Ετοιμη είναι η συγκρότηση, απο μόνιμα στελέχη, του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος, που θα σταλεί στο Αφγανιστάν. Η κυβερνητική ανακοίνωση κάνει λόγο για εθελοντική συμμετοχή αλλά η συμμετοχή σε «ειρηνευτικές αποστολές» είναι υποχρεωτική για τα μόνιμα στελέχη. Αυτό προκύπτει απο την πρόσφατη κοινοποίηση παλαιότερου σήματος του ΓΕΣ σε όλες τις στρατιωτικές μονάδες. Οπως ανακοινώθηκε από το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Αμυνας, «η τελική συμμετοχή της χώρας μας στην ειρηνευτική δύναμη του Αφγανιστάν θα αποτελείται από έναν Λόχο Μηχανικού, ένα τμήμα ασφαλείας ενσωματωμένο στον Λόχο Μηχανικού, δύο μεταγωγικά αεροσκάφη C-130, καθώς επίσης και τα υλικά μέσα των παραπάνω, μαζί με το αντίστοιχο προσωπικό και χειριστές των μηχανημάτων».

Η δύναμη σε προσωπικό είναι 124 αξιωματικοί και επαγγελματίες υπαξιωματικοί και σύμφωνα με την ανακοίνωση συμμετέχουν εθελοντικά. Βεβαίως είναι δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ εθελοντικού και υποχρεωτικού, αφού ο κατάλογος, για κάποιες ειδικότητες και βαθμούς αυτών που θα σταλούν, θα καταρτιστεί από την υπηρεσία. Το εθελοντικό σχετίζεται με τη δυνατότητα που θα έχει ο προτεινόμενος να αρνηθεί. Στην πράξη όμως είναι πολύ δύσκολο για ένα μόνιμο στέλεχος να αρνηθεί κυρίως λόγω του φόβου επιπτώσεων.

Στην «καρμανιόλα», οι εργασιακές σχέσεις στη Ρωσία, μετά από απόφαση του Συμβουλίου της Ομοσπονδίας (Ανω Βουλή). Ο νέος Κώδικας Εργασίας επαναδιαμορφώνει τις σχέσεις εργασίας προς όφελος των εργοδοτών και περιορίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων, διευκολύνει τις απολύσεις. Ετσι, με βάση αυτόν τον κώδικα, καταργείται το 8ωρο και, με τη διαδικασία της «οικειοθελούς συναίνεσης», αναγκάζεται ο εργαζόμενος να δουλεύει ακόμα μια ή περισσότερες ώρες. Στις συνθήκες της τεράστιας ανεργίας στη Ρωσία και της έλλειψης προστασίας, θα εξαναγκάζουν τους εργάτες να δεχτούν την «οικειοθελή συναίνεση», για κατάργηση του 8ωρου. Οποιος δε δεχτεί, υπάρχει και ο δρόμος της απόλυσης. Εξάλλου, σχετικά με τις απολύσεις, ο νέος Κώδικας απλοποιεί τη διαδικασία, χρησιμοποιώντας ευρέως το «σύστημα της σύμβασης». Τι σημαίνει αυτό; Αν ο εργαζόμενος διεκδικήσει τα δικαιώματα ή ζητήσει αύξηση του μισθού, απλώς δεν παρατείνεται η σύμβασή του. Επίσης, επιβάλλεται η πληρωμή σε είδος στο 20% του μισθού, ενώ χειροτερεύουν οι συνθήκες εργασίας για τις γυναίκες, αφού μειώνονται οι άδειες και άλλα μέτρα προστασίας. Την ουσία του Κώδικα δεν αλλάζουν δυο μέτρα, υποτίθεται, προστατευτικά για τους εργαζόμενους, όπως ο ελάχιστος μισθός, ο οποίος θα πρέπει να βρίσκεται πάνω από το κατώτερο επίπεδο διαβίωσης και κυρώσεις για τους εργοδότες που καθυστερούν τα δεδουλευμένα, αφού, στις συνθήκες της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικοποίησης της χώρας, δεν υπάρχει καμιά εγγύηση ότι θα εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα. Στο νέο Κώδικα, που θα μπει σε ισχύ από 1η Φλεβάρη 2002, αντιτάχθηκαν οι κομμουνιστές και ορισμένοι άλλοι βουλευτές.

Ενταση των προσπαθειών της κυβέρνησης το 2001 να κινηθεί σε δρόμους αφαίρεσης και σημαντικών εργασιακών κατακτήσεων, με την «ενοικίαση» εργαζομένων ή το «δανεισμό» μέσω της λεγόμενης αναδιάρθρωσης του ΟΑΕΔ, αλλά και την εφαρμογή του διαβόητου 2874, για τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» και την επέκταση των «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων. (σελίδες 8-9)

Ολα τα τελευταία ντοκουμέντα της ΕΕ και ιδιαίτερα το 5ο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα για την επίτευξη ίσων ευκαιριών μεταξύ ανδρών - γυναικών, συνοδεύονται από πολιτικούς στόχους, για ενσωμάτωση των γυναικών στη μερική απασχόληση και τη μεταφορά ευθυνών του κράτους για τη συντήρηση και αναπαραγωγή της οικογένειας, στην ίδια την οικογένεια και κυρίως στη γυναίκα. (σελίδες 14-15)

Είναι γεγονός ότι αν θα θέλαμε να σταθούμε στο πιο χαρακτηριστικό γεγονός που σημάδεψε το 2001, χωρίς άλλη σκέψη θα αναφερόμασταν στο χτύπημα στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης, στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, και στο Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον. Κι όμως, αυτό το γεγονός αποκάλυψε (γιατί δεν μπορούσε άλλο να κρύβεται) και το πιο χαρακτηριστικό γεγονός για τη διεθνή οικονομία, που είναι το ξέσπασμα οικονομικής κρίσης ταυτόχρονα και στα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ενωση, Ιαπωνία). (σελίδα 21)

Βραζιλία, χώρα που παρουσιάζεται ως «παράδεισος» που δεσπόζει στη Λατινική Αμερική αλλά πίσω από τη βιτρίνα του κρύβεται η σκληρή πραγματικότητα που βιώνει η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, που ζει στην εξαθλίωση. (σελίδες 28-29)

Πολεμική προπαγάνδα και πώς οργανώνεται για να συμβάλλει στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης, είναι το αντικείμενο συνέντευξης στο «Ρ», της Αν Μορέλι, καθηγήτριας Ιστορικής Κριτικής στα Σύγχρονα ΜΜΕ, στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών. (σελίδες 30-31)