά του για την αποτυχία των προσπαθειών του ΓΓ του ΟΗΕ» και «υποστηρίζει ένθερμα τη συνέχιση της Αποστολής Καλών Υπηρεσιών και των διαπραγματεύσεων βάσει των προτάσεων του ΓΓ». Απευθύνεται «έκκληση σε όλα τα ενεχόμενα μέρη να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική ρύθμιση του θέματος, και ειδικότερα στον Τουρκοκύπριο ηγέτη να επανεξετάσει τη θέση του».

Δεν γίνεται η συνήθης αναφορά παρότρυνσης προς την Τουρκία. Επαναβεβαιώνονται οι αποφάσεις της Κοπεγχάγης «όσον αφορά την προσχώρηση της Κύπρου στην ΕΕ». Η διαδικασία διεύρυνσης της ΕΕ με τις δέκα νέες χώρες θα «οριστικοποιηθεί» με την υπογραφή της Συνθήκης και της Πράξης προσχώρησης στην Αθήνα στις 16 Απρίλη 2003. Οπως τονίζουν οι αποφάσεις των Βρυξελλών «η διεύρυνση αυξάνει τις δυνατότητες οικονομικής μεγέθυνσης (...) ώστε ο ιδιωτικός τομέας να αναπτυχθεί και να ωφεληθεί από τη διευρυμένη ενιαία αγορά, πράγμα που είναι επίσης απαραίτητο προκειμένου να ενισχύσουμε την εμπιστοσύνη προς τον ιδιωτικό τομέα».

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Δε θα κουραστούμε, θα τους κουράσουμε

Σε δήλωσή της χτες από το χώρο της απεργιακής συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ, στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα τόνισε, σχετικά με τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ: «Ιδού η ΕΕ: Ενα ολόκληρο κείμενο συνέταξαν, μια λέξη για τον πόλεμο δεν υπάρχει. Το μόνο που τους απασχολεί είναι να διαμοιράσουν τα ιμάτια του Ιράκ στη "μετά Σαντάμ" εποχή, όπως λένε, ξεχνώντας, βεβαίως, να σημειώσουν στους λαούς ότι αυτό το Ιράκ, που ονειρεύεται η ΕΕ, θα είναι υπό στρατιωτική κατοχή. Ο λαός, λοιπόν, στο πόδι μέχρι τέλους. Να μη σταματήσει ούτε μια φορά ο αγώνας κατά του πολέμου, κατά της φτώχειας, κατά των νέων μέτρων, που φέρνει η ΕΕ στα εργασιακά, στους μισθούς, στις συντάξεις, στην Παιδεία και στην Υγεία. Δε θα κουραστούμε στον αγώνα. Θα τους κουράσουμε».



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