Σε ανοιχτούς εκβιασμούς κατά των εργαζομένων των ΕΛΠΕ, οι οποίοι αντιδρούν στο ξεπούλημα του ομίλου, προχώρησε χτες ο διορισμένος από την κυβέρνηση διευθύνων σύμβουλος του ομίλου, Αθ. Καραχάλιος. Αν και προσκεκλημένος σε ημερίδα των εργαζομένων με θέμα την ιδιωτικοποίηση του ομίλου, εξαπέλυσε επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους, τους οποίους κατηγόρησε μεταξύ άλλων ότι ζημιώνουν τον όμιλο αναφέροντας χαρακτηριστικά: «αν προσφύγω στη δικαιοσύνη, είναι δεδομένο ότι η απεργία θα κριθεί παράνομη και καταχρηστική». Δεν περιορίστηκε όμως μόνο στις απειλές, αλλά προχώρησε ακόμα πιο πέρα, απαιτώντας, εν είδει έκκλησης, από τους εργαζόμενους: «να ξαναδείτε το διεκδικητικό σας πλαίσιο και τη μορφή των κινητοποιήσεων. Μη συνεχίζετε να κάνετε ζημιά στον Οργανισμό. Αρκετά ταλαιπωρηθήκαμε»!

Φυσικά, οι απειλές του κ. διευθύνοντος έπεσαν στο κενό, αφού οι εργαζόμενοι, που είναι οι μόνοι που πράγματι αγωνίζονται για να μην παραδοθεί ο όμιλος στο κεφάλαιο και τις πολυεθνικές, ανακοίνωσαν ότι από τις 3 Ιούλη ξεκινούν 15ήμερο κινητοποιήσεων και απεργιών. Βέβαια, οι απειλές Καραχάλιου, λίγο ως πολύ ήταν αναμενόμενες, αυτό που δεν ήταν αναμενόμενο, είναι οι δήθεν αποστάσεις που επιχείρησε να κρατήσει από αυτούς που τον διόρισαν στη συγκεκριμένη θέση. Οι... αποστάσεις, δεν αγγίζουν την ουσία του ζητήματος, που είναι το ξεπούλημα των ΕΛΠΕ, αλλά περισσότερο τα χρονοδιαγράμματα. Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να μη σταθεί στην αναφορά του ότι «η αρχική ευφορία για τα κοιτάσματα της Κασπίας που δεσμεύεται να παραχωρήσει η Lukoil στα ΕΛΠΕ, δεν ισχύει σήμερα, αφού προέκυψε ιδιοκτησιακό πρόβλημα μεταξύ της Ρωσίας και του Καζαχστάν». Αυτό σημαίνει ότι η απόκτηση κοιτασμάτων πετρελαίου από τα ΕΛΠΕ δεν ισχύει όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά χρησιμοποιείται για την εξαπάτηση των εργαζομένων και του ελληνικού λαού.

Σε ό,τι αφορά στο περιεχόμενο των συζητήσεων στην ημερίδα, έκδηλη όσο ποτέ άλλοτε ήταν η αντίδραση της πλειοψηφίας των παρισταμένων στην πώληση του ομίλου στο Λάτση και στους κατά περίσταση Ρώσους συνεταίρους του. Γενικότερες αναφορές, έγιναν για τις επιπτώσεις που έχει στη χώρα και τους εργαζόμενους η παραχώρηση των ΕΛΠΕ στο Λάτση, κατατέθηκαν ανάλογες εμπειρίες, επισημάνθηκε ποια «ανάγκη» οδηγεί την κυβέρνηση να παραδώσει τα ΕΛΠΕ.

Μιλώντας στην ημερίδα ο Μ. Παπαδόπουλος, μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, επισήμανε μεταξύ άλλων ότι το ΚΚΕ αξιολογεί κάθε μέτρο της ενεργειακής πολιτικής με σαφή κριτήρια. Συγκεκριμένα εξετάζουμε αν κάθε προτεινόμενη πολιτική ρύθμιση συμβάλει στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, δηλαδή: Η μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, στην εξασφάλιση φθηνής λαϊκής κατανάλωσης, η οποία θα κατοχυρώνει στην πράξη το ενεργειακό προϊόν σαν κοινωνικό αγαθό, στην αναβάθμιση της ασφάλειας των εργαζομένων και της προστασίας του περιβάλλοντος, στη διεύρυνση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων του ενεργειακού τομέα, στη διασφάλιση της υποδομής για κάλυψη των μελλοντικών αναγκών της κεντρικά σχεδιασμένης βιομηχανίας που θα στηρίζεται στην κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής.

Με βάση αυτά τα κριτήρια - συνέχισε ο Μ. Παπαδόπουλος - θεωρούμε ότι η κυβερνητική απόφαση της ιδιωτικοποίησης των ΕΛΠΕ και γενικότερα η κυβερνητική πολιτική της αναδιάρθρωσης του ενεργειακού τομέα, έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Αναφορά επίσης έκανε στις επιπτώσεις που θα έχει στους εργαζόμενους, στην επίδραση στον ενεργειακό σχεδιασμό και στην αξιοποίηση των εγχώριων πηγών.

