Δε θα υπάρξουν σοβαρές ανατιμήσεις στα υγρά καύσιμα, στο ενδεχόμενο ενός πολέμου στο Ιράκ, γιατί οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρίες έχουν προεισπράξει την όποια ζημιά, με τις αυξήσεις τιμών που επέβαλαν όλη την περασμένη χρονιά. Αυτά είπε τις προάλλες ο υπουργός Ανάπτυξης.

Με άλλα λόγια, δηλαδή, ο κ. Τσοχατζόπουλος ομολογεί, εμμέσως πλην σαφώς, την ολοφάνερα ληστρική και ετσιθελική επιβολή των αυξήσεων, που επέβαλαν οι πολυεθνικές, χωρίς κανείς αρμόδιος να συγκινηθεί, είτε στην Ελλάδα είτε σε άλλη καπιταλιστική χώρα ή σε κάποιον διεθνή οργανισμό. Και μπορεί, βέβαια, να επιχειρεί τη δικαιολόγηση και τον εξωραϊσμό της τακτικής αυτής, μιλώντας για μελλοντικές ζημιές, αλλά μπορεί να μας αναφέρει συγκεκριμένα πώς θα ζημιωθούν οι πολυεθνικές από τον πόλεμο; Εμείς, πάντως, μπορούμε να του αποδείξουμε, με συγκεκριμένα επιχειρήματα και στοιχεία, ότι μόνον κέρδη θα έχουν από τον πόλεμο οι πολυεθνικές του πετρελαίου. Αλλωστε, γι' αυτό και τον προωθούν. `Η, μήπως, δε γνωρίζει ο κ. Τσοχατζόπουλος τους στενούς δεσμούς, τόσο του Τζ. Μπους όσο και του Ντ. Τσέινι, με τις μεγάλες αμερικανικές εταιρίες πετρελαίου;

Ισχυρίζεται πως είναι κατά του πολέμου στο Ιράκ και θεωρεί παρήγορο το γεγονός πως ακόμη και στις ΗΠΑ «σχεδόν όλοι καταλαβαίνουν ότι τα συμφέροντα των εταιριών πετρελαίου είναι αυτά που καθοδηγούν και κινητοποιούν την πολεμική μηχανή της Αμερικής». Αποδέχεται, όμως, το ψεύτικο δίλημμα πόλεμος ή δικτάτορας Σαντάμ και παρότι επιλέγει την ειρήνη, ως μείζον, ισχυρίζεται ότι έτσι προσφέρεται μια «σανίδα σωτηρίας» στον Χουσεΐν. Κι όχι μόνον αυτό, υποστηρίζει ακόμη ότι δικαιούνται οι Κούρδοι να θεωρούν την αμερικανική επέμβαση θείο δώρο, αφού μπορεί να αποτελέσει τη χρυσή ευκαιρία για να τελειώσουν μ' έναν αιμοσταγή τύραννο...

Αυτά γράφει ο Τ. Παππάς, σε σημείωμά του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία». Και το σημειώνουμε, γιατί, πέρα από τις περιεχόμενες εξόφθαλμες αντιφάσεις, πέρα από τον ...προσεκτικό εξωραϊσμό της ιμπεριαλιστικής επεμβατικής πολιτικής και του επαπειλούμενου πολέμου, φανερώνει και μια έντονα επιλεκτική μνήμη, η οποία ...ξεχνά, για παράδειγμα, ποιοι προμήθευαν στον Σ. Χουσεΐν τα χημικά όπλα που χρησιμοποίησε ενάντια στους Κούρδους, ποιοι τον στήριζαν και τον ενίσχυαν ολόπλευρα, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980. Περισσότερο απ' όλα, όμως, το σημειώνουμε, γιατί η λογική του σημειώματος αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ολέθριου εγκλωβισμού στην ιμπεριαλιστική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε».

Το γεγονός δεν είναι πρωτοφανές. Εχει ξανασυμβεί σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης. Είναι πάντα, όμως, αξιοσημείωτο. Πολύ περισσότερο, γιατί χρωματίζει ακόμη περισσότερο έντονα τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες και τις αξεπέραστες αντιθέσεις, που σφραγίζουν το σύγχρονο καπιταλισμό. Από τη μια, συσσωρεύονται αμέτρητα πλούτη στα χέρια πολυεθνικών και τραπεζών και από την άλλη, ο μισός περίπου παγκόσμιος πληθυσμός επιβιώνει σε συνθήκες φτώχειας και ένδειας, με δύο δολάρια τη μέρα ή και ακόμη λιγότερα.

Ας αναφέρουμε, όμως, το περιστατικό. Τις προάλλες, λοιπόν, η τράπεζα ABN Amro Bank ανακοίνωσε ότι παρέσχε σε δύο άλλες ξένες τράπεζες πιστώσεις ύψους 14,5 δισεκ. γιεν (122 εκατ. δολαρίων), με αρνητικό επιτόκιο (-0,01%). Ουσιαστικά, δηλαδή, τις «πλήρωσε» για να πάρουν τα ...δάνεια. Το γεγονός αποτελεί ένα ακόμη γνώρισμα της δεκάχρονης κρίσης του ιαπωνικού καπιταλισμού, καθώς η Κεντρική Τράπεζα έχει διοχετεύσει τρισεκατομμύρια γιεν πλεονάζοντος ρευστού στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, τις τελευταίες μέρες. Με άλλα λόγια, οι τράπεζες έχουν του κόσμου το ρευστό και δεν ξέρουν τι να το κάνουν. Οι Ιάπωνες κεφαλαιοκράτες δεν κάνουν επενδύσεις -άρα δεν παίρνουν δάνεια- αφού οι εργαζόμενοι δεν έχουν λεφτά να αγοράσουν. Και οι τελευταίοι έχουν λίγο -πολύ εξαντλήσει τα περιθώρια κατανάλωσης μέσω δανείων.