Σε μια περίοδο όπου η οικονομία ονομάζεται πολεμική, με τον προϋπολογισμό κάθε κράτους - μέλους της ΕΕ απόλυτα εναρμονισμένο, τα καπιταλιστικά κράτη έτοιμα να διεκδικήσουν τη θέση τους στο πολιτικό σκηνικό με πόλεμο και προσαρμόζοντας αναλόγως την παραγωγή τους, ολοένα αυξάνεται ο πλούτος που συγκεντρώνουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι, ενώ η πλειοψηφία των εργαζομένων βυθίζεται στη φτώχεια. Οπου τα επιστημονικά επιτεύγματα μας αφήνουν με το στόμα ανοιχτό και το χάσμα ανάμεσα στο πώς ζούμε και το πώς θα μπορούσαμε να ζούμε γίνεται όλο και πιο προκλητικό, το ΚΟΜΜΑ προχωρά στην εναρμόνιση της λειτουργίας του με το επαναστατικό του Πρόγραμμα και Καταστατικό.

Στο πλαίσιο των οξυμένων ανταγωνισμών, η ελληνική αστική τάξη έχει πέσει με τα μούτρα στη δουλειά. Ενδοαστικές αντιθέσεις, προετοιμασία του νέου «Μεσσία» που θα φτιάξει ένα «κράτος δικαίου», συμφωνίες επί συμφωνιών για αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδας και μετατροπής της σε κόμβο Ενέργειας και μεταφορών. Αποσιωπούν όμως ότι αυτά δεν γίνονται με ειρηνικά μέσα.

Οπως αναφέρεται και στις Θέσεις, ο λαός δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος έχει ξεκινήσει ήδη. Λογικό. Ανήκουμε σε γενιές που μεγάλωσαν με αυταπάτες για ειρήνη και σταθερότητα, που δήθεν προσφέρουν η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Και είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι πόλεμος δεν είναι μόνο οι βόμβες. Είναι ο εμπορικός πόλεμος. Είναι ο έλεγχος της γενετικής και της πληροφορίας. Είναι τα κατορθώματα της τεχνολογίας που δεν αξιοποιούνται για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών αλλά για την αύξηση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Είναι το 13ωρο και η ευελιξία στην εργασία.

Ολα αυτά πρέπει να συζητηθούν και να φτάσουν στον κόσμο. Διαφορετικά καλλιεργούνται αυταπάτες, όπως οι νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργήσουν οι επενδύσεις στην πολεμική βιομηχανία, όπως ψιθυρίζεται για τη Δυτική Μακεδονία και ότι έτσι θα εξοπλιστούμε αμυντικά. Αλήθεια, ενάντια σε ποιον;

Από την άλλη, υπάρχει παντού αγανάκτηση και οργή. Στους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους βιοπαλαιστές αγρότες, τους μαθητές, φοιτητές. Ο κόσμος πλέον χρειάζεται μια αφορμή για να βγει στους δρόμους. Οι αγρότες δεν ξεσηκώθηκαν μόνο για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Οι μισθωτοί δεν έκαναν απεργία μόνο για το 13ωρο. Δεν ήταν μόνο τα Τέμπη ή μόνο το Εθνικό Απολυτήριο. Είναι το γεγονός ότι όσο κι αν δουλεύουμε, η ζωή γίνεται δυσκολότερη, οι ανάγκες μας καλύπτονται όλο και λιγότερο.

Το ΚΚΕ, μέσα στην κοινωνία, μέσα στον λαό, προετοιμάζεται για να είναι έτοιμο για όλα. Εξάλλου, όπως γράφουν και τα ίδια τα αστικά μέσα ενημέρωσης, ζούμε σε περίοδο όπου τίποτα δεν είναι σταθερό.