Απαντώντας σε όλους εκείνους που παίζουν με τα ποσοστά παραχώρησης, ο Μ. Παπαδόπουλος ξεκαθάρισε ότι «το ΚΚΕ θεωρεί αποπροσανατολιστική τη συζήτηση για το ποσοστό πώλησης των μετοχών και το μελλοντικό μέγεθος της κρατικής παρέμβασης. Δεν υπάρχει ωφέλιμη για το λαό ιδιωτικοποίηση» σημειώνοντας ότι πρέπει να υλοποιηθεί ο κεντρικός ενεργειακός σχεδιασμός με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες από τον αποκλειστικά κρατικό ενιαίο εθνικό φορέα ενέργειας.

Κλείνοντας την τοποθέτησή του ο Μ. Παπαδόπουλος τόνισε «η σημερινή κρίσιμη μάχη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ μπορεί να αποτελέσει αφετηρία αντεπίθεσης του κινήματος. Φθάνει να περάσουμε γρήγορα το μήνυμα ότι ο αγώνας δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στα ΕΛΠΕ, και να απομονώσουμε τις Σειρήνες του συμβιβασμού και της υποταγής στο εργατικό κίνημα».

Οι Ελληνες βιομήχανοι θεωρούν την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, σαν το «σημαντικότερο οικονομικό γεγονός του 2001» εκτιμώντας ταυτόχρονα ότι «οι μεσομακροπρόθεσμες επιδράσεις της ένταξης, θα είναι θετικές» για την κερδοφορία και τα άλλα μεγέθη των μεγάλων βιομηχανικών επιχειρήσεων. Συγκεκριμένα, το 38,7% των βιομηχάνων θεωρεί την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ το 2001 σαν το σημαντικότερο γεγονός (παρά την όχι και τόσο καλή πορεία της κερδοφορίας τους) και ακολουθούν στη δεύτερη θέση (με ποσοστό 33,1%) τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη. Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα δειγματοληπτικής έρευνας που πραγματοποίησαν από κοινού η εταιρία ICAP και ο ΣΕΒ στο δίμηνο Γενάρης - Φλεβάρης 2002, τα οποία δόθηκαν χτες στη δημοσιότητα.

Αλλα ενδιαφέροντα ευρήματα της έρευνας, που έγινε σε ένα δείγμα 300 βιομηχανικών επιχειρήσεων από το αρχείο του ΣΕΒ είναι ότι οι Ελληνες βιομήχανοι:

• είδαν το 2001 τις πωλήσεις τους να αυξάνονται συνολικά κατά 5,1% (κατά 8,9% χωρίς τον κλάδο πετρελαιοειδών) και στασιμότητα της κερδοφορίας (πτώση στο σύνολο των μεικτών κερδών 2% που --χωρίς τα πετρελαιοειδή-- μετατρέπεται σε αύξηση 2,4%). Την εξέλιξη αυτής της κερδοφορίας την αποδίδουν κυρίως στις εντονότερες ανταγωνιστικές πιέσεις που ήταν αισθητές κυρίως στις βιομηχανικές επιχειρήσεις μικρού και μεσαίου μεγέθους (με ετήσιο τζίρο πάνω από 30 εκατ. ευρώ ή 10 δισ. δραχμές) και όχι στις μεγάλες (με τζίρο πάνω από 10 δισ. δραχμές). Οι πρώτες είδαν τα κέρδη τους να μειώνονται κατά 2,1%, σε αντίθεση με τις δεύτερες που κατέγραψαν αύξηση κερδών 6,8% (παρά τις αρνητικές επιπτώσεις που είχε για πολλές από αυτές η καθοδική πορεία του του Χρηματιστηρίου).
• δήλωσαν αισιόδοξοι για τη διεύρυνση της κερδοφορίας τους το 2002, στηρίζοντας την αισιοδοξία τους στις ευνοϊκές συνθήκες που έχει δημιουργήσει για το μεγάλο κεφάλαιο η ένταξη στην ΟΝΕ, στη διαφαινόμενη βελτίωση του διεθνούς οικονομικού περιβάλλοντος, την ταχεία αύξηση του ΑΕΠ και τη γενικότερη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης (ιδιωτικοποιήσεις κλπ.), με την προϋπόθεση όμως, ότι η κυβέρνηση θα φροντίζει για την παραπέρα βελτίωση της ανταγωνιστικότητας με τη συμπίεση του κόστους εργασίας και άλλα μέτρα λιτότητας.
• αναγνώρισαν την ευνοϊκή επίδραση που είχε (στη συμπίεση προς τα κάτω της αγοραστικής δύναμης των μισθών) η αύξηση του μεταναστευτικού ρεύματος στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία.