Και η Αλ. Παπαρήγα κατέληξε: «Και, τέλος, να προσθέσω ότι η όποια συμπάθεια, δικαιολογημένη, δείχνει κανείς για τον άμαχο πληθυσμό, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μετατραπεί σε συμπάθεια για την αμερικανική πολιτική, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μετατραπεί σε μια στήριξη, ή σε μια ανοχή αυτής της πολιτικής.

Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μετατραπεί σε μια συμπάθεια προς τους συμμάχους των Ηνωμένων Πολιτειών, τους Ευρωπαίους. Καμία συστράτευση μ' αυτούς που γεννάνε τον πόλεμο, μ' αυτούς που φέρνουν τους λαούς σε αδιέξοδα. Ούτε χαιρόμαστε, ούτε κλαίμε, ετοιμαζόμαστε και για πιο δύσκολες ώρες, αλλά είμαστε βέβαιοι ότι μέσα από τις καινούριες δυσκολίες θα γεννηθούν και νέες δυνατότητες για το λαό μας, για τα λαϊκά κινήματα.

Εμείς πολιτικά συμπεριφερόμαστε και αυτοί που σπέρνουν τέτοιες ειδήσεις, καλύτερα να έρθουν στη θέση μου και να απαντήσουν γιατί το κάνουν. Ξέρετε, υπάρχουν και οι ανοιχτοί φίλοι του ιμπεριαλισμού, υπάρχουν και οι κρυφοί».

«Είναι, πράγματι, τυφλές οι "τρομοκρατικές" αυτές επιθέσεις και βρίσκονται, πράγματι, από πίσω τους οργανώσεις, που οι κυρίαρχοι κύκλοι των ΗΠΑ ονομάζουν συνήθως τρομοκρατικές; Εχουν οι όποιες αυτές οργανώσεις το απαιτούμενο επίπεδο οργάνωσης, μέσων, κλπ., για να σχεδιάσουν και να εκτελέσουν μια τόσο μεγάλη και σύνθετη επιχείρηση, ξεπερνώντας ή πιάνοντας στον ύπνο τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, τις υπηρεσίες ασφαλείας αεροδρομίων, συνόρων, κτιρίων (όπως του αμερικανικού Πενταγώνου), κλπ., κλπ.; Και, τέλος πάντων, ακόμη κι αν κάποιος απαντά ναι στα ερωτήματα αυτά, πώς τις απέκτησαν; Μήπως, με την ανάλογη "βοήθεια" των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, μια και οι πάντες γνωρίζουν τις "ιδιαίτερες" σχέσεις των υπηρεσιών αυτών, με πολλούς απ' όσους οι ίδιοι καταγγέλλουν ως "τρομοκράτες";». Αυτά έγραφε η στήλη την περασμένη Τετάρτη.

Και αμέσως, έσπευσαν κάποιοι να μιλήσουν για λογικές συνωμοσιολογίας και πρακτορολογίας. Ελα, όμως, που οι εξελίξεις τα δικαιώνουν...

Ας σημειώσουμε, λοιπόν, μια σειρά γνώμες και πληροφορίες άλλων ανθρώπων και εντύπων, που κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για αντιαμερικανισμό, σχετικά με τα προαναφερόμενα ερωτήματα. Γράφει ο Γουίλιαμ Σαφάιρ στην εφημερίδα «Δε Νιου Γιορκ Τάιμς», σχετικά με τις κινήσεις του Αμερικανού Προέδρου, αμέσως μετά το χτύπημα: «... Στη συνέχεια, το Secret Service, η υπηρεσία που προστατεύει τον πρόεδρο, έλαβε το εξής μήνυμα: "Επόμενος στόχος, το Air Force One" (το προεδρικό αεροπλάνο). Για το μήνυμα αυτό χρησιμοποιήθηκαν αμερικανικές κωδικές λέξεις, πράγμα που σήμαινε ότι όποιος το συνέταξε γνώριζε τις διαδικασίες των μυστικών υπηρεσιών. Αυτό προσέθεσε αξιοπιστία στην απειλή. (Αυτό επιβεβαιώθηκε από μια δεύτερη πηγή, τον σύμβουλο του προέδρου Καρλ Ρόουβ. Σύμφωνα με τον Ρόουβ, όταν ο πρόεδρος είπε ότι δεν είναι δυνατό ένας τρομοκράτης να τον κρατάει μακριά από την Ουάσιγκτον, το Secret Service τον ενημέρωσε ότι οι τρομοκράτες γνώριζαν τις κινήσεις του και τις διαδικασίες με τις οποίες κινείται. Εν όψει του συγκεκριμένου και αξιόπιστου κινδύνου, αποφασίστηκε να βρίσκεται ο πρόεδρος εν πτήσει με τη συνοδεία μαχητικών αεροσκαφών)...».

Και το σημείωμα καταλήγει: «Ολ' αυτά σημαίνουν ότι οι τρομοκράτες είχαν είτε σύνδεσμο στον Λευκό Οίκο είτε πληροφοριοδότες στο Secret Service, στη CIA, στην FAA ή στο FBI...».

Με αλυσίδες

πιο βαριές

τώρα θα δέσουνε

τη γη

διπλές θα μπουν

οι λαιμαριές,

με ευκαιρία

τη σφαγή.

*

Με το πιστόλι

στο λαιμό

η σφαίρα τώρα

θα γυρνά

με τρόπο απίστευτα

ωμό

ο Καίσαρ πια

θα κυβερνά

*

Τρόμος σε δύση,

ανατολή,

με στόχο που 'ναι

φανερός

να σκύψει ο κόσμος

πιο πολύ

στους αφεντάδες του

εμπρός.

*

Μα οι λαοί

δε θα δεχτούν

τις αλυσίδες,

τα σκοινιά,

θα σηκωθούν,

θ' αντισταθούν

στης Γης, θα δεις,

κάθε γωνιά!