ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η Αριστερά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Δηλαδή, κι αν ήταν μέλος της νεολαίας ΠΑΣΟΚ ο κ. Κουφοντίνας, τι έγινε;

Για μισό λεπτό, ωρέ Κλουζώ και λοιποί λωποδύτες! Εχω την εντύπωση ότι αρχίζετε να δικάζετε τη μεταπολίτευση! Οτι αρχίζουν να παίρνουν εκδίκηση ο στρατοδίκης, ο χαφιές κι ο ασφαλίτης! Οτι αποκαθίσταται το "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" επειδή ο αριστερός αγιογράφος, γιος του αριστερού παπά, τρόφιμος του αριστερού Καντιώτη, έκανε αριστερές δολοφονίες κι αριστερές ληστείες, είτε επειδή ήταν αριστερός κουκουλοφόρος φονιάς, είτε επειδή ήταν αριστερός πράκτωρ της αριστερής ΚΥΠ, ΕΥΠ, CIA και δε συμμαζεύεται. Επίσης, επειδή ήταν αριστερός τρομοκράτης τώρα ξερνάει σαν αριστερός χαφιές και προδίδει σαν αριστερός προδότης στους αριστερούς αστυνομικούς και στον αριστερό εισαγγελέα.

Ολα αυτά είναι τόσον αριστερά όσον ο κ. Νάιλς...

Να εξηγηθούμε: Η Αριστερά στην Ελλάδα απ' το πρώτο χτύπημα κι απ' την πρώτη εμφάνιση της 17Ν καταδίκασε την οργάνωση, χαρακτήρισε τη δράση της τρομοκρατική και τη διέκρινε από κάθε μορφή ένοπλης πάλης άλλων οργανώσεων αλλού (IRA, ΕΤΑ κτλ.).

Η συγκροτημένη Αριστερά και τα κοινοβουλευτικά της κόμματα με πλήθος ανακοινώσεων, αλλά κι εξαιρετική αρθρογραφία επί πολλά έτη στάθηκαν πάντα εναντίον της τρομοκρατίας. Το ίδιο και το πιο σοβαρό μέρος της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς...

...Και οι μεν άσχετοι περιορίζονται στους απολιτικούς δημοσιογραφίσκους με τα μαρκούτσια που τρέχουν πίσω απ' τις μέλισσες του κ. Κουφοντίνα και στις δημοσιογραφάρες που μιλάνε στα παράθυρα με τον "συμμαθητή Κουφοντίνα πλάτη" - τρομάρα τους. Οι πονηροί όμως;».

Αυτά γράφει ο Στάθης στο χτεσινό «Ναυτίλο» του και λίγο παρακάτω συνεχίζει...

... η τρομοκρατία...

«Οι πονηροί είναι πολλοί - τόσον πονηροί που στην προσπάθειά τους να ενοχοποιήσουν την Αριστερά (άσχετο αν ενίοτε δηλώνουν "αριστεροί" και οι ίδιοι με την έννοια της "από 'δω" παράταξης οι γελοίοι) ενοχοποιούν και το ΠΑΣΟΚ. Οπως ο κ. Πρετεντέρης (σε σύμπνοια με τον κ. Νάιλς): "τι πούλαγε η 17 Ν;" έγραφε προχθές ο τηλεοπτικός οικοδεσπότης του κ. Ρακιντζή, "τι πούλαγε; αντιιμπεριαλισμό, λαϊκή κυριαρχία κ.τ.λ., πούλαγε!" - τα ίδια "πουλάει" και η Αριστερά! άρα, ράβδος εν γωνία, βρέχει! Μόνον που τα ίδια "πούλαγε" και το ΠΑΣΟΚ, άρα πράγματι ράβδος εν γωνία βρέχει και η σανίδα βρεγμένη.

Καθ' ότι όταν ο κ. Σημίτης έβαζε βόμβες (έτσι λέγεται κι ελπίζω έτσι να είναι), όταν η ασφάλεια έβγαζε τα νύχια των αγωνιστών στα κελιά, ο κ. Πρετεντέρης κρυβόταν κάτω απ' το κρεβάτι του κι ο κ. Νάιλς έστελνε πράκτορες στη Χιλή.

