Eurokinissi |
Ο Ν. Καραθανασόπουλος απέδειξε με συγκεκριμένα παραδείγματα τον αντίπαλο της ικανοποίησης των αναγκών του λαού, που δεν είναι άλλος από το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων, ένας αντίπαλος που αναδεικνύεται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του λαού.
Η μη ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων των αγροτών από την κυβέρνηση για μείωση του κόστους παραγωγής και τις κατώτερες εγγυημένες τιμές θίγουν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, ενώ δεν συνάδουν με την ΚΑΠ της ΕΕ, όπως ομολόγησε χτες ο ίδιος ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, σημείωσε. Οπως είπε ο Ν. Καραθανασόπουλος, η ΚΑΠ είναι αυτή που έχει κατεύθυνση το ξεκλήρισμα των βιοπαλαιστών αγροτών και τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια.
«Δεν μπορείς να είσαι και με τους αγρότες και με την ΕΕ», επισήμανε, αναφερόμενος στη στάση των κομμάτων της βολικής αντιπολίτευσης και έφερε ως παράδειγμα το κόμμα του Βελόπουλου, που δηλώνει τη στήριξή του στους αγρότες, ψήφισε όμως την άρση ασυλίας του κομμουνιστή βουλευτή Β. Μεταξά, επειδή υπερασπίστηκε τους αγωνιζόμενους αγρότες στην απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ.
Οσον αφορά τους χαμηλούς μισθούς των εργαζομένων, τόνισε ότι αιτία είναι η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου που θέλει διευθέτηση του χρόνου εργασίας για την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, που θεωρεί ως κόστος και δεν πληρώνει τα μέτρα για τις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων.
Τους αυτοαπασχολούμενους, συνέχισε, τους συνθλίβει ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός που οδηγεί σε μονοπώλια και στη συγκέντρωση της ιδιοκτησίας στην αγορά για τη δημιουργία τραστ. Αυτά τα τραστ θέλει και η ΕΕ, προκειμένου να ανταγωνίζονται πιο αποτελεσματικά τα αντίστοιχα των ΗΠΑ και της Κίνας.
«Η υποβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας - Παιδείας και υποδομών για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών υπάρχει λόγω του εχθρικού - για τον λαό - αστικού κράτους που τα θεωρεί κόστος, γι' αυτό είχαμε το Μάτι, τη Μάνδρα κ.ά.», επισήμανε χαρακτηριστικά.
Οι συντάξεις πείνας οφείλονται στο γεγονός ότι τα ασφαλιστικά συστήματα λειτουργούν με τη λογική της βιωσιμότητας, με τις κυβερνήσεις να επιδίδονται στο πλιάτσικο των αποθεματικών τους, πριν για το κρατικό χρέος και τώρα για την ενίσχυση της πολεμικής οικονομίας.
Η φορολεηλασία των εργαζομένων οφείλεται στην επιλογή των κυβερνώντων να απαλλάσσουν από τα φορολογικά βάρη τους επιχειρηματικούς ομίλους για να διευκολύνουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία τους.
«Το κέρδος και το ποσοστό κέρδους οφείλεται και καθορίζει το μοντέλο ανάπτυξης, την ανισομετρία στους κλάδους και στις περιοχές. Αλλά και συνεχώς αναπαράγει και διευρύνει το πρόβλημα των προβλημάτων, τον καρκίνο του καπιταλισμού, την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων», υπογράμμισε, προσθέτοντας ότι όλα αυτά είναι η ευρωπαϊκή κανονικότητα, απαντώντας και στην κριτική της βολικής αντιπολίτευσης προς την κυβέρνηση που την κατηγορεί για «παρέκκλιση». Εχθρός του λαού είναι τα συμφέροντα του κεφαλαίου, η ΕΕ και το εχθρικό αστικό κράτος, υπογράμμισε.
