Κυριακή 23 Ιούνη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Γιατί επιμένει;

Προβληματίζει - αν δεν προκαλεί υπόνοιες και υποψίες για ύποπτες μεθοδεύσεις - η άρνηση του υπουργείου Εσωτερικών ν'αποδεχτεί την πρόταση του ΚΚΕ, να δοθεί παράταση στην προθεσμία για το «κλείσιμο» των νέων εκλογικών καταλόγων, ώστε να υπάρξει ο απαιτούμενος χρόνος για να γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις των πολλών και σημαντικών λαθών που έχουν εντοπιστεί σ' αυτούς. Η κυβέρνηση επιμένει στην προθεσμία «κλεισίματος» στις 30 του Ιούνη, παρά το γεγονός, ότι - όπως και το προχτεσινό αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του «Ρ» αποδεικνύει με συγκεκριμένα στοιχεία - τα «λάθη» που εντοπίζονται στους νέους εκλογικούς καταλόγους είναι τόσα και τέτοια που, αν δε διορθωθούν, μπορούν να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην ομαλή διεξαγωγή των ερχόμενων εκλογών, δημιουργώντας ακόμα και θέμα αξιοπιστίας του εκλογικού αποτελέσματος.

Πώς, π.χ., θα εξασφαλιστεί η αξιοπιστία του εκλογικού αποτελέσματος στη Λάρισα, όταν μόνο στο δήμο της πόλης, όπου έγινε ένας πρώτος έλεγχος, έχουν εντοπιστεί 5.200 διπλοεγγραφές στους νέους εκλογικούς καταλόγους - τακτοποιήθηκαν μόνο 1.000 - ενώ σ' όλο το νομό οι διπλοεγγραφές υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τις 10.000; Για να μην αναφερθούμε και σε άλλα τραγελαφικά «λάθη», όπως οι εγγραφές, για πρώτη φορά στους εκλογικούς καταλόγους, αγωνιστών του ΔΣΕ που σκοτώθηκαν εδώ και πάνω από 50 χρόνια, μεταναστών που έφυγαν πριν από δεκαετίες, ή και... ζωντανών ψηφοφόρων που γεννήθηκαν στις δεκαετίες του 1880 και του 1890...

Το «δίκαιο» των νικητών

Σε κάθειρξη εννιάμισι χρόνων καταδικάστηκε ο Ντράγκολιουμπ Μιλάνοβιτς, διευθυντής της κρατικής τηλεόρασης της Σερβίας, την εποχή των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών, από σέρβικο δικαστήριο. Ο λόγος; Επειδή, «δε μερίμνησε για την προστασία των 16 εργαζομένων που σκοτώθηκαν ενώ εργάζονταν στο σταθμό, από τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς, το 1999».

Αραγε, ποιο θα είναι το επόμενο βήμα του νέου καθεστώτος της Γιουγκοσλαβίας; Μήπως, θα δικάσει και όσους μόνο τραυματίστηκαν, στη διάρκεια των εγκληματικών ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών και δε... μερίμνησαν να σκοτωθούν;

Το θέλουν μεν, αλλά...

Το τέλος του «κοινωνικού κράτους» στη Γερμανία, και γενικότερα στην Ευρώπη, εξήγγειλε προεκλογικά ο πρόεδρος του αντιπολιτευόμενου Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας, το οποίο, όπως πιστεύουν πολλοί, θα κερδίσει τις ερχόμενες εκλογές, εκμεταλλευόμενο και το γενικότερο εκλογικό ρεύμα υπέρ της «κεντροδεξιάς» που επικρατεί τώρα στη γηραιά ήπειρο. Βεβαίως, το όποιο «κοινωνικό κράτος» υπήρχε στην Ευρώπη, ως απόρροια της ταξικής πάλης των εργαζομένων και της «πίεσης» που εξασκούσε η ύπαρξη και δράση των σοσιαλιστικών χωρών, άρχισε να «ξηλώνεται» εδώ και αρκετά χρόνια --και με ακόμη πιο γρήγορους ρυθμούς, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού-- από τις «κεντροαριστερές» κυβερνήσεις, οι οποίες αποδείχτηκαν πολύ ικανές σ' αυτή τη «δουλιά» που τους ανατέθηκε από το μεγάλο κεφάλαιο. Οπότε, το μόνο που θα κάνουν ερχόμενοι οι «κεντροδεξιοί» είναι να ολοκληρώσουν τη «δουλιά» όσο το δυνατόν γρηγορότερα κι αποτελεσματικότερα...