Κάποιος που δεν έχει έρθει σε επαφή με τη θεωρία μας, δυσκολεύεται να κατανοήσει πώς είναι δυνατόν ένα επαναστατικό κόμμα να κάνει τόση «υπομονή». Οτι η επανάσταση είναι μια σοβαρή υπόθεση. Δεν είναι αποτέλεσμα της θέλησης κάποιας κοινωνικής τάξης ή κάποιου πολιτικού κόμματος. Οτι υπάρχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Σε συζητήσεις, ακούμε τη φράση: «Να φύγει ο Μητσοτάκης». Στην ερώτηση: «Και να έρθει ποιος;» η απάντηση συνήθως είναι: «Δεν έχει σημασία, αρκεί να φύγουν αυτοί». Και αυτή η οπτική έχει σαν αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό σε κυβερνητικές εναλλαγές, που δεν επιφέρουν καμία βελτίωση στις ζωές μας.

Εδώ λοιπόν, πρέπει να παρέμβουμε εμείς, τα μέλη του Κόμματος. Να συζητήσουμε, να δείξουμε τον δρόμο. Να κάνουμε καθαρό ότι οι αστικές κυβερνήσεις έχουν μία δουλειά να κάνουν και αυτή είναι η αύξηση του καπιταλιστικού κέρδους. Δεν είναι οι λαϊκές ανάγκες. Και έχουμε την πείρα για να το κάνουμε αυτό.

Ομως, δεν φτάνει μόνο η πείρα. Για να απαντήσουμε ολοκληρωμένα, πρέπει να μελετήσουμε τη θεωρία μας. Ο καπιταλισμός είναι ανίκητος. Αυτό μας διδάσκουν στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο. Η ίδια η Ιστορία όμως διαψεύδει το αστικό αφήγημα. Μπορούμε να αποδείξουμε ότι τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι κι ούτε θα μείνουν έτσι.

Ορθά αναφέρεται στις Θέσεις ότι οι ΚΟΒ δεν πρέπει να αναλώνονται αποκλειστικά στην ανάλυση της επικαιρότητας. Πρέπει να γίνεται συστηματική μελέτη της θεωρίας μας, με περισσότερα μαθήματα. Η βιβλιογραφία μας είναι τόσο πλούσια που, όπως κι αν εξελίσσονται τα πράγματα, υπάρχει πάντα κάτι για μελέτη. Στη σημερινή περίοδο, μία πρόταση θα μπορούσε να είναι το «Για τους δίκαιους και άδικους πολέμους» του Λένιν.

Θα κάνω ιδιαίτερη αναφορά στο Γυναικείο Κίνημα. Από συζητήσεις, διακρίνεται μια παραίτηση, μια μοιρολατρία. Και όταν φτάνει η κουβέντα για συμμετοχή σε μια γυναικεία οργάνωση, η απάντηση είναι αρνητική.

Θα πρέπει να γίνει σαφές σε κάθε γυναίκα ότι η συμμετοχή σε έναν σύλλογο ή μία ομάδα γυναικών δεν είναι δείγμα αδυναμίας. Δεν είναι παραδοχή ότι οι γυναίκες είναι αδύναμες και πρέπει να ανήκουν σε μια κοινωνική ομάδα για να αποδείξουν την αξία τους. Ούτως ή άλλως, σε μία ταξική κοινωνία, η θέση τους είναι δυσμενέστερη. Η συσπείρωση όμως σε οργανώσεις με κοινωνικοταξικά κριτήρια οδηγεί στον απεγκλωβισμό από αυταπάτες. Σαφώς το ζήτημα είναι περίπλοκο γιατί πολλές γυναίκες δεν αντιλαμβάνονται την τάξη τους και στηρίζονται στον σύζυγο. Πρέπει όμως να επιμείνουμε και να δείξουμε ότι το μέλλον είναι, «ο ψαράς να γράφει ποιήματα» αλλά και η καθαρίστρια να συμμετέχει στις αποφάσεις που την αφορούν.

