Η McLaren ως και το Μονακό είχε καταφέρει να μαζέψει μόλις 14 βαθμούς στους έξι προηγούμενους αγώνες. Οι εγκαταλείψεις ήταν συνηθέστατες και πολλοί είχαν ήδη αμφισβητήσει τη δυνατότητα της ομάδας να ανταγωνιστεί τις Ferrari και Williams ή ακόμα και αν θα κατάφερνε να διατηρήσει την τρίτη θέση. Στο Μόντε Κάρλο βέβαια μετράει πάντα περισσότερο η οδηγική ικανότητα και το «στήσιμο» του μονοθεσίου και λιγότερο η απόλυτη δύναμη του κινητήρα. Η νίκη του Κούλθαρντ ήταν η δεύτερη, τα τελευταία τρία χρόνια στο πριγκιπάτο, και σίγουρα αποτελεί τρανή απόδειξη της κλάσης του. Ο Σκοτσέζος εφάρμοσε ιδανικά τη στρατηγική της ομάδας του, και παρά το γεγονός ότι ο κινητήρας της Mercedes-Benz, πιέστηκε τόσο ώστε να βγάζει καπνούς μετά την εκπληκτική εκκίνηση κατά την οποία ο Κούλθαρντ προσπέρασε τον Μοντόγια, που είχε την pole-position. Τελικά ο κινητήρας της McLaren Mercedes-Benz άντεξε, σε αντίθεση με τον BMW V10 που άφησε εκτός τον οδηγό της Williams, που εγκατέλειψε στον 47ο γύρο.

«Είναι απίστευτο! Είμαι πολύ ευχαριστημένος που κερδίσαμε τον αγώνα αυτό. Είχαμε ένα πολύ άσχημο ξεκίνημα αυτή τη χρονιά και όλοι δούλεψαν αρκετά για να γίνει αυτό. Ξεκίνησα πολύ καλά και είχα για 78 γύρους μεγάλη πίεση από τους πιλότους που με ακολουθούσαν. Η πίστα αυτή δε συγχωρεί τα λάθη, εάν το κάνεις θα βρεθείς στις μπαριέρες. Στον 30ό γύρο αισθάνθηκα το μονοθέσιο να χάνει την ισχύ του, ενώ είδα να βγαίνουν καπνοί στο πίσω μέρος. Μίλησα με τους μηχανικούς από την ενδοσυνεννόηση και μου είπαν ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Οι νίκες θα συνεχιστούν, αλλά θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να επιτευχθούν», τόνισε ο Σκοτσέζος.

Ο αγώνας έμοιαζε από την αρχή υπόθεση των τεσσάρων οδηγών που ξεχώρισαν, Κούλθαρντ, Μοντόγια και των δύο αδελφών Σουμάχερ. Η πίεση μεταξύ τους ήταν τόση που πολλοί περίμεναν κάποια σύγκρουση. Ενδεικτικός ο χρόνος που χώριζε τον πρώτο από τον τέταρτο: μόλις 1,5 δευτερόλεπτα! Πάντως το αναμενόμενο λάθος δεν έγινε. Ο Κούλθαρντ σταθεροποιήθηκε στην πρώτη θέση και κάθε γύρος που περνούσε φόρτωνε με άγχος τους αντιπάλους του.

Πίσω από τους τέσσερις πρωταγωνιστές βρισκόταν ο Τρούλι, ο οποίος τερμάτισε τελικά τέταρτος, αποκομίζοντας τους πρώτους του τρεις βαθμούς στο φετινό πρωτάθλημα και αυξάνοντας παράλληλα στους 11 τους βαθμούς της Renault στο πρωτάθλημα κατασκευαστών. Η θέση του όμως θεωρήθηκε αρχικά «προσωρινή», αφού στον τεχνικό έλεγχο που πραγματοποιήθηκε μετά το GP έλειπαν οι σφραγίδες ασφαλείας από το «μαύρο κουτί» της ECU (των ηλεκτρονικών συστημάτων του μονοθεσίου). Ο Ιταλός έπρεπε να περιμένει μέχρι οι τεχνικοί έφοροι της FIA να αποφανθούν. Τελικά δε βρέθηκε κάτι αντικανονικό στο λογισμικό.

Η πέμπτη θέση του Φισικέλα (Jordan) υπενθύμισε σε όλους ότι εξακολουθεί να κατέχει τα μυστικά της οδήγησης Ο Φρέντσεν έκλεισε τη βαθμολογούμενη εξάδα και κέρδισε το δεύτερο φετινό βαθμό για τον εαυτό του και την Arrows, ύστερα από εκείνον της έκτης θέσης στην Ισπανία. Ο Γερμανός σίγουρα εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο τη σύγκρουση μεταξύ των Μπαριτσέλο και Ραικόνεν, που τους οδήγησε στα πιτς. Ο Φιλανδός μάλιστα λίγο αργότερα εγκατέλειψε, ενώ και ο ταχύτατος Βραζιλιάνος της Ferrari οδηγώντας «με το γκάζι στο πάτωμα» αν και σημείωσε νέο ρεκόρ γύρου στο Monaco με χρόνο 1:18.023, δεν μπόρεσε να βρει διάδρομο για να περάσει τον Φρέντσεν και έμεινε τελικά έβδομος.

Ο επόμενος αγώνας είναι σε δύο εβδομάδες στον Καναδά, εκεί όπου οι ομάδες της Williams και της McLaren καλούνται να αμφισβητήσουν και πάλι τα πρωτεία και την υπεροχή της Ferrari και του παγκόσμιου πρωταθλητή, Μ. Σουμάχερ.