... δεν είναι κι εύκολο

Ομως, μπορεί οι «κεντροαριστεροί» και «κεντροδεξιοί» πολιτικοί διαχειριστές της εξουσίας της αστικής τάξης να νομίζουν πως, με την ανατροπή του σοσιαλισμού, βρήκαν την ευκαιρία να πάρουν πίσω, όχι μόνο το λεγόμενο «κοινωνικό κράτος», αλλά και ό,τι κατέκτησαν οι εργαζόμενοι της Ευρώπης στη διάρκεια του 20ού αιώνα, αλλά δε θα είναι και τόσο εύκολο να το πετύχουν. Οι εργαζόμενοι --αν και «ζαλισμένοι» από την ολομέτωπη επίθεση που δέχονται-- είναι σίγουρο ότι θα αντιδράσουν, για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους και θα περάσουν --αργά ή γρήγορα-- στην αντεπίθεση για νέες κοινωνικές κατακτήσεις. Εκτίμηση, η οποία ενισχύεται από τις απεργιακές κι άλλες μεγάλες κινητοποιήσεις που γίνονται το τελευταίο διάστημα σ' όλες, σχεδόν, τις ευρωπαϊκές χώρες. Ενδεικτικά να αναφέρουμε τις πολύ επιτυχημένες γενικές απεργίες στην Ιταλία και στην Ισπανία, τις συνεχείς απεργιακές κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό στην Ελλάδα, τις μαζικές και δυναμικές απεργίες στη βαριά βιομηχανία της Γερμανίας, στις μεταφορές και στην Υγεία της Γαλλίας, που έγιναν μόνο μέσα στο έτος που διανύουμε. Και, βεβαίως, πολύ σημαντικές είναι οι κινητοποιήσεις κατά της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, που γίνονται, μ' αφορμή συνόδους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ...

Ενέργεια «εν θερμώ», ή...

Από πρώτη ματιά η απόφαση της ιταλικής ποδοσφαιρικής ομάδας «Περούτζια» να διώξει τον Νοτιοκορεάτη ποδοσφαιριστή Γιούνγκ Χβαν Αν, επειδή ήταν αυτός που πέτυχε το γκολ με το οποίο η Εθνική ομάδα της χώρας του προχώρησε στον επόμενο γύρο του μουντιάλ, πετώντας έξω απ' αυτό την Εθνική Ιταλίας, μοιάζει σαν μια ενέργεια «εν θερμώ», που απλώς δείχνει το μέγεθος του ποδοσφαιρικού φανατισμού στη γείτονα χώρα.

Θα μπορούσε, βέβαια, να υποστηρίξει κανείς, ότι κι αυτή η απαράδεκτη ενέργεια σχετίζεται και με το καλλιεργούμενο κλίμα ξενοφοβίας και εθνικισμού, τόσο στην Ιταλία, όσο και σ' όλη την Ευρώπη. Αν πράγματι αυτό συμβαίνει, τότε είναι κρίμα, καθότι αυτή η ενέργεια «χρεώνεται» στο ποδόσφαιρο, ένα άθλημα το οποίο, παρά την άγρια εμπορευματοποίησή του στο σύγχρονο καπιταλισμό, εξακολουθεί να φέρει σ' επαφή ανθρώπους διαφόρων και διαφορετικών φυλών και πολιτισμών, βοηθώντας, εξ αντικειμένου, στην αλληλογνωριμία και τη συναδέλφωση των λαών...