Δώσαμε μάχη να φτάσει το φύλλο του «Ριζοσπάστη» με τις Θέσεις, σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο. Ανταποκριθήκαμε στο καθήκον μας και ξεπεράσαμε τον στόχο μας. Πρέπει όμως να δώσουμε και συνέχεια στην προσπάθεια αυτή. Να τις διαβάσουμε, να τις συζητήσουμε, να τις εξηγήσουμε.

Εργαζόμενος που για πρώτη φορά πήρε στα χέρια του τον «Ριζοσπάστη», είπε ότι κάνει προσπάθεια να τις διαβάσει αλλά δυσκολεύεται γιατί «αυτοί μιλάνε διαφορετικά». Μάλιστα, έβαζε παραγράφους στο Chatgpt για να τις μεταφράσει. Εδώ καλούμαστε να παρέμβουμε και να ανοίξουμε την κουβέντα. Να καλλιεργήσουμε το «τάξη απέναντι σε τάξη». Και μέσα από αυτή τη διαδικασία, θα πάψει και ο διαχωρισμός της προσωπικής ζωής από την κομματική.

Δεν πρέπει να λυπόμαστε τον χρόνο που αφιερώνουμε στην κομματική δουλειά. Οπως είπε η κόρη μου όταν της ζήτησα συγγνώμη επειδή λείπω από το σπίτι για δουλειά στα γραφεία: «Καλή μάνα είναι αυτή που φροντίζει όχι μόνο για το παρόν, αλλά και για το μέλλον των παιδιών της». Ετσι πρέπει να το βλέπουμε.

Στις σημερινές συνθήκες, του αρνητικού συσχετισμού, όλα φαντάζουν δύσκολα. Ομως, «έτσι δένεται τ' ατσάλι». Η Ιστορία είναι με το μέρος μας. Εχουμε υποχρέωση να τη μελετήσουμε και να την αξιοποιήσουμε.

Οι Θέσεις του 22ου Συνεδρίου του ΚΚΕ θεωρούν ως αντικειμενική δυσκολία της εποχής την παγκόσμια οπισθοχώρηση του επαναστατικού κινήματος και τους αρνητικούς συσχετισμούς δυνάμεων. Ωστόσο η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι η επανάσταση δεν είναι ένα μηχανιστικό αποτέλεσμα αντικειμενικών συνθηκών, αλλά ένα διαλεκτικό σύμπλεγμα όπου το επαναστατικό κόμμα, το Πρόγραμμα και η στρατηγική παίζουν καθοριστικό ρόλο.

Το 1917 στη Ρωσία οι συσχετισμοί ήταν άκρως αρνητικοί, δεν υπήρχε ουσιαστικό επαναστατικό υποκείμενο, εκτός από τη Ρωσία και δυο - τρία άλλα κράτη. Σε συνθήκες απόλυτα δυσμενείς διεθνώς, η ύπαρξη του επαναστατικού υποκειμένου (Μπολσεβίκικο Κόμμα) και η ξεκάθαρη στρατηγική αξιοποίησαν την επαναστατική κατάσταση που υπήρχε στη Ρωσία και οδήγησαν στη νίκη. Αντίθετα, στην Ελλάδα του 1944 - 1946, με εξαιρετικά ευνοϊκές συνθήκες (ευνοϊκοί συσχετισμοί, άνθιση κινήματος, επαναστατική κατάσταση), η απουσία επαναστατικού Προγράμματος και στρατηγικής ανατροπής οδήγησε σε τραγική ήττα.

Σήμερα, στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι το μέσο επίπεδο κερδοφορίας έχει πτωτική τάση, η συσσώρευση αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, με συνέπεια οι συνθήκες διαβίωσης της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού να επιδεινώνονται διαρκώς. Η αστική τάξη της χώρας μας βρίσκεται σε προχωρημένη πολιτική παρακμή. Υπάρχει βαθιά κρίση αξιοπιστίας του κοινοβουλευτισμού, αστάθεια του πολιτικού συστήματος και έντονη σύγκρουση εντός της αστικής τάξης, που εκδηλώνεται με την ύπαρξη πολλών αστικών κομμάτων. Σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον, η δράση του ΚΚΕ, με το επαναστατικό του Πρόγραμμα και τη στρατηγική ανατροπή, αποτελεί τον αναγκαίο υποκειμενικό παράγοντα συσσώρευσης κρίσιμης επαναστατικής ύλης.

