Πλάι στον Κυρ. Μητσοτάκη, εκτός από την υπουργό Εργασίας Ν. Κεραμέως φιγούραραν οι εκπρόσωποι των εργοδοτικών ενώσεων που τσακίζουν την εργατική τάξη στους χώρους δουλειάς, και συγκεκριμένα του ΣΕΒ, του ΣΕΤΕ και του Συνδέσμου Βιομηχανιών Β. Ελλάδας. Στο πλευρό τους ο κεντρικός συνδικαλιστής του ΠΑΣΟΚ Γ. Παναγόπουλος, πρόεδρος της ΓΣΕΕ, και επίσης από το ΠΑΣΟΚ ο Γ. Καββαθάς της ΓΣΕΒΕΕ, όπως και ο Α. Σκέρτσος, υπουργός Επικρατείας και πρώην διευθυντής του ΣΕΒ, που καμαρώνει για το «Σημιτικό του παρελθόν»... Για άλλη μια φορά το ΠΑΣΟΚ και η σοσιαλδημοκρατία αναλαμβάνουν τη βρώμικη δουλειά!

Η σύμπνοια και η ενότητα των εκδροσφαγέων των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, σε μία ακόμα «επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος», αποτυπώθηκε και στις δηλώσεις τους μετά τη συνάντηση.

Εκεί που μαρτυρούν ότι αυτό που υπέγραψαν ήταν ένα συμβόλαιο καθήλωσης των μισθών και νεκρανάστασης της ΓΣΕΕ, στο όνομα της «σταθερότητας» των επιχειρηματικών ομίλων.

Γι' αυτό άλλωστε περίσσεψαν οι επικλήσεις στην «κοινωνική ειρήνη» και στα δήθεν «κοινά συμφέροντα» επιχειρήσεων και εργαζομένων.

Στο φόντο αυτό δίνεται από την κυβέρνηση αναβαθμισμένος ρόλος στους εργατοπατέρες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, που κουμαντάρουν τη ΓΣΕΕ, σε μία ακόμα βρώμικη αποστολή για το χτύπημα των διεκδικήσεων. Αλλωστε η Συμφωνία τους προβλέπει τη σύσταση μιας «τρόικας» που θα βάζει κόφτη στις συλλογικές διαπραγματεύσεις σε κάθε κλάδο και η οποία θα αποτελείται από την εργοδοσία του συγκεκριμένου κλάδου, τον ΣΕΒ και την ηγεσία της ΓΣΕΕ ως «τοποτηρητή» των Συμβάσεων, έτσι «μανούλα» που είναι στο θάψιμο των διεκδικήσεων. Πόσο μάλλον των διεκδικήσεων για πραγματικές και όχι «μαϊμού» Συλλογικές Συμβάσεις, για πραγματική συλλογική προστασία των μισθωτών κάθε κλάδου, με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και όχι ψίχουλα.

Ο τόνος και το περιεχόμενο των δηλώσεων τόσο του ίδιου του Κυρ. Μητσοτάκη, όσο και των εκπροσώπων της εργοδοσίας και του προέδρου της ΓΣΕΕ, δείχνουν και το εύρος της συμπαιγνίας σε βάρος των εργατικών συμφερόντων και δικαιωμάτων.

Για μια «εξαιρετικά θετική εξέλιξη» έκανε λόγο ο πρωθυπουργός και εξήρε το γεγονός «ότι οι κοινωνικοί εταίροι μπορούν να κάθονται στο τραπέζι και να συμφωνούν, με τις όποιες απαραίτητες αμοιβαίες υποχωρήσεις, σε ένα πλαίσιο το οποίο τελικά είναι καλό για όλους...». Ζήτησε μάλιστα «κεφαλαιοποίηση» της «δυναμικής που δημιουργεί η Συμφωνία», καλώντας «να επενδύσουμε στην υπευθυνότητα και την εμπιστοσύνη» που έδειξε η ανυπόληπτη ΠΑΣΟΚική ηγεσία της ΓΣΕΕ.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην «ευρωπαϊκή διάσταση της πρωτοβουλίας», καυχώμενος ότι «αυτήν τη Συμφωνία την πρόσεξαν στις Βρυξέλλες». Και όντως την «πρόσεξαν» στη σάπια Ευρωπαϊκή Ενωση, που όλα τα αντεργατικά εκτρώματα έχουν την υπογραφή της. Οντως η επίτροπος Εργασίας και αντιπρόεδρος της Κομισιόν την εκθείασε, επειδή εκτός από τη θωράκιση του μηχανισμού καθήλωσης των μισθών απογειώνει την «κοινωνική συναίνεση» σε μια περίοδο που καλούν τους εργαζόμενους να βάλουν «τα κεφάλια μέσα» στο όνομα της πολεμικής οικονομίας και της πολεμικής προετοιμασίας. Σε μια περίοδο που η εργατική τάξη και ο λαός έχουν ανάγκη το εντελώς αντίθετο: Τη σύγκρουση με την πολιτική του κέρδους, την αντιπαράθεση με το αντιλαϊκό κράτος σε όλες τις λειτουργίες του, τη συγκέντρωση δυνάμεων ενάντια στο σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης και των πολέμων.

