Το όποιο κράτος - και το σημερινό - δεν είναι πέρα και πάνω από την ταξική κοινωνία και το πολιτικό σύστημα διακυβέρνησής της. Το αντίθετο, αποτελεί το βασικό μοχλό άσκησης της εξουσίας των κυρίαρχων κάθε φορά ταξικών και πολιτικών δυνάμεων. Κι, όπως καταλαβαίνει ο καθένας, στην καπιταλιστική κοινωνία μας, το κράτος βρίσκεται - σε τελευταία ανάλυση - στα χέρια της ολιγαρχίας του πλούτου. Δικό της όργανο είναι και τα δικά της συμφέροντα προστατεύει και εξυπηρετεί. Και μπορεί ο βαθμός ύπαρξης και λειτουργίας δημοκρατικών ελευθεριών να είναι αποτέλεσμα του κάθε φορά συσχετισμού δυνάμεων και της ταξικής πάλης, αλλά το καπιταλιστικό κράτος είναι τόσο «κράτος δικαίου», όσο ...δίκαιη μπορεί να είναι η εκμετάλλευση και η καταπίεση των πολλών από τους λίγους.
Με μια κινέζικη παροιμία επιβράβευσαν οι βιομήχανοι την απόφαση της κυβέρνησης Σημίτη να προχωρήσει στο ξήλωμα των κοινωνικο-ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών κατακτήσεων των εργαζομένων. Στα πλαίσια της χτεσινής συνέντευξης Τύπου του ΣΕΒ, ο αντιπρόεδρος του συνδέσμου, Ν. Αναλυτής, επικαλέστηκε την παρακάτω κινέζικη παροιμία: «Για να πραγματοποιηθεί ακόμη και το πιο μακρινό ταξίδι, χρειάζεται να γίνει το πρώτο βήμα». Δήλωσαν έτσι, τόσο την ικανοποίηση των βιομηχάνων για την κατεύθυνση και το περιεχόμενο του νέου αντιασφαλιστικού νόμου που ψήφισε πρόσφατα η κυβέρνηση, όσο και την απαίτησή τους για ακόμη περισσότερα μέτρα. Πάντα, βέβαια, για τη ...σωτηρία του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος.
Και εύλογα τίθεται το ερώτημα: Ποιος θα σώσει τους εργαζόμενους και τις κοινωνικο-ασφαλιστικές, συνταξιοδοτικές κατακτήσεις τους από τους κάθε είδους «σωτήρες»;
«Επικοινωνιακό χαρακτήρα και μόνον φαίνεται ότι έχει η αναφορά του Κ. Σημίτη για τους "εργολάβους που θα αποβάλλονται από τα έργα, στην περίπτωση που δεν τηρούν τους όρους υγιεινής και ασφάλειας". Οσοι νομίζουν ότι η πρωθυπουργική επισήμανση, ως αποτέλεσμα του πέμπτου θανατηφόρου ατυχήματος στο Ολυμπιακό Χωριό, έκανε τους υπεύθυνους των μεγάλων κατασκευαστικών να ιδρώσουν, απλώς κάνουν λάθος. Και τούτο διότι, στην καλύτερη περίπτωση, η απονομή της δικαιοσύνης θα φθάσει μόνον μέχρι κάποιο μικρό εργολάβο που έχει αναλάβει τμήμα του έργου. Αλλωστε, οι "υπεργολαβίες" αποτελούν τη βασική πρακτική, με αποτέλεσμα κάτω από το όνομα μιας μεγάλης κατασκευαστικής, να δραστηριοποιούνται δεκάδες μικρότερες επιχειρήσεις. Αρα, εφόσον ο "κατά νόμον υπεύθυνος είναι ο άμεσος εργοδότης", οι ευθύνες θα αποδοθούν μάλλον σε κάποιον "Μαστρομανώλη". Και ας μην είναι αυτός που καρπούται τα έσοδα από το ειδικό τεύχος των προκηρύξεων για το Ολυμπιακό Χωριό, σύμφωνα με το οποίο το κράτος αναλαμβάνει όλο το κόστος για τη χορήγηση των μέσων προστασίας των εργαζομένων στο έργο, χωρίς να επιβαρύνονται οι ανάδοχοι εργολάβοι. Κοινώς και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο...» (από τη χτεσινή «Καθημερινή»). ΄Η, αλλιώς, άλλο ένα παράδειγμα του καπιταλιστικού «κράτους δικαίου» θα συμπληρώναμε εμείς.