ΒΙΒΛΙΟ
Δάσκαλοι και γλώσσα

Πάνω από δύο αιώνες πέρασαν αφ' ότου ο Ελληνικός Διαφωτισμός- λχ ο Ρήγας Φεραίος- έριξαν το «σπόρο» του Δημοτικισμού ως «μοχλού» της μορφωτικής και επαναστατικής αφύπνισης του λαού. Ενας αιώνας πέρασε από τα «Ορεστιακά» - συγκρουσιακό ορόσημο της κλιμάκωσης, στον 20ό αιώνα, των αγώνων των Δημοτικιστών παιδαγωγών και δημιουργών ενάντια στον αντιδραστικό καθαρευουσιανισμό, που ήθελε το λαό αμόρφωτο και ασυνειδητοποίητο «όχλο». Χρειάστηκαν, λοιπόν, δύο αιώνες για να καθιερωθεί η Δημοτική ως η επίσημη γλώσσα του κράτους και κατόπιν το μονοτονικό σύστημα, το οποίο πρώτος εισηγήθηκε, με ψήφισμά του (15/4/1919), ο Σύλλογος Δημοδιδασκάλων Πειραιώς. Ενας από τους συλλόγους που συνέβαλαν στην ανάπτυξη του εκπαιδευτικού συνδικαλιστικού κινήματος και του δημοτικισμού. Καθώς σήμερα το «νεοταξικό» κεφάλαιο συστηματικά θέλει πισωγύρισμα των λαϊκών μαζών στον αναλφαβητισμό και βέβαια στην κοινωνική και ταξική τους ύπνωση, αλλά και νοσταλγοί του «εθνολογιοτατισμού», αποδίδοντας την έκπτωση του μορφωτικού επιπέδου του λαού όχι στην καταρράκωση του εκπαιδευτικού συστήματος, αλλά στην κατάργηση της καθαρεύουσας και του πολυτονικού, ξανασηκώνουν κεφάλι... μελέτες σαν του Χάρη Αθανασιάδη «Δάσκαλοι και εκπαιδευτικός Δημοτικισμός (Το περιοδικό «Αυγή», 1923-1925)» χρησιμεύουν πολύ. Γιατί και η ιστορία του παρελθόντος διδάσκει και πιθανότατα να χρειαστεί το λαϊκό κίνημα να ξαναδώσει αγώνες και για τη μόρφωση του λαού και τη γλώσσα του.

Η μελέτη του Χ. Αθανασιάδη (πρόλογος Αλέξη Δημαρά, εκδόσεις «Μεταίχμιο»), παρουσιάζει για πρώτη φορά το περιοδικό «Αυγή» της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος και τις ιδεολογικές, συνδικαλιστικές και εκπαιδευτικές μάχες των κομμουνιστών και άλλων αριστερών δημοτικιστών εκπαιδευτικών. Μάχες, όχι μόνο με την καθαρευουσιάνικη αντίδραση, αλλά και με μια «ελίτ» μεγαλοαστών δημοτικιστών και με τους μικροαστικής ιδεολογίας δασκάλους, που στήριζαν μεν το δημοτικισμό, αλλά έρμαια καθώς ήταν της άρχουσας τάξης και του εκπαιδευτικού κατεστημένου άφησαν ανυπεράσπιστους τους άγρια διωκόμενους πρωτεργάτες του Εκπαιδευτικού Ομίλου και του εκπαιδευτικού δημοτικισμού (λ.χ τον Δ. Γληνό). Παρ' ότι ο Χ. Αθανασιάδης, ως αντικειμενικός ερευνητής των γεγονότων αυτής της περιόδου - περίοδος ανάπτυξης συνολικά του λαϊκού κινήματος μετά την ίδρυση του ΚΚΕ - κρατά ίσες αποστάσεις από τους πόλους της ιδεολογικοεκπαιδευτικής διαπάλης, τα ίδια τα στοιχεία και τα αντιμαχόμενα άρθρα καθαρευουσιάνων και δημοτικιστών στο περιοδικό «Αυγή», αποδεικνύουν την τεράστια προσφορά των κομμουνιστών και άλλων αριστερών εκπαιδευτικών στο συνδικαλιστικό τους κίνημα, στο λαϊκό κίνημα και στη μόρφωση του λαού.


Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Οταν έρθει ώρα

Αυτοί που μας

ταράξανε με «κούρες»

κι αφαιμάξεις

αυτοί που μας

αρπάξανε αισχρά

και τις συντάξεις

αυτοί λοιπόν

οι γδάρτες μας,

αλλά κι οι «μπλε»

οι άλλοι,

που βράζουν

με τους «πράσινους»

στο ίδιο το τσουκάλι,

μεθαύριο την ψήφος μας

θα μας ζητούνε

πάλι...

* * *

Τότε λαέ

τα πάθη σου

και τη χασούρα μέτρα,

αναλογίσου

τι κι οι δυο σου φάγαν

με τα «μέτρα»

και μη χαρίσεις

κάστανα

σε όποιον κατεργάρη

«μαύρο» στους «μπλε»,

στους «πράσινους»

κι όποιον ο χάρος

πάρει!


Ο οίστρος

ΠΡΟΣΩΠΟ
Χαμίντ Καρζάι

Γρηγοριάδης Κώστας

Γελοιοποιήθηκε δηλώνοντας ότι η Λόγια Τζίργκα τον εξέλεξε πρόεδρο πριν αυτό γίνει, κι αναγκάστηκε να ζητήσει συγνώμη. Υποσχέθηκε ότι δε θα επέτρεπε στους πολέμαρχους να ορίσουν το νέο πολιτικό σκηνικό με απειλές, όμως άφησε τους Τατζίκους της αιματοβαμμένης βόρειας συμμαχίας σε καίρια πόστα. Βεβαίωσε ότι δε θα υποχωρούσε στους ισχυρούς ξένους, αλλά συμμορφώθηκε σε κάθε απαίτηση του Αμερικανού απεσταλμένου Χαλιλζάντ και στις απειλές της ΕΕ. Ο Χαμίντ Καρζάι, ο πρόεδρος - και με τη βούλα - του Αφγανιστάν, δεν κέρδισε ακριβώς, ούτε όμως έχασε, από την εννιαήμερη διαδικασία. Αν εξαιρεθεί πως εκμηδενίστηκαν δύο μνηστήρες της εξουσίας: ο πρώην μονάρχης Ζαχίρ Σαχ και ο πρώην πρόεδρος Μπουρχανουντίν Ραμπανί (βλ. και σελ. 30).

Ο Χαμίντ Καρζάι αποτελεί πάντως το «χαρτί» των Αμερικανών και, παρά το φιάσκο του Μεγάλου Συμβουλίου, θα συνεχίσει να βρίσκεται στην εξουσία, πιθανότατα πέραν των 18 μηνών του «μεταβατικού» καθεστώτος. Διάστημα στο οποίο οι Αμερικανοί θα συνεχίσουν τον πόλεμό τους, που προβάλλει πάλι πιθανό να «ξεχειλίσει» (επεκταθεί) στο Πακιστάν. Παρ' όλ' αυτά, το παιγνίδι για την κυριαρχία στο εύθραυστο Αφγανιστάν, που συναποτελείται από δεκάδες φυλές - μια από τις ετυμολογίες για τη ρίζα της λέξης Αφγανός είναι ότι σημαίνει το ενδιάμεσο - δεν έχει καθόλου τελειώσει. Οι ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις όσο και οι διαγκωνισμοί των φυλάρχων, πολεμάρχων, θρησκευτικών ηγετών, ναρκεμπόρων και φονιάδων συνεχίζουν να αλληλοσυμπλέκονται...


Μπ. Γ.

Παπαγεωργίου Βασίλης



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