Οσον αφορά την πολεμική προετοιμασία της ΕΕ, σημείωσε ότι δεν είναι ιδέα κάποιας ελίτ ή διαφόρων κύκλων, όπως λένε άλλα κόμματα, αλλά είναι η πολιτική των λυκοσυμμαχιών ΕΕ και ΝΑΤΟ, προκειμένου να αντιμετωπίσουν το μεγάλο πρόβλημα της υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου, την αναποτελεσματική «πράσινη μετάβαση», καθώς και μία γενικευμένη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που βρίσκεται στα πρόθυρα και οξύνει τους ανταγωνισμούς και τις πολεμικές συγκρούσεις. Ετσι, συνέχισε, το σύστημα φορά ξανά τη στολή της παραλλαγής για να ματώσουν οι λαοί για τ' αφέντη το ψωμί, αποδεικνύοντας ότι και στην ειρήνη και στον πόλεμο ο εχθρός για τον λαό είναι πάντα ο ίδιος.
Υπογράμμισε ότι η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται οι αστικές πολιτικές δυνάμεις είναι ταξική, δεν μπορεί να υπάρξει δίκαιη ανάπτυξη στον καπιταλισμό και αυτή αφορά μόνο την κερδοφορία του κεφαλαίου. Με βάση αυτό, ο λαός πρέπει να ξεκαθαρίσει ότι αυτό διαχωρίζει τις δύο Ελλάδες, την Ελλάδα του κεφαλαίου και την Ελλάδα της εργατικής τάξης.
Οπως ανέφερε, η όξυνση της λαϊκής οργής συνοδεύεται από την προσπάθεια της αστικής τάξης να την εγκλωβίσει σε νέο δίπολο, ανάμεσα στην αμαρτωλή ΝΔ και την αμαρτωλή σοσιαλδημοκρατία με όλες της τις εκφράσεις, αξιοποιώντας παράλληλα και τα υπόλοιπα λεγόμενα αντισυστημικά κόμματα που μιλούν για δικαιοσύνη και κάθαρση, σε ένα σύστημα που νομιμοποιεί την καπιταλιστική κλεψιά, αδικία και τη σαπίλα.
«Ο στρατηγικός αντίπαλος της αστικής τάξης είναι το ΚΚΕ, που παλεύει με όλες του τις δυνάμεις για τον δρόμο του σοσιαλισμού, για την οργάνωση της πάλης του λαού, γιατί ο ιμπεριαλισμός δεν είναι παντοδύναμος, παντοδύναμοι είναι οι λαοί και αυτοί θα νικήσουν», πρόσθεσε, κλείνοντας την ομιλία του.
Το στημένο παιχνίδι κυβέρνησης και βολικής αντιπολίτευσης, για να δείξουν το δέντρο και να κρύψουν το δάσος, κατήγγειλε από το βήμα της Βουλής ο Νίκος Εξαρχος.
Αναφερόμενος στις αγροτικές κινητοποιήσεις, προειδοποίησε την κυβέρνηση ότι δεν πρόκειται να περάσει ο «κοινωνικός αυτοματισμός», γιατί ο λαός στέκεται αλληλέγγυος στον αγώνα των βιοπαλαιστών αγροτοκτηνοτρόφων. Οι εργαζόμενοι - σημείωσε - λένε πως «ο αγώνας των αγροτών είναι ενάντια στην ίδια πολιτική του κεφαλαίου που τσακίζει τα δικαιώματα και των εργατών. Είναι ενάντια στην κυβέρνηση, που με γελοία επιχειρήματα αρνείται να κηρύξει υποχρεωτική τη Συλλογική Σύμβαση των Οικοδόμων, που την επέβαλαν στους εργοδότες με σκληρούς αγώνες το προηγούμενο διάστημα και συνεχίζουν».
Κατήγγειλε ότι αυτήν τη ΣΣΕ δεν την υπογράφει ως υποχρεωτική η υπουργός Εργασίας, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των κατασκευαστικών ομίλων και στηρίζοντας την εντατικοποίηση και τα ανύπαρκτα μέτρα ασφάλειας, που μόνο για φέτος έχουν προκαλέσει 35 εργοδοτικά εγκλήματα με νεκρούς οικοδόμους. «Δεν βρήκατε χώρο στον προϋπολογισμό σας για τα μέτρα ασφάλειας, επειδή κοστίζουν προφανώς περισσότερο από τη ζωή των εργατών», τόνισε.