Ο δε Γ. Παναγόπουλος ευχαρίστησε τον πρωθυπουργό, ξεκαθαρίζοντας πόσο «αναγκαίος είναι ο κοινωνικός διάλογος». «Αποδείξαμε ότι μπορούμε να συζητούμε δημοκρατικά και υπεύθυνα, να φέρνουμε αποτελέσματα, και νομίζω πετύχαμε μια εξαιρετική συμφωνία», ανέφερε. Και, συνεχίζοντας το λιβανιστήρι στον Μητσοτάκη, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ τον ...ευχαρίστησε προσωπικά γιατί όπως είπε «ξέρω ότι συμβάλατε στο τέλος και από την κυβέρνηση να επικυρωθεί αυτή η Συμφωνία».

Η πρόκληση σε όλο της το μεγαλείο προς την εργατική τάξη, την ώρα που εξαιτίας της πολιτικής της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων όλοι οι μνημονιακοί νόμοι παραμένουν σε ισχύ, κάτω από το 20% των μισθωτών καλύπτονται από κάποια ΣΣΕ, ο μέσος μισθός είναι χαμηλότερος ακόμα και από το 2011, ενώ η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και ο καθορισμός του κατώτατου μισθού παραμένουν στα χέρια της εργοδοσίας και του κράτους.

Αντιστρέφοντας την πραγματικότητα, ο πρόεδρος του ΣΕΒ ισχυρίστηκε ότι τα κίνητρα της Συμφωνίας ήταν να έχουν «ευχαριστημένους εργαζόμενους και ευχαριστημένες επιχειρήσεις». Και, περνώντας στο ...ψητό, ανακοίνωσε ότι ο πρώτος στόχος των «κοινωνικών εταίρων» είναι να τεθεί σε «σωστή λειτουργία» ο Εθνικός Λογαριασμός Επαγγελματικής Κατάρτισης, μέσω του οποίου θα ξεκινήσουν προγράμματα «τα οποία και στις επιχειρήσεις θα δώσουν χρήματα αλλά και πολλούς εργαζόμενους θα μπορέσουμε να μετεκπαιδεύσουμε και να επανεντάξουμε». Αρα, πριν ακόμα ξεκινήσει η εφαρμογή της Συμφωνίας οι εργοδότες σπεύδουν να εξασφαλίσουν νέο «ζεστό» χρήμα, με πρόσχημα την εκπαίδευση εργαζομένων.

Οσον αφορά το χρονοδιάγραμμα, η υπουργός Εργασίας Ν. Κεραμέως ανακοίνωσε πως μέσα στον Δεκέμβρη θα συνταχθεί ο λεγόμενος «Οδικός Χάρτης» για τις ΣΣΕ και στη συνέχεια θα ακολουθήσει η νομοθέτηση των σχετικών διατάξεων.

Υπενθυμίζεται ότι η Συμφωνία που υπεγράφη εν κρυπτώ και πίσω από τις πλάτες των εργαζομένων, παρά τα παχιά λόγια και την παραπληροφόρηση:

Συνεχίζει την απαγόρευση των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον κατώτατο μισθό.

Μονιμοποιεί το ξήλωμα της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης, του μέτρου εκείνου που στην ουσία προστάτευε τους εργαζόμενους, αφού σε περίπτωση «συρροής» πολλών διαφορετικών Συμβάσεων επικρατούσε εκείνη με τους ευνοϊκότερους όρους.

Δεν επανέρχεται η δυνατότητα για μονομερή προσφυγή στον ΟΜΕΔ. Αυτό προσπαθούν να το «κουκουλώσουν» με κάτι αναφορές σε «επιτάχυνση των διαδικασιών» σε περίπτωση διαφωνίας εργαζομένων και εργοδοτών, όμως η ουσία δεν αλλάζει. Επιπλέον διατηρείται το δικαίωμα της εργοδοσίας για δικαστική προσβολή της απόφασης του ΟΜΕΔ όταν αυτή δεν τη βολεύει.

Για τη μετενέργεια: Αναφέρεται ότι θα γίνεται τρίμηνη παράταση, αντί της εξάμηνης που ίσχυε πριν τα μνημόνια για την ισχύ των ΣΣΕ μετά τη λήξη τους. Το σχέδιο προβλέπει ότι μετά την πάροδο του τριμήνου οι όροι της Σύμβασης συνεχίζουν να ισχύουν για όσους μισθωτούς ήδη εργάζονταν, ή και όσους προσληφθούν κατά την τρίμηνη παράτασή της. Από τη διατύπωση αυτή προκύπτει ότι οι όροι της Σύμβασης δεν θα ισχύουν για όσους εργαζόμενους προσλαμβάνονται μετά τη λήξη της παράτασης αλλά θα εργάζονται με βάση μια ατομική σύμβαση.