Σε αυτό το πλαίσιο, η ανάδειξη της ΚΟΒ ως απαραίτητης προϋπόθεσης είναι θεμελιώδης. Οι Κομματικές Οργανώσεις διαθέτουν το έμψυχο υλικό που θα μπορούσε με τη δράση τους να συσσωρευθεί κρίσιμη επαναστατική ύλη ΑΝ υλοποιηθούν δράσεις ανάλογες με τις παρακάτω.

Ιδεολογική Θωράκιση

Ενίσχυση της θεωρητικής συγκρότησης, αφομοίωση του Προγράμματος, που θα γίνει με:

Διεξαγωγή τακτικών συνελεύσεων αφιερωμένων στην κατανόηση του Προγράμματος και μελέτη των κλασικών κειμένων και των σύγχρονων θεωρητικών επεξεργασιών του Κόμματος.

Οργάνωση συζητήσεων που αναλύουν κρίσιμα ιδεολογικά ζητήματα του παρόντος, προωθώντας τη σύνδεση των αφηρημένων θεωρητικών αρχών με την πολιτική πρακτική και την επικαιρότητα.

Ανάθεση μελέτης και προετοιμασίας εισηγήσεων σε όλα τα μέλη της ΚΟΒ. Αυτή η πρακτική ενισχύει τη διάχυση της γνώσης, την ανάπτυξη κριτικού προσανατολισμού και τη δημιουργία ατομικής ευθύνης απέναντι στη συλλογική γνώση.

Ανάπτυξη και χρήση κωδικοποιημένων εκπαιδευτικών παρουσιάσεων που συνοψίζουν τα έργα των κλασικών και των σύγχρονων θεωρητικών επεξεργασιών του Κόμματος.

Δημιουργία βιβλιοθηκών σε κάθε Τομέα, με στόχο να εξασφαλιστεί η άμεση και συνεχής πρόσβαση σε αξιόπιστες πηγές, τόσο για έρευνα όσο και για αυτομόρφωση.

Με αυτήν την προσέγγιση, η ιδεολογική θωράκιση δεν παραμένει αφηρημένη έννοια αλλά μετουσιώνεται σε μετρήσιμο δείκτη θεωρητικού κεφαλαίου που ανανεώνεται κάθε χρόνο και συνδέεται άμεσα με την αποτελεσματικότητα της ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης.

Μαζική Δουλειά

Για βελτίωση του βαθμού ριζοσπαστικοποίησης και ενίσχυση της πολιτικής επιρροής στις εργατικές και λαϊκές μάζες μέσω συστηματικής και οργανωμένης παρέμβασης.

Συστηματική σύνδεση κάθε αιτήματος με το συνολικό Πρόγραμμα του Κόμματος

Καθημερινή παρουσία της ΚΟΒ σε χώρους δουλειάς, γειτονιές, σωματεία, συλλόγους, αποσκοπώντας στην άμεση παρακολούθηση των κοινωνικών διεργασιών και την προώθηση ιδεολογικοπολιτικής δράσης.

Συντονισμός δράσης των εδαφικών, κλαδικών και εργοστασιακών ΚΟΒ για τη δημιουργία ενός ενιαίου και συνεκτικού μετώπου παρέμβασης.

Καθολική συμμετοχή των μελών της ΚΟΒ στη διακίνηση του «Ριζοσπάστη».

Σχεδιασμός και διεξαγωγή μικρών, ευέλικτων και εστιασμένων δράσεων, όπως εξορμήσεις, συζητήσεις και θεματικές εκδηλώσεις. Αυτές οι πρωτοβουλίες στοχεύουν στην άμεση επαφή με τον λαό, στη δημιουργία διαλόγου και στην ενεργοποίηση σε συγκεκριμένα ζητήματα.