Αλλαξαν έκτοτε οι εποχές; άλλαξαν! Η Αριστερά όμως σε κάποια πράγματα μένει σταθερή. Θα κόπτεται υπέρ ανθρωπίνων δικαιωμάτων - αρέσει δεν αρέσει στους στρατοδίκες και στα κουνέλια. Η προσπάθεια ενοχοποίησης της Αριστεράς και της μεταπολίτευσης για την τρομοκρατία έχει την αξία του κ. Πρετεντέρη, του κ. Νάιλς, του κ. Ευαγγελάτου και της κ. Βισσοβανδή γενικώς. Ο αγώνας τότε (και κυρίως σήμερα) για Δημοκρατία υπερβαίνει χαφιέδες, πράκτορες, δολοφόνους και κότες.

Χθες μόλις ο κ. Μπους εισηγήθηκε μιλώντας στο Αμερικανικό Εθνος "περιστολή ελευθεριών του Τύπου σε θέματα ευαίσθητα". Βεβαίως τα "ευαίσθητα θέματα" είναι κυρίως η τρομοκρατία. Η τρομοκρατία που διεθνώς εκτρέφουν οι Αμερικανοί (Σαντάμ, Ταλιμπάν, Ερυθροί Χμερ, Βόρεια Συμμαχία, Αδελφοί Μουσουλμάνοι) ώσπου να πέσει στο κεφάλι τους.

Μπλιαχ...».

... κι ένας θλιβερός «αντίλογος»

«Αναμφίβολα είναι κοινή πεποίθηση ότι τα θετικά βήματα που έγιναν στην κατεύθυνση της εξάρθρωσης της "17 Νοέμβρη" πρέπει να συνεχιστούν, να προχωρήσουν σε βάθος, στην πλήρη διαλεύκανση...

... Η ήττα της τρομοκρατίας μπορεί και πρέπει να αποτελέσει νίκη της δημοκρατίας. Σ' αυτό το πεδίο και στο κατά πόσο συνεισφέρουν σ' αυτόν τον στόχο θα κριθούν τελικά όλες οι πολιτικές δυνάμεις...

... Η Αριστερά χρειάζεται να σηκώσει ακόμα πιο ψηλά τη σημαία κατά της τρομοκρατίας, να πρωτοστατήσει στην καταπολέμηση αυτού του εγκληματικού φαινομένου. Να κάνει, στην ουσία, τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας βασικό άξονα πάλης, καταδεικνύοντας έμπρακτα ότι ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας είναι πάλη υπέρ της δημοκρατίας. Να κάνει, στην ουσία, ένα ποιοτικό άλμα στην αντιμετώπιση αυτού του επικίνδυνου φαινομένου και όχι απλά να καταγράφει την αντίθεσή της στην τρομοκρατία, όπως κάνουν ορισμένα τμήματά της ή - ακόμη χειρότερα - μερικοί, έστω και λίγοι, που φαντάζουν... στενοχωρημένοι από τα θετικά βήματα που έγιναν...

... Με αυτή την έννοια οι απόψεις που ακούγονται, και μάλιστα με την κατηγορηματικότητα του "επαΐοντα", ότι πίσω από τη "17 Νοέμβρη", γέννημα - θρέμμα των τρομοκρατικών οργανώσεων, είναι οι μυστικές υπηρεσίες, όχι μόνο είναι υπεραπλουστευτικές, ισοπεδωτικές, αλλά συσκοτίζουν την ουσία του φαινομένου...».

Τα αποσπάσματα είναι από άρθρο του Μ. Κοψίδη, στο χτεσινό «Εθνος». Τα σχόλια δικά σας...

Ξεκάθαρες κουβέντες

Νέο «γιουρούσι» ετοιμάζουν οι βιομήχανοι και, κατά τη συνήθειά τους, επέδωσαν στην κυβέρνηση τον κατάλογο των απαιτήσεών τους, με τη σιγουριά ότι αυτή θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να τις ικανοποιήσει. Με σημαία τον «κοινωνικό διάλογο», το ιδανικό πρόσχημα των καιρών για την αφαίρεση των κατακτήσεων των εργαζομένων, κυβέρνηση και κεφάλαιο ετοιμάζονται να λάβουν νέα μέτρα, ακούραστοι και αδίστακτοι στο έργο τους για την όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Η παρουσία του υπουργού Εργασίας, Δ. Ρέππα, στη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου του ΣΕΒ, είναι επόμενο να μην ξαφνιάζει. Οπως κανείς δεν ξαφνιάστηκε κι απ' τις δεσμεύσεις που ανέλαβε, ώστε να προωθήσει τις αξιώσεις των βιομηχάνων. Το δεδομένο είναι ότι, αργά ή γρήγορα, θα υπάρξουν εξελίξεις για όλα τα ζητήματα που έθιξαν οι βιομήχανοι, όπως γίνεται κάθε φορά. Και καμία συνδικαλιστική παράταξη δε θα έχει τότε το δικαίωμα να κάνει την «ανήξερη», αναζητώντας «καλές προθέσεις» σε ένα νέο «κοινωνικό διάλογο».

Η κυβέρνηση έχει αποδείξει την αφοσίωσή της στις επιδιώξεις του κεφαλαίου. Στο πρόσφατο παρελθόν, θέσπισε τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας», ένα από τα βασικά αιτήματα του ΣΕΒ. Νομοθέτησε την αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων. Προχώρησε σε ρυθμίσεις και προανήγγειλε νέες, για την Παιδεία, στο πλαίσιο που έχει, επίσης, θέσει ο ΣΕΒ για την άμεση εμπλοκή του στη δομή του εκπαιδευτικού συστήματος και τα προγράμματα σπουδών. Ψήφισε τον αντιασφαλιστικό νόμο, που σφυροκοπά τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Κι αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα, ανάμεσα στα χιλιάδες που μπορεί κανείς να ανασύρει, καθώς συνολικά η πολιτική της κυβέρνησης υποδηλώνει την προσήλωσή της στην εξυπηρέτηση μικρών και μεγάλων αξιώσεων του κεφαλαίου, τόσο του ντόπιου, όσο και του ξένου.

Λίγες μέρες πριν, ο υπουργός Εργασίας εκτιμούσε ότι πριν τις εκλογές του 2004 δε θα έχουν διαμορφωθεί οι κατάλληλες συνθήκες για μια νέα νομοθετική παρέμβαση στις εργασιακές σχέσεις. Προχτές, εμφανίστηκε δεκτικός στις απαιτήσεις για την επικουρική ασφάλιση, την επαγγελματική ασφάλιση και την επαγγελματική κατάρτιση. Την ίδια ώρα, ο «νέος» ΟΑΕΔ επιχειρεί την καταλυτική αλλαγή της «λεγόμενης» αγοράς εργασίας και η Ευρωπαϊκή Ενωση, υπό την προεδρία της Ελλάδας, ετοιμάζεται να θέσει πρόσθετες παραμέτρους για την παραπέρα μείωση του λεγόμενου «εργασιακού κόστους» και την απασχόληση. Τα σχέδια έχουν εξυφανθεί. Μένει στους εργαζόμενους να το συνειδητοποιήσουν και να προλάβουν την επίθεση της αντεργατικής μηχανής κεφαλαίου - κυβέρνησης - Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, περισσότερο έμπειρες από τις τελευταίες μάχες, με αποδεδειγμένη την αγωνιστική συνέπειά τους, με θέσεις που απαντούν στα σύγχρονα προβλήματα των εργαζομένων, είναι έτοιμες. Η αποφασιστική ενδυνάμωσή τους μόνον οφέλη έχει να προσφέρει στην εργατική τάξη για τη δημιουργία ενός ισχυρού αντίπαλου δέους.