Στην κατάσταση που επικρατεί στο χώρο των Πανεπιστημίων, καθώς και τη δουλιά των φοιτητών σε αυτά, αναφέρθηκε στην παρέμβασή του στην εκδήλωση ο φοιτητής Ηλίας Πατίδης. Παραθέτοντας συγκεκριμένα παραδείγματα, παρουσίασε την επιτάχυνση της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής κυβέρνησης - ΕΕ στα ΑΕΙ.

«Τα τεράστια ποσά που απαιτούνται για την εισαγωγή ενός μαθητή σε κάποιο ΑΕΙ, απαγορεύουν σε πολλά παιδιά να σπουδάσουν στις λεγόμενες υψηλόβαθμες Σχολές. Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε πως τα παιδιά φτωχότερων οικογενειών συγκεντρώνονται σε Σχολές με μικρή ζήτηση, αφού εκ των πραγμάτων ορισμένα Ιδρύματα είναι άπιαστα. Η διαδικασία αυτή θα γίνει πιο ξεκάθαρη τα επόμενα χρόνια και όσο η αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση θα δίνει τους καρπούς της. Παράλληλα, τα δίδακτρα στα Μεταπτυχιακά είναι καθεστώς (500.000 δραχμές το φθηνότερο μέχρι και 3.000.000 στην ΑΣΟΕΕ) με συνεχώς αυξητικές τάσεις. Στο ίδιο Ιδρυμα 15 το λιγότερο νέα Μεταπτυχιακά Διπλώματα Ειδίκευσης έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία 8 χρόνια, δείχνοντας τον προσανατολισμό της κυβέρνησης για ΑΕΙ - ΑΕ, αλλά και για μεταφορά Γνώσης στα Μεταπτυχιακά, σαν 4η πια βαθμίδα Εκπαίδευσης, μέσα από την πολυδιάσπαση της Ανώτατης Εκπαίδευσης σε κύκλους. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει και από τις αποφάσεις των συνόδων των Υπουργών Παιδείας της ΕΕ στην Μπολόνια και στην Πράγα, αλλά και από την Εισηγητική Εκθεση για το νομοσχέδιο για τα Μεταπτυχιακά και την Ερευνα.

Στη συνέχεια η ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ, η λειτουργία τους σαν ΑΕ προωθείται με ποικίλους τρόπους. Για παράδειγμα το φαγητό στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κοστίζει 1.000 δραχμές, 700 στην ΑΣΟΕΕ και κατά γενική ομολογία είναι κάκιστο. Η μέριμνα για στέγαση των φοιτητών από την επαρχία είναι ανύπαρκτη, με αποτέλεσμα να επιβαρύνονται οι οικογένειες με ένα ακριβότατο ενοίκιο, ειδικά στην Αθήνα, ενώ όπου υπάρχει στέγαση είναι σε άθλια κατάσταση.

Πληθαίνουν τα κρούσματα όπου οι φοιτητές καλούνται να πληρώσουν για βιβλία, με το επιχείρημα πως πρέπει να υπάρχουν εναλλακτικά συγγράμματα, άρα το Πανεπιστήμιο δε δίνει βιβλίο, ή για εξοπλισμό στο εργαστήριο, κύρια σε ΦΜΣ - ΕΜΠ. Η έλλειψη εγκαταστάσεων - υλικοτεχνικής υποδομής γίνεται άλλοθι στους υπερασπιστές της κυβερνητικής πολιτικής πως δεν μπορεί το κράτος να πληρώνει συνεχώς γιατί οι φοιτητές δε σέβονται το χώρο των ΑΕΙ, άρα ή πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν ή να αναλάβουν και οι φοιτητές μερίδιο ευθύνης (π.χ. Υαλουργείο στο Χημικό).

Με πρόσχημα την ανεξαρτησία των ΑΕΙ, ο κρατικός προϋπολογισμός θα χρηματοδοτεί μόνο τα Πανεπιστήμια που μετά την αξιολόγησή τους κατέχουν υψηλή θέση στην εξυπηρέτηση του μονοπωλιακού κέρδους, ενώ τα υπόλοιπα ή θα βάζουν δίδακτρα ή θα οδηγηθούν στο μαρασμό.

Ακόμα και τα "χρήσιμα" ΑΕΙ θα προσαρμόσουν τα Προγράμματα Σπουδών, τη λειτουργία τους, στις ανάγκες των επιχειρήσεων. Χαρακτηριστικά τέτοια κρούσματα εμπορευματοποίησης έχουμε στην ΑΣΟΕΕ με τεράστια κτιριακά προβλήματα και την κατάρτιση επιχειρηματικού σχεδίου για τη συνέχιση λειτουργίας της βιβλιοθήκης, στη Νομική, όταν το Πανεπιστήμιο της Αθήνας διέθεσε μέρος της περιουσίας του στο ΧΑΑ, με αποτέλεσμα να χάσει 2,3 δισ. και το ιστορικό κτίριο της Νομικής να βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση, σε ΑΣΟΕΕ - Πανεπιστήμιο (ΠΑΠΕΙ) Πειραιά - Γεωπονική (ΓΠΑ) με σύσταση επιτροπών αξιολόγησης κλπ. Γενικά καλλιεργείται η λογική πως οι φοιτητές πρέπει να πληρώνουν για να έχουν οτιδήποτε (από βιβλία, Η/Υ, φωτοτυπίες, μέχρι κτίριο).

Τέλος, η κοινοτική οδηγία 89/48 για εξομοίωση των πτυχίων όλης της Κοινότητας, ακόμα και των τριετών και οι πιστωτικές μονάδες, όπως στο Τμήμα Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής Ψυχολογίας, δείχνουν το μέγεθος της επίθεσης στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να ρωτάς 4ετή φοιτητή Οικονομικής Σχολής γιατί υπάρχει ύφεση στις καπιταλιστικές οικονομίες και να μην ξέρει να απαντήσει.

Τα ΑΕΙ στα χέρια των μονοπωλίων μετατρέπονται σε όπλο αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας. Τα κρούσματα αντικομμουνισμού, οι αντιεπιστημονικές θεωρίες δίνουν και παίρνουν στα αμφιθέατρα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η θεοποίηση της ελεύθερης αγοράς, χωρίς την παραμικρή αναφορά στο Μαρξισμό (κύρια σε ΑΣΟΕΕ, ΠΑΠΕΙ, Οικονομικό Νομικής), η λογική του μονοδρόμου από την ΕΕ (π.χ. στο Πολιτικό προπαγάνδα του ευρώ, ανοιχτή υπεράσπιση του "τρομονόμου" στη Νομική, διαστρέβλωση του σοσιαλισμού με ερώτημα εξετάσεων του στιλ για "φασιστικό καθεστώς της Σοβιετικής Ενωσης", "κατονομάστε τις εκπαιδευτικές ανισότητες της Σοβιετικής Ενωσης" κλπ.).

Στο πλαίσιο αυτό ανάλογη πρέπει να είναι και η απάντηση του φοιτητικού κινήματος. Το σύνθημα για ολόπλευρη μόρφωση, για πτυχία με αξία και επαγγελματικά δικαιώματα πρέπει να αποτελέσει αίτημα πάλης για το σύνολο των φοιτητών. Ο στόχος για Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση συγκινεί και μπορεί να ακουμπήσει ευρύτερες δυνάμεις φοιτητών, όπως απέδειξε η περσινή εμπειρία».