Μόλις την προηγούμενη βδομάδα το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε και ανακοίνωσε, ότι η EXPO 2008 θα πραγματοποιηθεί στις εκτάσεις του Ανώτερου Τεχνολογικού Ιδρύματος Θεσσαλονίκης (ΑΤΕΙ-Θ), στη Σίνδο. Και προχτές, ο Δήμος Θεσσαλονίκης έδωσε στη δημοσιότητα έγγραφο του προέδρου του ΑΤΕΙ-Θ, Σ. Χατζηπέτρου, το οποίο αναφέρει τα εξής:
«Και εμείς μετ' εκπλήξεως πληροφορηθήκαμε την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ότι επέλεξε ως χώρο φιλοξενίας της EXPO 2008 τον χώρο του ΑΤΕΙ γιατί ποτέ δεν ερωτηθήκαμε για το παραπάνω θέμα. Ως εκ τούτου δεν έχει ληφθεί καμία σχετική απόφαση από το Συμβούλιο του ΑΤΕΙ-Θ, που έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα για διάθεση ή μη εδαφικής εκτάσεως του ΑΤΕΙ-Θ».
Τόση πια δημοκρατία και εκσυγχρονισμός; Φτάνει, έλεος..!
ΥΓ: Ελπίζουμε, στην προχτεσινή συνάντηση του υπουργού Μακεδονίας με τον πρόεδρο του ΑΤΕΙ-Θ, να... ενημερώθηκε και ο τελευταίος, για τις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου.
Είναι σαφές ότι η προβολή της μπουγάδας στο εσωτερικό του σπιτιού αλλάζει πλέον το τοπίο των ερευνών. Μη μας πείτε ότι δεν είναι αποκαλυπτικό πως η Αγγελική Σωτηροπούλου χρησιμοποίησε για να «απλώσει» 9 κόκκινα 3 κίτρινα 2 πράσινα και ένα μπλε μανταλάκι;
Εκτός πια κι αν τα πράγματα είναι πολύ πιο τρομερά απ' όσο φανταζόμαστε και την μπουγάδα δεν την «άπλωσε» η Αγγελική Σωτηροπούλου, αλλά ο ίδιος ο Κουφοντίνας, αυτοπροσώπως. Πραγματικά, είναι συγκλονιστικές αυτές οι αποκαλύψεις...
Πληροφορίες... αναφέρουν ότι η μπουγάδα έχει μεταφερθεί στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία όπου εξετάζεται ενδελεχώς. Μάλιστα έχει κληθεί ειδικό τμήμα του Εφ Μπι Αϊ και συγκεκριμένα αυτό που είχε ασχοληθεί με τους λεκέδες στην υπόθεση Λεβίνσκι, αν θυμάστε. Λόγω της αποκτηθείσης εμπειρίας, βέβαια...
Δεν μπορούμε τέλος παρά να εξάρουμε την αποκαλυπτική κάμερα του «ΣΤΑΡ» που διαπίστωσε ότι ...μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου ορόφου του σπιτιού υπάρχει (άκουσον - άκουσον!) μια σκάλα! Εντελώς παράλογο, γιατί ως γνωστόν σε όλα τα άλλα σπίτια του κόσμου οι άνθρωποι μεταφέρονται στους ορόφους... πετώντας.
Εν κατακλείδι να συγχαρούμε γενικώς τα κανάλια για τη συνεισφορά τους στην υπόθεση, γιατί παρόμοιες επιδόσεις με το ΣΤΑΡ έχουν πετύχει και οι ...ανταγωνιστές του και δεν πρέπει να τους αδικήσουμε. Δε χάνουν τίποτε λοιπόν από τις εξελίξεις. Για τη σοβαρότητά τους, δε μιλάμε. Αυτή την έχουν χάσει και από καιρό...
Μια προσεκτική, όμως, ανάγνωση της απόφασης του Συμβουλίου της Ευρώπης, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα κείμενο το οποίο με πρόσχημα την επίκληση των δικαιωμάτων νομιμοποιεί ακριβώς την κατάργησή τους. Σε ένα πλήθος κεφαλαίων και παραγράφων περιγράφονται τα δικαιώματα των πολιτών, ακόμη και των κατηγορουμένων για τρομοκρατική δράση. Ομως, δύο παράγραφοι αρκούν για να αποκαλυφθούν οι πραγματικοί στόχοι των συντακτών της απόφασης.
