Φωτ.

Συμπληρώνονται 54 χρόνια από τις 25 Ιούνη 1948, που έγινε η δολοφονική εκτέλεση του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΥΓΙΖΟΥ, μαζί με άλλους 20 αγωνιστές του Πολεμικού Ναυτικού.

Στο τελευταίο γράμμα προς την οικογένειά του, ο Γιώργος Λυγίζος έγραφε: «Κελί μελλοθανάτων, 24 Ιούνη 48.

Σεβαστοί μου γονείς, πολυαγαπημένα μου αδέρφια και αγαπητοί συγγενείς. Οταν θα λάβετε το γράμμα μου, να ξέρετε ότι θα έχω πέσει χωρίς να έχω σχέση καμία απολύτως με την υπόθεση αυτή.

Αλλα μια και μου δόθηκε η κατηγορία αυτή, θα ακολουθήσω μέχρι το εκτελεστικό απόσπασμα τους υπόλοιπους συγκρατουμένους μου, γιατί ξέρω να πεθαίνω τίμια.

Σεβαστέ μου πατέρα, δε θέλω να λυπηθείς για τον άδικο χαμό μου. Θέλω μόνο να ξέρεις ότι με σκοτώνουν άδικα.

Αγαπημένα μου αδέρφια. Να δώσετε κουράγιο στον πατέρα και να μη στεναχωριέστε. Μέχρι εδώ έπρεπε να ζήσω.

Τελειώνω το γράμμα μου με την ευχαρίστηση που νιώθει ένας αθώος.

Σεβαστέ μου πατέρα, αγαπημένα μου αδέρφια, αγαπητοί μου συγγενείς, σας φιλώ για τελευταία φορά και εύχομαι να ζήσετε ευτυχισμένοι.

Γιώργος».

Στη μνήμη του, καθώς, επίσης, στη μνήμη των γονιών και των αδελφών μου ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΓΙΖΟΥ, ο οποίος πέθανε στην Ελβετία, και ΝΙΚΟΥ ΛΥΓΙΖΟΥ, ο οποίος σκοτώθηκε στη Μουργκάνα, προσφέρω στο ΚΚΕ 30 ευρώ.

Σταμάτης Λυγίζος

* * *

Φωτ.

Πέρασαν 6 μήνες από τότε που «έφυγε» από κοντά μας, στα 58 χρόνια του, ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ, κομμουνιστής, πρωτοπόρος εργάτης. Ηταν γραμματέας της ΝΕ Εβρου, αμέσως μετά τη μεταπολίτευση και πρωτοστάτησε στην ανασυγκρότηση των κομματικών οργανώσεων στην περιοχή. Γνωστός στο νομό για τους αγώνες και τη συνδικαλιστική δράση του, εκλεγόταν επανειλημμένα στη διοίκηση του σωματείου του και στο Εργατικό Κέντρο Εβρου.

Στη μνήμη του αγαπημένου συντρόφου μου, προσφέρω 100 ευρώ στο «Ριζοσπάστη».

* * *

Φωτ.

«Εφυγε» ξαφνικά, στις 26 Ιούνη 1999, ο αγαπημένος μας ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, αλλά δεν τον ξεχνούμε. Είναι μαζί μας στη ζωή και στους αγώνες. Στην ταξική πάλη της εργατιάς, των ναυτεργατών, στα μπλόκα της αγροτιάς, στις πορείες ειρήνης.

Γεννήθηκε στη Μενδενίτσα Λοκρίδας το 1923. Μέλος της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ από προπολεμικά. Το 1941 περιέθαλψε ομάδα Εγγλέζων και το 1942 έφυγε μαζί τους. Το 1944 πήρε μέρος στο κίνημα στη Μέση Ανατολή και κλείστηκε σε στρατόπεδο στην έρημο.

Γύρισε στην πατρίδα το 1945. Διώχτηκε και κατέφυγε στον Πειραιά. Ολη η οικογένειά του βγήκε στο ΔΣΕ και έδωσε τρία θύματα.

Ως την τελευταία πνοή του, έμεινε πιστός στο ΚΚΕ, πρωτοπόρος στη δράση, ακούραστος κι αισιόδοξος. Ανθρωπος με υψηλό αίσθημα ευθύνης, παράδειγμα διαπαιδαγώγησης και αυτοθυσίας.

Στη μνήμη του, η συντρόφισσα της ζωής του Τασία και τα παιδιά του Μίμης και Αγγελική προσφέρουν στο ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ «Μαλαγαρδή» Κορυδαλλού, 80 ευρώ.