Μέσω αυτής της πολυστρωματικής προσέγγισης, η μαζική δουλειά μετατρέπεται από μια γενική έννοια σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο δράσης.

Οργανωτική Λειτουργία για συλλογική δράση, πειθαρχία, αποτελεσματικότητα, που θα επιτευχθεί μέσα από:

Διεξαγωγή τακτικών συνεδριάσεων με προκαθορισμένη ημερήσια διάταξη και απολογισμό προηγούμενων αποφάσεων για διαφάνεια και συνεχή βελτίωση.

Κατανομή καθηκόντων σε όλα τα μέλη, για να μην υπάρχουν παρατηρητές.

Συγκρότηση κομματικών ομάδων που αναλαμβάνουν συγκεκριμένα καθήκοντα ή επικεντρώνονται σε εξειδικευμένους τομείς δράσης, ενισχύοντας την ευελιξία.

Υλοποίηση συστήματος παρακολούθησης για την εφαρμογή των αποφάσεων και την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των δράσεων.

Επεξεργασμένο πρόγραμμα ανάδειξης νέων στελεχών και μετάδοση της γνώσης και της εμπειρίας από τα παλαιότερα στελέχη, διασφαλίζοντας την οργανωτική συνέχεια και την ενίσχυση της κομματικής μνήμης.

Τα παραπάνω στοχεύουν στη δημιουργία μετρήσιμων βελτιώσεων στην πειθαρχία, στη συλλογικότητα και στην τελική αποτελεσματικότητα, μετατρέποντας την ΚΟΒ σε έναν αποδοτικότερο και ανθεκτικότερο φορέα ιδεολογικοπολιτικής δράσης.

Ετοιμότητα για δράση σε όλες τις συνθήκες.

Σύνταξη λεπτομερών και ειδικών τοπικών σχεδίων δράσης για ένα εύρος πιθανών καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, όπως απεργιακές κινητοποιήσεις, επεισόδια κοινωνικής αναταραχής, πόλεμος ή κατασταλτικές επιχειρήσεις, με σαφή ανάθεση ευθυνών και πρωτόκολλα επικοινωνίας. Υλοποίηση προγραμμάτων εκπαίδευσης στελεχών που εστιάζουν στην ανάπτυξη δεξιοτήτων ταχείας αξιολόγησης πληροφοριών, στρατηγικής σκέψης και αποτελεσματικής καθοδήγησης των μαζών σε ρευστές και απρόβλεπτες συνθήκες. Η εκπαίδευση θα περιλαμβάνει προσομοιώσεις για την ανάπτυξη πρακτικής εμπειρίας.

Μέσα στο παραπάνω πλαίσιο δράσης θα ξεπεραστούν δυσκολίες που απορρέουν από την καθημερινότητα της ζωής σε καπιταλιστικό περιβάλλον, την απογοήτευση από τον περίγυρο, τη λειψή κατανόηση της πολιτικής, και δεν θα δημιουργούνται ερωτηματικά και απορίες στις γραμμές μας από τα αστικά ιδεολογήματα. Μέσω της συστηματικής ιδεολογικής ενίσχυσης, της οργανωτικής βελτίωσης και της συνεχούς ιδεολογικοπολιτικής δράσης, οι ΚΟΒ θα αναπτύξουν λειτουργική ανθεκτικότητα και ικανότητα για μακροχρόνια δυναμική ιδεολογική επίθεση. Αυτή η διαδικασία ενισχύει τη δυνατότητά τους να λειτουργούν ως πυρήνες οργάνωσης και ηγεσίας του λαϊκού κινήματος, συντονίζοντας τον ιδεολογικοπολιτικό αγώνα και συγκεντρώνοντας κρίσιμη επαναστατική ύλη για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, υλοποιώντας τα καθήκοντα που μπαίνουν από τις Θέσεις του 22ου Συνεδρίου.