Οταν ένας κατηγορούμενος στερείται του δικαιώματος ορισμού δικηγόρου, του απαγορεύεται να γνωρίζει γιατί κατηγορείται, ενώ δίνεται η δυνατότητα στις αστυνομικές και δικαστικές αρχές να χρησιμοποιούν εναντίον του ανώνυμες καταθέσεις, τι απομένει από τα στοιχειώδη δικαιώματά του;
Και για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία για το πού αρχίζει η «ασφάλεια» και πού τελειώνουν οι ελευθερίες, στην παράγραφο 15 αναφέρεται: «Οταν ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας πραγματοποιείται στα πλαίσια πολέμου ή καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης, που απειλούν τη ζωή ενός έθνους, το κράτος μπορεί να υιοθετήσει μέτρα προσωρινών εκπτώσεων για ορισμένες από τις υποχρεώσεις του που πηγάζουν από τα διεθνή όργανα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων»...
Για μισό λεπτό, ωρέ Κλουζώ και λοιποί λωποδύτες! Εχω την εντύπωση ότι αρχίζετε να δικάζετε τη μεταπολίτευση! Οτι αρχίζουν να παίρνουν εκδίκηση ο στρατοδίκης, ο χαφιές κι ο ασφαλίτης! Οτι αποκαθίσταται το "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" επειδή ο αριστερός αγιογράφος, γιος του αριστερού παπά, τρόφιμος του αριστερού Καντιώτη, έκανε αριστερές δολοφονίες κι αριστερές ληστείες, είτε επειδή ήταν αριστερός κουκουλοφόρος φονιάς, είτε επειδή ήταν αριστερός πράκτωρ της αριστερής ΚΥΠ, ΕΥΠ, CIA και δε συμμαζεύεται. Επίσης, επειδή ήταν αριστερός τρομοκράτης τώρα ξερνάει σαν αριστερός χαφιές και προδίδει σαν αριστερός προδότης στους αριστερούς αστυνομικούς και στον αριστερό εισαγγελέα.
Ολα αυτά είναι τόσον αριστερά όσον ο κ. Νάιλς...
Να εξηγηθούμε: Η Αριστερά στην Ελλάδα απ' το πρώτο χτύπημα κι απ' την πρώτη εμφάνιση της 17Ν καταδίκασε την οργάνωση, χαρακτήρισε τη δράση της τρομοκρατική και τη διέκρινε από κάθε μορφή ένοπλης πάλης άλλων οργανώσεων αλλού (IRA, ΕΤΑ κτλ.).
Η συγκροτημένη Αριστερά και τα κοινοβουλευτικά της κόμματα με πλήθος ανακοινώσεων, αλλά κι εξαιρετική αρθρογραφία επί πολλά έτη στάθηκαν πάντα εναντίον της τρομοκρατίας. Το ίδιο και το πιο σοβαρό μέρος της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς...
...Και οι μεν άσχετοι περιορίζονται στους απολιτικούς δημοσιογραφίσκους με τα μαρκούτσια που τρέχουν πίσω απ' τις μέλισσες του κ. Κουφοντίνα και στις δημοσιογραφάρες που μιλάνε στα παράθυρα με τον "συμμαθητή Κουφοντίνα πλάτη" - τρομάρα τους. Οι πονηροί όμως;».
Αυτά γράφει ο Στάθης στο χτεσινό «Ναυτίλο» του και λίγο παρακάτω συνεχίζει...
«Οι πονηροί είναι πολλοί - τόσον πονηροί που στην προσπάθειά τους να ενοχοποιήσουν την Αριστερά (άσχετο αν ενίοτε δηλώνουν "αριστεροί" και οι ίδιοι με την έννοια της "από 'δω" παράταξης οι γελοίοι) ενοχοποιούν και το ΠΑΣΟΚ. Οπως ο κ. Πρετεντέρης (σε σύμπνοια με τον κ. Νάιλς): "τι πούλαγε η 17 Ν;" έγραφε προχθές ο τηλεοπτικός οικοδεσπότης του κ. Ρακιντζή, "τι πούλαγε; αντιιμπεριαλισμό, λαϊκή κυριαρχία κ.τ.λ., πούλαγε!" - τα ίδια "πουλάει" και η Αριστερά! άρα, ράβδος εν γωνία, βρέχει! Μόνον που τα ίδια "πούλαγε" και το ΠΑΣΟΚ, άρα πράγματι ράβδος εν γωνία βρέχει και η σανίδα βρεγμένη.