* * *

Φωτ. 3

Στη μνήμη των παλαίμαχων κομμουνιστών ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΙΜΟΓΙΑΝΝΑΚΗ και ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΕΪΤΑΝΙΔΗ, στελεχών του ΚΚΕ, και του κουνιάδου μου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΝΙΤΣΑ, αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, προσφέρω στο ΚΚΕ 100 ευρώ και εύχομαι να υλοποιηθούν οι αποφάσεις του 16ου Συνεδρίου.

Δημήτρης Ρέμπας

* * *

Στη μνήμη του αγωνιστή ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ο οποίος εκτελέστηκε από Γερμανούς στην Κόρινθο στις 19 Ιούλη 1944, ο ανιψιός του Ανδρέας Τσιάμης προσφέρει στο ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ Κέντρου Καλλιθέας, 30 ευρώ.

* * *

Στη μνήμη των αδελφών μας και άλλων συμπατριωτών μας αγωνιστών από τον Αγιο Βόρειας Εύβοιας: Κωστή Αλεξίου (Αρμενιστή), Αποστόλη Αλεξίου, Γιώργη Γερονικολού, Γιάννη Ζερμπίνου, Σάββα Δούμα, Βαγγέλη Πανταζή, Θανάση Ψαρά, Γιάννη Τσαπαλά, Γιάννη Θανασούρα, Βαγγέλη Βενετή, Δημήτρη Χατζή, προσφέρουμε 10 ευρώ στο «Ριζοσπάστη».

Γιώργος Αλεξίου, Γιάννης Γερογιάννης

* * *

Φωτ.

Ο αγωνιστής ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΔΗΣ γεννήθηκε το 1924 στην Πτολεμαΐδα Κοζάνης.

Πέθανε στη Σουηδία και η κηδεία του έγινε στη Στοκχόλμη στις 7 Ιούνη 2002.

Ηταν γιος φτωχής οικογένειας ο Λεωνίδας Παραστατίδης, μέλη της οποίας έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας και την κοινωνική πρόοδο.

Ο πατέρας του Αγαθάγγελος Παραστατίδης σκοτώνεται σε μάχη με τους Γερμανούς κατακτητές το 1943. Ο αδερφός του Δημήτρης, αξιωματικός του ΔΣΕ, σκοτώνεται πολεμώντας, το 1948, στο Γράμμο.

Ο Λεωνίδας Παραστατίδης, γραμματέας της ΕΠΟΝ στο Νομό Κοζάνης και Φλώρινας στην Κατοχή, με πλούσια αντιστασιακή δράση, συλλαμβάνεται το 1946, βασανίζεται και καταδικάζεται δυο φορές σε θάνατο. Η ποινή του μετατρέπεται σε ισόβια και εξορίζεται στα Γιούρα.

Αφέθηκε ελεύθερος, χωρίς να κάνει υποχωρήσεις, το 1952.

Στην Πτολεμαΐδα, όπου επιστρέφει, συνεχίζει τη δράση του από τις γραμμές της ΕΔΑ, έως το 1966, που έφυγε μετανάστης στη Σουηδία. Εκεί συνεχίζει τον αγώνα του ως μέλος της ΕΔΑ και της αντιδικτατορικής επιτροπής και αργότερα, μέσα από τις Κοινότητες, για τα προβλήματα των Ελλήνων μεταναστών.

Εμεινε σταθερά πιστός στα ιδανικά του ΚΚΕ και ως το τέλος της ζωής του αγωνιζόταν γι' αυτά.

Στη μνήμη του, σύντροφοι και φίλοι του πρόσφεραν στο ΚΚΕ, μέσω της Κομ. Οργάνωσης Σκανδιναβίας, 3.000 κορόνες.

* * *

Φωτ.3

Στις 26 Ιούνη συμπληρώνονται 2 χρόνια από τότε που έφυγε από τη ζωή η αδερφή μου ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗ, οπαδός και ψηφοφόρος του Κόμματός μας, του ΚΚΕ.

Στη μνήμη της, καθώς επίσης στη μνήμη του πατέρα μου ΙΟΥΛΙΟΥ, παιδαγωγού και δάσκαλου της λαϊκής Παιδείας, του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης και μαχητή του ΔΣ Σάμου, μέλους του Κόμματος, θείου μου ΜΑΝΩΛΗ, προσφέρω, μέσω ΚΟΒ Γαλατσίου, 300 ευρώ στο ΚΚΕ.

Δημήτρης Ι. Διακογιάννης

***

Φωτ.

Με τη συμπλήρωση 40 ημερών από το θάνατο του αγαπημένου συντρόφου μου ΒΑΣΙΛΗ ΣΑΓΑΝΑ, μέλους του ΚΚΕ και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, προσφέρω, μέσω ΝΕ Μεσσηνίας, 250 ευρώ στο ΚΚΕ και 50 ευρώ στην ΚΝΕ.

Ιουλία Σαγανά