Πρόσθεσε ότι πουθενά στον προϋπολογισμό δεν καταγράφονται τα εκατομμύρια από τα «υπέρ αγνώστων» κλεμμένα ένσημα που χρωστά η κυβέρνηση στους οικοδόμους.
Στηλίτευσε επίσης τον νόμο για τις 13 ώρες δουλειάς τη μέρα, που ψήφισαν η κυβέρνηση και το αντιπολιτευόμενο ΠΑΣΟΚ, ενώ πανηγύριζαν για την υποτιθέμενη ΣΣΕ που συμφώνησε η τρόικα κυβέρνησης, ΣΕΒ και ξεπουλημένης ηγεσίας της ΓΣΕΕ, με ένα κριτήριο: Να μην απειληθούν τα κέρδη και η ανταγωνιστικότητα των εργοδοτών.
Ο Ν. Εξαρχος αναφέρθηκε και στο πρόβλημα της λαϊκής στέγης, τονίζοντας ότι απαιτείται τώρα επανασύσταση του ΟΕΚ και ενίσχυσή του.
Καταλήγοντας υπογράμμισε ότι «απέναντι σε αυτές τις στρατηγικές επιλογές και τους ταξικούς προϋπολογισμούς της κυβέρνησης, απάντηση δεν είναι οι διάφοροι σωτήρες. Είναι ο οργανωμένος λαός και ο αγώνας του (...) Με οργάνωση, αποφασιστικότητα, με ακόμα πιο ισχυρό ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή, μπορούμε να φτιάξουμε την κοινωνία που θα έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και τις σύγχρονες ανάγκες του».
«Σε αντίθεση με όλους εσάς, το ΚΚΕ θεωρεί ότι η πραγματική επιτυχία και επιβράβευση για τον ελληνικό λαό θα είναι να βάλει εμπόδια και στο Eurogroup και σε όλες αυτές τις πολιτικές. Και απέναντι στην προϋπολογισμό της φτώχειας να ορθώσει τον αγώνα του», τόνισε ο Γιάννης Γκιόκας.
Σημείωσε πως «αυτό που επιβραβεύεται στο πρόσωπο του Ελληνα υπουργού Οικονομικών είναι η συνέπεια της κυβέρνησης της ΝΔ στην εφαρμογή όλων των αντιλαϊκών κατευθύνσεων της ΕΕ», οι οποίες «διαπερνούν και τον προϋπολογισμό, που είναι προϋπολογισμός φτώχειας και πολέμου, δεν έχει καμία σχέση με την ανακούφιση και τη στήριξη της κοινωνίας, που ισχυρίζεται η κυβέρνηση σε έναν απόλυτο τραγέλαφο».
Δεν είναι στήριξη της κοινωνίας η αύξηση των φορολογικών εσόδων, η ακρίβεια, οι έμμεσοι φόροι, ο κατώτατος μισθός, που με πραγματικούς και όχι με ονομαστικούς όρους είναι μείον 35% και 40% από αυτόν που υπήρχε το 2009. «Αυτή είναι και η περιβόητη ευρωπαϊκή κανονικότητα, την οποία έχετε σημαία όλοι σας. Η μεν κυβέρνηση της ΝΔ για να τονίσει ότι είναι ο πιο καλός μαθητής, και μάλιστα τώρα προάγεται και σε δάσκαλο των υπόλοιπων, τα δε άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης για να πουν ότι η ευρωπαϊκή κανονικότητα είναι θετική, το πρόβλημα είναι ότι η κυβέρνηση απλά αποκλίνει από αυτήν».
Στην αρχή της τοποθέτησής του σχολίασε την ομιλία του υπουργού Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη που προηγήθηκε, ο οποίος επί της ουσίας δεν αναφέρθηκε σε κανένα από τα κρίσιμα ζητήματα που αφορούν την «εξωτερική πολιτική», σημειώνοντας πως «απ' ό,τι φαίνεται το "δικαίωμα της σιωπής" υπάρχει και για άλλα ζητήματα».