Καθ' ότι όταν ο κ. Σημίτης έβαζε βόμβες (έτσι λέγεται κι ελπίζω έτσι να είναι), όταν η ασφάλεια έβγαζε τα νύχια των αγωνιστών στα κελιά, ο κ. Πρετεντέρης κρυβόταν κάτω απ' το κρεβάτι του κι ο κ. Νάιλς έστελνε πράκτορες στη Χιλή.
Αλλαξαν έκτοτε οι εποχές; άλλαξαν! Η Αριστερά όμως σε κάποια πράγματα μένει σταθερή. Θα κόπτεται υπέρ ανθρωπίνων δικαιωμάτων - αρέσει δεν αρέσει στους στρατοδίκες και στα κουνέλια. Η προσπάθεια ενοχοποίησης της Αριστεράς και της μεταπολίτευσης για την τρομοκρατία έχει την αξία του κ. Πρετεντέρη, του κ. Νάιλς, του κ. Ευαγγελάτου και της κ. Βισσοβανδή γενικώς. Ο αγώνας τότε (και κυρίως σήμερα) για Δημοκρατία υπερβαίνει χαφιέδες, πράκτορες, δολοφόνους και κότες.
Χθες μόλις ο κ. Μπους εισηγήθηκε μιλώντας στο Αμερικανικό Εθνος "περιστολή ελευθεριών του Τύπου σε θέματα ευαίσθητα". Βεβαίως τα "ευαίσθητα θέματα" είναι κυρίως η τρομοκρατία. Η τρομοκρατία που διεθνώς εκτρέφουν οι Αμερικανοί (Σαντάμ, Ταλιμπάν, Ερυθροί Χμερ, Βόρεια Συμμαχία, Αδελφοί Μουσουλμάνοι) ώσπου να πέσει στο κεφάλι τους.
Μπλιαχ...».
«Αναμφίβολα είναι κοινή πεποίθηση ότι τα θετικά βήματα που έγιναν στην κατεύθυνση της εξάρθρωσης της "17 Νοέμβρη" πρέπει να συνεχιστούν, να προχωρήσουν σε βάθος, στην πλήρη διαλεύκανση...
... Η ήττα της τρομοκρατίας μπορεί και πρέπει να αποτελέσει νίκη της δημοκρατίας. Σ' αυτό το πεδίο και στο κατά πόσο συνεισφέρουν σ' αυτόν τον στόχο θα κριθούν τελικά όλες οι πολιτικές δυνάμεις...
... Η Αριστερά χρειάζεται να σηκώσει ακόμα πιο ψηλά τη σημαία κατά της τρομοκρατίας, να πρωτοστατήσει στην καταπολέμηση αυτού του εγκληματικού φαινομένου. Να κάνει, στην ουσία, τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας βασικό άξονα πάλης, καταδεικνύοντας έμπρακτα ότι ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας είναι πάλη υπέρ της δημοκρατίας. Να κάνει, στην ουσία, ένα ποιοτικό άλμα στην αντιμετώπιση αυτού του επικίνδυνου φαινομένου και όχι απλά να καταγράφει την αντίθεσή της στην τρομοκρατία, όπως κάνουν ορισμένα τμήματά της ή - ακόμη χειρότερα - μερικοί, έστω και λίγοι, που φαντάζουν... στενοχωρημένοι από τα θετικά βήματα που έγιναν...
... Με αυτή την έννοια οι απόψεις που ακούγονται, και μάλιστα με την κατηγορηματικότητα του "επαΐοντα", ότι πίσω από τη "17 Νοέμβρη", γέννημα - θρέμμα των τρομοκρατικών οργανώσεων, είναι οι μυστικές υπηρεσίες, όχι μόνο είναι υπεραπλουστευτικές, ισοπεδωτικές, αλλά συσκοτίζουν την ουσία του φαινομένου...».
Τα αποσπάσματα είναι από άρθρο του Μ. Κοψίδη, στο χτεσινό «Εθνος». Τα σχόλια δικά σας...